Alendronate Arrow
Acidum alendronicum
Tabletki 70 mg | Acidum alendronicum 70 mg
Actavis Ltd. Arrow Pharm (Malta) Limited Chester Medical Solutions Juta Pharma GmbH Medicofarma S.A. Qualiti (Burnley) Limited, Malta Malta Wielka Brytania Niemcy Polska Wielka Brytania
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: Informacja dla użytkownika
Alendronate Arrow, 70 mg, tabletki
Acidum alendronicum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiadomić o tym lekarza lub farmaceutę. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Alendronate Arrow i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Alendronate Arrow
3. Jak stosować lek Alendronate Arrow
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Alendronate Arrow
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Alendronate Arrow i w jakim celu się go stosuje
Kwas alendronowy należy do grupy niehormonalnych leków zwanych bisfosfonianami, które zapobiegają utracie masy kostnej z organizmu.
Kwas alendronowy stosowany jest w leczeniu choroby określanej jako osteoporoza (łamliwość kości). Choroba ta często występuje u kobiet po menopauzie. Im wcześniej u kobiety występuje menopauza, tym większe jest ryzyko wystąpienia osteoporozy.
Nieleczona osteoporoza może prowadzić do zmniejszenia grubości kości i ich osłabienia, a w rezultacie do występowania złamań, zazwyczaj szyjki kości udowej, kręgosłupa i nadgarstka. Złamania u osób chorujących na osteoporozę występują łatwo, nawet podczas codziennych czynności, takich jak podnoszenie ciężkich przedmiotów, lub niewielkich urazów bądź upadków.
Kwas alendronowy zabezpiecza przed utratą masy kostnej i odbudowuje tę, która została utracona w wyniku osteoporozy, redukując w ten sposób ryzyko wystąpienia złamań kręgosłupa i szyjki kości udowej.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Alendronate Arrow
Kiedy nie stosować leku Alendronate Arrow: − jeśli pacjent ma uczulenie na kwas alendronowy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) − jeśli u pacjenta stwierdzono choroby przełyku (jest to przewód łączący jamę ustną z żołądkiem) takie jak np. zwężenie przełyku lub problemy z przełykaniem − jeśli u pacjenta lekarz stwierdził małe stężenie wapnia we krwi − jeśli pacjent nie może utrzymać pozycji stojącej lub siedzącej, przez co najmniej 30 minut.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Alendronate Arrow należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: − jeśli u pacjenta występują trudności lub ból podczas połykania − jeśli u pacjenta występuje zapalenie błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy (pierwszy odcinek jelita cienkiego) − jeśli u pacjenta występuje choroba wrzodowa żołądka lub inne zaburzenia trawienne, w tym krwawienia z żołądka − o zabiegach chirurgicznych dotyczących żołądka lub przełyku wykonanych w ciągu ostatniego roku (z wyjątkiem plastyki odźwiernika, gdy ujście z żołądka jest rozszerzone) − jeśli stwierdzono przełyk Barreta (chorobę związaną ze zmianami w komórkach wyściełających dolną część przełyku) − o aktualnych lub przebytych w przeszłości chorobach nerek − jeśli u pacjenta występuje małe stężenie witaminy D (lub, jeśli w przeszłości występowało zmniejszenie stężenia witaminy D). W takim przypadku lekarz może zalecić monitorowanie stężenia witaminy D w czasie leczenia kwasem alendronowym − o przebytej lub nadal trwającej chorobie niedoczynności przytarczyc (stan, w którym gruczoły przytarczyc pracują nieprawidłowo) − jeśli u pacjenta występowały w przeszłości lub nadal występują: ból, obrzęk lub zdrętwienie żuchwy, zmniejszona stabilność zębów lub uczucie „ciężkiej żuchwy” − o leczeniu zębów lub zamiarze poddania się zabiegom z zakresu chirurgii szczękowej − jeśli u pacjenta występuje choroba nowotworowa, stosowana jest chemioterapia lub radioterapia, jeśli pacjent zażywa steroidy, ma chorobę dziąseł, nie jest regularnie badany przez stomatologa, ma chorobę jamy ustnej lub pali tytoń. W tych przypadkach lekarz może zażądać badania stomatologicznego przed rozpoczęciem leczenia.
Ważne jest utrzymywanie właściwej higieny jamy ustnej podczas stosowania leku Alendonate Arrow. Pacjent powinien zgłaszać się na rutynowe przeglądy do dentysty podczas stosowania tego leku oraz powinien poinformować lekarza lub dentystę o wszelkich dolegliwościach dotyczących jamy ustnej i zębów, takich jak ruszające się zęby, ból czy obrzęk.
Dzieci i młodzież Lek Alendronate Arrow nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży.
Alendronate Arrow a inne leki Nie wolno przyjmować doustnie innych leków w tym samym czasie co lek Alendronate Arrow. Dlatego, jeśli stosuje się inne tabletki, należy odczekać co najmniej 30 minut po przyjęciu leku Alendronate Arrow, zanim przyjmie się inny lek. Bardzo ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń wymienionych w punkcie 3 „Jak stosować lek Alendronate Arrow”.
Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować lekarza o przyjmowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).
Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które są wydawane bez recepty.
Alendronate Arrow z jedzeniem i piciem Tabletki muszą być przyjmowane na pusty żołądek, ponieważ pokarm i napoje mogą znacznie zmniejszyć skuteczność leku. Dlatego tabletki należy przyjmować popijając pełną szklanką zwykłej wody co najmniej 30 minut przed spożyciem jakiegokolwiek posiłku lub napoju. Bardzo ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń wymienionych w punkcie 3 „Jak stosować lek Alendronate Arrow”.
Ciąża i karmienie piersią Nie należy stosować leku Alendronate Arrow, jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Lek Alendronate Arrow nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże rzadko u pacjentów zażywających lek Alendronate Arrow mogą wystąpić działania niepożądane takie jak: zawroty głowy, silne bóle stawów i kości oraz ból lub zapalenie oczu. Jeśli pacjent stwierdza te objawy, powinien skontaktować się z lekarzem przed prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn.
Alendronate Arrow zawiera laktozę Jeżeli u pacjenta stwierdzono wcześniej nietolerancję niektórych cukrów, przed przyjęciem leku należy skontaktować się z lekarzem.
Alendronate Arrow zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Alendronate Arrow
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Należy stosować jedną tabletkę Alendronate Arrow raz na tydzień.
Następujące zalecenia są szczególnie istotne dla zapewnienia skuteczności leku i zmniejszenia prawdopodobnego podrażnienia (gardła i przełyku):
− należy wybrać jeden dzień w tygodniu najbardziej odpowiedni dla pacjenta, aby zażywać tabletkę − tabletkę leku Alendronate Arrow należy zażywać w wybranym przez pacjenta dniu każdego tygodnia − lek Alendronate Arrow należy przyjmować na czczo, zaraz po wstaniu z łóżka rano, w wybranym dniu, popijając szklanką zwykłej wody (nie mniej niż 200 ml), co najmniej na 30 minut przed spożyciem pierwszego pokarmu, napoju lub przyjęciem innych leków. Jest szczególnie istotne, aby popijać tabletki zwykłą wodą. Nie należy stosować do popicia herbaty, kawy, wody mineralnej lub soków − tabletkę należy połknąć w całości. Tabletek nie wolno rozgryzać, ssać lub trzymać w ustach do rozpuszczenia − po przyjęciu leku Alendronate Arrow należy odczekać co najmniej 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku, napoju lub przyjęciem innych leków (włączając suplementy wapnia, witaminy, środki zobojętniające stosowane w niestrawności) − po zażyciu leku Alendronate Arrow nie należy kłaść się, należy pozostać w pozycji pionowej (siedząc, stojąc lub chodząc) przez co najmniej 30 minut po przyjęciu tabletki. Pacjenci nie powinni kłaść się do czasu przyjęcia pierwszego posiłku w danym dniu − tabletki nie należy przyjmować przed położeniem się spać lub rano, przed wstaniem z łóżka − w przypadku trudności i (lub) bólu podczas połykania tabletki, bólu za mostkiem lub wystąpienia bądź nasilenia zgagi należy przerwać przyjmowanie leku Alendronate Arrow i skontaktować się z lekarzem.
Podczas stosowania leku Alendronate Arrow, lekarz może zalecić przyjmowanie witaminy D lub suplementów wapnia. W takim przypadku należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.
Ważne jest stosowanie leku Alendronate Arrow tak długo, jak to zalecił lekarz. Lek Alendronate Arrow tylko wtedy jest skuteczny w leczeniu osteoporozy, jeśli jest przyjmowany tak długo, jak zalecił lekarz.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Alendronate Arrow Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Alendronate Arrow może spowodować rozstrój żołądka, zgagę, zapalenie gardła i przełyku lub żołądka, skurcze mięśni i żołądka, skurcze, osłabienie i napad drgawkowy. Należy wypić pełną szklankę mleka i skontaktować się z najbliższym lekarzem lub szpitalnym oddziałem ratunkowym. Nie należy wywoływać wymiotów ani kłaść się.
Pominięcie przyjęcia leku Alendronate Arrow Należy przyjąć jedną tabletkę leku Alendronate Arrow następnego dnia rano. Nie należy stosować dawki podwójnej tego samego dnia. Należy powrócić do zażywania jednej tabletki jeden raz w tygodniu tak jak zostało wcześniej ustalone. W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Wszystkie leki mogą wywołać reakcje alergiczne, chociaż poważne reakcje alergiczne są bardzo rzadkie. Powinno się przerwać zażywanie leku Alendronate Arrow i niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli zaobserwowano u siebie niżej wymienione działania niepożądane:
Rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób): − nagły świszczący oddech, trudności w oddychaniu, obrzęk powiek, twarzy lub ust, wysypka lub świąd (występuje na całym ciele) znane jako „obrzęk naczynioruchowy” − wysypka, występowanie pęcherzy lub inne działania niepożądane dotyczące skóry, oczu, ust lub narządów płciowych, świąd lub wysoka temperatura (symptomy kilku reakcji skórnych zwane zespołem Stevensa-Johnsona lub martwicą toksyczną naskórka).
Jeśli występują trudności i (lub) ból podczas połykania, lub jeśli wystąpi ból zamostkowy lub zgaga lub jej nasilenie, należy przestać zażywać lek Alendronate Arrow i poinformować lekarza. Zlekceważenie tych objawów i dalsze zażywanie leku może nasilić reakcje przełykowe.
Opisywane były następujące działania niepożądane:
Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób): − bóle mięśni, kości i stawów, czasami bardzo silne.
Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób): − bóle żołądka − oddawanie gazów, niestrawność, uczucie pełności i wzdęcia żołądka, zaparcia, biegunka, zarzucanie kwaśnej treści do przełyku (refluks) − zawroty głowy − owrzodzenia przełyku, ból lub trudności w przełykaniu − wypadnie włosów − świąd − obrzęk stawów, zatrzymanie płynów (opuchlizna), głównie w nogach (obrzęki obwodowe). − osłabienie lub brak energii.
Niezbyt często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób): − złe samopoczucie (nudności i wymioty), zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenia i (lub) zwężenia (nadżerki) przełyku, smoliste stolce − wysypka, zaczerwienienie skóry − zaburzenia smaku − zapalenia oka
− przemijające objawy grypopodobne (bóle mięśni, ogólne złe samopoczucie, czasami z towarzyszącą gorączką) zazwyczaj na początku leczenia.
Rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób): − zwężenie przełyku − owrzodzenie błony śluzowej żołądka i inne owrzodzenia przewodu pokarmowego (nie ma pewności, że owrzodzenia te są wywoływane przez kwas alendronowy) − owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej i (lub) gardła − wysypka wrażliwa na światło − w rzadkich przypadkach mogą wystąpić nietypowe złamania kości udowej, szczególnie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Należy zwrócić się do lekarza w przypadku pojawienia się bólu, osłabienia lub uczucia dyskomfortu w okolicy uda, biodra lub w pachwinie, ponieważ może to już wcześniej wskazywać na prawdopodobieństwo wystąpienia złamania kości udowej − niskie stężenie wapnia, które może prowadzić do kurczy mięśni oraz powodować uczucie mrowienia w palcach oraz wokół ust − ból i (lub) zapalenie żuchwy (częściej u osób po usunięciu zęba i (lub) z zakażeniami błony śluzowej jamy ustnej).
Bardzo rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób): − uszkodzenie kosteczek słuchowych, należy powiedzieć lekarzowi, jeśli wystąpią: ból ucha, wydzielina z ucha lub zapalenie ucha.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Alendronate Arrow
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie należy stosować po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Alendronate Arrow Substancją czynną leku jest kwas alendronowy (w postaci sodu alendronianu trójwodnego).
Pozostałe składniki leku to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian.
Jak wygląda lek i co zawiera opakowanie Lek Alendronate Arrow występuje w postaci tabletek o kształcie owalnym, o barwie białej lub prawie białej, z nadrukiem „AN 70” na jednej stronie i logo „Arrow” na drugiej stronie.
Tabletki są dostępne w blistrach, w opakowaniach zawierających 4, 8 i 12 tabletek.
Podmiot odpowiedzialny Actavis Group PTC ehf., Reykjavíkurvegi 76-78, 220 Hafnarfjörður, Islandia
Wytwórca Arrow Pharm (Malta) Limited, HF 62, Hal Far Industrial Estate, Birzebbugia BBG 3000, Malta Qualiti (Burnley) Limited, Talbot Street, Briercliffe, Burnley BB10 2JY, Wielka Brytania Juta Pharma GmbH, Gutenbergstrasse 13, 24941 Flensburg, Niemcy Chester Medical Solutions, Apex Court, Bassendale Road, Bromborough, Wirral, CH62 3RE, Wielka Brytania Medicofarma S.A., ul. Żelazna 58, 00-866 Warszawa, Polska Actavis Ltd,, BLB 016, Bulebel Industrial Estate, Zejtun, ZTN 3000, Malta
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Actavis Export International Limited, BLB 016 Bulebel Industrial Estate, ZTN3000, Zejtun, Malta. Kontakt w Polsce: tel. (+48 22) 512 29 00.
Data zatwierdzenia ulotki: sierpień 2020 r.
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Alendronate Arrow, 70 mg, tabletki
Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (w postaci sodu alendronianu trójwodnego).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każda tabletka zawiera 142,64 mg laktozy jednowodnej
Pełen wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
Tabletka
Tabletki barwy białej lub prawie białej, okrągłe, z nadrukiem „AN 70” na jednej stronie i logo „Arrow” na drugiej stronie.
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie. Alendronian zmniejsza ryzyko występowania złamań kręgów i szyjki kości udowej.
Dawkowanie
Zalecana dawka to jedna 70 mg tabletka raz na tydzień.
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu Alendronate Arrow, zwłaszcza po upływie co najmniej
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku W badaniach klinicznych nie stwierdzono związanych z wiekiem różnic dotyczących profilu skuteczności i bezpieczeństwa alendronianu. W związku z tym zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek Zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów, u których wskaźnik przesączania kłębuszkowego (ang. GFR) jest większy niż 35 ml/min. Alendronian nie jest zalecany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u których wartość GFR jest mniejsza niż 35 ml/min ze względu na brak odpowiednich badań klinicznych.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania alendronianu u dzieci poniżej 18 lat z powodu braku wystarczających danych na temat bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w leczeniu osteoporozy u pacjentów w tej grupie wiekowej (patrz punkt 5.1).
Sposób podawania Do stosowania doustnego
W celu zapewnienia odpowiedniego wchłaniania alendronianu: Tabletki Alendronate Arrow należy przyjmować co najmniej na 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku, napoju lub przyjęciem innych leków. Inne napoje (w tym woda mineralna), pokarm i niektóre leki mogą prawdopodobnie zmniejszać wchłanianie alendronianu (patrz punkt 4.5).
Aby ułatwić przemieszczanie się produktu leczniczego do żołądka i tym samym zmniejszyć ryzyko podrażnienia przełyku lub działań niepożądanych w obrębie przełyku (patrz punkt 4.4) − Alendronate Arrow należy połykać rano, zaraz po wstaniu z łóżka, popijając pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml lub 7 uncji płynu ). − Alendronate Arrow należy połknąć w całości. Tabletek nie należy rozgryzać, żuć, lub przetrzymywać w jamie ustnej z powodu ryzyka wystąpienia owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej gardła. − Pacjenci nie powinni kłaść się do czasu przyjęcia pierwszego posiłku, który powinien być spożyty nie wcześniej niż 30 minut po przyjęciu tabletki. − Pacjenci nie powinni kłaść się przez 30 minut po przyjęciu Alendronate Arrow − Alendronate Arrow nie należy przyjmować przed położeniem się spać lub rano, przed wstaniem z łóżka.
W przypadku niodpowiedniej diety pacjenci powinni przyjmować preparaty wapnia i witaminy D (patrz punkt 4.4).
Brak danych dotyczących stosowania Alendronate Arrow w leczeniu osteoporozy wywołanej glikokortykosteroidami.
− Choroby przełyku i inne patologie opóźniające proces opróżnienia przełyku, takie jak zwężenie lub achalazja − Niemożność utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej, przez co najmniej 30 minut − Nadwrażliwość na substację czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkie 6.1 − Hipokalcemia.
Patrz także punkt 4.4.
Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z powodu ryzyka zaostrzenia choroby podstawowej należy zachować ostrożność podczas stosowania alendronianu u pacjentów z czynnymi schorzeniami górnego odcinka przewodu pokarmowego, takimi jak: trudności w połykaniu, choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej lub choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, bądź w przypadku niedawno przebytych (w ciągu ostatniego roku) ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak choroba wrzodowa żołądka, czynne krwawienie lub zabieg chirurgiczny w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego, z wyjątkiem plastyki wpustu żołądka (patrz punkt 4.3.).
U pacjentów ze zdiagnozowanym przełykiem Barreta ze względu na stosunek korzyści do potencjalnego ryzyka działania alendronianu należy indywidualnie rozpatrzyć jego zastosowanie.
Działania niepożądane w obrębie przełyku (w niektórych przypadkach ciężkie i wymagające leczenia szpitalnego) takie jak: zapalenie, owrzodzenia lub nadżerki, w rzadkich przypadkach prowadzące do zwężenia przełyku obserwowano u pacjentów stosujących alendronian. Dlatego lekarz powinien obserwować, czy występują u pacjenta jakiekolwiek objawy (przedmiotowe i podmiotowe), które mogą świadczyć o wystąpieniu działań niepożądanych w obrębie przełyku. Należy pouczyć pacjenta o konieczności przerwania leczenia alendronianem i skontaktowania się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów podrażnienia przełyku takich jak trudności lub ból podczas połykania, ból zamostkowy lub pojawienie się lub nasilanie zgagi.
Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku wydaje się większe u pacjentów, którzy nie stosują alendronianu w sposób prawidłowy i (lub) kontynuują leczenie alendronianem pomimo wystąpienia objawów podrażnienia przełyku. Jest bardzo ważne, aby pacjent otrzymał wszystkie zalecenia dotyczące stosowania produktu leczniczego i aby były one dla niego całkowicie zrozumiałe (patrz punkt 4.2 ). Pacjenci powinni być poinformowani, że ryzyko wystąpienia zaburzeń przełyku może zwiększać się, jeżeli nie będą stosowali się do podanych zaleceń.
Pomimo iż podczas szeroko zakrojonych badań klinicznych nie obserwowano zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, po wprowadzeniu alendronianu do sprzedaży donoszono o rzadkich przypadkach choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, czasami ciężkich i przebiegających z powikłaniami.
U pacjentów z rozpoznaniem raka otrzymujących bisfosfoniany, głównie podawane dożylnie, opisywano marwicę kości żuchwy najczęściej związaną z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (w tym z zapaleniem kości i szpiku). Wielu z tych pacjentów otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. Martwicę kości żuchwy odnotowano również u pacjentów z osteoporozą leczonych doustnymi bisfosfonianami.
Oceniając ryzyko rozwoju martwicy kości szczęki u poszczególnych pacjentów, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki ryzyka: − siłę działania leku z grupy bisfosfonianów (największa w przypadku kwasu zoledronowego), drogę podania (patrz wyżej) oraz dawkę skumulowaną − chorobę nowotworową, chemioterapię, radioterapię, przyjmowanie kortykosteroidów, palenie tytoniu − choroby jamy ustnej i zębów w wywiadzie, niski poziom higieny jamy ustnej, choroby przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz źle dopasowane protezy dentystyczne.
Przed leczeniem doustnymi bisfosfonianami, u pacjentów ze złym stanem uzębienia należy rozważyć badanie stomatologiczne z odpowiednimi zabiegami zapobiegawczymi.
Pacjenci ci, podczas leczenia bisfosfonianami powinni - jeśli to możliwe - unikać zabiegów stomatologicznych, ponieważ u pacjentów, u których wystąpiła martwica kości żuchwy podczas leczenia bisfosfonianami zabiegi stomatologiczne mogą przyczynić się do zwiększenia martwicy. Brak jest dostępnych danych wskazujących, że przerwanie leczenia bisfosfonianami u pacjentów wymagających zabiegów stomatologicznych, ma wpływ na ryzyko wystąpienia martwicy kości żuchwy. Ocena kliniczna lekarza powinna nakreślić plan postępowania z każdym pacjentem w oparciu o indywidualną ocenę korzyści w stosunku do ryzyka.
W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywania właściwej higieny jamy ustnej, zgłaszania się na rutynowe przeglądy do dentysty oraz informowania o wszelkich objawach dotyczących jamy ustnej, takich jak ruszające się zęby, ból czy obrzęk.
Podczas długotrwałego leczenia bisfosfonianami odnotowano przypadki osteoporozy zewnętrznego kanału słuchowego. Możliwe czynniki ryzyka osteoporozy zewnętrznego kanału słuchowego obejmują stosowanie sterydów i chemioterapii i/lub lokalnych czynników ryzyka, takich jak zakażenia lub uraz. Prawdopodobieństwo wystąpienia osteoporozy zewnętrznego kanału słuchowego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u których występują objawy pochodzące od ucha, w tym przewlekłe infekcje ucha.
Bóle kości, stawów i (lub) mięśni obserwowano u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu objawy te rzadko były ciężkie i (lub) powodujące niesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8). Pierwsze objawy mogą pojawić się w pierwszym dniu leczenia i (lub) po wielu miesiącach od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentów objawy ustąpiły po przerwaniu leczenia. Nawrót objawów wystąpił po ponownym przyjęciu tego samego produktu leczniczego lub po zastosowaniu innego bisfosfonianu.
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej – od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny. Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub w pachwinie występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu raportowano rzadkie występowanie ciężkich reakcji skórnych włączając zespół Stevensa-Johnsona oraz martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka. Pacjentów należy poinstruować, iż w przypadku pominięcia dawki produktu leczniczego powinni przyjąć tabletkę następnego dnia rano. Pacjentom nie wolno przyjmować dwóch tabletek tego samego dnia, lecz powinni powrócić do przyjmowania 1 tabletki raz na tydzień, tak jak w oryginalnym schemacie dawkowania, w wybranym przez nich dniu.
Alendronian nie jest zalecany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek, jeżeli wartość GFR jest mniejsza niż 35 ml/min (patrz punkt 4.2).
Należy rozważyć inne możliwe przyczyny osteoporozy poza niedoborem estrogenów i wiekiem.
Hipokalcemię należy wyrównać przed rozpoczęciem leczenia alendronianem (patrz: punkt 4.3). Inne zaburzenia gospodarki mineralnej (takie jak niedobór witaminy D, niedoczynność przytarczyc) powinny być skutecznie leczone przed rozpoczęciem stosowania alendronianu. U tych pacjentów, stężenie wapnia w surowicy krwi i objawy hipokalcemii należy ściśle monitorować podczas leczenia alendronianem.
Wraz z pozytywnym działaniem alendronianu jak zwiększenie mineralizacji kości, może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy. Występuje ono zazwyczaj o niewielkim nasileniu i przebiega bezobjawowo. Jednak, w rzadkich przypadkach donoszono o wystąpieniu objawowej hipokalcemii, bardzo rzadko o ciężkim przebiegu i często obserwowaną u pacjentów z czynnikami predysponującymi (jak np. niedoczynność przytarczyc, niedobór witaminy D,
zaburzenia wchłaniania wapnia). Dlatego szczególnie ważne jest upewnienie się, że pacjenci stosujący glikokortykosteroidy przyjmują odpowiednią ilość wapnia i witaminy D.
Substancje pomocnicze
Laktoza Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym brakiem laktazy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.
Sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Stosowany jednocześnie z alendronianem pokarm i napoje (w tym woda mineralna), preparaty wapnia, leki zobojętniające sok żołądkowy oraz niektóre leki doustne prawdopodobnie mogą zaburzać wchłanianie alendronianu. Dlatego pacjenci muszą odczekać co najmniej 30 minut po przyjęciu alendronianu, zanim zastosują jakikolwiek inny lek doustny (patrz punkt 4.2 i 5.2).
Nie należy spodziewać się innych interakcji lekowych o istotnym znaczeniu klinicznym. Pewna liczba pacjentek w badaniach klinicznych stosowała estrogen (podawany dopochwowo, przezskórnie lub doustnie) równocześnie z alendronianem. Żadnych działań niepożądanych nie odnotowano w takim leczeniu skojarzonym.
Należy ostroznie stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) razem a alendoronianem gdyż stosowane łącznie mogą powodowac podrażnienia przewodu pokarmowego. Pomimo, że nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z alendronianem, jednak alendronian był stosowany w badaniach klinicznych jednocześnie z wieloma innymi, często przepisywanymi produkt leczniczyami, z którymi nie stwierdzono występowania klinicznie niekorzystnych interakcji.
Ciąża Alendronianu nie należy stosowac w ciąży. Są niewystarczające dane dotyczące stosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach bezpośrednio nie wykazały wpływu dużych dawek na na ciążę, rozwój embrionu/płodu, rozwój pourodzeniowy. Alendronian podany ciężarnym samicom szczura powodował związane z hipokalcemią zaburzenia porodu (patrz punkt: 5.3).
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy alendronian przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Z uwagi na wskazania, alendronianu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak donoszono o szergu działaniach niepożądanytch dla Alendronate Arrow, które moga wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń. Indywidualna rekacja na Alendronate Arrow moze być różna (patrz punkt 4.8).
W rocznym badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie i z osteoporozą, całościowy profil bezpieczeństwa dla alendronianu w postaci tabletek do stosowania raz w tygodniu w dawce 70 mg (n = 519) i alendronianu 10 mg do stosowania raz na dobę (n = 370) był podobny.
W dwóch trzyletnich badaniach o prawie identycznym schemacie, przeprowadzonych u kobiet po menopauzie (alendronian 10 mg: n=196; placebo n=397), całościowy profil bezpieczeństwa dla alendronianu w postaci 10 mg raz na dobę był zbliżony do placebo.
Działania niepożądane opisywane przez badaczy jako możliwe, prawdopodobnie lub na pewno związane ze stosowaniem produktu leczniczego, przedstawione zostały poniżej, jeżeli występowały u ≥1% leczonych w którejkolwiek z grup rocznym badaniu lub ≥ 1% pacjentów, leczonych alendronianem w dawce 10 mg raz na dobę i z większą częstością niż u pacjentów otrzymujących placebo w badaniach trzyletnich:
tydzień (n=519) % Alendronian (n=370) % Alendronian dobę (n=196) % Placebo (n=397) % Zaburzenia żołądka i jelit Bóle brzucha 3,7 3,0 6,6 4,8 Niestrawność 2,7 2,2 3,6 3,5 Zarzucanie kwaśnej treści do przełyku 1,9 2,4 2,0 4,3 Nudności 1,9 2,4 3,6 4,0 Wzdęcia 1,0 1,4 1,0 0,8 Zaparcie 0,8 1,6 3,1 1,8 Biegunka 0,6 0,5 3,1 1,8 Trudności w połykaniu 0,4 0,5 1,0 0,0 oddawanie gazów 0,4 1,6 2,6 0,5 Zapalenie błony śluzowej żołądka 0,2 1,1 0,5 1,3 Choroba wrzodowa żołądka 0,0 1,1 0,0 0,0 Owrzodzenie przełyku 0,0 0,0 1,5 0,0 Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe
Bóle mięśniowo- szkieletowe (kości, mięśni lub stawów) 2,9 3,2 4,1 2,5 Kurcze mięśni 0,2 1,1 0,0 1,0 Zaburzenia neurologiczne Bóle głowy 0,4 0,3 2,6 1,5
Następujące działania niepożądane były również opisywane w badaniach klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produkt leczniczyu na rynek: [Bardzo częste (≥1/10), Częste (≥1/100 do <1/10), Niezbyt częste (≥1/1000 do <1/100), Rzadkie (≥1/10 000 do <1/1000), Bardzo rzadkie (<1/10 000 w tym pojedyncze przypadki)]
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko: Objawowa hipokalcemia zazwyczaj w związku z istniejącymi czynnikami ryzyka § .
Zaburzenia układu nerwowego Często: bóle głowy, zawroty głowy †
Niezbyt często: zaburzenia smaku †
Zaburzenia oka Niezbyt często: zapalenie struktur oka (zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki)
Zaburzenia ucha i błędnika Często: zawroty głowy† Bardzo rzadko: bardzo rzadko: osteoporoza zewnętrznego kanału słuchowego (działanie niepożądane grupy bisfosfonianów).
Zaburzenia żołądka i jelit Często : bóle brzucha, niestrawność , zaparcia, biegunka, oddawanie gazów, owrzodzenie przełyku * , trudności w połykaniu * , wzdęcia, zarzucanie kwaśnej treści do przełyku. Niezbyt często : nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku * , nadżerki błony śluzowej przełyku * , smoliste stolce†. Rzadko : zwężenie przełyku * , owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła * , perforacje, w górnym odcinku przewodu pokarmowego (owrzodzenia, pęknięcia, krwawienia) §
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: łysienie†, świąd† Niezbyt często: wysypka, rumień Rzadko: wysypka skórna z nadwrażliwością na światło pojedyncze przypadki ciężkich reakcji alergicznych, włączając zespół Stevensa-Johnsona i martwicę toksyczno-rozpływną naskórka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często: bóle mięśniowo-szkieletowe (kości, mięśni lub stawów) czasami o ciężkim nasileniu† § . Często: obrzęk stawów† Rzadko: opisywano martwicę kości żuchwy ‡ § , nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane grupy bisfosfonianów) #
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: osłabienie†, obrzęki obwodowe† Niebyt często przemijające objawy jak w przypadku ostrej reakcji skórnej (bóle mięśni, złe samopoczucie, w rzadkich przypadkach gorączka) zazwyczaj w związku z rozpoczęciem leczenia†.
§
†
przyjmującej lek. *
‡
obrotu. Rzadkie występowanie działania oszacowano w oparciu o wyniki stosownych badań klinicznych. ⊥
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Hipokalcemia, hipofosfatemia i działania niepożądane w obrębie przewodu pokarmowego, takie jak: zaburzenia żołądkowe, zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenia mogą wystąpić po przedawkowaniu doustnym. Brak jest dokładnych danych dotyczących leczenia przedawkowania alendronianu. Mleko lub leki zobojętniające należy podać w celu związania alendronianu w przewodzie pokarmowym. Z uwagi na niebezpieczeństwo podrażnienia błony śluzowej przełyku nie należy wywoływać wymiotów, a pacjent powinien zachować wyprostowaną pozycję.
Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w leczeniu chorób kości, bisfosfoniany. Kod ATC: M 05 BA 04
Substancja czynna produktu leczniczego Alendronate Arrow, sodu alendronian, trójwodny, jest bisfosfonianem, który hamuje osteoklastyczną resorpcję kości, nie wpływając bezpośrednio na procesy tworzenia kości. Badania przedkliniczne wykazały, że alendronian wiąże się preferencyjnie w miejscach resorpcji tkanki kostnej. Aktywność osteoklastów zostaje zahamowana, natomiast tworzenie i wiązanie się osteoklastów z tkanką kostną pozostaje niezmienione. Tkanka kostna wytworzona podczas leczenia alendronianem ma prawidłową budowę.
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie
Osteoporozę definiuje się na podstawie gęstości mineralnej kości szyjki udowej (ang. BMD) lub kręgosłupa do 2,5 odchylenia standardowego poniżej wartości średniej dla zdrowej populacji ludzi młodych, lub przebytego wcześniej złamania po niewielkim urazie, niezależnie od gęstości mineralnej kości.
Równoważność terapeutyczną alendronianu w postaci tabletek stosowanych raz w tygodniu (n = 519) oraz alendronianu stosowanego w dawce 10 mg raz na dobę (n = 370) została udowodniona w rocznym badaniu wieloośrodkowym u kobiet po menopauzie i z oseoporozą. Średnie zwiększenie gęstości mineralnej kości w stosunku do wartości początkowej BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po upływie roku wynosiło 5,1 % (4,8%, 5,4%; przedział ufności 95%) w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i 5,4% (5,0%, 5,8%; przedział ufności 95%) w grupie przyjmującej alendronianu raz na tydzień oraz w grupie otrzymującej 10 mg raz na dobę wynosiło odpowiednio 2,3% i 2,9% w obrębie szyjki kości udowej oraz 2,9% i 3,1 % w całej kości biodrowej. W obu leczonych grupach zwiększenie gęstości kości w innych strukturach kośćca było również podobne.
Wpływ alendronianu na BMD i częstość występowania złamań u kobiet po menopauzie badano w dwóch wstępnych badaniach skuteczności o jednakowym schemacie (n=994) oraz w badaniu Fracture Intervention Trial (FIT: n=6459).
We wstępnych badaniach skuteczności zwiększenie BMD pod wpływem alendronianu stosowanego w dawce 10 mg na dobę w stosunku do placebo, po 3 latach, wynosiło 8,8%, 5,9% i 7.8% w obrębie kręgosłupa, szyjki kości udowej i krętarzu. Dla całego kośćca BMD również zwiększyło się w sposób znaczący. U pacjentów leczonych alendronianem odsetek osób z przebytym, co najmniej jednym złamaniem kręgów zmniejszył się o 48% (alendronian 3,2% w porównaniu z placebo 6,2%). Podczas dwuletnich badań stanowiących rozszerzenie tych badań BMD kręgosłupa i krętarza wykazywało tendencję wzrastającą. Ponadto BMD szyjki kości udowej i całego kośca zostało utrzymane.
Badanie FIT składało się z dwóch badań kontrolowanych placebo, w których alendronian stosowany był raz na dobę (5 mg na dobę przez dwa lata i 10 mg dobę przez kolejny rok lub dwa lata).
− FIT 1: trzyletnie badanie z udziałem 2027 pacjentek z przebytym, co najmniej jednym złamaniem (kompresyjnym) kręgów przed rozpoczęciem badania. W badaniu tym alendronian stosowany codziennie zmniejszał częstość występowania ≥ 1 nowych złamań kręgów o 47% (alendronian 7,9% w porównaniu z placebo 15%). Ponadto potwierdzono statystycznie istotne zmniejszenie częstości występowania złamań szyjki kości udowej (1,1% w stosunku do 2,2%, zmniejszenie o 51%).
− FIT 2: czteroletnie badanie z udziałem 4432 pacjentek, z małą masą kostną, ale bez przebytych złamań w dniu rozpoczęcia badania. W tym badaniu, w wyniku analizy podgrupy u kobiet z osteoporozą (37% całkowitej populacji spełniającej kryteria definicji osteoporozy podane wyżej) zaobserwowano znaczącą różnicę częstości występowania złamań szyjki kości udowej (alendronian 1% w porównaniu z placebo 2,2%, zmniejszenie o 56%) i ≥ 1 złamań kręgów (2,9% w stosunku do 5,8%, zmniejszenie 50%).
Dzieci i młodzież Alendronian został przebadany na niewielkiej grupie pacjentów poniżej 18 lat z osteogenezą niepełną. Uzyskane wyniki są niewystarczające dla uzasadnienia stosowania alendronianiu u dzieci z osteogenezą niepełną.
Wchłanianie W stosunku do porównawczej dawki podawanej dożylnie, średnia dostępność biologiczna alendronianu podanego doustnie u kobiet wynosiła 0,64% dla dawek od 5 do 70 mg, podanych po nocnej przerwie w posiłkach i na dwie godziny przed spożyciem standardowego śniadania. Dostępność biologiczna zmniejszała się około 0,46% i 0,39%, gdy alendronian podawano godzinę lub pół godziny przed standardowym śniadaniem. W badaniach dotyczących leczenia osteoporozy alendronian był skuteczny, jeśli podawano go, co najmniej 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku lub napoju. Dostępność biologiczna była znikoma niezależnie od tego, czy alendronian był stosowany podczas, czy w ciągu dwóch godzin po standardowym śniadaniu. Jednoczesne podanie alendronianu z kawą lub sokiem pomarańczowym powodowało zmniejszenie dostępności biologicznej średnio o 60%. U zdrowych osób, prednizolon stosowany doustnie (20 mg trzy razy na dobę przez pięć dni) nie powodował istotnych klinicznie zmian w dostępności biologicznej alendronianu po podaniu doustnym (średnie zwiększenie wahało się od 22% do 44%).
Dystrybucja Badania u szczurów wykazały, że alendronian podany dożylnie w dawce 1mg/kg mc. początkowo ulega dystrybucji do tkanek miękkich, następnie szybko przemieszcza się do kośćca lub zostaje wydalony w moczu. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym, z wyłączeniem kości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów. Stężenia produktu leczniczego w osoczu po podaniu doustnych
dawek leczniczych są zbyt małe, aby można je było oznaczyć metodami analitycznymi (<5 ng/ml). Stopień wiązania z białkami osocza u ludzi wynosi około 78%.
Metabolizm Brak dowodów na to, że alendronian jest metabolizowany u zwierząt lub u ludzi.
Wydalanie Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki alendronianu znakowanego izotopem węgla 14 C, około 50% izotopu ulegało wydaleniu w moczu ciągu 72 godzin, a w kale była mała aktywność promieniotwórcza lub całkowity jej brak. Po dożylnym podaniu pojedyńczej dawki 10 mg, klirens nerkowy alendronianu wynosił 71 ml/min, a klirens ogólnoustrojowy nie był większy niż 200 ml/min. Stężenie w osoczu zmniejszało się o ponad 95% ciągu 6 godzin po podaniu dożylnym. Okres półtrwania u ludzi szacowany jest na ponad dziesięć lat, co wskazuje na długi czas uwalniania alendronianu z kośćca. Alendronian nie jest wydalany za pośrednictwem układów przenośników kwasów ani zasad w nerkach szczura i dlatego uważa się, że nie wpływa on na proces wydalania innych produkt leczniczyów zachodzących przy udziale tych układów przenośnikowych u ludzi.
Szczególne grupy pacjentów Badania przedkliniczne wykazują, że produkt leczniczy nie związany w kościach ulega szybkiemu wydaleniu z moczem. U zwierząt po długotrwałym stosowaniu dożylnym produktu leczniczego do łącznej dawki 35mg/kg mc. nie stwierdzono wysycenia wychwytu produktu leczniczego przez tkankę kostną. Pomimo braku wystarczających danych klinicznych, przypuszcza się, że podobnie jak u zwierząt, wydalanie alendronianu przez nerki może być zmniejszone u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Z tego powodu, może wystąpić zwiększona kumulacja alendronianu w tkance kostnej u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (patrz punkt 4.2).
W standardowych badaniach toksyczności ogólnej, genotoksyczności i działąnia rakotwórczego nie wykazano żadnych zagrożeń dla ludzi. Badania u samic szczura wykazały, że stosowanie alendronianu w okresie ciąży powoduje zaburzenia przebiegu porodu z powodu hipokalcemii. Badania u szczurów, którym podawano duże dawki produktu leczniczego wykazały zwiększoną częstość nieprawidłowego tworzenia kości u płodu. Znaczenie tej obserwcji dla ludzi jest nieznane.
Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza jednowodna Kroskarmeloza sodowa Magnezu stearynian
Nie dotyczy.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 ° C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Tabletki są pakowane w blistry (PVC/PE/PVDC/Aluminium) zawierające 2, 4, 8, 12 i 40 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Brak szczególnych wymagań.
Actavis Group PTC ehf. Reykjavíkurvegi 76-78 Islandia
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 25.03.2009 Data ostatniego przedłużenia: 16.01.2012
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Alendronate Arrow, 70 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (w postaci sodu alendronianu trójwodnego).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu Każda tabletka zawiera 142,64 mg laktozy jednowodnej
Pełen wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Tabletki barwy białej lub prawie białej, okrągłe, z nadrukiem „AN 70” na jednej stronie i logo „Arrow” na drugiej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie. Alendronian zmniejsza ryzyko występowania złamań kręgów i szyjki kości udowej.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Zalecana dawka to jedna 70 mg tabletka raz na tydzień.
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu Alendronate Arrow, zwłaszcza po upływie co najmniej
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku W badaniach klinicznych nie stwierdzono związanych z wiekiem różnic dotyczących profilu skuteczności i bezpieczeństwa alendronianu. W związku z tym zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek Zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów, u których wskaźnik przesączania kłębuszkowego (ang. GFR) jest większy niż 35 ml/min. Alendronian nie jest zalecany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u których wartość GFR jest mniejsza niż 35 ml/min ze względu na brak odpowiednich badań klinicznych.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania alendronianu u dzieci poniżej 18 lat z powodu braku wystarczających danych na temat bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w leczeniu osteoporozy u pacjentów w tej grupie wiekowej (patrz punkt 5.1).
Sposób podawania Do stosowania doustnego
W celu zapewnienia odpowiedniego wchłaniania alendronianu: Tabletki Alendronate Arrow należy przyjmować co najmniej na 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku, napoju lub przyjęciem innych leków. Inne napoje (w tym woda mineralna), pokarm i niektóre leki mogą prawdopodobnie zmniejszać wchłanianie alendronianu (patrz punkt 4.5).
Aby ułatwić przemieszczanie się produktu leczniczego do żołądka i tym samym zmniejszyć ryzyko podrażnienia przełyku lub działań niepożądanych w obrębie przełyku (patrz punkt 4.4) − Alendronate Arrow należy połykać rano, zaraz po wstaniu z łóżka, popijając pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml lub 7 uncji płynu ). − Alendronate Arrow należy połknąć w całości. Tabletek nie należy rozgryzać, żuć, lub przetrzymywać w jamie ustnej z powodu ryzyka wystąpienia owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej gardła. − Pacjenci nie powinni kłaść się do czasu przyjęcia pierwszego posiłku, który powinien być spożyty nie wcześniej niż 30 minut po przyjęciu tabletki. − Pacjenci nie powinni kłaść się przez 30 minut po przyjęciu Alendronate Arrow − Alendronate Arrow nie należy przyjmować przed położeniem się spać lub rano, przed wstaniem z łóżka.
W przypadku niodpowiedniej diety pacjenci powinni przyjmować preparaty wapnia i witaminy D (patrz punkt 4.4).
Brak danych dotyczących stosowania Alendronate Arrow w leczeniu osteoporozy wywołanej glikokortykosteroidami.
4.3 Przeciwwskazania
− Choroby przełyku i inne patologie opóźniające proces opróżnienia przełyku, takie jak zwężenie lub achalazja − Niemożność utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej, przez co najmniej 30 minut − Nadwrażliwość na substację czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkie 6.1 − Hipokalcemia.
Patrz także punkt 4.4.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Alendronian może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z powodu ryzyka zaostrzenia choroby podstawowej należy zachować ostrożność podczas stosowania alendronianu u pacjentów z czynnymi schorzeniami górnego odcinka przewodu pokarmowego, takimi jak: trudności w połykaniu, choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej lub choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, bądź w przypadku niedawno przebytych (w ciągu ostatniego roku) ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak choroba wrzodowa żołądka, czynne krwawienie lub zabieg chirurgiczny w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego, z wyjątkiem plastyki wpustu żołądka (patrz punkt 4.3.).
U pacjentów ze zdiagnozowanym przełykiem Barreta ze względu na stosunek korzyści do potencjalnego ryzyka działania alendronianu należy indywidualnie rozpatrzyć jego zastosowanie.
Działania niepożądane w obrębie przełyku (w niektórych przypadkach ciężkie i wymagające leczenia szpitalnego) takie jak: zapalenie, owrzodzenia lub nadżerki, w rzadkich przypadkach prowadzące do zwężenia przełyku obserwowano u pacjentów stosujących alendronian. Dlatego lekarz powinien obserwować, czy występują u pacjenta jakiekolwiek objawy (przedmiotowe i podmiotowe), które mogą świadczyć o wystąpieniu działań niepożądanych w obrębie przełyku. Należy pouczyć pacjenta o konieczności przerwania leczenia alendronianem i skontaktowania się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów podrażnienia przełyku takich jak trudności lub ból podczas połykania, ból zamostkowy lub pojawienie się lub nasilanie zgagi.
Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku wydaje się większe u pacjentów, którzy nie stosują alendronianu w sposób prawidłowy i (lub) kontynuują leczenie alendronianem pomimo wystąpienia objawów podrażnienia przełyku. Jest bardzo ważne, aby pacjent otrzymał wszystkie zalecenia dotyczące stosowania produktu leczniczego i aby były one dla niego całkowicie zrozumiałe (patrz punkt 4.2 ). Pacjenci powinni być poinformowani, że ryzyko wystąpienia zaburzeń przełyku może zwiększać się, jeżeli nie będą stosowali się do podanych zaleceń.
Pomimo iż podczas szeroko zakrojonych badań klinicznych nie obserwowano zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, po wprowadzeniu alendronianu do sprzedaży donoszono o rzadkich przypadkach choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, czasami ciężkich i przebiegających z powikłaniami.
U pacjentów z rozpoznaniem raka otrzymujących bisfosfoniany, głównie podawane dożylnie, opisywano marwicę kości żuchwy najczęściej związaną z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym zakażeniem (w tym z zapaleniem kości i szpiku). Wielu z tych pacjentów otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. Martwicę kości żuchwy odnotowano również u pacjentów z osteoporozą leczonych doustnymi bisfosfonianami.
Oceniając ryzyko rozwoju martwicy kości szczęki u poszczególnych pacjentów, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki ryzyka: − siłę działania leku z grupy bisfosfonianów (największa w przypadku kwasu zoledronowego), drogę podania (patrz wyżej) oraz dawkę skumulowaną − chorobę nowotworową, chemioterapię, radioterapię, przyjmowanie kortykosteroidów, palenie tytoniu − choroby jamy ustnej i zębów w wywiadzie, niski poziom higieny jamy ustnej, choroby przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz źle dopasowane protezy dentystyczne.
Przed leczeniem doustnymi bisfosfonianami, u pacjentów ze złym stanem uzębienia należy rozważyć badanie stomatologiczne z odpowiednimi zabiegami zapobiegawczymi.
Pacjenci ci, podczas leczenia bisfosfonianami powinni - jeśli to możliwe - unikać zabiegów stomatologicznych, ponieważ u pacjentów, u których wystąpiła martwica kości żuchwy podczas leczenia bisfosfonianami zabiegi stomatologiczne mogą przyczynić się do zwiększenia martwicy. Brak jest dostępnych danych wskazujących, że przerwanie leczenia bisfosfonianami u pacjentów wymagających zabiegów stomatologicznych, ma wpływ na ryzyko wystąpienia martwicy kości żuchwy. Ocena kliniczna lekarza powinna nakreślić plan postępowania z każdym pacjentem w oparciu o indywidualną ocenę korzyści w stosunku do ryzyka.
W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywania właściwej higieny jamy ustnej, zgłaszania się na rutynowe przeglądy do dentysty oraz informowania o wszelkich objawach dotyczących jamy ustnej, takich jak ruszające się zęby, ból czy obrzęk.
Podczas długotrwałego leczenia bisfosfonianami odnotowano przypadki osteoporozy zewnętrznego kanału słuchowego. Możliwe czynniki ryzyka osteoporozy zewnętrznego kanału słuchowego obejmują stosowanie sterydów i chemioterapii i/lub lokalnych czynników ryzyka, takich jak zakażenia lub uraz. Prawdopodobieństwo wystąpienia osteoporozy zewnętrznego kanału słuchowego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u których występują objawy pochodzące od ucha, w tym przewlekłe infekcje ucha.
Bóle kości, stawów i (lub) mięśni obserwowano u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu objawy te rzadko były ciężkie i (lub) powodujące niesprawność pacjenta (patrz punkt 4.8). Pierwsze objawy mogą pojawić się w pierwszym dniu leczenia i (lub) po wielu miesiącach od rozpoczęcia leczenia. U większości pacjentów objawy ustąpiły po przerwaniu leczenia. Nawrót objawów wystąpił po ponownym przyjęciu tego samego produktu leczniczego lub po zastosowaniu innego bisfosfonianu.
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej – od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny. Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub w pachwinie występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu raportowano rzadkie występowanie ciężkich reakcji skórnych włączając zespół Stevensa-Johnsona oraz martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka. Pacjentów należy poinstruować, iż w przypadku pominięcia dawki produktu leczniczego powinni przyjąć tabletkę następnego dnia rano. Pacjentom nie wolno przyjmować dwóch tabletek tego samego dnia, lecz powinni powrócić do przyjmowania 1 tabletki raz na tydzień, tak jak w oryginalnym schemacie dawkowania, w wybranym przez nich dniu.
Alendronian nie jest zalecany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek, jeżeli wartość GFR jest mniejsza niż 35 ml/min (patrz punkt 4.2).
Należy rozważyć inne możliwe przyczyny osteoporozy poza niedoborem estrogenów i wiekiem.
Hipokalcemię należy wyrównać przed rozpoczęciem leczenia alendronianem (patrz: punkt 4.3). Inne zaburzenia gospodarki mineralnej (takie jak niedobór witaminy D, niedoczynność przytarczyc) powinny być skutecznie leczone przed rozpoczęciem stosowania alendronianu. U tych pacjentów, stężenie wapnia w surowicy krwi i objawy hipokalcemii należy ściśle monitorować podczas leczenia alendronianem.
Wraz z pozytywnym działaniem alendronianu jak zwiększenie mineralizacji kości, może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy. Występuje ono zazwyczaj o niewielkim nasileniu i przebiega bezobjawowo. Jednak, w rzadkich przypadkach donoszono o wystąpieniu objawowej hipokalcemii, bardzo rzadko o ciężkim przebiegu i często obserwowaną u pacjentów z czynnikami predysponującymi (jak np. niedoczynność przytarczyc, niedobór witaminy D,
zaburzenia wchłaniania wapnia). Dlatego szczególnie ważne jest upewnienie się, że pacjenci stosujący glikokortykosteroidy przyjmują odpowiednią ilość wapnia i witaminy D.
Substancje pomocnicze
Laktoza Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym brakiem laktazy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.
Sód Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Stosowany jednocześnie z alendronianem pokarm i napoje (w tym woda mineralna), preparaty wapnia, leki zobojętniające sok żołądkowy oraz niektóre leki doustne prawdopodobnie mogą zaburzać wchłanianie alendronianu. Dlatego pacjenci muszą odczekać co najmniej 30 minut po przyjęciu alendronianu, zanim zastosują jakikolwiek inny lek doustny (patrz punkt 4.2 i 5.2).
Nie należy spodziewać się innych interakcji lekowych o istotnym znaczeniu klinicznym. Pewna liczba pacjentek w badaniach klinicznych stosowała estrogen (podawany dopochwowo, przezskórnie lub doustnie) równocześnie z alendronianem. Żadnych działań niepożądanych nie odnotowano w takim leczeniu skojarzonym.
Należy ostroznie stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) razem a alendoronianem gdyż stosowane łącznie mogą powodowac podrażnienia przewodu pokarmowego. Pomimo, że nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z alendronianem, jednak alendronian był stosowany w badaniach klinicznych jednocześnie z wieloma innymi, często przepisywanymi produkt leczniczyami, z którymi nie stwierdzono występowania klinicznie niekorzystnych interakcji.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Alendronianu nie należy stosowac w ciąży. Są niewystarczające dane dotyczące stosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach bezpośrednio nie wykazały wpływu dużych dawek na na ciążę, rozwój embrionu/płodu, rozwój pourodzeniowy. Alendronian podany ciężarnym samicom szczura powodował związane z hipokalcemią zaburzenia porodu (patrz punkt: 5.3).
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy alendronian przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Z uwagi na wskazania, alendronianu nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak donoszono o szergu działaniach niepożądanytch dla Alendronate Arrow, które moga wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń. Indywidualna rekacja na Alendronate Arrow moze być różna (patrz punkt 4.8).
4.8 Działania niepożądane
W rocznym badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie i z osteoporozą, całościowy profil bezpieczeństwa dla alendronianu w postaci tabletek do stosowania raz w tygodniu w dawce 70 mg (n = 519) i alendronianu 10 mg do stosowania raz na dobę (n = 370) był podobny.
W dwóch trzyletnich badaniach o prawie identycznym schemacie, przeprowadzonych u kobiet po menopauzie (alendronian 10 mg: n=196; placebo n=397), całościowy profil bezpieczeństwa dla alendronianu w postaci 10 mg raz na dobę był zbliżony do placebo.
Działania niepożądane opisywane przez badaczy jako możliwe, prawdopodobnie lub na pewno związane ze stosowaniem produktu leczniczego, przedstawione zostały poniżej, jeżeli występowały u ≥1% leczonych w którejkolwiek z grup rocznym badaniu lub ≥ 1% pacjentów, leczonych alendronianem w dawce 10 mg raz na dobę i z większą częstością niż u pacjentów otrzymujących placebo w badaniach trzyletnich:
tydzień (n=519) % Alendronian (n=370) % Alendronian dobę (n=196) % Placebo (n=397) % Zaburzenia żołądka i jelit Bóle brzucha 3,7 3,0 6,6 4,8 Niestrawność 2,7 2,2 3,6 3,5 Zarzucanie kwaśnej treści do przełyku 1,9 2,4 2,0 4,3 Nudności 1,9 2,4 3,6 4,0 Wzdęcia 1,0 1,4 1,0 0,8 Zaparcie 0,8 1,6 3,1 1,8 Biegunka 0,6 0,5 3,1 1,8 Trudności w połykaniu 0,4 0,5 1,0 0,0 oddawanie gazów 0,4 1,6 2,6 0,5 Zapalenie błony śluzowej żołądka 0,2 1,1 0,5 1,3 Choroba wrzodowa żołądka 0,0 1,1 0,0 0,0 Owrzodzenie przełyku 0,0 0,0 1,5 0,0 Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe
Bóle mięśniowo- szkieletowe (kości, mięśni lub stawów) 2,9 3,2 4,1 2,5 Kurcze mięśni 0,2 1,1 0,0 1,0 Zaburzenia neurologiczne Bóle głowy 0,4 0,3 2,6 1,5
Następujące działania niepożądane były również opisywane w badaniach klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produkt leczniczyu na rynek: [Bardzo częste (≥1/10), Częste (≥1/100 do <1/10), Niezbyt częste (≥1/1000 do <1/100), Rzadkie (≥1/10 000 do <1/1000), Bardzo rzadkie (<1/10 000 w tym pojedyncze przypadki)]
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Rzadko: Objawowa hipokalcemia zazwyczaj w związku z istniejącymi czynnikami ryzyka § .
Zaburzenia układu nerwowego Często: bóle głowy, zawroty głowy †
Niezbyt często: zaburzenia smaku †
Zaburzenia oka Niezbyt często: zapalenie struktur oka (zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki)
Zaburzenia ucha i błędnika Często: zawroty głowy† Bardzo rzadko: bardzo rzadko: osteoporoza zewnętrznego kanału słuchowego (działanie niepożądane grupy bisfosfonianów).
Zaburzenia żołądka i jelit Często : bóle brzucha, niestrawność , zaparcia, biegunka, oddawanie gazów, owrzodzenie przełyku * , trudności w połykaniu * , wzdęcia, zarzucanie kwaśnej treści do przełyku. Niezbyt często : nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku * , nadżerki błony śluzowej przełyku * , smoliste stolce†. Rzadko : zwężenie przełyku * , owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła * , perforacje, w górnym odcinku przewodu pokarmowego (owrzodzenia, pęknięcia, krwawienia) §
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: łysienie†, świąd† Niezbyt często: wysypka, rumień Rzadko: wysypka skórna z nadwrażliwością na światło pojedyncze przypadki ciężkich reakcji alergicznych, włączając zespół Stevensa-Johnsona i martwicę toksyczno-rozpływną naskórka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często: bóle mięśniowo-szkieletowe (kości, mięśni lub stawów) czasami o ciężkim nasileniu† § . Często: obrzęk stawów† Rzadko: opisywano martwicę kości żuchwy ‡ § , nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane grupy bisfosfonianów) #
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: osłabienie†, obrzęki obwodowe† Niebyt często przemijające objawy jak w przypadku ostrej reakcji skórnej (bóle mięśni, złe samopoczucie, w rzadkich przypadkach gorączka) zazwyczaj w związku z rozpoczęciem leczenia†.
§
†
przyjmującej lek. *
‡
obrotu. Rzadkie występowanie działania oszacowano w oparciu o wyniki stosownych badań klinicznych. ⊥
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Hipokalcemia, hipofosfatemia i działania niepożądane w obrębie przewodu pokarmowego, takie jak: zaburzenia żołądkowe, zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenia mogą wystąpić po przedawkowaniu doustnym. Brak jest dokładnych danych dotyczących leczenia przedawkowania alendronianu. Mleko lub leki zobojętniające należy podać w celu związania alendronianu w przewodzie pokarmowym. Z uwagi na niebezpieczeństwo podrażnienia błony śluzowej przełyku nie należy wywoływać wymiotów, a pacjent powinien zachować wyprostowaną pozycję.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w leczeniu chorób kości, bisfosfoniany. Kod ATC: M 05 BA 04
Substancja czynna produktu leczniczego Alendronate Arrow, sodu alendronian, trójwodny, jest bisfosfonianem, który hamuje osteoklastyczną resorpcję kości, nie wpływając bezpośrednio na procesy tworzenia kości. Badania przedkliniczne wykazały, że alendronian wiąże się preferencyjnie w miejscach resorpcji tkanki kostnej. Aktywność osteoklastów zostaje zahamowana, natomiast tworzenie i wiązanie się osteoklastów z tkanką kostną pozostaje niezmienione. Tkanka kostna wytworzona podczas leczenia alendronianem ma prawidłową budowę.
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie
Osteoporozę definiuje się na podstawie gęstości mineralnej kości szyjki udowej (ang. BMD) lub kręgosłupa do 2,5 odchylenia standardowego poniżej wartości średniej dla zdrowej populacji ludzi młodych, lub przebytego wcześniej złamania po niewielkim urazie, niezależnie od gęstości mineralnej kości.
Równoważność terapeutyczną alendronianu w postaci tabletek stosowanych raz w tygodniu (n = 519) oraz alendronianu stosowanego w dawce 10 mg raz na dobę (n = 370) została udowodniona w rocznym badaniu wieloośrodkowym u kobiet po menopauzie i z oseoporozą. Średnie zwiększenie gęstości mineralnej kości w stosunku do wartości początkowej BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po upływie roku wynosiło 5,1 % (4,8%, 5,4%; przedział ufności 95%) w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i 5,4% (5,0%, 5,8%; przedział ufności 95%) w grupie przyjmującej alendronianu raz na tydzień oraz w grupie otrzymującej 10 mg raz na dobę wynosiło odpowiednio 2,3% i 2,9% w obrębie szyjki kości udowej oraz 2,9% i 3,1 % w całej kości biodrowej. W obu leczonych grupach zwiększenie gęstości kości w innych strukturach kośćca było również podobne.
Wpływ alendronianu na BMD i częstość występowania złamań u kobiet po menopauzie badano w dwóch wstępnych badaniach skuteczności o jednakowym schemacie (n=994) oraz w badaniu Fracture Intervention Trial (FIT: n=6459).
We wstępnych badaniach skuteczności zwiększenie BMD pod wpływem alendronianu stosowanego w dawce 10 mg na dobę w stosunku do placebo, po 3 latach, wynosiło 8,8%, 5,9% i 7.8% w obrębie kręgosłupa, szyjki kości udowej i krętarzu. Dla całego kośćca BMD również zwiększyło się w sposób znaczący. U pacjentów leczonych alendronianem odsetek osób z przebytym, co najmniej jednym złamaniem kręgów zmniejszył się o 48% (alendronian 3,2% w porównaniu z placebo 6,2%). Podczas dwuletnich badań stanowiących rozszerzenie tych badań BMD kręgosłupa i krętarza wykazywało tendencję wzrastającą. Ponadto BMD szyjki kości udowej i całego kośca zostało utrzymane.
Badanie FIT składało się z dwóch badań kontrolowanych placebo, w których alendronian stosowany był raz na dobę (5 mg na dobę przez dwa lata i 10 mg dobę przez kolejny rok lub dwa lata).
− FIT 1: trzyletnie badanie z udziałem 2027 pacjentek z przebytym, co najmniej jednym złamaniem (kompresyjnym) kręgów przed rozpoczęciem badania. W badaniu tym alendronian stosowany codziennie zmniejszał częstość występowania ≥ 1 nowych złamań kręgów o 47% (alendronian 7,9% w porównaniu z placebo 15%). Ponadto potwierdzono statystycznie istotne zmniejszenie częstości występowania złamań szyjki kości udowej (1,1% w stosunku do 2,2%, zmniejszenie o 51%).
− FIT 2: czteroletnie badanie z udziałem 4432 pacjentek, z małą masą kostną, ale bez przebytych złamań w dniu rozpoczęcia badania. W tym badaniu, w wyniku analizy podgrupy u kobiet z osteoporozą (37% całkowitej populacji spełniającej kryteria definicji osteoporozy podane wyżej) zaobserwowano znaczącą różnicę częstości występowania złamań szyjki kości udowej (alendronian 1% w porównaniu z placebo 2,2%, zmniejszenie o 56%) i ≥ 1 złamań kręgów (2,9% w stosunku do 5,8%, zmniejszenie 50%).
Dzieci i młodzież Alendronian został przebadany na niewielkiej grupie pacjentów poniżej 18 lat z osteogenezą niepełną. Uzyskane wyniki są niewystarczające dla uzasadnienia stosowania alendronianiu u dzieci z osteogenezą niepełną.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie W stosunku do porównawczej dawki podawanej dożylnie, średnia dostępność biologiczna alendronianu podanego doustnie u kobiet wynosiła 0,64% dla dawek od 5 do 70 mg, podanych po nocnej przerwie w posiłkach i na dwie godziny przed spożyciem standardowego śniadania. Dostępność biologiczna zmniejszała się około 0,46% i 0,39%, gdy alendronian podawano godzinę lub pół godziny przed standardowym śniadaniem. W badaniach dotyczących leczenia osteoporozy alendronian był skuteczny, jeśli podawano go, co najmniej 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku lub napoju. Dostępność biologiczna była znikoma niezależnie od tego, czy alendronian był stosowany podczas, czy w ciągu dwóch godzin po standardowym śniadaniu. Jednoczesne podanie alendronianu z kawą lub sokiem pomarańczowym powodowało zmniejszenie dostępności biologicznej średnio o 60%. U zdrowych osób, prednizolon stosowany doustnie (20 mg trzy razy na dobę przez pięć dni) nie powodował istotnych klinicznie zmian w dostępności biologicznej alendronianu po podaniu doustnym (średnie zwiększenie wahało się od 22% do 44%).
Dystrybucja Badania u szczurów wykazały, że alendronian podany dożylnie w dawce 1mg/kg mc. początkowo ulega dystrybucji do tkanek miękkich, następnie szybko przemieszcza się do kośćca lub zostaje wydalony w moczu. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym, z wyłączeniem kości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów. Stężenia produktu leczniczego w osoczu po podaniu doustnych
dawek leczniczych są zbyt małe, aby można je było oznaczyć metodami analitycznymi (<5 ng/ml). Stopień wiązania z białkami osocza u ludzi wynosi około 78%.
Metabolizm Brak dowodów na to, że alendronian jest metabolizowany u zwierząt lub u ludzi.
Wydalanie Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki alendronianu znakowanego izotopem węgla 14 C, około 50% izotopu ulegało wydaleniu w moczu ciągu 72 godzin, a w kale była mała aktywność promieniotwórcza lub całkowity jej brak. Po dożylnym podaniu pojedyńczej dawki 10 mg, klirens nerkowy alendronianu wynosił 71 ml/min, a klirens ogólnoustrojowy nie był większy niż 200 ml/min. Stężenie w osoczu zmniejszało się o ponad 95% ciągu 6 godzin po podaniu dożylnym. Okres półtrwania u ludzi szacowany jest na ponad dziesięć lat, co wskazuje na długi czas uwalniania alendronianu z kośćca. Alendronian nie jest wydalany za pośrednictwem układów przenośników kwasów ani zasad w nerkach szczura i dlatego uważa się, że nie wpływa on na proces wydalania innych produkt leczniczyów zachodzących przy udziale tych układów przenośnikowych u ludzi.
Szczególne grupy pacjentów Badania przedkliniczne wykazują, że produkt leczniczy nie związany w kościach ulega szybkiemu wydaleniu z moczem. U zwierząt po długotrwałym stosowaniu dożylnym produktu leczniczego do łącznej dawki 35mg/kg mc. nie stwierdzono wysycenia wychwytu produktu leczniczego przez tkankę kostną. Pomimo braku wystarczających danych klinicznych, przypuszcza się, że podobnie jak u zwierząt, wydalanie alendronianu przez nerki może być zmniejszone u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Z tego powodu, może wystąpić zwiększona kumulacja alendronianu w tkance kostnej u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W standardowych badaniach toksyczności ogólnej, genotoksyczności i działąnia rakotwórczego nie wykazano żadnych zagrożeń dla ludzi. Badania u samic szczura wykazały, że stosowanie alendronianu w okresie ciąży powoduje zaburzenia przebiegu porodu z powodu hipokalcemii. Badania u szczurów, którym podawano duże dawki produktu leczniczego wykazały zwiększoną częstość nieprawidłowego tworzenia kości u płodu. Znaczenie tej obserwcji dla ludzi jest nieznane.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza jednowodna Kroskarmeloza sodowa Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywaniu
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25 ° C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki są pakowane w blistry (PVC/PE/PVDC/Aluminium) zawierające 2, 4, 8, 12 i 40 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUActavis Group PTC ehf. Reykjavíkurvegi 76-78 Islandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 25.03.2009 Data ostatniego przedłużenia: 16.01.2012