Ebivol

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Ebivol, 5 mg, tabletki
Nebivololum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. − Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. − W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. − Lek przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. − Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Ebivol i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ebivol

3. Jak stosować lek Ebivol

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Ebivol

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Ebivol i w jakim celu się go stosuje

Lek Ebivol wpływa głównie na pracę serca (beta-adrenolityk). Zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi i poprawia wydolność serca.
Lek Ebivol jest stosowany: • w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia tętniczego) • jako uzupełnienie standardowego leczenia (np. lekami moczopędnymi, digoksyną, inhibitorami ACE, antagonistami angiotensyny II) stabilnej, łagodnej lub umiarkowanej, przewlekłej niewydolności serca u pacjentów w wieku 70 lat lub starszych • w leczeniu objawowej, stabilnej choroby wieńcowej.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku E bivol

Kiedy nie stosować leku Ebivol - jeśli u pacjenta stwierdzono alergię (nadwrażliwość) na nebiwolol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6) - jeśli stwierdzono zaburzenia czynności wątroby (niewydolność wątroby) - podczas ciąży lub karmienia piersią - w przypadku ostrej niewydolności serca, wstrząsu kardiogennego lub epizodów nasilenia niewydolności serca (niewyrównania), które wymagają dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym dodatnim - jeżeli stwierdzono zespół chorego węzła zatokowego (pewien rodzaj zaburzeń rytmu serca) włącznie z blokiem zatokowo-przedsionkowym - jeśli występują pewne zaburzenia przewodzenia w sercu (blok serca II i III stopnia - blok przedsionkowo-komorowy (bez rozrusznika)) - u pacjentów ze skurczem oskrzeli lub astmą oskrzelową w wywiadzie, - jeśli u pacjenta występuje nieleczony guz nadnerczy (phaeochromocytoma) - w przypadku nadmiernej kwasowości krwi (kwasica metaboliczna) - jeśli czynność serca (tętno) w stanie spoczynku, przed rozpoczęciem leczenia, wynosiła mniej niż 60 uderzeń na minutę (bradykardia) - jeśli stwierdzono znacznie obniżone ciśnienie tętnicze krwi (ciśnienie skurczowe <90 mmHg) - w przypadku poważnych zaburzeń krążenia w kończynach.
W przypadku wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Ebivol należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. - jeśli podczas leczenia nebiwololem wystąpi znacznie zwolnione tętno (mniej niż 50-55 uderzeń na minutę w spoczynku i ( lub) objawy, takie jak zawroty głowy, osłabienie i niepewny chód); - w przypadku choroby serca (np. dusznica bolesna, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca); u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczenie powinno być przerywane stopniowo, przez ponad 1-2 tygodnie i, jeżeli jest to konieczne, należy w tym samym czasie zastosować inne leczenie; - jeżeli u pacjenta występują zaburzenia krążenia krwi w kończynach górnych lub dolnych; - jeśli stwierdzono przewlekłe zaburzenia oddychania, zwłaszcza przewlekłą obturacyjną chorobę płuc; - jeśli stwierdzono cukrzycę. Lek Ebivol nie wpływa na stężenie cukru we krwi, ale może maskować objawy małego stężenia cukru we krwi (nerwowość, drżenie, przyspieszone tętno). Jednakże lek Ebivol nie maskuje takiego objawu jak nadmierna potliwość. - jeśli u pacjenta występuje nadczynność tarczycy: możliwość maskowania przyspieszonej czynności serca (tachykardii) jako objawu choroby; nagłe przerwanie przyjmowania leku Ebivol może spowodować przyspieszenie czynności serca. - w przypadku alergii. Stosowanie leku Ebivol może nasilić reakcję na pyłki oraz inne alergeny. - w przypadku łuszczycy: pacjenci z czynną łuszczycą lub z łuszczycą w wywiadzie powinni stosować lek Ebivol tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. - lek Ebivol może zmniejszać wydzielanie łez (informacja dla osób noszących soczewki kontaktowe).
Dzieci i młodzież Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w wieku powyżej 65 lat zaleca się stosowanie mniejszej dawki początkowej (patrz punkt „Jak stosować lek Ebivol”). U pacjentów w wieku powyżej 75 lat należy zachować szczególną ostrożność, a leczenie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Lek Ebivol a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Dotyczy to zwłaszcza: - niektórych leków stosowanych w leczeniu zaburzeń rytmu serca (leki przeciwarytmiczne klasy I , takie jak chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainid, dizopiramid, meksyletyna, propafenon i lidokaina, jak również amiodaron), które mogą nasilać depresyjny wpływ leku Ebivol na czynność serca, jeżeli przyjmowane są w tym samym czasie. - niektórych leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego i skurczu naczyń krwionośnych serca (leki nazywane antagonistami wapnia), które mogą nasilać działanie leku Ebivol (np. werapamil i diltiazem, lub amlodypina, felodypina, lacydypina, nifedypina, nikardypina, nimodypina i nitrendypina). - innych leków przeciwnadciśnieniowych o działaniu ośrodkowym (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna, metylodopa, rylmenidyna), ponieważ mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia znacznego podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi (tzw. „nadciśnienie z odbicia”) – zwłaszcza w przypadku nagłego odstawienia leku przyjmowanego przez dłuższy czas. Leki te można odstawić tylko wówczas, gdy zaprzestano podawania beta-adrenolityków (np. leku Ebivol) kilka dni wcześniej. - jednoczesnego stosowania beta-adrenolityków i glikozydów naparstnicy, co może powodować pewne zaburzenia czynności serca (wydłużony czas przewodzenia). Badania kliniczne nie ujawniły jednakże występowania tej interakcji. Nebiwolol nie wpływa na stężenie digoksyny we krwi. - niektórych leków stosowanych w leczeniu astmy, niedrożnego nosa i niektórych chorób oczu (tak zwane sympatykomimetyki), ponieważ mogą one osłabiać działanie leku Ebivol (np. dopamina, efedryna). - leków przeciwcukrzycowych (insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe). Patrz także punkt „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Ebivol”. - baklofen (lek zwiotczający mięśnie) i amifostyna (lek stosowany podczas chemioterapii): może nasilać zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi. Lekarz może odpowiednio dostosować dawkę leku Ebivol. - środków znieczulających: zawsze należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu leku Ebivol przed zastosowaniem znieczulenia. - niektórych leków przeciwpsychotycznych, ponieważ mogą one nasilać działanie leku Ebivol. Jednoczesne stosowanie leków przeciwdepresyjnych (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, paroksetyna), barbituranów ( np. stosowane w leczeniu padaczki), leków uspokajających (pochodne fenotiazyny, np. tiorydazyna), azotanów organicznych (stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej i niewydolności serca) i innych leków przeciwnadciśnieniowych może prowadzić do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. - jednoczesnego stosowania inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (niektóre leki przeciwdepresyjne, np: paroksetyna, fluoksetyna) i leku Ebivol, ponieważ może być konieczne dostosowanie dawki. - niektórych leków, które są metabolizowane w podobny sposób jak nebiwolol, ponieważ mogą zwiększać stężenie nebiwololu we krwi, co jest związane ze zwiększeniem częstości działań niepożądanych. Do takich leków należą np.: bupropion (lek przeciwdepresyjny), chlorochina (stosowana w celu zapobiegania malarii i w le czeniu chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów), lewomepromazyna (lek neuroleptyczny) i terbinafina (lek przeciwgrzybiczy).
Jeśli jednocześnie z lekiem Ebivol stosuje się leki zobojętniające kwas żołądkowy, należy lek Ebivol przyjmować z posiłkiem, a lek zobojętniający pomiędzy posiłkami.
Ebivol z jedzeniem i piciem Lek Ebivol może być przyjmowany razem z jedzeniem i piciem.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Istnieje ryzyko szkodliwego wpływu na płód. Dlatego nie należy stosować leku Ebivol podczas ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy lek Ebivol przenika do mleka matki karmiącej. Dlatego nie należy stosować leku Ebivol w czasie karmienia piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W trakcie stosowania leku Ebivol mogą sporadycznie wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia. Należy wziąć to pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
Lek Ebivol zawiera laktozę jednowodną Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek Ebivol zawiera sód Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek E bivol

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nadciśnienie tętnicze
Dorośli: Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 1 tabletkę na dobę (5 mg nebiwololu). Maksymalne działanie leku Ebivol jest zazwyczaj osiągane po 1-2 tygodniach leczenia.
Jednoczesne stosowanie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi: Beta-adrenolityki mogą być stosowane w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Do chwili obecnej dodatkowe działanie przeciwnadciśnieniowe było obserwowane tylko wtedy, gdy lek Ebivol w dawce 5 mg był stosowany jednocześnie z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5-25 mg.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (niewydolność nerek): U pacjentów z niewydolnością nerek, zalecana dawka początkowa wynosi ½ tabletki na dobę (2,5 mg nebiwololu). W razie potrzeby dawka dobowa może być zwiększona do 1 tabletki (5 mg nebiwololu).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątr oby (niewydolność wątroby): Brak wystarczających doświadczeń dotyczących stosowania leku Ebivol u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub chorobami wątroby. Z tego powodu, leku Ebivol nie wolno stosować u tych pacjentów (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Ebivol”).
Pacjenci w podeszłym wieku: U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych, zalecana dawka początkowa wynosi ½ tabletki (2,5 mg nebiwololu) na dobę. W razie potrzeby dawka dobowa może być zwiększona do 1 tabletki (5 mg nebiwololu). We wszystkich przypadkach należy zachować szczególną ostrożność, a leczenie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza ze względu na ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania leku u pacjentów w wieku powyżej 75 lat.
Stosowanie u dzieci i młodzieży: Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Przewlekła niewydolność serca
Leczenie przewlekłej niewydolności serca należy rozpocząć od powolnego zwiększania dawki, aż do osiągnięcia optymalnej dawki podtrzymującej określonej indywidualnie. U pacjentów otrzymujących inne leki stosowane w chorobach układu sercowo-naczyniowego, takie jak: leki moczopędne, digoksyna, inhibitory konwertazy angiotensyny lub antagoniści angiotensyny II, dawkowanie tych leków musi być ustabilizowane przed rozpoczęciem stosowania leku Ebivol.
Początkowe zwiększanie dawek powinno przebiegać według następującego schematu w odstępach - ¼ tabletki (1,25 mg nebiwololu) jeden raz na dobę, - zwiększone do ½ tabletki (2,5 mg nebiwololu) jeden raz na dobę, - następnie 1 tabletka (5 mg nebiwololu) jeden raz na dobę, - i potem 2 tabletki ( 10 mg nebiwololu) jeden raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka to 2 tabletki (10 mg nebiwololu) raz na dobę.
Pacjent powinien znajdować się pod opieką lekarza przez 2 godziny po przyjęciu pierwszej dawki leku oraz przez 2 godziny po każdym zwiększeniu dawki, celem uzyskania pewności, że stan pacjenta pozostaje stabilny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (niewydolność nerek): U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki, ponieważ dawka jest zwiększana indywidualnie, aż do maksymalnej tolerowanej dawki.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (niewydolność wątroby): Brak wystarczających doświadczeń u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dlatego leku Ebivol nie wolno stosować u tych pacjentów (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Ebivol”).
Pacjenci w podeszłym wieku: Nie jest wymagane dostosowanie dawki, ponieważ dawka jest zwiększana indywidualnie, aż do maksymalnej tolerowanej dawki.
Stosowanie u dzieci i młodzieży: Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Leczenie objawowej stabilnej choroby wieńcowej
Dorośli: - Leczenie pacjenta będzie rozpoczęte i monitorowane przez doświadczonego lekarza. - Leczenie rozpoczyna się od dawki początkowej 1 / 4

1 / 2

- Maksymalna zalecana dawka wynosi 2 tabletki (10 mg nebiwololu) na dobę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (niewydolność nerek): U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki, ponieważ dawka jest zwiększana indywidualnie, aż do maksymalnej tolerowanej dawki. Brak doświadczeń u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, dlatego nie zaleca się stosowania nebiwololu u tych pacjentów.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (niewydolność wątroby): Brak wystarczających doświadczeń u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dlatego leku Ebivol nie wolno stosować u tych pacjentów (patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Ebivol”).
Pacjenci w podeszłym wieku: Nie jest wymagane dostosowanie dawki, ponieważ dawka jest zwiększana indywidualnie, aż do maksymalnej tolerowanej dawki.
Stosowanie u dzieci i młodzieży: Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Sposób podawania: Zaleconą dawkę dobową należy raczej przyjmować zawsze o tej samej porze dnia. Tabletki powinno się połykać, popijając wystarczającą ilością płynu (np. szklanką wody) z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Ebivol jest zbyt mocne lub za słabe, należy skonsultować się z lekarzem.
Zażycie większej niż zalecana dawki leku Ebivol Objawy przedawkowania to: wolna czynność serca, niskie ciśnienie tętnicze krwi, trudności w oddychaniu lub nagłe (ostre) zaburzenia dotyczące serca. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Ebivol, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Należy położyć się z uniesionymi powyżej serca nogami.
Pominięcie zastosowania leku Ebivol W przypadku pominięcia dawki leku Ebivol, kolejną dawkę należy przyjąć następnego dnia o właściwej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Ebivol Nie należy przerywać leczenia, aż do czasu porozumienia się z lekarzem, nawet jeżeli pacjent poczuje się lepiej. Nie wolno przerywać stosowania leku Ebivol w sposób nagły. Nagłe odstawienie leku może wywołać niebezpieczne nasilenie objawów u pacjenta. Dotyczy to szczególnie pacjentów z dusznicą bolesną.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Obserwowane działania niepożądane zostały wymienione poniżej, zgodnie z częstością występowania. Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi
Częste działania niepożądane (występują u 1 do 10 na 100 osób): Ból głowy, zawroty głowy, mrowienie skóry, trudności w oddychaniu, zaparcia, nudności, biegunka, zmęczenie, obrzęki związane z zatrzymaniem wody.
Niezbyt częste działania niepożądane (występują u 1 do 10 na 1000 osób): Koszmary senne, depresja, zaburzenia widzenia, wolniejsza niż zwykle czynność serca (wolne tętno), osłabiona czynność serca, zaburzenia przewodzenia w sercu, nadmiernie obniżone ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie), wystąpienie lub nasilenie dolegliwości bólowych w trakcie chodzenia z powodu zwężenia tętnic i niewystarczającego krążenia krwi (chromanie przestankowe), świszczący oddech lub skrócenie oddechu (skurcz oskrzeli), niestrawność, wzdęcie z oddawaniem wiatrów, wymioty, świąd, wysypka skórna, impotencja.
Bardzo rzadkie działania niepożądane (występują u mniej niż 1 na 10 000 osób): Omdlenia, nasilenie łuszczycy.
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Obrzęk twarzy, warg, gardła lub języka (obrzęk naczynioruchowy), alergia (nadwrażliwość), swędząca wysypka skórna (pokrzywka).
Ponadto zgłaszano następujące działania niepożądane związane z przyjmowaniem podobnych leków: omamy, reakcje psychotyczne (psychozy), splątanie, oziębienie/zasinienie kończyn górnych i dolnych, ból palców rąk i stóp, które najpierw sinieją, potem bledną, a na końcu stają się czerwone (objaw Raynaud’a), suchość oczu oraz tworzenie się nowej tkanki łącznej w oczach i przeponie (zespół oczno-śluzówkowo-skórny typowy dla praktololu).
Pacjenci z przewlekłą niewydolnością serca
Bardzo częste działania niepożądane (występują u więcej niż 1 na 10 osób): Zawroty głowy, wolniejsza niż zwykle czynność serca (wolne tętno).
Częste działania niepożądane (występują u 1 do 10 na 100 osób): Ból głowy, nasilenie niewydolności serca, zaburzenia rytmu serca (zwane blokiem przedsionkowo- komorowym stopnia I), obniżenie ciśnienia tętniczego krwi podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne), zmęczenie/osłabienie, nietolerancja leku, zatrzymanie wody (obrzęki) w kończynach dolnych, wolniejsze tętno, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Zgłaszanie d ziałań niepoż ądanyc h Jeśli w ystąpią jakiekolwiek ob jawy niepożądane, w tym wszelkie ob jawy niepoż ądane niewymienione w ulotce, należy powiedz ieć o t ym lekarzowi l ub farmaceucie. Działania niepoż ądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania N iepożąda nych Działań Prod uk tów Leczniczych Urzędu Rejestracji P roduktów Leczniczych, Wyrobó w Medyczny ch i Produk tów Biobójczych, Al. Jeroz olimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu dz iałań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej i nformacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek E bivol

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Lek Ebivol nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki , których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

- Substancją czynną jest nebiwolol. Każda tabletka zawiera 5 mg nebiwololu, co odpowiada 5,45 mg nebiwololu c hlorowodorku. - Pozostałe składniki leku to: krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, kroskarmeloza sodowa, makrogol 6000 i laktoza jednowodna.
Jak wygląda lek Ebivol i co zawiera opakowanie Białe, okrągłe, wypukłe tabletki, ze skrzyżowanymi rowkami dzielącymi, o średnicy 9 mm, z oznaczeniem „N5” na jednej stronie. Tabletkę można podzielić na połowy i ćwiartki.
Wielkości opakowań: 30, 56 i 60 tabletek.
Podmiot odpowiedzialny Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 Isl andia
Wytwórca Actavis Ltd. BLB015-016 Bulebel Industrial Estate Zejtun ZTN 3000 Malta
Balkanpharma-Dupnitsa AD Dupnitsa 2600 Bułgaria
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o., ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa, tel. (22) 345 93 00.
Data ostatniej akceptacji ulotki: lipiec 2023 r.

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ebivol, 5 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 5 mg nebiwololu (Nebivololum), co odpowiada 5,45 mg nebiwololu chlorowodorku. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 192,4 mg laktozy jednowodnej w 1 tabletce. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.
Białe, okrągłe, wypukłe tabletki, ze skrzyżowanymi rowkami dzielącymi, o średnicy 9 mm, z oznaczeniem „N5” na jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze Leczenie nadciśnienia tętniczego samoistnego.
Przewlekła niewydolność serca Leczenie stabilnej, łagodnej i umiarkowanej, przewlekłej niewydolności serca jako leczenie uzupełniające standardową terapię u pacjentów w podeszłym wieku (70 lat lub więcej).
Choroba wieńcowa Leczenie objawowej, stabilnej choroby wieńcowej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Sposób podawania: Tabletkę należy połknąć, popijając wystarczającą ilością płynu (np. szklanką wody). Tabletki mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez.
Nadciśnienie tętnicze Dorośli Dawka wynosi jedną tabletkę (5 mg) na dobę, najlepiej przyjmowaną codziennie o tej samej porze. Tabletki można przyjmować z posiłkiem. Działanie obniżające ciśnienie tętnicze występuje po l-2 tygodniach leczenia. W rzadkich przypadkach optymalne działanie leku może wystąpić dopiero po 4 tygodniach.
Leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą być stosowane w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Jak dotąd, addycyjne działanie przeciwnadciśnieniowe
obserwowano jedynie podczas jednoczesnego stosowania nebiwololu z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5-25 mg.
Pacjenci z niewydolnością nerek Zalecana dawka początkowa dla pacjentów z niewydolnością nerek wynosi 2,5 mg na dobę. W razie konieczności dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby lub zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Dlatego stosowanie leku Ebivol u tych pacjentów jest przeciwwskazane.
Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w wieku powyżej 65 lat zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. W razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg. Jednocześnie, ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne u pacjentów w wieku powyżej 75 lat, należy zachować ostrożność i ści śle obserwować pacjentów.
Dzieci i młodzież Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Przewlekła niewydolność serca Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca należy rozpocząć poprzez stopniowe zwiększanie dawki, aż do uzyskania optymalnej dawki podtrzymującej określonej dla każdego pacjenta.
Pacjenci powinni mieć stabilną przewlekłą niewydolność serca bez ostrej niewydolności przez ostatnie sześć tygodni. Zaleca się , aby lekarz prowadzący miał doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.
U pacjentów otrzymujących leki działające na układ sercowo-naczyniowy, w tym leki moczopędne i (lub) digoksynę, i (lub) inhibitory ACE, i (lub) antagonistów receptora angiotensyny II, dawkowanie tych leków powinno być ustabilizowane podczas ostatnich dwóch tygodni przed rozpoczęciem leczenia nebiwololem.
Dawkę początkową należy zwiększać co 1-2 tygodnie w zależności od tolerancji leku przez pacjenta: 1,25 mg nebiwololu, zwiększyć do 2,5 mg nebiwololu raz na dobę, następnie do 5 mg raz na dobę i następnie do 10 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg nebiwololu raz na dobę.
Rozpoczęcie leczenia i każde zwiększenie dawki powinno być wykonane pod nadzorem doświadczonego lekarza, trwającym co najmniej 2 godziny dla upewnienia się, że stan kliniczny pacjenta pozostaje stabilny (zwłaszcza ciśnienie tętnicze krwi, częstość akcji serca, zaburzenia przewodzenia, objawy nasilenia niewydolności serca).
Występowanie działań niepożądanych może uniemożliwiać leczenie maksymalną zalecaną dawką leku. W razie konieczności dawkę podtrzymującą można również stopniowo zmniejszać i ponownie zwiększać, jeżeli jest to wskazane.
Podczas stopniowego zwiększania dawki, w przypadku nasilenia niewydolności serca lub nietolerancji leku, najpierw zalecane jest zmniejszenie dawki nebiwololu lub, w razie konieczności, natychmiastowe przerwanie leczenia (w przypadku ciężkiego niedociśnienia tętniczego, nasilenia niewydolności serca z ostrym obrzękiem płuc, wstrząsu kardiogennego, bradykardii objawowej lub bloku przedsionkowo-komorowego).
Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca nebiwololem jest zwykle leczeniem długotrwałym.

Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia nebiwololem, ponieważ może to prowadzić do przejściowego nasilenia niewydolności serca. Jeśli przerwanie leczenia jest konieczne, dawkę należy zmniejszać stopniowo, o połowę co tydzień.
Pacjenci z niewydolnością nerek Nie jest wymagane dostosowanie dawki w przypadku łagodnej do umiarkowanej niewydolności nerek, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo do dawki maksymalnej tolerowanej przez pacjenta. Brak doświadczeń u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy ≥ 250 μmol/l). Dlatego nie zaleca się stosowania nebiwololu u tych pacjentów.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. Dlatego stosowanie leku Ebivol u tych pacjentów jest przeciwwskazane.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie jest wymagane dostosowanie dawki, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo do dawki maksymalnej tolerowanej przez pacjenta.
Dzieci i młodzież Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane.
Stabilna choroba wieńcowa Dorośli Leczenie stabilnej choroby wieńcowej należy rozpocząć poprzez stopniowe zwiększanie dawki, aż do uzyskania optymalnej dawki podtrzymującej określonej dla każdego pacjenta.
Dawkę początkową należy zwiększać co 1-2 tygodnie w zależności od tolerancji produktu przez pacjenta: 1,25 mg nebiwololu zwiększyć do 2,5 mg nebiwololu raz na dobę, następnie do 5 mg raz na dobę i następnie do 10 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg nebiwololu raz na dobę.
Pacjenci z niewydolnością nerek Nie jest wymagane dostosowanie dawki w przypadku łagodnej do umiarkowanej niewydolności nerek, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo do dawki maksymalnej tolerowanej przez pacjenta. Brak doświadczeń u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy ≥ 250 μmol/l). Dlatego nie zaleca się stosowania nebiwololu u tych pacjentów.
Pacjenci z niewydolnością wątroby Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością lub zaburzeniem czynności wątroby są ograniczone. Dlatego stosowanie produktu leczniczego Ebivol u tych pacjentów jest przeciwwskazane.
Pacjenci w podeszłym wieku Nie jest wymagane dostosowanie dawki, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo do dawki maksymalnej tolerowanej przez pacjenta.
Dzieci i młodzież Nie prowadzono badań u dzieci i młodzieży. Z tego względu stosowanie u dzieci i młodzieży nie jest zalecane.

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Niewydolność wątroby lub zaburzenia czynności wątroby. - Ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody niewyrównanej niewydolności serca wymagające dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym dodatnim.

Dodatkowo, tak jak w przypadku innych leków blokujących receptory beta-adrenergiczne, Ebivol jest przeciwwskazany w następujących sytuacjach: - Zespole chorej zatoki, w tym blok zatokowo-przedsionkowy. - Bloku przedsionkowo-komorowym stopnia drugiego i trzeciego (bez rozrusznika). - Skurczu oskrzeli i astmie oskrzelowej w wywiadzie. - Nieleczonym guzie chromochłonnym nadnerczy. - Kwasicy metabolicznej. - Bradykardii (czynność serca < 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia). - Niedociśnieniu tętniczym (skurczowe ciśnienie tętnicze krwi < 90 mmHg). - Ciężkich zaburzeniach krążenia obwodowego.

Patrz również punkt 4.8. Działania niepożądane.
Poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą ogólnie antagonistów receptorów beta-adrenergicznych.
Znieczulenie ogólne Utrzymująca się blokada receptorów beta-adrenergicznych zmniejsza ryzyko arytmii w czasie wprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji. Jeśli blokada receptorów beta-adrenergicznych jest przerwana w celu przygotowania pacjenta do zabiegu chirurgicznego, należy przerwać podawanie beta-adrenolityków co najmniej na 24 godziny przed zabiegiem.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania niektórych środków znieczulających, wpływających depresyjnie na mię sień sercowy. Można zapobiec wystąpieniu reakcji ze strony nerwu błędnego poprzez dożylne podanie atropiny.
Układ sercowo-naczyniowy Nie należy stosować leków beta-adrenolitycznych u pacjentów z nieleczoną zastoinową niewydolnością serca, aż do ustabilizowania się ich stanu.
U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczenie beta-adrenolitykami należy przerywać stopniowo, tj. przez ponad 1- 2 tygodnie. W razie konieczności należy w tym samym czasie rozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu dławicy piersiowej.
Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą wywoływać bradykardię: jeśli częstość tętna wynosi poniżej 50-55 uderzeń na minutę i (lub) pacjent odczuwa objawy wskazujące na bradykardię, dawkę należy zmniejszyć.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania leków beta-adrenolitycznych: • u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (choroba lub objaw Raynauda, chromanie przestankowe), ponieważ może wystąpić zaostrzenie tych zaburzeń; • u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym stopnia pierwszego, z powodu wydłużenia przez beta-adrenolityki czasu przewodzenia; • u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala z powodu ryzyka niehamowanego skurczu tętnic wieńcowych za pośrednictwem receptorów alfa: leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą zwiększać liczbę i czas trwania napadów dławicowych.
Zwykle nie zaleca się jednoczesnego podawania nebiwololu z antagonistami wapnia typu werapamilu i diltiazemu, z lekami przeciwarytmicznymi klasy I oraz z lekami przeciwnadciśnieniowymi działającymi ośrodkowo; szczegóły przedstawiono w punkcie 4.5.
Metabolizm/Układ endokrynologiczny
Nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy u pacjentów z cukrzycą. Mimo to należy zachować ostrożność u tych pacjentów, ponieważ nebiwolol może maskować niektóre objawy hipoglikemii (tachykardia, kołatanie serca).
Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy tachykardii w nadczynności tarczycy. Nagłe odstawienie preparatu może nasilić objawy.
Układ oddechowy U pacjentów z przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc leki blokujące receptory beta- adrenergiczne należy stosować ostrożnie, ponieważ leki te mogą nasilać zwężenie dróg oddechowych.
Inne Pacjenci z łuszczycą w wywiadzie powinni przyjmować beta-adrenolityki jedynie po dokładnym rozważeniu. Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą zwiększać wrażliwość na alergeny oraz ciężkość reakcji anafilaktycznych. Beta-adrenolityki mogą powodować zmniejszenie wydzielania łez (informacja dla osób noszących soczewki kontaktowe). Rozpoczęcie leczenia przewlekłej niewydolności serca nebiwololem wymaga regularnej obserwacji. Dawkowanie i sposób podawania opisane są w punkcie 4.2. Nie należy nagle przerywać leczenia, chyba że jest to wyraźnie zalecone. Dodatkowe informacje przedstawiono w punkcie 4.2.
Substancje pomocnicze
Laktoza Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.
Sód Ten produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne: Następujące interakcje dotyczą całej grupy leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.
Niezalecane leczenie skojarzone
Leki przeciwarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainid, dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon): może wystąpić nasilone działanie na czas przewodzenia przedsionkowo- komorowego oraz zwiększone ujemne działanie inotropowe (patrz punkt 4.4).
Antagoniści wapnia typu werapamilu/diltiazemu: ujemny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentom leczonym beta-adrenolitykiem może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia i bloku przedsionkowo-komorowego (patrz punkt 4.4).
Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna, metylodopa, rylmenidyna): jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych działających ośrodkowo może nasilić niewydolność serca poprzez zmniejszenie ośrodkowego napięcia współczulnego ( zmniejszenie częstości akcji serca i pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń) (patrz punkt 4.4). Nagłe odstawienie leku, zwłaszcza poprzedzające przerwanie leczenia beta-adrenolitykiem, może zwiększyć ryzyko „nadciśnienia z odbicia”.
Leczenie skojarzone, które należy stosować ostrożnie

Leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron): może wystąpić nasilone działanie na czas przewodzenia przedsionkowo- komorowego.
Środki do znieczulenia ogólnego - halogenowe środki wziewne: jednoczesne podawanie leków blokujących receptory beta-adrenergiczne i środków do znieczulenia ogólnego może tłumić odruchową tachykardię i zwiększać ryzyko niedociśnienia (patrz punkt 4.4). Należy stosować ogólną zasadę unikania nagłego odstawienia leku beta-adrenolitycznego. Anestezjolog powinien być poinformowany o przyjmowaniu przez pacjenta nebiwololu.
Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe: pomimo że nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy, jednoczesne stosowanie może maskować niektóre objawy hipoglikemii (kołatanie serca, tachykardia). Baklofen (lek zwiotczający mięśnie), amifostyna (przeciwnowotworowy lek wspomagający): jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymi prawdopodobnie nasila zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego należy odpowiednio dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.
Leczenie skojarzone, które należy rozważyć: Glikozydy naparstnicy: jednoczesne stosowanie może wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo- komorowego. Badania kliniczne nebiwololu nie wykazały klinicznych objawów interakcji. Nebiwolol nie wpływa na kinetykę digoksyny.
Antagoniści wapnia typu dihydropirydyny (amlodypina, felodypina, lacydy pina, nifedypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina): jednoczesne stosowanie może zwiększyć ryzyko niedociśnienia, nie można też wykluczyć zwiększonego ryzyka dalszego pogorszenia czynności skurczowej komór serca u pacjentów z niewydolnością serca.
Leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, barbiturany i pochodne fenotiazyny ), azotany organiczne oraz inne leki przeciwnadciśnieniowe: jednoczesne stosowanie może nasilać hipotensyjne działanie beta-adrenolityków (działanie addytywne).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): brak wpływu na obniżające ciśnienie krwi działanie nebiwololu.
Leki sympatykomimetyczne: jednoczesne stosowanie może osłabiać działanie leków blokujących receptory beta-adrenergiczne. Beta-adrenolityki mogą prowadzić d o niehamowanej aktywności alfa- adrenergicznej środków sympatykomimetycznych, zarówno z działaniem alfa- jak i beta- adrenergicznym (ryzyko nadciśnienia, ciężkiej bradykardii i bloku serca).
Interakcje farmakokinetyczne: Ponieważ w metabolizmie nebiwololu bierze udział izoenzym CYP2D6, jednoczesne stosowanie substancji hamujących ten enzym, zwłaszcza bupropionu, paroksetyny, fluoksetyny, tiorydazyny, chinidyny, chlorochiny, lewomepromazyny i terbinafiny, może prowadzić do zwiększonego stężenia nebiwololu w osoczu, z czym wiąże się zwiększone ryzyko bradykardii i działań niepożądanych.
Jednoczesne stosowanie cymetydyny zwiększa stężenie nebiwololu w osoczu, bez zmiany działania klinicznego. Jednoczesne podawanie ranitydyny nie wpływa na farmakokinetykę nebiwololu. Nebiwolol i leki zobojętniające mogą być stosowane jednocześnie pod warunkiem, że Ebivol podawany jest z posiłkiem, a leki zobojętniające pomiędzy posiłkami.
Jednoczesne stosowanie nebiwololu i nikardypiny nieznacznie zwiększało stężenia obu leków w osoczu, bez zmiany ich działania klinicznego. Jednoczesne spożywanie alkoholu, stosowanie furosemidu lub hydrochlorotiazydu nie wpływa na farmakokinetykę nebiwololu. Nebiwolol nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę warfaryny.

4.6 Wpływ na płodność, ciąż ę i laktację

Ciąża
Działanie farmakologiczne nebiwololu może mieć szkodliwy wpływ na ciążę i (lub) na płód/noworodka. Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co wiąże się z opóźnieniem wzrostu, wewnątrzmacicznym obumarciem płodu, poronieniem lub porodem przedwczesnym. U płodu i noworodka mogą wystąpić objawy niepożądane (np. hipoglikemia i bradykardia). Jeśli leczenie lekami beta-adrenolitycznymi jest konieczne, zalecane są leki wybiórczo blokujące receptory beta1-adrenergiczne. Nie należy stosować nebiwololu podczas ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Jeśli uznano, że leczenie nebiwololem jest konieczne, należy monitorować maciczno-łożyskowy przepływ krwi i rozwój płodu. W przypadku szkodliwych działań na ciążę lub płód, należy rozważyć leczenie alternatywne. Noworodek powinien być dokładnie obserwowany. Objawy hipoglikemii i bradykardii przeważnie występują w ciągu pierwszych 3 dni.
Karmienie piersią Badania na zwierzętach wykazały, że nebiwolol przenika do mleka. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka kobiecego. Większość beta-adrenolityków, zwłaszcza związki lipofilne, takie jak nebiwolol i jego czynne metabolity, przenikają w zmiennych ilościach do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt. Dlatego kobiety otrzymujące nebiwolol nie powinny karmić piersią. .
Wpływ na płodność Nebiwolol nie miał wpływu na płodność szczurów, z wyjątkiem dawek kilkakrotnie większych niż maksymalna zalecana dawka u ludzi, kiedy obserwowano działania niepożądane na męskie i żeńskie narządy rozrodcze szczurów i myszy. Wpływ nebiwololu na płodność ludzi nie jest znany.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Badania farmakodynamiczne wykazały, że nebiwolol nie wpływa na czynności psychoruchowe. Podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy pamiętać o możliwości wystąpienia zawrotów głowy i zmęczenia (patrz punkt 4.8).

4.8 Działania niepożądane

Oddzielnie wymieniono objawy niepożądane występujące w związku z leczeniem nadciśnienia tętniczego i przewlekłej niewydolności serca ze względu na różnice pomiędzy chorobami podstawowymi.
Nadciśnienie tętnicze Zgłoszone działania niepożądane, które w większości przypadków miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego, wymieniono w tabeli poniżej według klasyfikacji układowo-narządowej oraz częstości występowania: KLASYFIKACJA UKŁADÓW I NARZĄDÓW Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) Bardzo rzadko (<1/10 000) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia układu immunologicznego
naczynioruchowy, nadwrażliwość Zaburzenia psychiczne
depresja
Zaburzenia układu nerwowego bóle głowy, zawroty głowy, parestezje
Zaburzenia oka zaburzenia widzenia

Zaburzenia serca bradykardia, niewydolność serca, spowolnienie przewodzenia przedsionkowo- komorowego/blok przedsionkowo- komorowy
Zaburzenia naczyniowe
tętnicze, chromanie przestankowe (lub jego nasilenie)
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia duszność skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit zaparcia, nudności, biegunka niestrawność, wzdęcia, wymioty
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
rumieniowa nasilenie łuszczycy pokrzywka Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania zmęczenie, obrzęk

Obserwowano także następujące działania niepożądane związane z przyjmowaniem niektórych leków blokujących receptory beta-adrenergiczne: omamy, psychozy, splątanie, oziębienie/zasinienie kończyn, objaw Raynauda, suchość oczu i zespół oczno-śluzówkowo-skórny typowy dla praktololu.
Przewlekła niewydolność serca Dane dotyczące działań niepożądanych występujących u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca pochodzą z jednego kontrolowanego placebo badania klinicznego z udziałem 1067 pacjentów otrzymujących nebiwolol i 1061 pacjentów otrzymujących placebo. W badaniu tym działania niepożądane, których związek z leczeniem oceniano jako możliwy, zostały zgłoszone łącznie przez placebo (31,5%). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów otrzymujących nebiwolol były bradykardia i zawroty głowy, oba wystąpiły u około 11% pacjentów. Częstość występowania wśród pacjentów otrzymujących placebo wynosiła odpowiednio około 2% i 7%.
Stwierdzono następujące częstości występowania działań niepożądanych (których związek z lekiem oceniano jako możliwy), które uznano za specyficznie związane z leczeniem przewlekłej niewydolności serca: − Nasilenie niewydolności serca wystąpiło u 5,8% pacjentów otrzymujących nebiwolol w porównaniu do 5,2% pacjentów otrzymujących placebo. − Ortostatyczne niedociśnienie tętnicze odnotowano u 2,1% pacjentów otrzymujących nebiwolol w porównaniu do 1,0% pacjentów otrzymujących placebo. − Nietolerancja leku wystąpiła u 1,6% pacjentów otrzymujących nebiwolol w porównaniu do 0,8% pacjentów otrzymujących placebo. − Blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia wystąpił u 1,4% pacjentów otrzymujących nebiwolol w porównaniu do 0,9% pacjentów otrzymujących placebo.
− Obrzęki kończyn dolnych odnotowano u 1,0% pacjentów otrzymujących nebiwolol w porównaniu do 0,2% pacjentów otrzymujących placebo.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu pr od uk tu leczni czego do obrotu istot ne jest zgłaszanie podejrzewanych działań ni epoż ądany ch. Umożliwia to nieprzerwane m onitorowanie stosunku kor zyści do ryzyka s tosowani a pr oduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medyczne go powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane dz iałania n iepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepoż ądanych Działań Produktów Leczni czych Urzędu Rejestracji P roduktów Leczni czych, Wyrobów Medyczny ch i P roduktów B iobójczych, Al. Jeroz olimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 2 2 49 21 301, faks: +48 2 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Brak danych dotyczących przedawkowania nebiwololu.
Objawy Objawy przedawkowania beta-adrenolityków są następujące: bradykardia, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli i ostra niewydolność serca.
Leczenie W przypadku przedawkowania lub reakcji nadwrażliwości, pacjenta należy poddać szczegółowej obserwacji i leczeniu na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Wchłanianiu preparatu pozostającego w przewodzie pokarmowym można zapobiec przez płukanie żołądka oraz podanie węgla aktywowanego i leków przeczyszczających. Może być konieczne zastosowanie oddychania wspomaganego. Bradykardię lub nasilone reakcje ze strony nerwu błędnego należy leczyć, podając atropinę lub metyloatropinę. Niedociśnienie i wstrząs należy leczyć podaniem osocza lub preparatów osoczozastępczych oraz, w razie potrzeby, podawaniem katecholamin. Blokowaniu receptorów beta-adrenergicznych można przeciwdziałać, podając w powolnym wlewie dożylnym chlorowodorek izoprenaliny, rozpoczynając od dawki około 5 μg/min lub dobutaminę, rozpoczynając od dawki 2,5 μg/min, aż do uzyskania pożądanego skutku. W przypadku braku reakcji na leczenie można podać izoprenalinę jednocześnie z dopaminą. Gdy powyższe sposoby okażą się nieskuteczne, należy rozważyć dożylne podanie glukagonu w dawce 50- się to niezbędne, można podać glukagon we wlewie dożylnym w dawce 70 μg/kg/godzinę. W skrajnych przypadkach bradykardii opornej na leczenie farmakologiczne może być konieczne wszczepienie rozrusznika serca.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, wybiórcze.
Kod ATC: C07AB12
Nebiwolol jest mieszaniną racemiczną dwóch enancjomerów: nebiwololu SRRR (lub inaczej d- nebiwololu) i nebiwololu RSSS (lub inaczej l-nebiwololu). Preparat wykazuje dwa działania farmakologiczne: • Jest konkurencyjnym i wybiórczym antagonistą receptorów beta-adrenergicznych: działanie to przypisywane jest enancjomerowi SRRR (d-enancjomerowi). • Wykazuje łagodne działanie rozszerzające naczynia, które wynika z oddziaływania na szlak przemian metabolicznych L-argininy/tlenku azotu.

Pojedyncze oraz wielokrotne dawki nebiwololu powodują zwolnienie czynności serca i obniżenie ciśnienia tętniczego w spoczynku i podczas wysiłku fizycznego, zarówno u osób z prawidłowym ciśnieniem, jak i z nadciśnieniem tętniczym. Działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia.
W dawkach leczniczych nebiwolol nie wywołuje antagonizmu wobec receptorów alfa- adrenergicznych.
Zarówno w czasie krótkotrwałego, jak i przewlekłego leczenia nebiwololem u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dochodzi do zmniejszenia układowego oporu naczyniowego. Pomimo zwolnienia czynności serca, zmniejszenie pojemności minutowej serca w spoczynku i w czasie wysiłku może być ograniczone przez zwiększenie objętości wyrzutowej. Nie ustalono w pełni znaczenia klinicznego tych różnic hemodynamicznych w porównaniu z innymi antagonistami receptorów beta1-adrenergicznych.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nebiwolol zwiększa zależną od tlenku azotu reakcję naczyniową na acetylocholinę (ACh), która jest zmniejszona u pacjentów z dysfunkcją śródbłonka.
W kontrolowanym placebo badaniu mającym na celu ocenę śmi ertelności i chorobowości, z udziałem serca ze zmniejszeniem frakcji wyrzutowej lewej komory lub bez (średnia LVEF: 36 ± 12,3%, z następującym rozkładem: LVEF poniżej 35% u 56% pacjentów, LVEF od 35% do 45% u 25% pacjentów i LVEF powyżej 45% u 19% pacjentów), obserwowanych przez średni okres 20 miesięcy, stosowanie nebiwololu dodanego do leczenia standardowego pozwoliło na istotne wydłużenie czasu do wystąpienia zgonu lub hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych (pierwszorzędowy punkt końcowy oceny skuteczności), z względnym zmniejszeniem ryzyka o 14% (zmniejszenie bezwzględne: 4,2%). Zmniejszenie ryzyka pojawiło się po 6 miesiącach leczenia i utrzymywało przez cały okres jego trwania (średnio 18 miesięcy). Działanie nebiwololu nie zależało od wieku, płci ani frakcji wyrzutowej lewej komory badanej populacji. Korzyści w odniesieniu do śmiertelności ze wszystkich przyczyn nie były statystycznie większe w porównaniu do placebo (zmniejszenie bezwzględne: 2,3%).
U pacjentów leczonych nebiwololem obserwowano zmniejszenie ilości nagłych zgonów (4,1% wobec 6,6%, zmniejszenie względne o 38%).
Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły, że nebiwolol nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej.
Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły również, że nebiwolol stosowany w dawkach farmakologicznych nie wywiera działania stabilizującego błonę komórkową.
W badaniach z udziałem zdrowych ochotników nebiwolol nie wykazywał istotnego wpływu na maksymalną wydolność wysiłkową ani na wytrzymałość.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Oba enancjomery nebiwololu są szybko wchłaniane po podaniu doustnym. Pokarm nie ma wpływu na wchłanianie nebiwololu. Nebiwolol może być przyjmowany z posiłkami lub bez posiłków. Nebiwolol jest w dużym stopniu metabolizowany, częściowo do czynnych hydroksymetabolitów. Nebiwolol jest metabolizowany poprzez alicykliczną i aromatyczną hydroksylację, N-dealkilację oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym; dodatkowo powstają glukuronidy hydroksymetabolitów. Metabolizm nebiwololu poprzez aromatyczną hydroksylację jest zależny od genetycznego polimorfizmu oksydacyjnego enzymu CYP2D6. Biodostępność nebiwololu po podaniu doustnym wynosi około 12% u osób z szybkim metabolizmem i jest niemal całkowita u osób z wolnym metabolizmem. W stanie stacjonarnym po zastosowaniu takich samych dawek, maksymalne stężenie niezmienionego nebiwololu w osoczu jest około 23 razy większe u osób słabo metabolizujących w
porównaniu z osobami o szybkim metabolizmie. Różnica maksymalnego stężenia w osoczu pomiędzy obiema grupami pacjentów z uwzględnieniem postaci niezmienionej oraz czynnych metabolitów leku wynosi od 1,3 do 1,4 raza. Z powodu różnej szybkości metabolizmu, dawkę nebiwololu należy zawsze ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta: osoby ze słabym metabolizmem mogą bowiem wymagać stosowania mniejszych dawek. U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacji enancjomerów nebiwololu wynosi średnio 10 godzin. U osób z wolnym metabolizmem jest on 3-5 razy dłuższy. U osób z szybkim metabolizmem stężenie enancjomeru RSSS w osoczu jest nieco większe od stężenia enancjomeru SRRR. Różnica ta jest większa u osób wolno metabolizujących. U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacji hydroksymetabolitów obu enancjomerów wynosi średnio 24 godziny, a u osób z wolnym metabolizmem jest on około dwa razy dłuższy. U większości pacjentów (szybko metabolizujących) stan stacjonarny stężenia leku w osoczu jest osiągany w ciągu 24 godzin dla nebiwololu, a w ciągu kilku dni dla hydroksymetabolitów. Stężenia w osoczu są proporcjonalne do dawki w zakresie od 1 do 30 mg. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę nebiwololu. Oba enancjomery w osoczu są głównie związane z albuminami. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 98,1% w odniesieniu do nebiwololu SRRR i 97,9% w odniesieniu do nebiwololu RSSS. W ciągu tygodnia od podania preparatu 38% dawki ulega wydaleniu z moczem, a 48% z kałem. Mniej niż 0,5% podanej dawki nebiwololu wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane przedkliniczne wynikające z konwencjonalnych badań dotyczących genotoksyczności, toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa oraz rakotwórczości nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Działania niepożądane dotyczące funkcji rozrodczych odnotowano jedynie podczas dużych dawek kilkakrotnie większych niż maksymalna zalecana dawka dobowa u ludzi (patrz punkt 4.6).

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian Kroskarmeloza sodowa Makrogol 6000 Laktoza jednowodna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii Aluminium (lakierowane)/PVC/PE/PVDC w tekturowym pudełku. Pojemnik do tabletek HDPE z wieczkiem LDPE.

Wielkości opakowań: Blister: 7, 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100 i 500 tabletek. Pojemnik do tabletek: 7, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100 i 500 tabletek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Actavis Group PTC ehf. Dalshraun 1 Islandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23.09.2008 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 10.12.2015

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
10.07.2023