Alendran 70
Acidum alendronicum
Tabletki 70 mg | Acidum alendronicum 70 mg
Cemelog BRS Kft. Farmacol S.A. Ranbaxy Ireland Ltd., Węgry Polska Irlandia
Ulotka
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Alendran 70, 70 mg, tabletki (Acidum alendronicum)
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet, jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. - Bardzo ważne, aby przed zastosowaniem tego leku zapoznać się z informacjami zawartymi w punkcie 3.
Spis treści ulotki:
Co to jest Alendran 70? Lek Alendran 70 to tabletka zawierająca substancję czynną kwas alendronowy (często nazywany alendronianem), należy do grupy leków niehormonalnych zwanych bisfosfonianami. Lek Alendran 70 zapobiega utracie masy kostnej występującej u kobiet po menopauzie i ułatwia odbudowę kości. Zmniejsza ryzyko występowania złamań kręgosłupa i kości udowej.
W jakim celu stosuje się Alendran 70? Lek Alendran 70 przepisywany jest w celu leczenia osteoporozy. Lek Alendran 70 zmniejsza ryzyko występowania złamań kręgosłupa i kości udowej.
Lek Alendran 70 stosuje się raz w tygodniu.
Co to jest osteoporoza? Osteoporoza to choroba, w której kości stają się cieńsze i słabsze. Jest ona powszechna u kobiet po menopauzie. W trakcie menopauzy jajniki przestają wytwarzać hormon – estrogen, który wspomaga zachowanie sprawności układu kostnego. W wyniku tego następuje zmniejszenie masy kostnej i osłabienie kości. Im wcześniej kobieta ma menopauzę, tym większe jest ryzyko osteoporozy.
Osteoporoza zwykle rozpoczyna się bezobjawowo. Nieleczona może prowadzić do złamań kości. Chociaż złamania zwykle wywołują ból, nie występuje on w przypadku złamań kości kręgosłupa, co może powodować, że złamania te zostają zauważone dopiero, gdy dochodzi do zmniejszenia wzrostu pacjentki. Złamania kości mogą wystąpić w czasie codziennej aktywności, w wyniku dźwignięcia lub niewielkiego urazu, które nie wpłynęłyby na zdrową kość. Złamania zazwyczaj występują w obrębie kości udowej, kręgosłupa lub nadgarstka i mogą powodować nie tylko ból, lecz również prowadzić do istotnych dolegliwości, takich jak pochylona sylwetka („wdowi garb") i utrata ruchliwości. DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Jak można leczyć osteoporozę?
Podczas stosowania leku Alendran 70 lekarz może zalecić zmiany w trybie życia, korzystne dla kondycji pacjentki, takie jak:
zaprzestanie palenia: palenie tytoniu może przyczynić się do zwiększenia utraty masy kostnej i tym samym do zwiększenia ryzyka wystąpienia złamań kości.
ćwiczenia: kości, tak jak mięśnie, potrzebują odpowiednich ćwiczeń, aby pozostały mocne i zdrowe. Przed rozpoczęciem ćwiczeń należy skonsultować ich program z lekarzem.
odpowiednia dieta: lekarz może zalecić zmianę sposobu odżywiania oraz ewentualne uzupełnianie diety odpowiednimi preparatami (szczególnie suplementami wapnia i witaminy D).
Kiedy nie stosować Alendran 70: jeśli pacjentka ma uczulenie na kwas alendronowy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), jeśli u pacjentki występują schorzenia przełyku (przełyk jest to przewód, który łączy jamę ustną z żołądkiem), takie jak zwężenie przełyku lub trudności w połykaniu, jeśli pacjentka nie może stać lub siedzieć przez co najmniej 30 minut, jeśli u pacjentki występuje zmniejszone stężenie wapnia we krwi.
Jeśli którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjentki, nie należy przyjmować tabletek. Należy najpierw porozmawiać z lekarzem i postępować zgodnie z zaleceniami.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Alendran 70 należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą jeżeli:
pacjentka ma chorobę nerek, u pacjentki występują lub ostatnio występowały trudności w połykaniu lub niestrawność, lekarz rozpoznał u pacjentki przełyk Barretta (chorobę związaną ze zmianami w komórkach wyściełających dolną część przełyku), lekarz poinformował pacjentkę o tym, że jej organizm ma trudności we wchłanianiu związków mineralnych w jelitach (zespół złego wchłaniania), u pacjentki występuje zmniejszone stężenie wapnia we krwi, pacjentka ma problemy zdrowotne dotyczące jamy ustnej, choroby dziąseł, planowany jest zabieg usunięcia zęba lub pacjentka nie stosuje zaleceń dotyczących prawidłowej higieny jamy ustnej, pacjentka ma nowotwór, pacjentka przechodzi chemioterapię lub radioterapię, pacjentka przyjmuje inhibitory angiogenezy (takie jak bewacyzumab lub talidomid) stosowane w leczeniu raka, pacjentka przyjmuje kortykosteroidy (takie jak prednizon lub deksametazon) stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów i ciężkich reakcji alergicznych, pacjentka pali lub paliła papierosy (może to zwiększać ryzyko problemów stomatologicznych).
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Zalecane jest przeprowadzenie badania stomatologicznego przed rozpoczęciem stosowania leku Alendran 70.
Ważne jest utrzymanie odpowiedniej higieny jamy ustnej w czasie stosowania leku Alendran 70. Pacjentka powinna przeprowadzać rutynowe kontrole stomatologiczne w czasie leczenia i skontaktować się z lekarzem lub stomatologiem, jeśli wystąpią jakiekolwiek problemy w jamie ustnej lub z zębami, takie jak chwiejące się zęby, ból lub obrzęk.
Podrażnienie, zapalenie lub owrzodzenie przełyku (przewodu łączącego jamę ustną z żołądkiem), często z bólem w klatce piersiowej, zgagą, trudnościami lub bólem podczas połykania występuje szczególnie u pacjentek, które nie wypijają pełnej szklanki wody i (lub) przyjmują pozycję leżącą w czasie krótszym niż 30 minut po przyjęciu leku Alendran 70. Te działania niepożądane mogą ulec nasileniu, jeśli pacjentka nadal przyjmuje lek Alendran 70 po wystąpieniu tych objawów.
Dzieci i młodzież Leku Alendran 70 nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Alendran 70 a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Jest prawdopodobne, że suplementy wapnia, leki zobojętniające i niektóre leki doustne będą zaburzać wchłanianie leku Alendran 70 podczas ich jednoczesnego przyjmowania. Z tego względu istotne jest stosowanie się do zaleceń przedstawionych w punkcie 3 „JAK STOSOWAĆ ALENDRAN 70”.
Niektóre leki stosowane w chorobach reumatycznych lub przewlekłym bólu, zwane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen), mogą powodować dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Dlatego też należy zachować ostrożność, gdy leki te są przyjmowane jednocześnie z Alendranem 70.
Stosowanie leku Alendran 70 z jedzeniem i piciem Jest prawdopodobne, że posiłek i napoje (w tym woda mineralna) zmniejszą skuteczność alendronianu, jeśli są przyjmowane jednocześnie. Z tego względu istotne jest stosowanie się do zaleceń przedstawionych w punkcie 3 „JAK STOSOWAĆ ALENDRAN 70”.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lek Alendran 70 jest przeznaczony jedynie dla kobiet po menopauzie. Nie należy przyjmować leku Alendran 70, jeśli pacjentka jest lub podejrzewa, że jest w ciąży lub karmi piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Zgłaszano występowanie działań niepożądanych (na przykład zaburzeń widzenia, zawrotów głowy i silnych bólów kości, mięśni lub stawów) po zastosowaniu leku Alendran 70, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn (patrz punkt 4).
Alendran 70 zawiera sód Lek zawiera 25,2 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej tabletce. Odpowiada to 1,26% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Należy stosować jedną tabletkę raz w tygodniu.
Należy uważnie przeczytać poniższe instrukcje.
1) Wybrać dzień w tygodniu, który najlepiej pasuje do indywidualnego planu zajęć. Każdego tygodnia należy przyjmować jedną tabletkę leku Alendran 70 w wybranym dniu.
W celu ułatwienia szybkiego przedostania się tabletki leku Alendran 70 do żołądka i zmniejszenia ryzyka wystąpienia podrażnień przełyku (przewodu łączącego jamę ustną z żołądkiem), bardzo ważne jest, aby zastosować się do poniższych zaleceń:
2) Po wstaniu z łóżka danego dnia, jeszcze przed spożyciem jakiegokolwiek posiłku, wypiciem jakiegokolwiek napoju albo przyjęciem innego leku, należy połknąć tabletkę leku Alendran 70, popijając ją jedynie pełną szklanką zwykłej wody (nie wody mineralnej) (nie mniej niż Nie popijać wodą mineralną (niegazowaną ani gazowaną). Nie popijać kawą ani herbatą. Nie popijać sokami owocowymi ani mlekiem.
Tabletki nie rozkruszać, nie żuć oraz nie dopuścić, aby rozpuściła się w ustach, ponieważ może to spowodować owrzodzenie jamy ustnej.
3) Po połknięciu tabletki nie kłaść się – pozostać w pozycji pionowej (siedząc, stojąc albo chodząc) przez co najmniej 30 minut. Nie kłaść się wcześniej niż po spożyciu pierwszego posiłku w danym dniu.
4) Nie przyjmować leku Alendran 70 bezpośrednio przed położeniem się spać ani przed porannym wstaniem z łóżka.
5) W przypadku wystąpienia trudności lub bólu podczas połykania, bólu w klatce piersiowej, bądź też zgagi występującej po raz pierwszy lub nasilającej się, przerwać przyjmowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
6) Po połknięciu tabletki leku Alendran 70 należy odczekać co najmniej 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku w danym dniu, wypiciem pierwszego napoju lub przyjęciem innego leku, w tym leków zobojętniających, suplementów wapnia i witamin. Lek Alendran 70 jest skuteczny jedynie wówczas, gdy jest przyjmowany na pusty żołądek.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki Alendran 70 W razie przypadkowego zastosowania zbyt wielu tabletek, należy wypić pełną szklankę mleka i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Nie należy wywoływać wymiotów ani kłaść się.
Pominięcie zastosowania Alendran 70 W razie pominięcia dawki, przyjąć jedną tabletkę następnego dnia rano po tym, jak pacjentka sobie o tym przypomni. Nie stosować dwóch tabletek jednego dnia. Powrócić do ustalonego schematu stosowania jednej tabletki raz na tydzień w wybranym wcześniej dniu.
Przerwanie stosowania Alendran 70 Ważne jest, aby przyjmować lek Alendran 70 tak długo, jak przepisał lekarz. Ponieważ nie wiadomo, jak długo pacjentka powinna stosować Alendran 70, należy co jakiś czas przedyskutować z lekarzem potrzebę przyjmowania tego leku, aby upewnić się, czy nadal jest on odpowiedni dla pacjentki.
Do opakowania leku Alendran 70 dołączona jest karta z instrukcją. Zawiera ona ważne informacje przypominające jak właściwie stosować lek Alendran 70.
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, w przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych, które mogą być poważne i wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej:
często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób): • zgaga; trudności w połykaniu; ból podczas połykania; owrzodzenie przełyku, które może spowodować ból w klatce piersiowej, zgagę, trudności przy połykaniu lub ból podczas połykania.
rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób): • reakcje uczuleniowe takie jak pokrzywka; obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, mogące powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu; ciężkie reakcje skórne. • ból w jamie ustnej, ból szczęki, żuchwy, obrzęk lub owrzodzenia w jamie ustnej, uczucie drętwienia lub ciężkości szczęki lub żuchwy lub chwiania się zębów. Mogą to być objawy uszkodzenia kości szczęki lub żuchwy (martwicy) zazwyczaj związane z opóźnionym gojeniem i zakażeniem, często w następstwie usunięcia zęba. W razie wystąpienia takich objawów, należy skontaktować się z lekarzem i stomatologiem. • nietypowe złamania kości udowej szczególnie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Należy zwrócić się do lekarza w przypadku pojawienia się bólu, osłabienia lub uczucia dyskomfortu w okolicy uda, biodra lub w pachwinie, ponieważ może być to wczesnym wskaźnikiem prawdopodobnego złamania kości udowej. • bóle kości, mięśni i (lub) stawów o znacznym nasileniu.
Inne działania niepożądane obejmują Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób): • bóle kości, mięśni i (lub) stawów czasami o znacznym nasileniu.
Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób): • obrzęk stawów, • ból brzucha, uczucie dyskomfortu w żołądku lub odbijanie po jedzeniu; zaparcia; oddawanie gazów; uczucie pełności brzucha po jedzeniu; biegunka, wzdęcia, • łysienie, świąd, • ból głowy, zawroty głowy, • osłabienie, obrzęk kończyn górnych lub dolnych.
Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób): • nudności, wymioty, • podrażnienie bądź zapalenie przełyku lub żołądka, • czarne lub smoliste stolce, • zaburzenia widzenia, ból i zaczerwienienie oczu, • wysypka, zaczerwienienie skóry, • przemijające objawy grypopodobne, takie jak bóle mięśni, ogólne złe samopoczucie, czasami z towarzyszącą gorączką na początku leczenia, • zaburzenia smaku.
Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób): • objawy zmniejszonego stężenia wapnia we krwi, w tym skurcze mięśni i (lub) uczucie mrowienia w palcach lub wokół ust, DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
• wrzody żołądka lub wrzody trawienne (czasami ciężkie lub z krwawieniem), • zwężenie przełyku, • wysypka, która nasila się pod wpływem światła słonecznego, • owrzodzenie jamy ustnej.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 osób): • jeśli u pacjenta wystąpi ból ucha, wydzielina z ucha i (lub) zakażenie ucha, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Mogą to być objawy uszkodzenia tkanki kostnej w uchu.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C tel.: 22 49 21 301 faks: 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Bez specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera Alendran 70 Substancją czynną leku jest kwas alendronowy. Jedna tabletka powlekana zawiera 70 mg kwasu alendronowego (w ilości odpowiadającej 76,188 mg sodu alendronianu bezwodnego). Pozostałe składniki to: mannitol, kroskarmeloza sodowa typu A, magnezu stearynian, talk i krzemionka koloidalna bezwodna.
Jak wygląda Alendran 70 i co zawiera opakowanie Tabletki są barwy białej do prawie białej, okrągłe, oznaczone literą „A” na jednej stronie i cyfrą „4” na drugiej stronie.
Pakowany jest po 4, 8 i 12 tabletek w blistry. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Podmiot odpowiedzialny Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa Polska
Wytwórca Alkaloida Chemical Company Zrt. Kabay János u. 29 H-4440 Tiszavasvári Węgry
Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87,2132 JH, Hoofddorp, Holandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia Alendromono 70mg tabletten Niemcy ALENDRONSÄURE BASICS einmal wöchentlich 70 mg Tabletten Włochy Alendronato SUN 70 mg compresse Hiszpania Ácido Alendrónico Semanal SUN 70mg comprimidos EFG
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09.04.2020
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Alendran 70, 70 mg, tabletki (Acidum alendronicum)
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet, jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4. - Bardzo ważne, aby przed zastosowaniem tego leku zapoznać się z informacjami zawartymi w punkcie 3.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest Alendran 70 i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem Alendran 70
3. Jak stosować Alendran 70
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Alendran 70
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest Alendran 70 i w jakim celu się go stosuje
Co to jest Alendran 70? Lek Alendran 70 to tabletka zawierająca substancję czynną kwas alendronowy (często nazywany alendronianem), należy do grupy leków niehormonalnych zwanych bisfosfonianami. Lek Alendran 70 zapobiega utracie masy kostnej występującej u kobiet po menopauzie i ułatwia odbudowę kości. Zmniejsza ryzyko występowania złamań kręgosłupa i kości udowej.
W jakim celu stosuje się Alendran 70? Lek Alendran 70 przepisywany jest w celu leczenia osteoporozy. Lek Alendran 70 zmniejsza ryzyko występowania złamań kręgosłupa i kości udowej.
Lek Alendran 70 stosuje się raz w tygodniu.
Co to jest osteoporoza? Osteoporoza to choroba, w której kości stają się cieńsze i słabsze. Jest ona powszechna u kobiet po menopauzie. W trakcie menopauzy jajniki przestają wytwarzać hormon – estrogen, który wspomaga zachowanie sprawności układu kostnego. W wyniku tego następuje zmniejszenie masy kostnej i osłabienie kości. Im wcześniej kobieta ma menopauzę, tym większe jest ryzyko osteoporozy.
Osteoporoza zwykle rozpoczyna się bezobjawowo. Nieleczona może prowadzić do złamań kości. Chociaż złamania zwykle wywołują ból, nie występuje on w przypadku złamań kości kręgosłupa, co może powodować, że złamania te zostają zauważone dopiero, gdy dochodzi do zmniejszenia wzrostu pacjentki. Złamania kości mogą wystąpić w czasie codziennej aktywności, w wyniku dźwignięcia lub niewielkiego urazu, które nie wpłynęłyby na zdrową kość. Złamania zazwyczaj występują w obrębie kości udowej, kręgosłupa lub nadgarstka i mogą powodować nie tylko ból, lecz również prowadzić do istotnych dolegliwości, takich jak pochylona sylwetka („wdowi garb") i utrata ruchliwości. DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Jak można leczyć osteoporozę?
Podczas stosowania leku Alendran 70 lekarz może zalecić zmiany w trybie życia, korzystne dla kondycji pacjentki, takie jak:
zaprzestanie palenia: palenie tytoniu może przyczynić się do zwiększenia utraty masy kostnej i tym samym do zwiększenia ryzyka wystąpienia złamań kości.
ćwiczenia: kości, tak jak mięśnie, potrzebują odpowiednich ćwiczeń, aby pozostały mocne i zdrowe. Przed rozpoczęciem ćwiczeń należy skonsultować ich program z lekarzem.
odpowiednia dieta: lekarz może zalecić zmianę sposobu odżywiania oraz ewentualne uzupełnianie diety odpowiednimi preparatami (szczególnie suplementami wapnia i witaminy D).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem Alendran 70
Kiedy nie stosować Alendran 70: jeśli pacjentka ma uczulenie na kwas alendronowy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), jeśli u pacjentki występują schorzenia przełyku (przełyk jest to przewód, który łączy jamę ustną z żołądkiem), takie jak zwężenie przełyku lub trudności w połykaniu, jeśli pacjentka nie może stać lub siedzieć przez co najmniej 30 minut, jeśli u pacjentki występuje zmniejszone stężenie wapnia we krwi.
Jeśli którykolwiek z powyższych stanów dotyczy pacjentki, nie należy przyjmować tabletek. Należy najpierw porozmawiać z lekarzem i postępować zgodnie z zaleceniami.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Alendran 70 należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą jeżeli:
pacjentka ma chorobę nerek, u pacjentki występują lub ostatnio występowały trudności w połykaniu lub niestrawność, lekarz rozpoznał u pacjentki przełyk Barretta (chorobę związaną ze zmianami w komórkach wyściełających dolną część przełyku), lekarz poinformował pacjentkę o tym, że jej organizm ma trudności we wchłanianiu związków mineralnych w jelitach (zespół złego wchłaniania), u pacjentki występuje zmniejszone stężenie wapnia we krwi, pacjentka ma problemy zdrowotne dotyczące jamy ustnej, choroby dziąseł, planowany jest zabieg usunięcia zęba lub pacjentka nie stosuje zaleceń dotyczących prawidłowej higieny jamy ustnej, pacjentka ma nowotwór, pacjentka przechodzi chemioterapię lub radioterapię, pacjentka przyjmuje inhibitory angiogenezy (takie jak bewacyzumab lub talidomid) stosowane w leczeniu raka, pacjentka przyjmuje kortykosteroidy (takie jak prednizon lub deksametazon) stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów i ciężkich reakcji alergicznych, pacjentka pali lub paliła papierosy (może to zwiększać ryzyko problemów stomatologicznych).
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Zalecane jest przeprowadzenie badania stomatologicznego przed rozpoczęciem stosowania leku Alendran 70.
Ważne jest utrzymanie odpowiedniej higieny jamy ustnej w czasie stosowania leku Alendran 70. Pacjentka powinna przeprowadzać rutynowe kontrole stomatologiczne w czasie leczenia i skontaktować się z lekarzem lub stomatologiem, jeśli wystąpią jakiekolwiek problemy w jamie ustnej lub z zębami, takie jak chwiejące się zęby, ból lub obrzęk.
Podrażnienie, zapalenie lub owrzodzenie przełyku (przewodu łączącego jamę ustną z żołądkiem), często z bólem w klatce piersiowej, zgagą, trudnościami lub bólem podczas połykania występuje szczególnie u pacjentek, które nie wypijają pełnej szklanki wody i (lub) przyjmują pozycję leżącą w czasie krótszym niż 30 minut po przyjęciu leku Alendran 70. Te działania niepożądane mogą ulec nasileniu, jeśli pacjentka nadal przyjmuje lek Alendran 70 po wystąpieniu tych objawów.
Dzieci i młodzież Leku Alendran 70 nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Alendran 70 a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Jest prawdopodobne, że suplementy wapnia, leki zobojętniające i niektóre leki doustne będą zaburzać wchłanianie leku Alendran 70 podczas ich jednoczesnego przyjmowania. Z tego względu istotne jest stosowanie się do zaleceń przedstawionych w punkcie 3 „JAK STOSOWAĆ ALENDRAN 70”.
Niektóre leki stosowane w chorobach reumatycznych lub przewlekłym bólu, zwane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen), mogą powodować dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Dlatego też należy zachować ostrożność, gdy leki te są przyjmowane jednocześnie z Alendranem 70.
Stosowanie leku Alendran 70 z jedzeniem i piciem Jest prawdopodobne, że posiłek i napoje (w tym woda mineralna) zmniejszą skuteczność alendronianu, jeśli są przyjmowane jednocześnie. Z tego względu istotne jest stosowanie się do zaleceń przedstawionych w punkcie 3 „JAK STOSOWAĆ ALENDRAN 70”.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lek Alendran 70 jest przeznaczony jedynie dla kobiet po menopauzie. Nie należy przyjmować leku Alendran 70, jeśli pacjentka jest lub podejrzewa, że jest w ciąży lub karmi piersią.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Zgłaszano występowanie działań niepożądanych (na przykład zaburzeń widzenia, zawrotów głowy i silnych bólów kości, mięśni lub stawów) po zastosowaniu leku Alendran 70, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn (patrz punkt 4).
Alendran 70 zawiera sód Lek zawiera 25,2 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej tabletce. Odpowiada to 1,26% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak stosować Alendran 70
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Należy stosować jedną tabletkę raz w tygodniu.
Należy uważnie przeczytać poniższe instrukcje.
1) Wybrać dzień w tygodniu, który najlepiej pasuje do indywidualnego planu zajęć. Każdego tygodnia należy przyjmować jedną tabletkę leku Alendran 70 w wybranym dniu.
W celu ułatwienia szybkiego przedostania się tabletki leku Alendran 70 do żołądka i zmniejszenia ryzyka wystąpienia podrażnień przełyku (przewodu łączącego jamę ustną z żołądkiem), bardzo ważne jest, aby zastosować się do poniższych zaleceń:
2) Po wstaniu z łóżka danego dnia, jeszcze przed spożyciem jakiegokolwiek posiłku, wypiciem jakiegokolwiek napoju albo przyjęciem innego leku, należy połknąć tabletkę leku Alendran 70, popijając ją jedynie pełną szklanką zwykłej wody (nie wody mineralnej) (nie mniej niż Nie popijać wodą mineralną (niegazowaną ani gazowaną). Nie popijać kawą ani herbatą. Nie popijać sokami owocowymi ani mlekiem.
Tabletki nie rozkruszać, nie żuć oraz nie dopuścić, aby rozpuściła się w ustach, ponieważ może to spowodować owrzodzenie jamy ustnej.
3) Po połknięciu tabletki nie kłaść się – pozostać w pozycji pionowej (siedząc, stojąc albo chodząc) przez co najmniej 30 minut. Nie kłaść się wcześniej niż po spożyciu pierwszego posiłku w danym dniu.
4) Nie przyjmować leku Alendran 70 bezpośrednio przed położeniem się spać ani przed porannym wstaniem z łóżka.
5) W przypadku wystąpienia trudności lub bólu podczas połykania, bólu w klatce piersiowej, bądź też zgagi występującej po raz pierwszy lub nasilającej się, przerwać przyjmowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
6) Po połknięciu tabletki leku Alendran 70 należy odczekać co najmniej 30 minut przed spożyciem pierwszego posiłku w danym dniu, wypiciem pierwszego napoju lub przyjęciem innego leku, w tym leków zobojętniających, suplementów wapnia i witamin. Lek Alendran 70 jest skuteczny jedynie wówczas, gdy jest przyjmowany na pusty żołądek.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki Alendran 70 W razie przypadkowego zastosowania zbyt wielu tabletek, należy wypić pełną szklankę mleka i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Nie należy wywoływać wymiotów ani kłaść się.
Pominięcie zastosowania Alendran 70 W razie pominięcia dawki, przyjąć jedną tabletkę następnego dnia rano po tym, jak pacjentka sobie o tym przypomni. Nie stosować dwóch tabletek jednego dnia. Powrócić do ustalonego schematu stosowania jednej tabletki raz na tydzień w wybranym wcześniej dniu.
Przerwanie stosowania Alendran 70 Ważne jest, aby przyjmować lek Alendran 70 tak długo, jak przepisał lekarz. Ponieważ nie wiadomo, jak długo pacjentka powinna stosować Alendran 70, należy co jakiś czas przedyskutować z lekarzem potrzebę przyjmowania tego leku, aby upewnić się, czy nadal jest on odpowiedni dla pacjentki.
Do opakowania leku Alendran 70 dołączona jest karta z instrukcją. Zawiera ona ważne informacje przypominające jak właściwie stosować lek Alendran 70.
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, w przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych, które mogą być poważne i wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej:
często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób): • zgaga; trudności w połykaniu; ból podczas połykania; owrzodzenie przełyku, które może spowodować ból w klatce piersiowej, zgagę, trudności przy połykaniu lub ból podczas połykania.
rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób): • reakcje uczuleniowe takie jak pokrzywka; obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, mogące powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu; ciężkie reakcje skórne. • ból w jamie ustnej, ból szczęki, żuchwy, obrzęk lub owrzodzenia w jamie ustnej, uczucie drętwienia lub ciężkości szczęki lub żuchwy lub chwiania się zębów. Mogą to być objawy uszkodzenia kości szczęki lub żuchwy (martwicy) zazwyczaj związane z opóźnionym gojeniem i zakażeniem, często w następstwie usunięcia zęba. W razie wystąpienia takich objawów, należy skontaktować się z lekarzem i stomatologiem. • nietypowe złamania kości udowej szczególnie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Należy zwrócić się do lekarza w przypadku pojawienia się bólu, osłabienia lub uczucia dyskomfortu w okolicy uda, biodra lub w pachwinie, ponieważ może być to wczesnym wskaźnikiem prawdopodobnego złamania kości udowej. • bóle kości, mięśni i (lub) stawów o znacznym nasileniu.
Inne działania niepożądane obejmują Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób): • bóle kości, mięśni i (lub) stawów czasami o znacznym nasileniu.
Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób): • obrzęk stawów, • ból brzucha, uczucie dyskomfortu w żołądku lub odbijanie po jedzeniu; zaparcia; oddawanie gazów; uczucie pełności brzucha po jedzeniu; biegunka, wzdęcia, • łysienie, świąd, • ból głowy, zawroty głowy, • osłabienie, obrzęk kończyn górnych lub dolnych.
Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób): • nudności, wymioty, • podrażnienie bądź zapalenie przełyku lub żołądka, • czarne lub smoliste stolce, • zaburzenia widzenia, ból i zaczerwienienie oczu, • wysypka, zaczerwienienie skóry, • przemijające objawy grypopodobne, takie jak bóle mięśni, ogólne złe samopoczucie, czasami z towarzyszącą gorączką na początku leczenia, • zaburzenia smaku.
Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób): • objawy zmniejszonego stężenia wapnia we krwi, w tym skurcze mięśni i (lub) uczucie mrowienia w palcach lub wokół ust, DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
• wrzody żołądka lub wrzody trawienne (czasami ciężkie lub z krwawieniem), • zwężenie przełyku, • wysypka, która nasila się pod wpływem światła słonecznego, • owrzodzenie jamy ustnej.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 osób): • jeśli u pacjenta wystąpi ból ucha, wydzielina z ucha i (lub) zakażenie ucha, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Mogą to być objawy uszkodzenia tkanki kostnej w uchu.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C tel.: 22 49 21 301 faks: 22 49 21 309 e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Alendran 70
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Bez specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Alendran 70 Substancją czynną leku jest kwas alendronowy. Jedna tabletka powlekana zawiera 70 mg kwasu alendronowego (w ilości odpowiadającej 76,188 mg sodu alendronianu bezwodnego). Pozostałe składniki to: mannitol, kroskarmeloza sodowa typu A, magnezu stearynian, talk i krzemionka koloidalna bezwodna.
Jak wygląda Alendran 70 i co zawiera opakowanie Tabletki są barwy białej do prawie białej, okrągłe, oznaczone literą „A” na jednej stronie i cyfrą „4” na drugiej stronie.
Pakowany jest po 4, 8 i 12 tabletek w blistry. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
DE/H/6238/001/IB/030 zatwierdzone 09.04.2020
Podmiot odpowiedzialny Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa Polska
Wytwórca Alkaloida Chemical Company Zrt. Kabay János u. 29 H-4440 Tiszavasvári Węgry
Sun Pharmaceutical Industries Europe B.V. Polarisavenue 87,2132 JH, Hoofddorp, Holandia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia Alendromono 70mg tabletten Niemcy ALENDRONSÄURE BASICS einmal wöchentlich 70 mg Tabletten Włochy Alendronato SUN 70 mg compresse Hiszpania Ácido Alendrónico Semanal SUN 70mg comprimidos EFG
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 09.04.2020
Charakterystyka
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Alendran 70, 70 mg, tabletki
Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (co odpowiada 76,188 mg sodu alendronianu bezwodnego).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka.
Białe do prawie białych okrągłe tabletki z literą „A” na jednej stronie i cyfrą „4” na drugiej stronie.
4.1. Wskazania do stosowania
Alendran 70 jest stosowany w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie. Zmniejsza on ryzyko złamań kręgów i szyjki kości udowej.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Zalecana dawka to jedna tabletka 70 mg raz w tygodniu.
Należy poinstruować pacjentki, aby w razie pominięcia dawki, przyjęły jedną tabletkę następnego dnia rano, jak tylko sobie o tym przypomną. Nie powinny stosować dwóch tabletek tego samego dnia, ale powrócić do przyjmowania jednej tabletki w tygodniu, tego dnia, który został pierwotnie wybrany.
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami osteoporozy. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie, w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu leczniczego Alendran 70, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.
Pacjenci w podeszłym wieku Badania kliniczne nie wykazały zależnych od wieku różnic w skuteczności i bezpieczeństwie stosowania kwasu alendronowego. Dlatego też u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowanie dawki.
Zaburzenie czynności nerek U osób z klirensem kreatyniny większym niż 35 ml/min nie jest wymagane dostosowanie dawki. Z powodu braku doświadczenia, kwas alendronowy nie jest wskazany u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 35 ml/min.
Dzieci i młodzież DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Skuteczność i bezpieczeństwo Alendranu 70 u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone. Ten produkt leczniczy nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dostępne dane dotyczące populacji pediatrycznej są opisane w punkcie 5.1.
Sposób podawania Podanie doustne.
W celu osiągnięcia prawidłowego wchłaniania kwasu alendronowego: Alendran 70 należy przyjmować co najmniej 30 minut przed pierwszym posiłkiem, napojem lub innymi produktami leczniczymi w ciągu dnia, popijając tylko wodą. Inne napoje (w tym woda mineralna), pokarmy i niektóre produkty lecznicze mogą zmniejszać wchłanianie kwasu alendronowego (patrz punkt 4.5.).
W celu ułatwienia przedostania się do żołądka i tym samym zmniejszenia ryzyka wystąpienia potencjalnego podrażnienia przełyku/działań niepożądanych (patrz punkt 4.4.): Alendran 70należy połykać rano, bezpośrednio po wstaniu z łóżka i popijać pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml). Należy połykać tabletki Alendran 70 tylko w całości. Nie należy rozgniatać, żuć tabletki ani dopuścić do jej rozpuszczenia w ustach ze względu na możliwość wystąpienia owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła Nie należy się kłaść przez przynajmniej 30 minut po zastosowaniu Alendranu 70 oraz dopiero po przyjęciu pierwszego posiłku w ciągu dnia. Nie należy stosować Alendranu 70 przed snem ani przed porannym wstaniem z łóżka.
Pacjenci powinni dodatkowo przyjmować suplementy zawierające wapń i witaminę D, jeżeli ich podaż w diecie jest niewystarczająca (patrz punkt 4.4).
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania kwasu alendronowego w dawce 70 mg w leczeniu osteoporozy związanej ze stosowaniem glikokortykoidów.
4.3. Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję aktywną lub którykolwiek składnik produktu leczniczego, patrz punkt 6.1. Nieprawidłowości przełyku i inne czynniki powodujące opóźnienie w jego opróżnianiu, takie jak: zwężenie lub utrzymujący się skurcz zwieracza przełyku. Niemożność utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez przynajmniej 30 minut. Hipokalcemia.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Działania niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego Kwas alendronowy może powodować miejscowe podrażnienia błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ponieważ istnieje możliwość zaostrzenia się wcześniej występujących chorób, należy zachować ostrożność stosując kwas alendronowy u pacjentów z czynnymi zaburzeniami żołądka i jelit, takimi jak trudności w połykaniu (dysfagia), choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej dwunastnicy, owrzodzenie przewodu pokarmowego, lub z niedawno występującymi w wywiadzie (w ciągu ostatniego roku) ciężkimi zaburzeniami żołądka i jelit, takimi jak choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny górnego odcinka przewodu pokarmowego inna niż pyloroplastyka (patrz punkt 4.3). U pacjentów ze stwierdzonym przełykiem Barretta, lekarz powinien rozważyć korzyści i potencjalne ryzyko wynikające ze stosowania kwasu alendronowego na podstawie indywidualnej oceny.
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
U pacjentów otrzymujących kwas alendronowy obserwowano działania niepożądane dotyczące przełyku (czasem ciężkie i wymagające hospitalizacji) takie jak: zapalenie, owrzodzenie lub nadżerki przełyku, w rzadkich przypadkach z następującym zwężeniem przełyku. Dlatego też lekarze powinni zwracać uwagę na występowanie jakichkolwiek objawów sugerujących wystąpienie działań niepożądanych w przełyku. Pacjentów należy poinformować, że przy wystąpieniu objawów podrażnienia przełyku takich jak utrudnione połykanie, ból podczas przełykania lub ból zamostkowy, pojawienie się zgagi lub nasilenie już istniejącej, należy zaprzestać stosowania kwasu alendronowego i zgłosić się do lekarza (patrz punkt 4.8).
Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku wydaje się być większe u pacjentów, którzy stosują kwas alendronowy nieprawidłowo i (lub) u tych, którzy kontynuują stosowanie kwasu alendronowego po pojawieniu się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Niezmiernie ważne jest, aby pacjent dokładnie zapoznał się ze wskazówkami dotyczącymi dawkowania oraz je zrozumiał (patrz punkt 4.2). Pacjentów należy poinformować, że niestosowanie tych zaleceń może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony przełyku.
Podczas gdy nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka w trakcie przeprowadzania badań klinicznych, notowano (po wprowadzeniu produktu do obrotu) rzadkie wystąpienie choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, niektóre ciężkie i z powikłaniami (patrz punkt 4.8).
Martwica kości szczęki lub żuchwy Martwicę kości szczęki lub żuchwy, na ogół związaną z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym stanem zapalnym (w tym zapalenie szpiku kostnego), odnotowano u pacjentów u których zdiagnozowano raka, otrzymujących głównie dożylnie bisfosfoniany. Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapię oraz kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki lub żuchwy odnotowano również u pacjentów z osteoporozą otrzymujących doustnie bisfosfoniany.
Oceniając ryzyko martwicy kości szczęki lub żuchwy należy uwzględnić następujące czynniki ryzyka: siła działania bisfosfonianów (najwyższa dla kwasu zoledronowego), droga podania (patrz powyżej) i dawka skumulowania rak, chemioterapia, radioterapia, kortykosteroidy, inhibitory angiogenezy, palenie tytoniu choroby zębów w wywiadzie, nieprawidłowa higiena jamy ustnej, choroba przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz słabo dopasowane protezy dentystyczne.
Przed rozpoczęciem leczenia doustnymi bisfosfonianami u pacjentów ze słabym stanem higieny jamy ustnej należy rozważyć kontrolę stomatologiczną i właściwą profilaktykę chorób jamy ustnej.
Jeśli jest to możliwe, w trakcie leczenia pacjenci powinni unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. U pacjentów, u których w trakcie leczenia bisfosfonianami wystąpi martwica kości szczęki lub żuchwy zabieg stomatologiczny może zaostrzyć stan. U pacjentów, u których wymagane są zabiegi stomatologiczne, nie ma dostępnych danych sugerujących, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy kości szczęki lub żuchwy.
Ocena kliniczna lekarza powinna być podstawą ustalenia schematu leczenia dla każdego pacjenta, na podstawie indywidualnej oceny korzyści do ryzyka.
W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywania odpowiedniej higieny jamy ustnej, poddawania się regularnym kontrolom stomatologicznym oraz do informowania o wszelkich objawach występujących w obrębie jamy ustnej, takich jak rozchwianie zębów, ból lub obrzęki.
Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
miejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u których występują objawy związane z uchem, takie jak ból lub wydzielina z ucha, lub przewlekłe zakażenia ucha.
Bóle mięśniowo-szkieletowe U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany obserwowano ból kości, stawów i (lub) mięśni. Po wprowadzeniu produktu do obrotu objawy te w rzadkich przypadkach były ciężkie i (lub) obezwładniające (patrz punkt 4.8). Czas do wystąpienia objawów wynosił od jednego dnia do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów objawy ustąpiły po odstawieniu leczenia. U części tych pacjentów objawy powróciły przy ponownym narażeniu na ten sam lek lub inny bisfosfonian.
Atypowe złamania kości udowej W trakcie leczenia bisfosfonianami obserwowano przypadki atypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej, głównie u pacjentów otrzymujących długotrwałe leczenie w kierunku osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, ale niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie, przy czym w badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się atypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny. Podczas leczenia bisfosfonianami pacjentom należy zalecić, aby zgłaszali wszystkie przypadki wystąpienia bólu w obrębie biodra, uda lub pachwiny i wszystkich pacjentów, u których takie objawy wystąpią, należy zbadać w kierunku wystąpienia niecałkowitego złamania kości udowej.
Niewydolność nerek Nie zaleca się stosowania kwasu alendronowego u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, u których klirens kreatyniny wynosi poniżej 35 ml/min (patrz punkt 4.2).
Metabolizm kości i składników mineralnych Należy wziąć pod uwagę inne przyczyny wystąpienia osteoporozy niż niedobór estrogenu i proces starzenia.
Przed rozpoczęciem leczenia kwasem alendronowym należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Inne schorzenia mające wpływ na przemianę mineralną kości (w tym niedobór witaminy D i niedoczynność przytarczyc) również należy skutecznie leczyć przed rozpoczęciem podawania tego produktu leczniczego. U pacjentów, u których występują te schorzenia, w trakcie leczenia kwasem alendronowym należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy i pacjentów należy obserwować po kątem wystąpienia objawów hipokalcemii.
Z uwagi na korzystny wpływ kwasu alendronowego na zwiększenie gęstości mineralnej kości, u pacjentów przyjmujących glikokortykoidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone, może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanu w surowicy krwi. Objawy te zazwyczaj mają łagodne nasilenie i występują bezobjawowo. Istnieją jednak rzadkie przypadki występowania objawowej hipokalcemii, które sporadycznie miały ciężkie nasilenie i często występowały u pacjentów ze schorzeniami predysponującymi do ich wystąpienia (np. niedoczynność przytarczyc, niedobór witaminy D i zaburzone wchłanianie wapnia).
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Zapewnienie odpowiedniej podaży wapnia i witaminy D jest szczególnie ważne u pacjentów otrzymujących glikokortykoidy.
Alendran 70 zawiera sód. Produkt leczniczy zawiera 25,2 mg sodu na tabletkę, co odpowiada 1,26% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Podczas jednoczesnego stosowania, istnieje prawdopodobieństwo, że pokarm i napoje (w tym woda mineralna), suplementy wapnia, leki zobojętniające soki żołądkowe i niektóre doustne produkty lecznicze będą zmniejszać wchłanianie kwasu alendronowego. Dlatego też pacjenci powinni odczekać przynajmniej 30 minut po zastosowaniu kwasu alendronowego zanim zastosują jakikolwiek inny doustny produkt leczniczy (patrz punkt 4.2. oraz 5.2.).
Nie przewiduje się żadnych innych interakcji o znaczeniu klinicznym z produktami leczniczymi. Pewna liczba pacjentów otrzymywała estrogeny w badaniach klinicznych (dopochwowo, przezskórnie albo doustnie) podczas przyjmowania kwasu alendronowego. Nie stwierdzono działań niepożądanych wiązanych z jednoczesnym stosowaniem obu produktów leczniczych.
Ponieważ stosowanie leków z grupy NLPZ wiąże się z podrażnieniem błony śluzowej przewodu pokarmowego, należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego stosowania alendronianu.
Pomimo, że szczegółowe badania interakcji nie zostały przeprowadzone, w badaniach klinicznych kwas alendronowy stosowany razem z wieloma produktami leczniczymi powszechnie przepisywanymi, bez dowodów niekorzystnych interakcji klinicznych.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Podawanie alendronianu ciężarnym szczurom było przyczyną utrudnienia porodu związanego z hipokalcemią (patrz punkt 5.3).
Kwasu alendronowego nie należy stosować w czasie ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy kwas alendronowy lub jego metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących piersią. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/dzieci. Alendranu 70 nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Płodność Bisfosfoniany wbudowywane są do macierzy kostnej, z której stopniowo uwalniają się przez lata. Ilość bisfosfonianów wbudowanych w tkankę kostną osoby dorosłej, a zatem ilość, jaka może zostać uwolniona z powrotem do krwioobiegu, ściśle wiąże się z wielkością dawki oraz czasem stosowania leku (patrz punkt 5.2). Nie ma jest danych dotyczących zagrożenia dla płodu ludzkiego. Teoretycznie istnieje jednak ryzyko uszkodzenia płodu, zwłaszcza układu kostnego, jeśli kobieta zajdzie w ciążę po zakończeniu kuracji bisfosfonianami. Nie badano wpływu takich zmiennych, jak czas od odstawienia bisfosfonianów do zapłodnienia, zastosowanie konkretnych bisfosfonianów czy droga podania (dożylnie lub doustnie) na ryzyko dla płodu.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Kwas alendronowy nie ma lub ma pomijalny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Niektóre działania niepożądane (np. niewyraźnie widzenie, DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
zawroty głowy, silny ból mięśni, kości lub stawów [patrz punkt 4.8]) mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
4.8. Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W rocznym badaniu z udziałem kobiet po menopauzie z osteoporozą ogólne profile bezpieczeństwa produktu leczniczego kwasu alendronowego podawanego w dawce 70 mg raz na tydzień (n=519) i kwasu alendronowego podawanego w dawce 10 mg/dobę (n=370) były zbliżone.
W dwóch trzyletnich badaniach o prawie identycznym schemacie, przeprowadzonych u kobiet po menopauzie (kwas alendronowy 10 mg: n=196, placebo: n=397), ogólne profile bezpieczeństwa kwasu alendronowego w dawce 10 mg/dobę i placebo były zbliżone.
Działania niepożądane obserwowane przez badaczy, określone jako możliwe, prawdopodobne lub jednoznacznie związane z lekiem zostały przedstawione poniżej, jeżeli występowały z częstością 71% w każdej grupie leczonych pacjentek w badaniu rocznym, lub z częstością 71% u pacjentek leczonych kwasem alendronowym w dawce 10 mg/dobę i z częstością większą niż u pacjentek otrzymujących placebo w badaniach trzyletnich:
Badanie roczne Badania trzyletnie
kwas alendronowy tydzień (n = 519) kwas alendronowy (n = 370) kwas alendronowy (n = 196) placebo (n = 397)
% % % % Zaburzenia żołądka i jelit ból brzucha 3,7 3,0 6,6 4,8 niestrawność 2,7 2,2 3,6 3,5 zarzucanie treści żołądkowej do przełyku 1,9 2,4 2,0 4,3 nudności 1,9 2,4 3,6 4,0 wzdęcia 1,0 1,4 1,0 0,8 zaparcia 0,8 1,6 3,1 1,8 biegunka 0,6 0,5 3,1 1,8 trudności w połykaniu 0,4 0,5 1,0 0,0 oddawanie gazów 0,4 1,6 2,6 0,5 zapalenie błony śluzowej żołądka 0,2 1,1 0,5 1,3 owrzodzenie żołądka 0,0 1,1 0,0 0,0 owrzodzenie przełyku 0,0 0,0 1,5 0,0 DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej ból mięśniowo-kostny (kości, mięśnie lub stawów) 2,9 3,2 4,1 2,5 kurcze mięśni 0,2 1,1 0,0 1,0 Zaburzenia układu nerwowego ból głowy 0,4 0,3 2,6 1,5
Tabelaryczne zestawienie ryzyka działań niepożądanych Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane:
Z częstością występowania zdefiniowaną jako: bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do < 1/10), niezbyt często ( 1/1000 do < 1/100), rzadko ( 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000, w tym pojedyncze przypadki)
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działania niepożądane Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczyniowy Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko objawowa hipokalcemia, często występująca z czynnikami predysponującymi §
Zaburzenia układu nerwowego
Często ból głowy, zawroty głowy +
Niezbyt często zaburzenie smaku +
Zaburzenia oka
Niezbyt często zapalenie oka (zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki lub zapalenie nadtwardówki) Zaburzenia ucha i błędnika Często zawroty głowy +
Bardzo rzadko martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego (działanie niepożądane związane ze stosowaniem leków z grupy bisfosfonianów) Zaburzenia żołądka i jelit
Często ból brzucha, niestrawność, zaparcie, biegunka, oddawanie gazów, owrzodzenie przełyku*, trudności w połykaniu*, wzdęcia, zarzucanie treści pokarmowej do przełyku
Niezbyt często nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku*, nadżerki przełyku*, smoliste stolce+
Rzadko zwężenie przełyku*, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła*, DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
perforacja, choroba wrzodowa i krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (ang. PUBs: perforation, ulcers, bleeding) §
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często łysienie + , świąd +
Niezbyt często wysypka, rumień Rzadko wysypka z reakcją nadwrażliwości na światło, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka +
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często ból mięśniowo-szkieletowy (kości, mięśni lub stawów) czasem o dużym nasileniu +§
Często obrzęki stawów +
Rzadko martwica kości szczęki ‡§ , atypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (reakcje niepożądane charakterystyczne dla bisfosfonianów)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często osłabienie + , obrzęk obwodowy +
Rzadko przemijające objawy, takie jak w reakcji ostrej fazy (bóle mięśni, złe samopoczucie i rzadko gorączka), zazwyczaj występujące po rozpoczęciu leczenia.
§ Patrz punkt 4.4 + W badaniach klinicznych częstość zbliżona w grupie stosującej lek i placebo * Patrz punkty 4.2 i 4.4 ‡ To działanie niepożądane opisywano po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Częstość oszacowana na podstawie badań klinicznych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Objawy Doustne przedawkowanie może spowodować hipokalcemię, hipofosfatemię i zaburzenia w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego takie jak niestrawność, zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka lub choroba wrzodowa żołądka.
Postępowanie Brak danych dotyczących specyficznego leczenia przedawkowania kwasu alendronowego. W celu związania kwasu alendronowego należy podawać mleko lub leki zobojętniające sok żołądkowy. Ze względu na ryzyko podrażnienia przełyku nie należy wywoływać wymiotów, a pacjent powinien pozostawać w pozycji pionowej.
Grupa farmakoterapeutyczna: Bisfosfoniany stosowane w leczeniu chorób kości.
Kod ATC: M05B A04
Mechanizm działania Substancja czynna Alendranu 70 - kwas alendronowy jest bisfosfonianem, który hamuje osteoklastyczną resorpcję kości bez bezpośredniego wpływu na proces tworzenia kości. Badania niekliniczne wykazały, że kwas alendronowy wiąże się preferencyjnie w miejscach aktywnej resorpcji. Hamuje aktywność osteoklastów, ale nie wpływa na wytwarzanie lub wiązanie osteoklastów. Kość wytworzona w trakcie leczenia kwasem alendronowym jest prawidłowej jakości.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Leczenie kobiet z osteoporozą będących po menopauzie Osteoporozę definiuje się jako wskaźnik gęstości mineralnej kości (BMD, ang. bone mineral density) kręgosłupa lub szyjki kości udowej mniejszy o 2,5 odchylenia standardowego od średniej dla zdrowej populacji młodych ludzi lub jako przebyte wcześniej złamania po niewielkim urazie, niezależnie od BMD.
Równoważność terapeutyczna kwasu alendronowego podawanego raz na tydzień w dawce 70 mg (n=519) i kwasu alendronowego podawanego w dawce 10 mg na dobę (n=370) została wykazana w jednorocznym badaniu wieloośrodkowym z udziałem kobiet z osteoporozą po menopauzie. Średnie zwiększenie od wartości początkowej BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po upływie roku wynosiło 5,1% (95% CI: 4,8, 5,4%) w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i 5,4% (95% CI: 5,0, 5,8%) w grupie otrzymującej 10 mg na dobę. Średnie zwiększenie się BMD wynosił odpowiednio 2,3% i 2,9% w szyjce kości udowej i 2,9% i 3,1% w całej kości udowej w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i w grupie otrzymującej 10 mg na dobę. Obie grupy leczonych były również podobne pod względem zwiększenia wartości BMD w innych miejscach kośćca.
Wpływ kwasu alendronowego na masę kostną i częstość występowania złamań u kobiet po menopauzie oceniano w dwóch wstępnych badaniach skuteczności o identycznym schemacie (n=994) oraz w badaniu FIT (ang. Fracture Intervention Trial, n=6 459). We wstępnych badaniach dotyczących skuteczności średnie zwiększenie gęstości mineralnej kości (BMD) po zastosowaniu kwasu alendronowego w dawce 10 mg/dobę w porównaniu z placebo po upływie trzech lat wynosiło 8,8%, 5,9% i 7,8% odpowiednio w kręgosłupie, szyjce kości udowej i krętarzu. Wartość BMD dla całego kośćca również istotnie się zwiększyła. Spośród pacjentek DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
leczonych kwasem alendronowym odsetek kobiet, u których wystąpiło jedno złamanie lub więcej złamań trzonów kręgów zmniejszył się o 48% (3,2% w grupie leczonej kwasem alendronowym i 6,2% w grupie placebo). W dwóch badaniach stanowiących kontynuację tych badań wskaźnik BMD dla kręgosłupa i krętarza ulegał dalszemu zwiększeniu, a wartość BMD dla szyjki kości udowej i całego kośćca była utrzymana.
Badanie FIT składało się z dwóch badań kontrolowanych placebo z codziennym zastosowaniem kwasu alendronowego (5 mg na dobę przez dwa lata i 10 mg na dobę przez dwa lub trzy kolejne lata):
FIT 1: trzyletnie badanie obejmujące 2 027 pacjentek z przebytym co najmniej jednym złamaniem kręgosłupa (kompresyjnym) w momencie włączenia do badania. W tym badaniu kwas alendronowy podawany codziennie zmniejszał częstość występowania 1 nowych złamań kręgów o 47% (7,9% w grupie leczonej kwasem alendronowym w porównaniu z 15,0% w grupie otrzymującej placebo). Ponadto, stwierdzono statystycznie znaczące zmniejszenie się występowania złamań szyjki kości udowej (1,1% w porównaniu do 2,2%, zmniejszenie się o 51%). FIT 2: Czteroletnie badanie obejmujące 4 432 pacjentek z małą masą kostną, ale bez przebytych złamań kręgosłupa w chwili włączenia do badania. W tym badaniu, analiza podgrupy kobiet z osteoporozą (37% całkowitej populacji, która spełniała warunki definicji osteoporozy podane powyżej) wykazała statystycznie znaczącą różnicę dotyczącą częstości występowania złamań szyjki kości udowej (1,0% w grupie leczonej kwasem alendronowym w porównaniu do 2,2% w grupie otrzymującej placebo, zmniejszenie się 56%) i występowania 1 złamań kręgów (2,9% w porównaniu do 5,8%, zmniejszenie się o 50%).
Wyniki badań laboratoryjnych W badaniach klinicznych obserwowano bezobjawowe, łagodne i przemijające zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, odpowiednio u około 18 i 10% pacjentów przyjmujących alendronian w dawce 10 mg/dobę w porównaniu z około 12 i 3% pacjentów przyjmujących placebo. Jednak przypadki zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do < 8,0 mg/dl (< 2,0 mmol/l) i stężenia fosforanów w surowicy do ≤ 2,0 mg/dl (≤ 0,65 mmol/l) występowały podobnie często w obu grupach.
Dzieci i młodzież Przeprowadzono badania z zastosowaniem alendronianu sodu u niewielkiej liczby pacjentów w wieku poniżej 18 lat z wrodzoną łamliwością kości. Wyniki nie są wystarczające, aby uzasadnić stosowanie alendronianu sodu u pacjentów pediatrycznych z wrodzoną łamliwością kości.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie W porównaniu do referencyjnej dawki dożylnej, średnia dostępność biologiczna kwasu alendronowego u kobiet po podaniu doustnym wynosiła 0,64% w zakresie dawek od 5 do 70 mg, podawanych po całonocnej przerwie w posiłkach i na dwie godziny przed standardowym śniadaniem. Dostępność biologiczna uległa zmniejszeniu w podobnym stopniu o 0,46% i 0,39%, gdy kwas alendronowy był podawany na godzinę lub pół godziny przed standardowym śniadaniem. W badaniach dotyczących osteoporozy kwas alendronowy był skuteczny, jeśli podawano go przynajmniej 30 minut przed pierwszym posiłkiem lub napojem przyjmowanym w ciągu dnia.
Dostępność biologiczna była bliska zeru, gdy kwas alendronowy był podawany ze standardowym śniadaniem, lub do dwóch godzin po standardowym śniadaniu. Jednoczesne podawanie kwasu alendronowego z kawą lub sokiem pomarańczowym zmniejszało dostępność biologiczną o około 60%.
U zdrowych ochotników prednizon w postaci doustnej (20 mg trzy razy na dobę przez pięć dni) nie spowodował znaczącej klinicznie zmiany w dostępności biologicznej kwasu alendronowego (średnie zwiększenie wynoszące od 20% do 44%). DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Dystrybucja Badania na szczurach wykazały, że kwas alendronowy po podaniu dożylnym w dawce 1 mg/kg mc. początkowo przenika do tkanek miękkich, a następnie ulega ponownej szybkiej dystrybucji do kości lub jest wydalany w moczu. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym, z wyłączeniem kości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów. Stężenia leku w osoczu po doustnym podaniu dawek terapeutycznych są zbyt małe, by można je było wykazać (<5 ng/ml). Wiązanie z białkami osocza u ludzi wynosi około 78%.
Biotransformacja Brak danych dotyczących metabolizmu kwasu alendronowego u zwierząt lub u ludzi.
Wydalanie Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki kwasu alendronowego znakowanego izotopem [ 14 C], w ciągu 72 godzin około 50% radioaktywności zostało wydalone w moczu i niewiele lub wcale radioaktywności zostało odzyskane w kale. Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki 10 mg kwasu alendronowego klirens nerkowy kwasu alendronowego wynosił 71 ml/min, a klirens ogólnoustrojowy nie przekraczał 200 ml/min. Stężenie w osoczu zmniejszyło się o ponad 95% w ciągu 6 sześciu godzin po podaniu dożylnym. Okres półtrwania szacuje się u ludzi na ponad 10 lat, co odzwierciedla uwalnianie kwasu alendronowego z kośćca. U szczurów kwas alendronowy nie jest wydalany przez transportowe układy kwasów ani zasad w nerkach, dlatego też przypuszcza się, że nie ma wpływu na wydalanie innych produktów leczniczych przez te układy w organizmie człowieka.
Zaburzenia czynności nerek Badania niekliniczne wykazały, że lek, który nie został nagromadzony w kościach jest szybko wydalany w moczu. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono wysycenia wychwytu leku przez tkankę kostną po długotrwałym podawaniu dożylnych dawek do 35 mg/kg. Wprawdzie nie ma odpowiednich danych klinicznych, istnieje prawdopodobieństwo, że podobnie jak u zwierząt, usuwanie kwasu alendronowego przez nerki może być zmniejszone u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Dlatego też w grupie pacjentów z zaburzeniem czynności nerek można się spodziewać nieco większego nagromadzenia kwasu alendronowego w kościach (patrz punkt 4.2.).
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potenjalnego działania rakotwórczego nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, że leczenie kwasem alendronowym w czasie ciąży było związane z trudnościami podczas porodu u matek szczurów wywołanymi przez hipokalcemię. W badaniach, szczury otrzymujące duże dawki wykazały zwiększoną częstotliwość występowania częściowego kostnienia płodowego. Znaczenie tego zjawiska dla ludzi nie jest znane.
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol (E 421) Kroskarmeloza sodowa typu A Magnezu stearynian Talk Krzemionka koloidalna bezwodna
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Bez specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki w blistrach PA/Al/PVC/Al.
Blistry w tekturowym pudełku zawierającym 2, 4, 8, 12, 24 lub 40 tabletek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.
Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa Polska Tel: (22) 642 07 75
Pozwolenie nr 14091
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu 18.09.2007 Data przedłużenia pozwolenia 19.11.2012
16.01.2020
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Alendran 70, 70 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 70 mg kwasu alendronowego (co odpowiada 76,188 mg sodu alendronianu bezwodnego).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Białe do prawie białych okrągłe tabletki z literą „A” na jednej stronie i cyfrą „4” na drugiej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Alendran 70 jest stosowany w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie. Zmniejsza on ryzyko złamań kręgów i szyjki kości udowej.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie Zalecana dawka to jedna tabletka 70 mg raz w tygodniu.
Należy poinstruować pacjentki, aby w razie pominięcia dawki, przyjęły jedną tabletkę następnego dnia rano, jak tylko sobie o tym przypomną. Nie powinny stosować dwóch tabletek tego samego dnia, ale powrócić do przyjmowania jednej tabletki w tygodniu, tego dnia, który został pierwotnie wybrany.
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami osteoporozy. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie, w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu leczniczego Alendran 70, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.
Pacjenci w podeszłym wieku Badania kliniczne nie wykazały zależnych od wieku różnic w skuteczności i bezpieczeństwie stosowania kwasu alendronowego. Dlatego też u pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowanie dawki.
Zaburzenie czynności nerek U osób z klirensem kreatyniny większym niż 35 ml/min nie jest wymagane dostosowanie dawki. Z powodu braku doświadczenia, kwas alendronowy nie jest wskazany u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 35 ml/min.
Dzieci i młodzież DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Skuteczność i bezpieczeństwo Alendranu 70 u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone. Ten produkt leczniczy nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dostępne dane dotyczące populacji pediatrycznej są opisane w punkcie 5.1.
Sposób podawania Podanie doustne.
W celu osiągnięcia prawidłowego wchłaniania kwasu alendronowego: Alendran 70 należy przyjmować co najmniej 30 minut przed pierwszym posiłkiem, napojem lub innymi produktami leczniczymi w ciągu dnia, popijając tylko wodą. Inne napoje (w tym woda mineralna), pokarmy i niektóre produkty lecznicze mogą zmniejszać wchłanianie kwasu alendronowego (patrz punkt 4.5.).
W celu ułatwienia przedostania się do żołądka i tym samym zmniejszenia ryzyka wystąpienia potencjalnego podrażnienia przełyku/działań niepożądanych (patrz punkt 4.4.): Alendran 70należy połykać rano, bezpośrednio po wstaniu z łóżka i popijać pełną szklanką wody (nie mniej niż 200 ml). Należy połykać tabletki Alendran 70 tylko w całości. Nie należy rozgniatać, żuć tabletki ani dopuścić do jej rozpuszczenia w ustach ze względu na możliwość wystąpienia owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej lub gardła Nie należy się kłaść przez przynajmniej 30 minut po zastosowaniu Alendranu 70 oraz dopiero po przyjęciu pierwszego posiłku w ciągu dnia. Nie należy stosować Alendranu 70 przed snem ani przed porannym wstaniem z łóżka.
Pacjenci powinni dodatkowo przyjmować suplementy zawierające wapń i witaminę D, jeżeli ich podaż w diecie jest niewystarczająca (patrz punkt 4.4).
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania kwasu alendronowego w dawce 70 mg w leczeniu osteoporozy związanej ze stosowaniem glikokortykoidów.
4.3. Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję aktywną lub którykolwiek składnik produktu leczniczego, patrz punkt 6.1. Nieprawidłowości przełyku i inne czynniki powodujące opóźnienie w jego opróżnianiu, takie jak: zwężenie lub utrzymujący się skurcz zwieracza przełyku. Niemożność utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez przynajmniej 30 minut. Hipokalcemia.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Działania niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego Kwas alendronowy może powodować miejscowe podrażnienia błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ponieważ istnieje możliwość zaostrzenia się wcześniej występujących chorób, należy zachować ostrożność stosując kwas alendronowy u pacjentów z czynnymi zaburzeniami żołądka i jelit, takimi jak trudności w połykaniu (dysfagia), choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej dwunastnicy, owrzodzenie przewodu pokarmowego, lub z niedawno występującymi w wywiadzie (w ciągu ostatniego roku) ciężkimi zaburzeniami żołądka i jelit, takimi jak choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub czynne krwawienie z przewodu pokarmowego, zabieg chirurgiczny górnego odcinka przewodu pokarmowego inna niż pyloroplastyka (patrz punkt 4.3). U pacjentów ze stwierdzonym przełykiem Barretta, lekarz powinien rozważyć korzyści i potencjalne ryzyko wynikające ze stosowania kwasu alendronowego na podstawie indywidualnej oceny.
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
U pacjentów otrzymujących kwas alendronowy obserwowano działania niepożądane dotyczące przełyku (czasem ciężkie i wymagające hospitalizacji) takie jak: zapalenie, owrzodzenie lub nadżerki przełyku, w rzadkich przypadkach z następującym zwężeniem przełyku. Dlatego też lekarze powinni zwracać uwagę na występowanie jakichkolwiek objawów sugerujących wystąpienie działań niepożądanych w przełyku. Pacjentów należy poinformować, że przy wystąpieniu objawów podrażnienia przełyku takich jak utrudnione połykanie, ból podczas przełykania lub ból zamostkowy, pojawienie się zgagi lub nasilenie już istniejącej, należy zaprzestać stosowania kwasu alendronowego i zgłosić się do lekarza (patrz punkt 4.8).
Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku wydaje się być większe u pacjentów, którzy stosują kwas alendronowy nieprawidłowo i (lub) u tych, którzy kontynuują stosowanie kwasu alendronowego po pojawieniu się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Niezmiernie ważne jest, aby pacjent dokładnie zapoznał się ze wskazówkami dotyczącymi dawkowania oraz je zrozumiał (patrz punkt 4.2). Pacjentów należy poinformować, że niestosowanie tych zaleceń może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony przełyku.
Podczas gdy nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka w trakcie przeprowadzania badań klinicznych, notowano (po wprowadzeniu produktu do obrotu) rzadkie wystąpienie choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy, niektóre ciężkie i z powikłaniami (patrz punkt 4.8).
Martwica kości szczęki lub żuchwy Martwicę kości szczęki lub żuchwy, na ogół związaną z ekstrakcją zęba i (lub) miejscowym stanem zapalnym (w tym zapalenie szpiku kostnego), odnotowano u pacjentów u których zdiagnozowano raka, otrzymujących głównie dożylnie bisfosfoniany. Wielu z tych pacjentów otrzymywało również chemioterapię oraz kortykosteroidy. Martwicę kości szczęki lub żuchwy odnotowano również u pacjentów z osteoporozą otrzymujących doustnie bisfosfoniany.
Oceniając ryzyko martwicy kości szczęki lub żuchwy należy uwzględnić następujące czynniki ryzyka: siła działania bisfosfonianów (najwyższa dla kwasu zoledronowego), droga podania (patrz powyżej) i dawka skumulowania rak, chemioterapia, radioterapia, kortykosteroidy, inhibitory angiogenezy, palenie tytoniu choroby zębów w wywiadzie, nieprawidłowa higiena jamy ustnej, choroba przyzębia, inwazyjne zabiegi stomatologiczne oraz słabo dopasowane protezy dentystyczne.
Przed rozpoczęciem leczenia doustnymi bisfosfonianami u pacjentów ze słabym stanem higieny jamy ustnej należy rozważyć kontrolę stomatologiczną i właściwą profilaktykę chorób jamy ustnej.
Jeśli jest to możliwe, w trakcie leczenia pacjenci powinni unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. U pacjentów, u których w trakcie leczenia bisfosfonianami wystąpi martwica kości szczęki lub żuchwy zabieg stomatologiczny może zaostrzyć stan. U pacjentów, u których wymagane są zabiegi stomatologiczne, nie ma dostępnych danych sugerujących, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy kości szczęki lub żuchwy.
Ocena kliniczna lekarza powinna być podstawą ustalenia schematu leczenia dla każdego pacjenta, na podstawie indywidualnej oceny korzyści do ryzyka.
W trakcie leczenia bisfosfonianami wszystkich pacjentów należy zachęcać do utrzymywania odpowiedniej higieny jamy ustnej, poddawania się regularnym kontrolom stomatologicznym oraz do informowania o wszelkich objawach występujących w obrębie jamy ustnej, takich jak rozchwianie zębów, ból lub obrzęki.
Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
miejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u których występują objawy związane z uchem, takie jak ból lub wydzielina z ucha, lub przewlekłe zakażenia ucha.
Bóle mięśniowo-szkieletowe U pacjentów przyjmujących bisfosfoniany obserwowano ból kości, stawów i (lub) mięśni. Po wprowadzeniu produktu do obrotu objawy te w rzadkich przypadkach były ciężkie i (lub) obezwładniające (patrz punkt 4.8). Czas do wystąpienia objawów wynosił od jednego dnia do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. U większości pacjentów objawy ustąpiły po odstawieniu leczenia. U części tych pacjentów objawy powróciły przy ponownym narażeniu na ten sam lek lub inny bisfosfonian.
Atypowe złamania kości udowej W trakcie leczenia bisfosfonianami obserwowano przypadki atypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej, głównie u pacjentów otrzymujących długotrwałe leczenie w kierunku osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, ale niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie, przy czym w badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się atypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny. Podczas leczenia bisfosfonianami pacjentom należy zalecić, aby zgłaszali wszystkie przypadki wystąpienia bólu w obrębie biodra, uda lub pachwiny i wszystkich pacjentów, u których takie objawy wystąpią, należy zbadać w kierunku wystąpienia niecałkowitego złamania kości udowej.
Niewydolność nerek Nie zaleca się stosowania kwasu alendronowego u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, u których klirens kreatyniny wynosi poniżej 35 ml/min (patrz punkt 4.2).
Metabolizm kości i składników mineralnych Należy wziąć pod uwagę inne przyczyny wystąpienia osteoporozy niż niedobór estrogenu i proces starzenia.
Przed rozpoczęciem leczenia kwasem alendronowym należy wyrównać hipokalcemię (patrz punkt 4.3). Inne schorzenia mające wpływ na przemianę mineralną kości (w tym niedobór witaminy D i niedoczynność przytarczyc) również należy skutecznie leczyć przed rozpoczęciem podawania tego produktu leczniczego. U pacjentów, u których występują te schorzenia, w trakcie leczenia kwasem alendronowym należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy i pacjentów należy obserwować po kątem wystąpienia objawów hipokalcemii.
Z uwagi na korzystny wpływ kwasu alendronowego na zwiększenie gęstości mineralnej kości, u pacjentów przyjmujących glikokortykoidy, u których wchłanianie wapnia może być zmniejszone, może wystąpić zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanu w surowicy krwi. Objawy te zazwyczaj mają łagodne nasilenie i występują bezobjawowo. Istnieją jednak rzadkie przypadki występowania objawowej hipokalcemii, które sporadycznie miały ciężkie nasilenie i często występowały u pacjentów ze schorzeniami predysponującymi do ich wystąpienia (np. niedoczynność przytarczyc, niedobór witaminy D i zaburzone wchłanianie wapnia).
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Zapewnienie odpowiedniej podaży wapnia i witaminy D jest szczególnie ważne u pacjentów otrzymujących glikokortykoidy.
Alendran 70 zawiera sód. Produkt leczniczy zawiera 25,2 mg sodu na tabletkę, co odpowiada 1,26% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Podczas jednoczesnego stosowania, istnieje prawdopodobieństwo, że pokarm i napoje (w tym woda mineralna), suplementy wapnia, leki zobojętniające soki żołądkowe i niektóre doustne produkty lecznicze będą zmniejszać wchłanianie kwasu alendronowego. Dlatego też pacjenci powinni odczekać przynajmniej 30 minut po zastosowaniu kwasu alendronowego zanim zastosują jakikolwiek inny doustny produkt leczniczy (patrz punkt 4.2. oraz 5.2.).
Nie przewiduje się żadnych innych interakcji o znaczeniu klinicznym z produktami leczniczymi. Pewna liczba pacjentów otrzymywała estrogeny w badaniach klinicznych (dopochwowo, przezskórnie albo doustnie) podczas przyjmowania kwasu alendronowego. Nie stwierdzono działań niepożądanych wiązanych z jednoczesnym stosowaniem obu produktów leczniczych.
Ponieważ stosowanie leków z grupy NLPZ wiąże się z podrażnieniem błony śluzowej przewodu pokarmowego, należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego stosowania alendronianu.
Pomimo, że szczegółowe badania interakcji nie zostały przeprowadzone, w badaniach klinicznych kwas alendronowy stosowany razem z wieloma produktami leczniczymi powszechnie przepisywanymi, bez dowodów niekorzystnych interakcji klinicznych.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania alendronianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Podawanie alendronianu ciężarnym szczurom było przyczyną utrudnienia porodu związanego z hipokalcemią (patrz punkt 5.3).
Kwasu alendronowego nie należy stosować w czasie ciąży.
Karmienie piersią Nie wiadomo, czy kwas alendronowy lub jego metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących piersią. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/dzieci. Alendranu 70 nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Płodność Bisfosfoniany wbudowywane są do macierzy kostnej, z której stopniowo uwalniają się przez lata. Ilość bisfosfonianów wbudowanych w tkankę kostną osoby dorosłej, a zatem ilość, jaka może zostać uwolniona z powrotem do krwioobiegu, ściśle wiąże się z wielkością dawki oraz czasem stosowania leku (patrz punkt 5.2). Nie ma jest danych dotyczących zagrożenia dla płodu ludzkiego. Teoretycznie istnieje jednak ryzyko uszkodzenia płodu, zwłaszcza układu kostnego, jeśli kobieta zajdzie w ciążę po zakończeniu kuracji bisfosfonianami. Nie badano wpływu takich zmiennych, jak czas od odstawienia bisfosfonianów do zapłodnienia, zastosowanie konkretnych bisfosfonianów czy droga podania (dożylnie lub doustnie) na ryzyko dla płodu.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Kwas alendronowy nie ma lub ma pomijalny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Niektóre działania niepożądane (np. niewyraźnie widzenie, DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
zawroty głowy, silny ból mięśni, kości lub stawów [patrz punkt 4.8]) mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
4.8. Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W rocznym badaniu z udziałem kobiet po menopauzie z osteoporozą ogólne profile bezpieczeństwa produktu leczniczego kwasu alendronowego podawanego w dawce 70 mg raz na tydzień (n=519) i kwasu alendronowego podawanego w dawce 10 mg/dobę (n=370) były zbliżone.
W dwóch trzyletnich badaniach o prawie identycznym schemacie, przeprowadzonych u kobiet po menopauzie (kwas alendronowy 10 mg: n=196, placebo: n=397), ogólne profile bezpieczeństwa kwasu alendronowego w dawce 10 mg/dobę i placebo były zbliżone.
Działania niepożądane obserwowane przez badaczy, określone jako możliwe, prawdopodobne lub jednoznacznie związane z lekiem zostały przedstawione poniżej, jeżeli występowały z częstością 71% w każdej grupie leczonych pacjentek w badaniu rocznym, lub z częstością 71% u pacjentek leczonych kwasem alendronowym w dawce 10 mg/dobę i z częstością większą niż u pacjentek otrzymujących placebo w badaniach trzyletnich:
Badanie roczne Badania trzyletnie
kwas alendronowy tydzień (n = 519) kwas alendronowy (n = 370) kwas alendronowy (n = 196) placebo (n = 397)
% % % % Zaburzenia żołądka i jelit ból brzucha 3,7 3,0 6,6 4,8 niestrawność 2,7 2,2 3,6 3,5 zarzucanie treści żołądkowej do przełyku 1,9 2,4 2,0 4,3 nudności 1,9 2,4 3,6 4,0 wzdęcia 1,0 1,4 1,0 0,8 zaparcia 0,8 1,6 3,1 1,8 biegunka 0,6 0,5 3,1 1,8 trudności w połykaniu 0,4 0,5 1,0 0,0 oddawanie gazów 0,4 1,6 2,6 0,5 zapalenie błony śluzowej żołądka 0,2 1,1 0,5 1,3 owrzodzenie żołądka 0,0 1,1 0,0 0,0 owrzodzenie przełyku 0,0 0,0 1,5 0,0 DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej ból mięśniowo-kostny (kości, mięśnie lub stawów) 2,9 3,2 4,1 2,5 kurcze mięśni 0,2 1,1 0,0 1,0 Zaburzenia układu nerwowego ból głowy 0,4 0,3 2,6 1,5
Tabelaryczne zestawienie ryzyka działań niepożądanych Podczas badań klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane:
Z częstością występowania zdefiniowaną jako: bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do < 1/10), niezbyt często ( 1/1000 do < 1/100), rzadko ( 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000, w tym pojedyncze przypadki)
Klasyfikacja układów i narządów Częstość występowania Działania niepożądane Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka i obrzęk naczyniowy Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko objawowa hipokalcemia, często występująca z czynnikami predysponującymi §
Zaburzenia układu nerwowego
Często ból głowy, zawroty głowy +
Niezbyt często zaburzenie smaku +
Zaburzenia oka
Niezbyt często zapalenie oka (zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie twardówki lub zapalenie nadtwardówki) Zaburzenia ucha i błędnika Często zawroty głowy +
Bardzo rzadko martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego (działanie niepożądane związane ze stosowaniem leków z grupy bisfosfonianów) Zaburzenia żołądka i jelit
Często ból brzucha, niestrawność, zaparcie, biegunka, oddawanie gazów, owrzodzenie przełyku*, trudności w połykaniu*, wzdęcia, zarzucanie treści pokarmowej do przełyku
Niezbyt często nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku*, nadżerki przełyku*, smoliste stolce+
Rzadko zwężenie przełyku*, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła*, DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
perforacja, choroba wrzodowa i krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (ang. PUBs: perforation, ulcers, bleeding) §
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często łysienie + , świąd +
Niezbyt często wysypka, rumień Rzadko wysypka z reakcją nadwrażliwości na światło, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka +
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często ból mięśniowo-szkieletowy (kości, mięśni lub stawów) czasem o dużym nasileniu +§
Często obrzęki stawów +
Rzadko martwica kości szczęki ‡§ , atypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (reakcje niepożądane charakterystyczne dla bisfosfonianów)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często osłabienie + , obrzęk obwodowy +
Rzadko przemijające objawy, takie jak w reakcji ostrej fazy (bóle mięśni, złe samopoczucie i rzadko gorączka), zazwyczaj występujące po rozpoczęciu leczenia.
§ Patrz punkt 4.4 + W badaniach klinicznych częstość zbliżona w grupie stosującej lek i placebo * Patrz punkty 4.2 i 4.4 ‡ To działanie niepożądane opisywano po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Częstość oszacowana na podstawie badań klinicznych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Objawy Doustne przedawkowanie może spowodować hipokalcemię, hipofosfatemię i zaburzenia w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego takie jak niestrawność, zgaga, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka lub choroba wrzodowa żołądka.
Postępowanie Brak danych dotyczących specyficznego leczenia przedawkowania kwasu alendronowego. W celu związania kwasu alendronowego należy podawać mleko lub leki zobojętniające sok żołądkowy. Ze względu na ryzyko podrażnienia przełyku nie należy wywoływać wymiotów, a pacjent powinien pozostawać w pozycji pionowej.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Bisfosfoniany stosowane w leczeniu chorób kości.
Kod ATC: M05B A04
Mechanizm działania Substancja czynna Alendranu 70 - kwas alendronowy jest bisfosfonianem, który hamuje osteoklastyczną resorpcję kości bez bezpośredniego wpływu na proces tworzenia kości. Badania niekliniczne wykazały, że kwas alendronowy wiąże się preferencyjnie w miejscach aktywnej resorpcji. Hamuje aktywność osteoklastów, ale nie wpływa na wytwarzanie lub wiązanie osteoklastów. Kość wytworzona w trakcie leczenia kwasem alendronowym jest prawidłowej jakości.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Leczenie kobiet z osteoporozą będących po menopauzie Osteoporozę definiuje się jako wskaźnik gęstości mineralnej kości (BMD, ang. bone mineral density) kręgosłupa lub szyjki kości udowej mniejszy o 2,5 odchylenia standardowego od średniej dla zdrowej populacji młodych ludzi lub jako przebyte wcześniej złamania po niewielkim urazie, niezależnie od BMD.
Równoważność terapeutyczna kwasu alendronowego podawanego raz na tydzień w dawce 70 mg (n=519) i kwasu alendronowego podawanego w dawce 10 mg na dobę (n=370) została wykazana w jednorocznym badaniu wieloośrodkowym z udziałem kobiet z osteoporozą po menopauzie. Średnie zwiększenie od wartości początkowej BMD w odcinku lędźwiowym kręgosłupa po upływie roku wynosiło 5,1% (95% CI: 4,8, 5,4%) w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i 5,4% (95% CI: 5,0, 5,8%) w grupie otrzymującej 10 mg na dobę. Średnie zwiększenie się BMD wynosił odpowiednio 2,3% i 2,9% w szyjce kości udowej i 2,9% i 3,1% w całej kości udowej w grupie otrzymującej 70 mg raz na tydzień i w grupie otrzymującej 10 mg na dobę. Obie grupy leczonych były również podobne pod względem zwiększenia wartości BMD w innych miejscach kośćca.
Wpływ kwasu alendronowego na masę kostną i częstość występowania złamań u kobiet po menopauzie oceniano w dwóch wstępnych badaniach skuteczności o identycznym schemacie (n=994) oraz w badaniu FIT (ang. Fracture Intervention Trial, n=6 459). We wstępnych badaniach dotyczących skuteczności średnie zwiększenie gęstości mineralnej kości (BMD) po zastosowaniu kwasu alendronowego w dawce 10 mg/dobę w porównaniu z placebo po upływie trzech lat wynosiło 8,8%, 5,9% i 7,8% odpowiednio w kręgosłupie, szyjce kości udowej i krętarzu. Wartość BMD dla całego kośćca również istotnie się zwiększyła. Spośród pacjentek DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
leczonych kwasem alendronowym odsetek kobiet, u których wystąpiło jedno złamanie lub więcej złamań trzonów kręgów zmniejszył się o 48% (3,2% w grupie leczonej kwasem alendronowym i 6,2% w grupie placebo). W dwóch badaniach stanowiących kontynuację tych badań wskaźnik BMD dla kręgosłupa i krętarza ulegał dalszemu zwiększeniu, a wartość BMD dla szyjki kości udowej i całego kośćca była utrzymana.
Badanie FIT składało się z dwóch badań kontrolowanych placebo z codziennym zastosowaniem kwasu alendronowego (5 mg na dobę przez dwa lata i 10 mg na dobę przez dwa lub trzy kolejne lata):
FIT 1: trzyletnie badanie obejmujące 2 027 pacjentek z przebytym co najmniej jednym złamaniem kręgosłupa (kompresyjnym) w momencie włączenia do badania. W tym badaniu kwas alendronowy podawany codziennie zmniejszał częstość występowania 1 nowych złamań kręgów o 47% (7,9% w grupie leczonej kwasem alendronowym w porównaniu z 15,0% w grupie otrzymującej placebo). Ponadto, stwierdzono statystycznie znaczące zmniejszenie się występowania złamań szyjki kości udowej (1,1% w porównaniu do 2,2%, zmniejszenie się o 51%). FIT 2: Czteroletnie badanie obejmujące 4 432 pacjentek z małą masą kostną, ale bez przebytych złamań kręgosłupa w chwili włączenia do badania. W tym badaniu, analiza podgrupy kobiet z osteoporozą (37% całkowitej populacji, która spełniała warunki definicji osteoporozy podane powyżej) wykazała statystycznie znaczącą różnicę dotyczącą częstości występowania złamań szyjki kości udowej (1,0% w grupie leczonej kwasem alendronowym w porównaniu do 2,2% w grupie otrzymującej placebo, zmniejszenie się 56%) i występowania 1 złamań kręgów (2,9% w porównaniu do 5,8%, zmniejszenie się o 50%).
Wyniki badań laboratoryjnych W badaniach klinicznych obserwowano bezobjawowe, łagodne i przemijające zmniejszenie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy, odpowiednio u około 18 i 10% pacjentów przyjmujących alendronian w dawce 10 mg/dobę w porównaniu z około 12 i 3% pacjentów przyjmujących placebo. Jednak przypadki zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy do < 8,0 mg/dl (< 2,0 mmol/l) i stężenia fosforanów w surowicy do ≤ 2,0 mg/dl (≤ 0,65 mmol/l) występowały podobnie często w obu grupach.
Dzieci i młodzież Przeprowadzono badania z zastosowaniem alendronianu sodu u niewielkiej liczby pacjentów w wieku poniżej 18 lat z wrodzoną łamliwością kości. Wyniki nie są wystarczające, aby uzasadnić stosowanie alendronianu sodu u pacjentów pediatrycznych z wrodzoną łamliwością kości.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie W porównaniu do referencyjnej dawki dożylnej, średnia dostępność biologiczna kwasu alendronowego u kobiet po podaniu doustnym wynosiła 0,64% w zakresie dawek od 5 do 70 mg, podawanych po całonocnej przerwie w posiłkach i na dwie godziny przed standardowym śniadaniem. Dostępność biologiczna uległa zmniejszeniu w podobnym stopniu o 0,46% i 0,39%, gdy kwas alendronowy był podawany na godzinę lub pół godziny przed standardowym śniadaniem. W badaniach dotyczących osteoporozy kwas alendronowy był skuteczny, jeśli podawano go przynajmniej 30 minut przed pierwszym posiłkiem lub napojem przyjmowanym w ciągu dnia.
Dostępność biologiczna była bliska zeru, gdy kwas alendronowy był podawany ze standardowym śniadaniem, lub do dwóch godzin po standardowym śniadaniu. Jednoczesne podawanie kwasu alendronowego z kawą lub sokiem pomarańczowym zmniejszało dostępność biologiczną o około 60%.
U zdrowych ochotników prednizon w postaci doustnej (20 mg trzy razy na dobę przez pięć dni) nie spowodował znaczącej klinicznie zmiany w dostępności biologicznej kwasu alendronowego (średnie zwiększenie wynoszące od 20% do 44%). DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Dystrybucja Badania na szczurach wykazały, że kwas alendronowy po podaniu dożylnym w dawce 1 mg/kg mc. początkowo przenika do tkanek miękkich, a następnie ulega ponownej szybkiej dystrybucji do kości lub jest wydalany w moczu. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym, z wyłączeniem kości, wynosi u ludzi co najmniej 28 litrów. Stężenia leku w osoczu po doustnym podaniu dawek terapeutycznych są zbyt małe, by można je było wykazać (<5 ng/ml). Wiązanie z białkami osocza u ludzi wynosi około 78%.
Biotransformacja Brak danych dotyczących metabolizmu kwasu alendronowego u zwierząt lub u ludzi.
Wydalanie Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki kwasu alendronowego znakowanego izotopem [ 14 C], w ciągu 72 godzin około 50% radioaktywności zostało wydalone w moczu i niewiele lub wcale radioaktywności zostało odzyskane w kale. Po dożylnym podaniu pojedynczej dawki 10 mg kwasu alendronowego klirens nerkowy kwasu alendronowego wynosił 71 ml/min, a klirens ogólnoustrojowy nie przekraczał 200 ml/min. Stężenie w osoczu zmniejszyło się o ponad 95% w ciągu 6 sześciu godzin po podaniu dożylnym. Okres półtrwania szacuje się u ludzi na ponad 10 lat, co odzwierciedla uwalnianie kwasu alendronowego z kośćca. U szczurów kwas alendronowy nie jest wydalany przez transportowe układy kwasów ani zasad w nerkach, dlatego też przypuszcza się, że nie ma wpływu na wydalanie innych produktów leczniczych przez te układy w organizmie człowieka.
Zaburzenia czynności nerek Badania niekliniczne wykazały, że lek, który nie został nagromadzony w kościach jest szybko wydalany w moczu. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono wysycenia wychwytu leku przez tkankę kostną po długotrwałym podawaniu dożylnych dawek do 35 mg/kg. Wprawdzie nie ma odpowiednich danych klinicznych, istnieje prawdopodobieństwo, że podobnie jak u zwierząt, usuwanie kwasu alendronowego przez nerki może być zmniejszone u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Dlatego też w grupie pacjentów z zaburzeniem czynności nerek można się spodziewać nieco większego nagromadzenia kwasu alendronowego w kościach (patrz punkt 4.2.).
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potenjalnego działania rakotwórczego nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka. Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, że leczenie kwasem alendronowym w czasie ciąży było związane z trudnościami podczas porodu u matek szczurów wywołanymi przez hipokalcemię. W badaniach, szczury otrzymujące duże dawki wykazały zwiększoną częstotliwość występowania częściowego kostnienia płodowego. Znaczenie tego zjawiska dla ludzi nie jest znane.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Mannitol (E 421) Kroskarmeloza sodowa typu A Magnezu stearynian Talk Krzemionka koloidalna bezwodna
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
DE/H/6238/001/IB/029 zatwierdzona 16.01.2020
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Bez specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki w blistrach PA/Al/PVC/Al.
Blistry w tekturowym pudełku zawierającym 2, 4, 8, 12, 24 lub 40 tabletek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTURanbaxy (Poland) Sp. z o.o. ul. Kubickiego 11 02-954 Warszawa Polska Tel: (22) 642 07 75
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 14091
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu 18.09.2007 Data przedłużenia pozwolenia 19.11.2012
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO16.01.2020