Apo-Feno 200M
Fenofibratum
Kapsułki twarde 200 mg | Fenofibratum 200 mg
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Apo-Feno 200 M (Fenofibratum)
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Apo-Feno 200 M i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apo-Feno 200 M
3. Jak stosować lek Apo-Feno 200 M
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Apo-Feno 200 M
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Apo-Feno 200 M i w jakim celu się go stosuje
Lek Apo-Feno 200 M należy do grupy leków ogólnie znanych jako fenofibraty. Leki te stosowane są w celu obniżenia poziomu tłuszczów (lipidów) we krwi. Przykładem takich tłuszczów mogą być triglicerydy.
Lek Apo-Feno 200 M jest stosowany łącznie z dietą niskotłuszczową oraz innymi niemedycznymi sposobami leczenia, takimi jak ćwiczenia fizyczne oraz utrata masy ciała, które mają na celu obniżenie poziomu tłuszczów we krwi.
Lek Apo-Feno 200 M w niektórych przypadkach może być stosowany jako dodatek do innych leków [statyn], jeżeli poziomu tłuszczów we krwi nie da się kontrolować przy użyciu samych statyn.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Apo-Feno 200 M
Kiedy nie stosować leku Apo-Feno 200 M: jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na fenofibrat lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), jeśli występuje ciężka niewydolność wątroby, jeśli występuje ciężka niewydolność nerek, jeśli występują objawowe schorzenia pęcherzyka żółciowego (kamica, zapalenie pęcherzyka żółciowego), jeśli występuje uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu, jeśli u pacjenta stwierdzono hiperlipoproteinemię typu I, ze zwiększonym stężeniem chylomikronów i triglicerydów w osoczu lecz z prawidłowym stężeniem lipoprotein o bardzo małej gęstości (VLDL), jeśli u pacjenta występuje przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki z powodu ciężkiej hipertriglicerydemii.
Przed rozpoczęciem podawania fenofibratu lekarz wdroży odpowiednie leczenie schorzeń będących przyczyną wtórnej hipercholesterolemii, takich jak: cukrzyca typu 2, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z utrudnionym odpływem żółci, alkoholizm.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem przyjmowania Apo-Feno 200 M należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: − jeśli stwierdzono zaburzenia czynności nerek, − jest prawdopodobne, że u pacjentów leczonych fenofibratem mogą wystąpić działania niepożądane, które stwierdzono u osób stosujących leki z grupy fibratów takie, jak klofibrat, gemfibrozyl, ciprofibrat, benzafibrat. Jeśli takie działania wystąpią, należy zgłosić się do lekarza, − jeśli pacjent stosuje inne leki z grupy fibratów. Leku Apo-Feno 200 M nie należy kojarzyć z innymi lekami z grupy fibratów. Nadmiernie zwiększone wydalanie cholesterolu do żółci może powodować kamicę żółciową. U pacjentów leczonych jednocześnie fenofibratem i gemfibrozylem może wystąpić rozpad mięśni prążkowanych, − jeśli pacjent stosuje atorwastatynę, ceriwastatynę, fluwastatynę, lowastatynę, prawastatynę, symwastatynę, leki blokujące receptory -adrenergiczne, moczopędne leki tiazydowe lub estrogeny. Przed zażyciem Apo-Feno 200 M należy poinformować o tym lekarza, − jeśli u pacjenta stwierdzono kamicę żółciową. Fenofibrat zwiększa wydzielanie cholesterolu do żółci, co może sprzyjać wystąpieniu kamicy żółciowej, − jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub podczas leczenia fenofibratem stwierdzono zaburzenia czynności wątroby ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz i zmniejszeniem lub zwiększeniem aktywności fosfatazy alkalicznej. Zaburzenia te ustępują po odstawieniu leku. Lekarz może zalecić okresowe (co 3 miesiące) badanie aktywności aminotransferaz (AspAT, AlAT, GGTP). Jeśli zaburzenia utrzymują się, tylko lekarz może zdecydować o zmianie sposobu leczenia. W przypadku zwiększenia aktywności aminotransferaz 2-3 razy ponad wartość prawidłową, lekarz zdecyduje o odstawieniu leku, − jeśli u pacjenta leczonego fenofibratem wystąpi zapalenie trzustki lub w przeszłości stwierdzono zapalenie trzustki powinien on poinformować o tym lekarza. Skuteczność leczenia Apo-Feno 200 M może się w takich przypadkach zmniejszyć oraz może wystąpić niedrożność przewodu żółciowego, a nawet kamica żółciowa, − jeśli pacjent stosuje leki przeciwzakrzepowe należy poinformować o tym lekarza, − jeśli u pacjenta występują czynniki sprzyjające wystąpieniu miopatii i (lub) rozpadu mięśni prążkowanych. Są to: wiek powyżej 70 lat, osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni, zaburzenia czynności nerek, niedoczynność tarczycy i alkoholizm. U pacjentów z tymi schorzeniami ryzyko wystąpienia rozpadu mięśni prążkowanych jest większe. O konieczności leczenia fibratem u tych pacjentów decyduje lekarz. Ryzyko działania toksycznego na mięśnie może się zwiększyć, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub statynami. Jeśli wystąpią bóle mięśni, tkliwość uciskowa, osłabienie siły mięśni, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zaleci wykonanie oznaczania aktywności kinazy kreatynowej. W przypadku zwiększenia aktywności 5 razy ponad wartość prawidłową, lekarz zdecyduje o przerwaniu leczenia fenofibratem, − jeśli u pacjenta stwierdzono cukrzycę lub niedoczynność tarczycy. Należy często konsultować się z lekarzem, − jeśli wystąpią ostre, skórne reakcje nadwrażliwości, powodujące konieczność leczenia szpitalnego. Na początku leczenia może wystąpić przemijające zmniejszenie stężenia hemoglobiny (czerwonego barwnika krwi), wartości wyniku hematokrytu (stosunek ilościowy pomiędzy krwinkami czerwonymi a osoczem krwi) i liczby krwinek białych. Bardzo rzadko występowało zmniejszenie liczby płytek krwi i zmniejszenie liczby granulocytów - jednego z rodzajów białych krwinek, − jeśli lek jest stosowany u pacjentów w podeszłym wieku. Apo-Feno 200 M można stosować bez zmniejszania dawki.
Przed rozpoczęciem leczenia Apo-Feno 200 M lekarz zaleci wykonanie oznaczenia stężenia lipidów we krwi, ponadto dietę ubogotłuszczową, ćwiczenia fizyczne i utrzymywanie właściwej masy ciała.
U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny lekarz sprawdzi czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane doustnymi estrogenami).
Okresowo, lekarz może zalecić wykonywanie badań laboratoryjnych krwi oraz stężenia cholesterolu i triglicerydów. Badania są niezbędne by ustalić właściwą dawkę fenofibratu. Jeśli po dwóch miesiącach stosowania leku Apo-Feno 200 M stężenie triglicerydów i cholesterolu nie zmniejszy się zadowalająco, lekarz zdecyduje o zmianie sposobu leczenia.
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci nie zostały w pełni ustalone.
Lek Apo-Feno 200 M a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Szczególnie należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje: − leki zmniejszające krzepliwość krwi np. warfarynę. Apo-Feno 200 M może nasilać ich działanie. Lekarz zdecyduje o zmniejszeniu dawki leku przeciwzakrzepowego i zaleci częste badanie czasu protrombinowego, w celu dostosowania właściwej dawki leku przeciwzakrzepowego, − inne leki z grupy fibratów lub leki z grupy inhibitorów reduktazy hydroksymetyloglutarylo- koenzymu A (HMG-CoA), co zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej miopatii, rozpadu mięśni prążkowanych oraz ostrej niewydolności nerek, − cyklosporynę, która nasila niekorzystny wpływ fenofibratu na nerki. Apo-Feno 200 M zwiększa toksyczne działanie na nerki innych leków zmniejszających odporność organizmu. Jeśli pacjent stosuje jednocześnie te leki, lekarz rozważy odpowiednie zmniejszenie ich dawek, − cholestyraminę lub kolestypol. Apo-Feno 200 M należy stosować przynajmniej 1 godzinę przed podaniem cholestyraminy lub kolestypolu lub 4 do 6 godzin po zażyciu tych leków.
Apo-Feno 200 M z jedzeniem i piciem Wchłanianie fenofibratu zwiększa się o około 35%, jeśli lek jest przyjmowany z posiłkiem. Lek Apo- Feno 200 M należy przyjmować podczas posiłków. Kapsułki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża: Nie przeprowadzono odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań z fenofibratem u kobiet w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny zachować szczególną ostrożność i pozostawać pod stałą opieką lekarza. Jeżeli kobieta stwierdzi, że jest w ciąży, powinna niezwłocznie zgłosić się po poradę do lekarza.
Karmienie piersią: Leku Apo-Feno 200 M nie należy stosować u kobiet w okresie karmienia piersią. Matki karmiące piersią powinny zasięgnąć opinii lekarza czy zaprzestać karmienia, czy też przerwać stosowanie leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie stwierdzono wpływu Apo-Feno 200 M na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn w ruchu.
Lek Apo-Feno 200 M zawiera laktozę
Lek Apo-Feno 200 M zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek Apo-Feno 200 M zawiera sód Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Apo-Feno 200 M
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz określi odpowiednią dawkę leku na podstawie stanu pacjenta, stosowanego leczenia i potencjalnego ryzyka.
Podczas leczenia należy stosować dietę ubogotłuszczową i regularnie wykonywać ćwiczenia fizyczne. Lek przyjmuje się podczas posiłków. Kapsułkę należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu. Kapsułek nie wolno otwierać ani rozgryzać.
Zalecana dawka to 1 kapsułka leku Apo-Feno 200 M raz na dobę.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy niż 20 ml/min, a mniejszy niż 100 ml/min) i w podeszłym wieku należy zachować ostrożność. Leczenie należy rozpoczynać od dawki dobowej 100 mg fenofibratu niemikronizowanego lub 67 mg mikronizowanego. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) lek jest przeciwwskazany.
Stosowanie u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania leku Apo-Feno 200M u osób poniżej 18 lat.
Czas leczenia zależny od wskazań ustala lekarz. Nie należy przedłużać leczenia bez porozumienia z lekarzem.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Apo-Feno 200 M W razie przyjęcia większej dawki niż zalecana, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Nie odnotowano przypadków przedawkowania lub zatrucia fenofibratem. Lekarz może zastosować leczenie objawowe - płukanie żołądka.
Pominięcie zastosowania leku Apo-Feno 200 M Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Kolejną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze.
Przerwanie stosowania leku Apo-Feno 200 M W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych poważnych działań niepożądanych należy przerwać przyjmowanie leku Apo-Feno 200 M i skontaktować się natychmiast z lekarzem – może być konieczne szybkie zastosowanie leczenia:
reakcja alergiczna, w tym obrzęk twarzy, ust, języka i gardła, mogące powodować trudności w oddychaniu skurcze mięśni, bóle mięśniowe, nadwrażliwość lub osłabienie mięśni – mogą to być objawy zapalenia i rozpadu mięśni, które mogą spowodować uszkodzenie nerek lub nawet śmierć bóle brzucha – może być to objaw zapalenia trzustki bóle w klatce piersiowej i utrata oddechu – mogą to być objawy zakrzepów krwi w płucach (zatorowość płucna) ból, zaczerwienienie i obrzęk nóg – mogą to być objawy zakrzepów krwi w nogach (zakrzepica żył głębokich) żółte zabarwienie skóry i białkówek oczu (żółtaczka) lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych – mogą to być objawy zapalenia wątroby. Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów niepożądanych, należy natychmiast przestać przyjmować lek Apo-Feno 200 M i skontaktować się z lekarzem.
Inne działania niepożądane Często (dotyczy mniej niż 1 na 10 pacjentów) biegunka bóle brzucha wzdęcia z oddawaniem wiatrów nudności wymioty zwiększona aktywność enzymów wątrobowych we krwi – stwierdzona w badaniach laboratoryjnych.
Niezbyt często (dotyczy mniej niż 1 na 100 pacjentów) bóle głowy kamica żółciowa zmniejszenie popędu płciowego wysypka, świąd lub czerwone wykwity na skórze zwiększenie stężenia kreatyniny (substancja wydzielana przez nerki) – stwierdzone w badaniach laboratoryjnych.
Rzadko (dotyczy mniej niż 1 na 1000 pacjentów) łysienie zawroty głowy zmęczenie zwiększenie stężenia mocznika (substancja wydzielana przez nerki) – stwierdzone w badaniach laboratoryjnych zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne, światło lamp opalających i łóżek opalających zmniejszenie stężenia hemoglobiny (czerwony barwnik krwi przenoszący tlen) i zmniejszenie liczby krwinek białych – stwierdzone w badaniach laboratoryjnych.
Częstość nieznana ciężkie reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczno- rozpływna martwica naskórka) przewlekłe choroby tkanki płucnej. W razie wystąpienia nietypowych zaburzeń oddychania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49- 21-309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Apo-Feno 200 M
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym i dla dzieci. Lek przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: EXP. Pierwsze dwie cyfry oznaczają miesiąc, kolejne cztery – rok. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Apo-Feno 200 M Substancją czynną leku jest mikronizowany fenofibrat. Pozostałe składniki to: kroskarmeloza sodowa, laktoza jednowodna, kwas stearynowy, krzemu dwutlenek koloidalny.
Skład kapsułki: żelaza tlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172), tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna.
Jak wygląda lek Apo-Feno 200 M i co zawiera opakowanie Jasnopomarańczowe, nieprzezroczyste kapsułki z twardej żelatyny, oznakowane „Apo 200”. Opakowanie zawiera 30 kapsułek.
Podmiot odpowiedzialny Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o. ul. Sokratesa 13D lok. 27 01-909 Warszawa Polska
Importer APL Swift Services (Malta) Limited HF26, Hal Far Industrial Estate, Hal Far Birzebbugia, BBG 3000 Malta
Data ostatniej aktualizacji ulotki: 06.2021
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apo-Feno 200 M, 200 mg, kapsułki twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda kapsułka zawiera 200 mg mikronizowanego fenofibratu (Fenofibratum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułki twarde, 200 mg. Jasnopomarańczowe, nieprzezroczyste kapsułki z twardej żelatyny, oznakowane „Apo 200”.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Apo-Feno 200 M jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata masy ciała) w następujących przypadkach: - Leczenie ciężkiej hipertriglicerydemii z niskim poziomem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez. - Mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane. - Mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia schorzeń sercowo-naczyniowych, jako dodatek do leczenia statynami, jeżeli stężenia triglicerydów oraz cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
W trakcie leczenia należy stosować dietę ubogotłuszczową. Produkt leczniczy przyjmuje się podczas posiłków. Kapsułki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu.
Dawkowanie Zalecana dawka to 1 kapsułka produktu Apo-Feno 200 M raz na dobę.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy niż 20 ml/min, a mniejszy niż 100 ml/min) i w podeszłym wieku należy zachować ostrożność. Leczenie należy rozpoczynać od dawki dobowej 100 mg fenofibratu niemikronizowanego lub 67 mg mikronizowanego. W przypadku pominięcia jednej lub większej liczby dawek, nie należy zwiększać liczby zażywanych kapsułek podczas przyjmowania następnej dawki. Należy nadal postępować zgodnie z zalecanym schematem leczenia.
Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania fenofibratu u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone. Brak jest odpowiednich danych. Dlatego nie zaleca się stosowania fenofibratu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Pacjenci w podeszłym wieku (≥ 65 roku życia) Nie ma potrzeby dostosowania dawki. Zalecana jest dawka jak dla dorosłych, za wyjątkiem pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min) (patrz punkt: Pacjenci z niewydolnością nerek).
Pacjenci z niewydolnością nerek Nie należy stosować Apo-Feno 200 M u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). Jeśli klirens kreatyniny ma wartość od 30 do 59 ml/min, dawka dobowa fenofibratu nie powinna być większa niż 100 mg dla postaci niemikronizowanej lub 67 mg dla postaci mikronizowanej. Jeśli klirens kreatyniny zmniejszy się do wartości <30 ml/min, należy przerwać stosowanie fen ofibratu.
4.3. Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. - Ciężka niewydolność wątroby. - Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min). - Objawowe schorzenia pęcherzyka żółciowego (kamica, zapalenie pęcherzyka żółciowego). - Uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu. - Pacjen ci z hiperlipoproteinemią typu I, ze zwiększonym stężeniem chylomikronów i triglicerydów w osoczu lecz z prawidłowym stężeniem lipoprotein o bardzo małej gęstości (VLDL). - Przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki z powodu ciężkiej hipertriglicerydemii.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem podawania fenofibratu należy wdrożyć odpowiednie leczenie schorzeń będących przyczyną wtórnej hipercholesterolemii, takich jak: cukrzyca typu 2, niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z utrudnionym odpływem żółci, alkoholizm.
Ostrzeżenia specjalne
Czynność nerek Apo-Feno 200 M jest przeciwwskazany w ciężkiej niewydolności nerek (patrz punkt 4.3). Należy zachować ostrożność podczas stosowania Apo-Feno 200 M u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną nie wydolnością nerek. Należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny od 30 do 59 ml/min (patrz punkt 4.2). U pacjentów otrzymujących fenofibrat w monoterapii lub jednocześnie ze statynami obserwowano odwracalne wzrosty stężenia kreatyniny w surowicy krwi. Zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy utrzymywało się na stałym poziomie, bez tendencji wzrostowej podczas długotrwałego leczenia i wracało do wartości początkowych po zakończeniu leczenia. W badaniach klinicznych stwierdzono, że stężenie kreatyniny zwiększyło się o więcej niż 30 μmol/l, u 10% pacjentów otrzymujących jednocześnie fenofibrat i symwastatynę i u 4,4% pacjentów otrzymujących statynę w monoterapii. U 0,3% pacjentów otrzymujących jednocześnie fenofibrat i symwastatynę zaobserwowano zwiększenie stężenia kreatyniny do wartości > 200 μmol/ l. Należy przerwać podawanie fenofibratu, jeżeli stężenie kreatyniny przekroczy o 50% górną granicę normy. Zaleca się monitorowanie stężenia kreatyniny w czasie pierwszych 3 miesięcy leczenia i okresowo w późniejszym okresie leczenia.
Z uwagi na podobieństwo chemiczne, farmakologiczne i kliniczne fenofibratu do innych leków z grupy fibratów jak np.: klofibrat, gemfibrozyl, ciprofibrat, benzafibrat, jest prawdopodobne, że u
pacjentów leczonych fenofibratem mogą wystąpić działania niepożądane, które stwierdzono u pacjentów stosujących leki z grupy fibratów.
Fenofibrat, podobnie jak klofibrat i gemfibrozyl, zwiększa wydzielanie cholesterolu do żółci, co może sprzyjać wystąpieniu kamicy żółciowej. Należy zaniechać leczenia fenofibratem u pacjentów z kamicą żółciową.
Fenofibratu nie należy podawać jednocześnie z innymi produktami leczniczymi z grupy fibratów. Nadmiernie zwiększone wydalanie cholesterolu do żółci może powodować kamicę żółciową. U pacjentów leczonych jednocześnie fenofibratem i gemfibrozylem może wystąpić rozpad mięśni prążkowanych.
Brak danych dotyczących jednoczesnego stosowania fenofibratu z lekami z grupy inhibitorów reduktazy HMG-CoA, takimi jak: atorwastatyna, ceriwastatyna, fluwastatyna, lowastatyna, prawastatyna, symwastatyna.
Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych z fenofibratem u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować ostrożność.
Rzadko, w czasie leczenia fenofibratem obserwowano zaburzenia czynności wątroby ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz i zmniejszeniem lub zwiększeniem aktywności fosfatazy alkalicznej. Zaburzenia te ustępują po odstawieniu leku. Zaleca się okresowe (co 3 miesiące) badanie aktywności aminotransferaz (AspAT, AlAT, GGTP). Jeśli zaburzenia utrzymują się, należy zdecydować o zmianie sposobu leczenia. W przypadku zwiększenia aktywności aminotransferaz 2-3 razy ponad wartość prawidłową, produkt leczniczy należy odstawić.
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zapaleniem trzustki w wywiadzie. Zapalenie trzustki stwierdzano też u pacjentów leczonych fenofibratem. Skuteczność leczenia fenofibratem może się wtedy zmniejszyć oraz może wystąpić niedrożność przewodu żółciowego, a nawet kamica żółciowa.
Fenofibrat może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów stosujących leki przeciwzakrzepowe (patrz punkt 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji).
Rzadko w czasie stosowania fibratów może wystąpić zapalenie mięśni, miopatia lub rozpad mięśni prążkowanych ze zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej. Pacjenta należy uprzedzić, że jeśli wystąpią bóle mięśni, tkliwość uciskowa, osłabienie siły mięśni, powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy zalecić wykonanie oznaczania aktywności kinazy kreatynowej. W przypadku zwiększenia aktywności 5 razy ponad wartość prawidłową, produkt należy odstawić.
Czynniki sprzyjające wystąpieniu miopatii i (lub) rozpadu mięśni prążkowanych to: wiek powyżej 70 lat, osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni, zaburzenia czynności nerek, niedoczynność tarczycy i alkoholizm. U pacjentów z tymi schorzeniami ryzyko wystąpienia rozpadu mięśni prążkowanych jest większe. Należy starannie ocenić stosunek ryzyka i korzyści leczenia u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia. Ryzyko działania toksycznego na mięśnie może się zwiększyć, jeśli produkt Apo-Feno 200 M jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA.
Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania Przed rozpoczęciem leczenia fenofibratem należy zalecić wykonanie oznaczania stężenia lipidów we krwi. Należy zalecić też dietę ubogotłuszczową, ćwiczenia fizyczne i utrzymywanie właściwej masy ciała.
Nal eży zalecić pacjentom z cukrzycą lub niedoczynnością tarczycy by często kontaktowali się z lekarzem.
Przed zastosowaniem fenofibratu należy zwrócić uwagę czy pacjent nie przyjmuje preparatów nasilających hipertriglicerydemię, np.: blokujących receptory β-adrenergiczne, moczopędnych leków tiazydowych lub estrogenów.
Okresowo, należy zalecać pacjentowi wykonywanie badań laboratoryjnych obrazu krwi oraz stężenia cholesterolu i triglicerydów. Badania są niezbędne by ustalić właściwą dawkę fenofibratu. Jeśli po dwóch miesiącach stosowania produktu leczniczego w maksymalnej dawce dobowej (1 kapsułka Apo- Feno 200 M), nie uzyska się zadowalającego zmniejszenia stężenia triglicerydów i cholesterolu, należy zdecydować o zmianie sposobu leczenia.
Rzadko mogą wystąpić ostre, skórne reakcje nadwrażliwości, powodujące konieczność leczenia szpitalnego. Na początku leczenia może wystąpić przemijające zmniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości wyniku hematokrytu i liczby leukocytów. Bardzo rzadko występowała trombocytopenia i agranulocytoza.
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania fenofibratu u dzieci nie zostały w pełni ustalone.
Nie stwierdzono kumulacji metabolitów fenofibratu u pacjentów w podeszłym wieku. Produkt leczniczy można stosować bez zmniejszania dawki.
U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny należy sprawdzić czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane doustnymi estrogenami). Substancje pomocnicze Produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, braki em laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy- galaktozy.
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Fenofibrat może nasilać działanie preparatów zmniejszających krzepliwość krwi np. warfaryny. Należy zmniejszyć dawkę leku przeciwzakrzepowego. Zaleca się częste badanie czasu protrombinowego w celu ustalenia właściwej dawki leku przeciwzakrzepowego.
Jednoczesne stosowanie fenofibratu z innymi preparatami z grupy fibratów lub z lekami z grupy inhibitorów reduktazy HMG-CoA zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej miopatii, rozpadu mięśni prążkowanych oraz ostrej niewydolności nerek (patrz punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania). Nie ma pewności, że częste kontrolowanie aktywności kinazy kreatynowej może zapobiec tym działaniom niepożądanym.
Apo-Feno 200 M należy stosować przynajmniej jedną godzinę przed podaniem cholestyraminy lub kolestypolu lub cztery do sześciu godzin po zażyciu tych produktów przez pacjenta.
Z uwagi na tę samą drogę eliminacji, cyklosporyna nasila niekorzystny wpływ fenofibratu na nerki. Fenofibrat nasila też nefrotoksyczność innych leków immunosupresyjnych. Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent stosuje jednocześnie leki immunosupresyjne. Należy rozważyć odpowiednie zmniejszenie ich dawek i zachować szczególną ostrożność.
Czynność nerek u tych pacjentów musi być ściśle monitorowania, a leczenie fenofibratem należy przerwać, gdy wystąpi znacząca zmiana wyników badań laboratoryjnych.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Działanie embriotoksyczne wystąpiło po dawkach równoważnych z dawką toksyczną dla matki (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko stosowania u ludzi jest nieznane. Dlatego też u kobiet w ciąży produkt Apo-Feno 200 M należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka.
Karmienie piersią Brak jest danych o przenikaniu fenofibratu i jego metabolitów do mleka matki. W związku z tym nie należy stosować produktu Apo-Feno 200 M u kobiet karmiących piersią.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie zaobserwowano wpływu.
4.8. Działania niepożądane
Do najczęściej raportowanych działań niepożądanych przy stosowaniu fenofibratu należą zaburzenia trawienne, żołądkowe lub jelitowe. Następujące działania niepożądane były obserwowane w trakcie badania klinicznego kontrolowanego placebo (n=2344) z poniżej przedstawioną częstością:
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA
Często ≥1/100, <1/10 Niezbyt często ≥1/1000, <1/100
Rzadko ≥1/10 000, <1/1 000
Bardzo rzadk o <1/10 000 w tym pojedyncze przypadki Częstość nie znana a
(nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby białych krwinek
Zaburzenia układu immunologicznego
Nadwrażliwość
Zaburzenia układu nerwowego
Bóle głowy
Zaburzenia naczyniowe
Zakrzepowo- zatorowa (zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich)٭
Zaburzenia układu oddechowego, klatki
Śródmiąższowe choroby płuc
piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit Objawy przedmiotowe i podmiotowe ze strony żołądka i jelit (bole brzucha, nudności, wymioty, biegunka i wzdęcia z oddawaniem wiatrów) o umiarkowanej ciężkości Zapalenie trzustki*
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Zwiększenie aktywności aminotransferaz (patrz punkt 4.4)
Kamica żółciowa Zapalenie wątroby (patrz punkt 4.4)
Żółtaczka, powikłania kamicy żółciowej (np. zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych, kolka żółciowa itp.) Zaburzenia skory i tkanki podskórnej
Nadwrażliwość skóry (np. wysypka, świąd, pokrzywka) Łysienie, Nadwrażliwość na światło
Zaburzenia mięśniowo – szkieletowe i tkanki łącznej
Zaburzenia mięśni (np. mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni)
Rabdomioliza Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia potencji
Badania diagnostyczne
Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Zwiększenie stężenia mocznika we krwi
٭ w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu FIELD przeprowadzonym z udziałem 9795 pacjentów z cukrzycą typu 2, zaobserwowano znamienny statystycznie wzrost przypadków zapalenia trzustki u pacjentów prz yjmujących fenofibrat w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0,8% do 0,5%; p=0,031). W tym samym badaniu odnotowano znamienny statystycznie wzrost występowania zatorowości płucnej (0,7% w grupie otrzymującej placebo do 1,1% w grupie otrzymującej fenofibrat; p=0,022) i nieznamienny statystycznie wzrost występowania zakrzepicy żył głębokich (placebo: 1,0% [48/4900 pacjentów], fenofibrat: 1,4% [67/4895 pacjentów]; p=0,074). a
działania niepożądane były zgłaszane spontanicznie po wprowadzeniu leku do obrotu. Nie można było określić precyzyjnie częstości występowania tych działań niepożądanych i zostały zakwalifikowane jako „częstość nieznana”.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Śródmiąższowe choroby płuc. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: Rabdomioliza.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel. + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309,
Dzi ałania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Brak doniesień o przedawkowaniu fenofibratu. Brak swoistej odtrutki. Jeśli podejrzewa się przedawkowanie, należy leczyć objawowo i zastosować leczenie podtrzymujące, jeś li jest to konieczne. Hemodializa nie powoduje usunięcia fenofibratu z organizmu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki zmniejszające stężenie lipidów w surowicy, zmniejszające stężenie cholesterolu i triglicerydów, fibraty. Kod ATC: C10 AB 05
Fenofibrat jest pochodną kwasu fibrynowego, którego działanie modyfikujące lipidy u ludzi odbywa się poprzez aktywację receptorów jądrowych typu alfa (PPARα - peroxisome proliferator activated receptor α). Aktywując PPARα fenofibrat zwiększa lipolizę i eliminację z osocza aterogennych cząstek bogatych w triglicerydy poprzez aktywację lipazy lipoproteinowej i zmniejszenie produkcji apoproteiny CIII. Aktywacja PPARα zwiększa również syntezę apoprotein AI i AII. Działanie fenofibratu na lipoproteiny prowadzi do zmniejszenia frakcji cholesterolu o małej i bardzo małej gęstości (VLDL i LDL) zawierających apoproteinę B, jak również do zwiększenia frakcji zawierającej lipoproteiny o dużej gęstości (HDL) zawierającej apoproteiny AI i AII.
Dodatkowo, w wyniku modyfikacji syntezy i rozpadu frakcji VLDL, fenofibrat zwiększa klirens LDL i zmniejsza stężenie LDL, które są zwiększone u pacjentów z ryzykiem wystąpienia choroby wieńcowej (aterogenny fenotyp hiperlipidemii).
Wyniki badań klinicznych z fenofibratem wykazały zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego od 30%.
U pacjentów z hipercholesterolemią, u których stężenie LDL-cholesterolu zmniejsza się od 20 do 35%, ogólny wpływ na cholesterol poprawia stosunek cholesterolu całkowitego do cholesterolu HDL; stosunek LDL-cholesterolu do HDL-cholesterolu, jak również stosunek apolipoprotein ApoB do ApoAI, które są wskaźnikami ryzyka miażdżycy.
Z powodu istotnego wpływu na stężenie LDL-cholesterolu jak również triglicerydów, leczenie fenofibratem powinno być korzystne u pacjentów z hipercholesterolemią (z lub bez
hipertriglicerydemii), włączając wtórną hiperlipoproteinemię występującą u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Obecnie nie są jeszcze dostępne wyniki długotrwałego kontrolowanego badania klinicznego wykazujące skuteczność fenofibratu w pierwotnej i wtórnej prewencji miażdżycy.
Wykazano, że fibraty mogą łagodzić epizody choroby niedokrwiennej serca, jednakże nie wykazano, że obniżają one niezależną od przyczyny śmiertelność przy stosowaniu w pierwotnej i wtórnej profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych. Badanie nad lipidami „Działanie na rzecz kontroli ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z Cukrzycą" (ACCORD; ang. Action to Control Cardiovascular Risk in Diabetes) było badaniem randomizowanym, kontrolowanym z wykorzystaniem placebo, przeprowadzonym u 5518 pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy byli leczeni fenofibratem jako dodatkiem do symwastatyny. Leczenie fenofibratem z symwastatyną w porównaniu z leczeniem symwastatyną w monoterapii nie skutkowało żadnymi znaczącymi różnicami w złożonym, głównym punkcie końcowym: niezakończony zgonem zawał mięśnia sercowego, niezakończony zgonem udar lub zgon związany z układem sercowo- naczyniowym (wskaźnik ryzyka 0,92, 95% CI 0,79-1,08, p = 0,32; całkowite zmniejszenie ryzyka: 0,74%). W uprzednio określonej podgrupie pacjentów z dyslipidemią składającej się z pacjentów, którzy w punkcie początkowym znajdują się w najniższym tercylu stężenia cholesterolu HDL (<34 mg/dl lub 0,88 mmol/l) oraz w najwyższym tercylu stężenia triglicerydów (>204 mg/dl lub 2,3 mmol/l), leczenie fenofibratem w skojarzeniu z symwastatyną wykazało względne obniżenie o 31% dla złożonego, głównego punktu końcowego, w porównaniu do monoterapii symwastatyną (wskaźnik ryzyka 0,69, 95% CI 0,49-0,97, p = 0,03; całkowite zmniejszenie ryzyka: 4,95%). Inna analiza uprzednio określonej podgrupy wykazała, że istnieje statystycznie istotna zależność leczenia od płci (p = 0,01), wskazując na możliwą korzyść z łączonego leczenia u mężczyzn (p = 0,037), jednak potencjalnie większe ryzyko wystąpienia głównego punktu końcowego u kobiet otrzymujących łączone leczenie, w porównaniu do monoterapii symwastatyną (p = 0,069). Nie obserwowano tego efektu w opisywanej wcześniej grupie pacjentów z dyslipidemią, jednakże nie wykazano również w sposób bezpośredni korzyści ze stosowania fenofibratu z symwastatyną u kobiet z dyslipidemią. Dodatkowo, w tej podgrupie pacjentów nie można wykluczyć działania szkodliwego.
Pozanaczyniowe złogi cholesterolu (żółtaki ścięgniste i guzkowe) mogą zostać wyraźnie zmniejszone lub całkowicie wyeliminowane pod wpływem fenofibratu.
U pacjentów ze zwiększonym stężeniem fibrynogenu i u pacjentów ze zwiększonym poziomem Lp(a) leczonych fenofibratem zaobserwowano istotne zmniejszenie tych parametrów. Inne parametry stanu zapalnego (np. stężenie białka CRP) również ulegają zmniejszeniu podczas terapii fenofibratem.
Działanie fenofibratu zwiększające wydzielanie kwasu moczowego prowadzi do zmniejszenia stężenia kwasu moczowego o około 25%, co może stanowić dodatkową korzyść u pacjentów z dyslipidemią i hiperurykemią.
Działanie przeciwagregacyjne fenofibratu na płytki krwi obserwowano u zwierząt, jak również w badaniach klinicznych, w których wykazano zmniejszenie agregacji płytek wywoływanej przez ADP, kwas arachidonowy i adrenalinę.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Fenofibrat, jeśli jest podany na czczo, w różnym stopniu i słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Wchłanianie fenofibratu zwiększa się o około 35% jeśli jest zażywany podczas posiłku. Wchłanianie fenofibratu mikronizowanego jest o około 50% większe niż fenofibratu niemikronizowanego. Tak więc 200 mg fenofibratu mikronizowanego odpowiada 300 mg substancji niemikronizowanej.
Dystrybucja Fenofibrat we krwi ulega natychmiast hydrolizie do kwasu fenofibrynowego, odpowiedzialnego za działanie produktu leczniczego. Maksymalne stężenie tego metabolitu w osoczu krwi wynoszące od 5 do 10 μg/ml obserwuje się w 6 do 8 godzin po podaniu 300 mg fenofibratu niemikronizowanego lub Dobrze przenika do komórek wątroby, nerek, jelit, płuc i serca. W komórkach wątroby, nerek i jelit stężenie kwasu fenofibrynowego jest większe niż w osoczu krwi. W komórkach płuc, serca, jąder, śledziony, skóry– mniejsze. Kwas fenofibrynowy nie przenika do komórek mózgu i oczu. Współczynnik objętości dystrybucji kwasu fenofibrynowego wynosi 0,9 l/kg.
Metabolizm Fenofibrat jest nie czynnym farmakologicznie prekursorem leku. W organizmie natychmiast ulega hydrolizie do czynnego metabolitu– kwasu fenofibrynowego. Niewielkie ilości kwasu fenofibrynowego są dalej redukowane do pochodnej benzhydrolu. Okres półtrwania kwasu fenofibrynowego wynosi około 20 godzin. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek okres półtrwania fenofibratu ulega znacznemu wydłużeniu.
Eliminacja Około 60% podanej dawki fenofibratu wydala się w moczu w ciągu dwóch dni w postaci glukuronianów. Pozostała część również w postaci glukuronianów jest wydalana z kałem.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra Przeprowadzono badania na myszach, szczurach, chomikach i psach. Fenofibrat podawano w dawkach od 3200 do 24000 mg/kg mc. przez siedem dni. Nie stwierdzono przypadków śmierci zwierząt.
Toksyczność podostra i przewlekła Wykonano siedmiodniowe badania na szczurach utrzymywanych na normalnej i bogatocholesterolowej diecie. Zwierzęta otrzymywały fenofibrat w dawkach 0, 3, 10, 30, 100 i 300, aminotransferaz była nieznacznie zwiększona u szczurów na diecie bogatocholesterolowej. Obserwowano powiększenie wątroby i rozrost peroksysomów, zależne od dawki u szczurów otrzymujących dawki większe niż 30 mg/kg mc./dobę.
Przeprowadzono 7-dniowe badania na psach, którym podawano fenofibrat w dawkach 50 i 100 mg/d obę i 24-miesięczne– dawka 25 mg/kg mc./dobę. Obserwowano znaczne zmniejszenie masy ciała związane z kamicą żółciową i śródmiąższowym zapaleniem nerek.
Rakotwórczość W 24 miesięcznych badaniach na szczurach (10, 45, 60 i 200 mg/kg mc./dobę– dawki stanowiące wielokrotność maksymalnej dawki fenofibratu zalecanej u ludzi (w mg/m 2
występowania nowotworów wątroby była znacznie większa u samców i samic otrzymujących największą dawkę. Wystąpiło statystycznie znaczące zwiększenie liczby nowotworów u zwierząt otrzymujących fenofibrat w dawkach 1, 2 i 6 razy większych niż maksymalna dawka zalecana u ludzi. Obserwowano też zwiększenie liczby przypadków występowania gruczolaka trzustki i nowotworów komórek śródmiąższowych jąder u samców otrzymujących fenofibrat w dawce 2 do 6 razy większej niż maksymalna dawka zalecana u ludzi.
Mutagenność Nie stwierdzono mutagenności fenofibratu w testach Amesa, indukowania chłoniaka u myszy, w badaniach aberracji chromosomowych i syntezy zmutowanego DNA.
Reprodukcja
Samicom szczurów podawano fenofibrat w dawkach od 7 do 10 razy większych niż maksymalne dawki stosowane u ludzi, przed i w okresie ciąży oraz w okresie karmienia. Obserwowano opóźnienia porodu, zmniejszenie liczby zagnieżdżających się zarodków i liczby zwierząt w miocie, zmniejszenie masy ciała noworodków, przeżywalności płodów w czasie porodu, po urodzeniu i po okresie karmienia przez matki, zwiększenie liczby przypadków występowania zmian w układzie kostnym (rozszczep kręgosłupa, kopulaste głowy, zniekształcone kończyny, zniekształcenia klatki piersiowej i kręgosłupa), zmniejszenie masy ciała w okresie pomiędzy 4. a 21. dniem po porodzie.
Podawanie fenofibratu samicom królików w dawkach 9 i 18 razy większych od maksymalnej dawki stosowanej u ludzi powodowało 10% zwiększenie liczby przypadków utraty zarodków (u samic otrzymujących dawkę 9 razy większą niż u ludzi) i 25% zwiększenie liczby takich przypadków u zwierząt otrzymujących dawkę fenofibratu 18 razy większą niż u ludzi. Zwiększenie liczby przypadków śmierci płodów o 7% obserwowano u samic, które otrzymywały fenofibrat w dawce 18 razy większej niż maksymalna dawka stosowana u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Zawartość kapsułki: Kroskarmeloza sodowa Laktoza jednowodna Kwas stearynowy Krzemu dwutlenek koloidalny.
Skład kapsułki: Żelaza tlenek czerwony (E 172) Żelaza tlenek żółty (E 172) Tytanu dwutlenek (E 171) Żelatyna.
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Lek przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Lek Apo-Feno 200 M w postaci kapsułek jest pakowany w butelki HDPE z białego polietylenu. Butelki z niebieską nakrętką zawierają 30 kapsułek po 200 mg.
6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o. ul. Sokratesa 13D lok. 27 01-909 Warszawa Polska
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 9094.
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.12.2001 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23.11.2011