Lovastin
Lovastatinum
Tabletki 20 mg | Lovastatinum 20 mg
Gedeon Richter Polska Sp. z o.o., Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
LOVASTIN, 20 mg, tabletki Lovastatinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Lovastin i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lovastin
3. Jak stosować lek Lovastin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Lovastin
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Lovastin i w jakim celu się go stosuje
Lowastatyna, substancja czynna leku Lovastin, zmniejsza stężenie cholesterolu we krwi. Przy nieprawidłowo wysokim stężeniu cholesterolu zwiększa się ryzyko wystąpienia chorób serca i naczyń krwionośnych. Stosowanie leku Lovastin stanowi ważny element zapobiegania tym chorobom. Największe znaczenie w powstawaniu miażdżycy tętnic ma tak zwany cholesterol LDL. Lovastin zmniejsza stężenie tej frakcji cholesterolu. Jednocześnie lek zwiększa stężenie innej frakcji, tak zwanego cholesterolu HDL, który ma funkcję ochronną i zapobiega miażdżycy.
Lek stosuje się wtedy, kiedy sama dieta i zmiany stylu życia są niewystarczające do uzyskania prawidłowego stężenia cholesterolu we krwi. Przyjmowanie leku nie zwalnia jednak z konieczności stosowania diety i innych zaleceń, dotyczących stylu życia.
Lovastin stosuje się: - Jednocześnie z odpowiednią dietą w pierwotnej hipercholesterolemii (nadmiernie wysokie stężenie cholesterolu we krwi) w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL u pacjentów, u których sama dieta i inne metody leczenia (na przykład zmniejszenie masy ciała lub zwiększenie aktywności fizycznej) nie dały zadowalających rezultatów. - W miażdżycy tętnic wieńcowych (jednocześnie z odpowiednią dietą) w celu zapobiegania powiększania się istniejących zmian miażdżycowych oraz zmniejszenia ilości nowo powstałych zmian miażdżycowych u pacjentów ze zwiększonym stężeniem cholesterolu we krwi, u których sama dieta nie dała zadowalających rezultatów.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lovastin
Kiedy nie stosować leku Lovastin - Jeśli pacjent ma uczulenie na lowastatynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Reakcja alergiczna może się objawiać wysypką, swędzeniem,
spuchnięciem twarzy, warg, języka lub dusznością (w przypadku wystąpienia takich objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem). - Jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek. - Jeśli u pacjenta występuje utrudniony odpływ żółci (cholestaza). - Jeśli u pacjenta występuje czynna choroba wątroby lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz) w surowicy. - Jeśli u pacjenta występują choroby mięśni szkieletowych (miopatia). - Jeśli pacjent stosuje leki takie jak: itrakonazol, ketokonazol – stosowane w zakażeniach grzybiczych; inhibitory proteazy wirusa HIV – stosowane w zakażeniu wirusem HIV; erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna – antybiotyki, stosowane w zakażeniach bakteryjnych i nefazodon – stosowany w leczeniu depresji. - Jeśli pacjent stosuje mibefradil, lek stosowany zwykle w leczeniu nadmiernie wysokiego ciśnienia krwi lub choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej). - Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią.
Dzieci Lowastatyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania lowastatyny u dzieci nie zostało ustalone.
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Lovastin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy także podjąć leczenie przy pomocy odpowiedniej diety, zwiększenia aktywności fizycznej, zmniejszenia masy ciała. Lekarz może zdecydować o przerwaniu stosowania leku na pewien czas, w takich przypadkach jak: - ciężkie infekcje, - zbyt niskie ciśnienie krwi, - urazy, - poważne zaburzenia metaboliczne, hormonalne lub elektrolitowe, - duże zabiegi chirurgiczne (na kilka dni przed planowanymi dużymi zabiegami chirurgicznymi), - wystąpienie ciężkiej choroby o ostrym przebiegu, - przy niekontrolowanych skurczach mięśni , - jeśli u pacjenta występuje lub występowała miastenia (choroba powodująca ogólne osłabienie mięśni, w tym w niektórych przypadkach mięśni biorących udział w oddychaniu) lub miastenia oczna (choroba powodująca osłabienie mięśni oczu), ponieważ statyny mogą czasami nasilać objawy choroby lub prowadzić do wystąpienia miastenii (patrz punkt 4), - jeśli pacjent przyjmuje lub przyjmował w ciągu ostatnich 7 dni doustnie lub we wstrzyknięciu lek zawierający kwas fusydowy (lek stosowany w zakażeniach bakteryjnych). Stosowanie kwasu fusydowego jednocześnie z lekiem Lovastin może prowadzić do ciężkich uszkodzeń mięśni (rabdomiolizy).
Wpływ na mięśnie Lek może niekiedy wywołać chorobę mięśni – miopatię, objawiającą się bólami mięśni, bolesnością przy ucisku lub osłabieniem i opuchlizną, z towarzyszącym zwiększeniem aktywności we krwi enzymu - kinazy kreatynowej (CPK), nawet dziesięciokrotnie przekraczającym górną granicę wartości prawidłowych. Miopatia czasem przekształca się w rozpad mięśni szkieletowych (rabdomiolizę) z lub bez ostrej niewydolności nerek. Odnotowano rzadkie przypadki zgonów. Ryzyko zależy od stężenia leku we krwi. Ryzyko chorób mięśni jest większe w przypadku stosowania leku jednocześnie z niektórymi innymi lekami, wymienionymi w punkcie: „Lovastin a inne leki”. Ryzyko chorób mięśni jest większe także u pacjentów z niewydolnością nerek (szczególnie w następstwie cukrzycy), nawet, jeśli występowała tylko w przeszłości. Gdy pacjent odczuwa trudne do wyjaśnienia bóle mięśni, ich nadmierną wrażliwość na dotyk lub osłabienie, należy pilnie zgłosić się do lekarza. Lekarz może zdecydować o zaprzestaniu dalszego stosowania leku Lovastin. W większości przypadków po szybkim odstawieniu leku objawy ze strony mięśni ustępowały i zmniejszała się aktywność we krwi enzymu – kinazy kreatynowej, co stanowi laboratoryjny dowód na
ustępowanie choroby mięśni. Lekarz może zdecydować o zaleceniu przeprowadzania okresowych badań aktywności kinazy kreatynowej u pacjentów rozpoczynających stosowanie leku Lovastin lub, u których zwiększana jest dawka leku. Nie gwarantuje to jednak uniknięcia miopatii.
Lekarza lub farmaceutę należy powiadomić także wtedy, gdy osłabienie mięśni utrzymuje się. W celu rozpoznania i leczenia tej dolegliwości konieczne może być wykonanie dodatkowych badań i przyjmowanie dodatkowych leków.
Wpływ na wątrobę Lovastin należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy przebyli chorobę wątroby. Jeśli u pacjenta występuje czynna choroba wątroby leku nie należy stosować. Lovastin powodował niekiedy umiarkowane zwiększenie aktywności we krwi enzymów wątrobowych – aminotransferaz (ALAT i AspAT). Zmiany te występowały wkrótce po rozpoczęciu stosowania leku, zwykle były przemijające i nie towarzyszyły im żadne objawy chorobowe; odstawienie leku nie było konieczne. U niektórych pacjentów obserwowano znaczne (trzykrotnie przekraczające górną granicę wartości prawidłowych) zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zaburzenia te występowały najczęściej po 3-12 miesiącach stosowania leku. Nie obserwowano przy tym żółtaczki, ani innych objawów choroby wątroby. Pacjenci z nieprawidłowymi wynikami badań aktywności aminotransferaz lub spożywający znaczne ilości alkoholu oraz pacjenci, u których dawka leku Lovastin zwiększona została do 40 mg na dobę (lub więcej) powinni mieć zbadaną aktywność aminotransferaz przed zastosowaniem pierwszej dawki leku oraz odpowiednio często w czasie leczenia. Jeśli aktywność aminotransferaz przekroczy trzykrotnie górną granicę normy lekarz zleci szybkie powtórzenie badania. Jeśli zwiększona aktywność aminotransferaz utrzymuje się lub narasta, lekarz zdecyduje o dalszym stosowaniu leku Lovastin.
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna jest rzadką chorobą dziedziczną. Lovastin jest w tej chorobie mniej skuteczny. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną Lovastin częściej powoduje zwiększenie aktywności aminotransferaz.
Hipertriglicerydemia Hipertriglicerydemia jest zaburzeniem dotyczącym lipidów, w którym zwiększa się głównie stężenie triglicerydów (frakcja lipidów niezawierająca cholesterolu) we krwi. Lovastin jedynie umiarkowanie zmniejsza stężenie triglicerydów i nie stosuje się go w leczeniu zaburzeń, których głównym objawem jest hipertriglicerydemia.
Należy skontaktować się z lekarzem nawet, jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Lovastin a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Następujące leki zwiększają ryzyko miopatii: - mibefradil – lek stosowany zwykle w leczeniu zbyt wysokiego ciśnienia krwi lub choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej); - itrakonazol, ketokonazol – leki stosowane w zakażeniach grzybiczych; - erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna - antybiotyki, stosowane w zakażeniach bakteryjnych; - inhibitory proteazy wirusa HIV – stosowane w zakażeniu wirusem HIV; - nefazodon – stosowany w leczeniu depresji; - cyklosporyna – stosowana zwykle po przeszczepach narządów, w chorobach nerek, stawów i innych; - danazol – stosowany w zaburzeniach hormonalnych,
- tikagrelor – lek przeciwpłytkowy.
Jeśli w leczeniu infekcji bakteryjnej pacjent musi stosować kwas fusydowy w postaci doustnej lub w postaci wstrzyknięć, należy tymczasowo odstawić lek Lovastin. Lekarz poinformuje pacjenta kiedy będzie mógł ponownie zacząć stosować lek Lovastin w bezpieczny sposób. Stosowanie leku Lovastin z kwasem fusydowym w rzadkich przypadkach może prowadzić do osłabienia mięśni, tkliwości lub bólu (rabdomioliza). Więcej informacji na temat rabdomiolizy znajduje się w punkcie 4.
Ryzyko miopatii jest również większe, kiedy pacjent stosuje następujące leki zmniejszające stężenie lipidów we krwi: tak zwane fibraty (fenofibrat, bezafibrat, gemfibrozyl i inne) oraz niacynę (kwas nikotynowy) w dawce powyżej 1 g na dobę. Stosowanie leku Lovastin jednocześnie z wymienionymi lekami wymaga ostrożności lub też nie należy ich stosować jednocześnie (patrz punkt: „Kiedy nie stosować leku Lovastin”).
Jednoczesne przyjmowanie dużych dawek leku Lovastin oraz amiodaronu lub werapamilu - stosowanych zwykle w leczeniu zbyt wysokiego ciśnienia krwi lub choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej), a także niektórych przypadków nieregularnego bicia serca - zwiększa ryzyko choroby mięśni.
W czasie jednoczesnego stosowania leku Lovastin i pochodnych kumaryny – leków, stosowanych w zapobieganiu zakrzepom krwi - może nastąpić nadmierne rozrzedzenie krwi, objawiające się zwiększonym ryzykiem krwawień i zmianami w badaniach laboratoryjnych (czas protrombinowy, INR). Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie leku Lovastin i pochodnych kumaryny, badania krzepliwości krwi powinny być wykonane przed zastosowaniem pierwszej dawki leku Lovastin lub przed zmianą sposobu jego dawkowania, a potem odpowiednio często (zgodnie z zaleceniami lekarza) w czasie trwania leczenia. U pacjentów nie stosujących leków zmniejszających krzepliwość krwi (antykoagulantów) stosowanie leku Lovastin nie prowadzi do krwawień lub zmian w badaniach laboratoryjnych krzepliwości krwi. Osoby chore na cukrzycę lub te, u których istnieje ryzyko rozwoju cukrzycy, będą pod ścisłą kontrolą lekarską podczas stosowania tego leku. Osoby, u których stwierdza się wysokie stężenie cukru i tłuszczów we krwi, nadwagę oraz wysokie ciśnienie krwi, mogą być zagrożone ryzykiem rozwoju cukrzycy.
Lovastin z jedzeniem i piciem Lek Lovastin może być przyjmowany z każdym rodzajem posiłku. W czasie stosowania leku należy unikać picia dużych ilości (powyżej 1 litra na dobę) soku grejpfrutowego. Może to nasilać działanie leku. Picie niewielkich ilości soku grejpfrutowego (250 ml dziennie - 1 szklanka) nie ma wpływu na działanie tego leku.
Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży, lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Leku Lovastin nie należy stosować w czasie ciąży. Kobiety mogące zajść w ciążę powinny stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży w trakcie leczenia. Kobiety karmiące piersią nie powinny stosować leku Lovastin.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Lovastin może u niektórych pacjentów powodować zawroty głowy. Pacjenci stosujący Lovastin powinni zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. W razie potrzeby należy poradzić się lekarza.
Lek Lovastin zawiera laktozę oraz sód Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować lek Lovastin
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zazwyczaj stosowana dawka początkowa leku to jedna tabletka (20 mg) na dobę. W razie potrzeby (ale nie częściej, niż co 4 tygodnie) lekarz może zwiększyć dawkę o 1 tabletkę (20 mg) na dobę. Nie stosować dawki wyższej niż 4 tabletki (80 mg) na dobę.
Dawka u pacjentów stosujących jednocześnie leki immunosupresyjne (stosowane po przeszczepach narządów oraz w leczeniu niektórych chorób nerek, chorób reumatycznych i innych) oraz u pacjentów z chorobami dróg żółciowych i z niewydolnością nerek: Początkowo zazwyczaj ½ tabletki (10 mg) na dobę. Nie stosować dawki większej niż 1 tabletka (20 mg) na dobę.
Lekarz zmniejszy dawkę leku, jeżeli stężenie cholesterolu LDL u pacjenta będzie mniejsze niż (3,6 mmol/l).
Lovastin stosuje się doustnie. Lek należy przyjmować w trakcie posiłku, najlepiej popijając wodą. Lovastin może być przyjmowany w jednej dawce z posiłkiem wieczornym lub w dawkach podzielonych z posiłkiem porannym i wieczornym.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Lovastin jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Dzieci Lowastatyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania lowastatyny u dzieci nie zostało ustalone.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lovastin W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza. Należy pokazać lekarzowi opakowanie z tabletkami.
Pominięcie zastosowania leku Lovastin Kolejną dawkę leku należy przyjąć o ustalonej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Lovastin Leczenie zaburzeń i chorób, w których stosuje się Lovastin jest długotrwałe. Nie należy przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem, nawet, jeżeli pacjent czuje się lepiej.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Lovastin jest lekiem na ogół dobrze tolerowanym. Działania niepożądane, jeżeli występują, zwykle są łagodne i przemijające. Ciężkie, zagrażające życiu działania niepożądane występują bardzo rzadko. Należą do nich: - Zapalenie wątroby; - Obsesyjne odchudzanie się, prowadzące do skrajnego, czasem śmiertelnego wyniszczenia (anoreksja);
- Uszkodzenie skóry i błon śluzowych, prowadzące do powstania rozległych nadżerek na całym ciele (toksyczna nekroliza naskórka); - Ciężkie reakcje uczuleniowe; często z opuchlizną twarzy, języka, dusznością (anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy); - Ciężkie uszkodzenie mięśni, prowadzące do ich zaniku i do niewydolności nerek (rabdomioliza). - Zespół toczniopodobny (w tym wysypka, dolegliwości ze strony stawów i zmiany komórek krwi) W przypadku wystąpienia ciężkich objawów niepożądanych należy odstawić lek Lovastin i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku, żeby pokazać lekarzowi, jaki lek pacjent przyjmował.
Częstość występowania działań niepożądanych została określona następująco: bardzo często - mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów; często - mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów; niezbyt często - mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów; rzadko - mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów; bardzo rzadko - mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów.
Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów): - Osłabienie; - Bóle brzucha, zaparcia, biegunka, niestrawność, wzdęcia, nudności; - Mimowolne skurcze mięśni, bóle mięśniowe; - Zawroty głowy, bóle głowy; - Wysypka; - Zaburzenia widzenia.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów): - Uczucie zmęczenia, bóle w klatce piersiowej; - Zgaga, wymioty, suchość w jamie ustnej; - Bóle kończyn dolnych, bóle ramion, bóle stawów; - Bezsenność, zaburzenia snu, odczuwanie mrowienia, pieczenia lub drętwienia na skórze (parestezje), zaburzenia smaku; - Wypadanie włosów, swędzenie skóry (świąd); - Podrażnienie oczu.
Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów): - Choroba mięśni z ich osłabieniem, bólem i opuchlizną (miopatia) i rozpad mięśni (rabdomioliza); - Zmniejszenie popędu płciowego.
Działania niepożądane o nieznanej częstości: - utrzymujące się osłabienie mięśni; - miastenia (choroba powodująca ogólne osłabienie mięśni, w tym w niektórych przypadkach mięśni biorących udział w oddychaniu); - miastenia oczna (choroba powodująca osłabienie mięśni oka).
W pojedynczych przypadkach obserwowano ostre zapalenie trzustki (nie potwierdzono związku między wystąpieniem tego działania niepożądanego a stosowaniem lowastatyny).
Do innych objawów niepożądanych, występujących z nieokreśloną częstością, należą: - zapalenie wątroby, żółtaczka; - anoreksja (patrz wyżej), inne zaburzenia psychiczne, w tym lęki; - choroba nerwów, przebiegająca z różnymi zaburzeniami czucia, wyglądu skóry lub ruchów (neuropatia obwodowa); - toksyczna martwica naskórka i zespół Stevensa-Johnsona (patrz wyżej), zapalna choroba skóry - rumień wielopostaciowy;
Należy porozmawiać z lekarzem, jeśli u pacjenta występuje osłabienie rąk lub nóg, nasilające się po okresach aktywności, podwójne widzenie lub opadanie powiek, trudności z połykaniem lub duszności.
W rzadkich przypadkach stwierdzono zespół objawów nadwrażliwości na lek, w którym występował jeden lub więcej spośród następujących objawów: - Anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy (patrz wyżej); - Zespół toczniopodobny, wielomięśniowe zapalenie reumatyczne, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie okołonaczyniowe (ogólnoustrojowe choroby tkanki łącznej, spowodowane zaburzeniami układu odpornościowego); - Zmniejszenie ilości jednego lub kilku składników krwi (trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, niedokrwistość hemolityczna – rodzaj anemii); - Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, świadczące o obecności stanu zapalnego i zaburzeń układu odpornościowego (dodatni wynik badania na przeciwciała przeciwjądrowe, wzrost OB); - Zapalenie stawów, bóle stawów, pokrzywka, osłabienie, nadwrażliwość na światło, gorączka, uderzenia krwi do głowy, dreszcze, duszność i złe samopoczucie. Zgłaszane były pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc, szczególnie podczas długotrwałej terapii.
Wpływ leku Lovastin na wyniki badań diagnostycznych: Lovastin może powodować następujące nieprawidłowe wyniki badań diagnostycznych: - znaczny i trwały wzrost aktywności enzymów wątrobowych: aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej i bilirubiny – substancji ulegającej przemianom w wątrobie; - zwykle nieznaczne i przemijające podwyższenie aktywności enzymu - kinazy kreatynowej. Zwiększoną aktywność kinazy kreatynowej, związaną z rozpadem mięśni i uszkodzeniem nerek, częściej obserwowano u pacjentów po przeszczepach narządów.
Cukrzyca. Większe prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy istnieje u osób, u których stwierdza się wysokie stężenie cukru i tłuszczów we krwi, nadwagę oraz wysokie ciśnienie krwi. Lekarz będzie monitorował stan pacjenta podczas stosowania tego leku.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku
5. Jak przechowywać lek Lovastin
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Lovastin
Substancją czynną leku jest lowastatyna. Jedna tabletka zawiera 20 mg lowastatyny. Pozostałe składniki to: ludipress (laktoza jednowodna, powidon, krospowidon), indygotyna, lak (E 132), magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Lovastin i co zawiera opakowanie
Tabletki barwy jasnoniebieskiej, okrągłe, o średnicy 9 mm, obustronnie płaskie, z wytłoczonym rowkiem dzielącym po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Lovastin pakowany jest w blistry z folii Aluminium/PVC koloru oranżowego umieszczone w tekturowym pudełku. W pudełku znajduje się 28 tabletek oraz ulotka dla pacjenta.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
GEDEON RICHTER POLSKA Sp. z o.o. ul. Ks. J. Poniatowskiego 5 05-825 Grodzisk Mazowiecki tel.: (22) 755 50 81
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o leku należy zwrócić się do:
GEDEON RICHTER POLSKA Sp. z o.o. Dział Medyczny ul. Ks. J. Poniatowskiego 5 05-825 Grodzisk Mazowiecki Tel. +48 (22)755 96 48 [email protected]
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
((farmakod))
Charakterystyka
1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
LOVASTIN, 20 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 20 mg lowastatyny (Lovastatinum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki. Tabletki barwy jasnoniebieskiej, okrągłe, o średnicy 9 mm, obustronnie płaskie, z wytłoczonym rowkiem dzielącym po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Lovastin stosuje się jednocześnie z odpowiednią dietą w pierwotnej hipercholesterolemii (typu II a i II b) w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL u pacjentów, u których sama dieta i inne metody leczenia nie dały zadowalających wyników. - Lovastin stosuje się w miażdżycy tętnic wieńcowych jednocześnie z odpowiednią dietą w celu zapobiegania powiększeniu się istniejących zmian miażdżycowych oraz zmniejszenia ilości nowo powstałych blaszek miażdżycowych u pacjentów ze zwiększonym stężeniem cholesterolu w surowicy, u których sama dieta nie dała zadowalających wyników.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawka początkowa zazwyczaj wynosi 20 mg (1 tabletka). W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 20 mg (1 tabletka), nie częściej, niż co 4 tygodnie. Maksymalna dawka dobowa lowastatyny wynosi 80 mg (4 tabletki).
U pacjentów przyjmujących leki immunosupresyjne jednocześnie z lowastatyną oraz u pacjentów ze schorzeniami dróg żółciowych i u pacjentów z niewydolnością nerek początkowa dawka dobowa lowastatyny wynosi 10 mg (½ tabletki). Nie należy stosować dawki większej niż 20 mg na dobę. Dawkę produktu leczniczego należy zmniejszyć, jeżeli stężenie LDL-cholesterolu jest mniejsze niż 75 mg/100 ml (1,94 mmol/l) lub stężenie całkowitego cholesterolu jest mniejsze niż 140 mg/100 ml (3,6 mmol/l).
Dawkowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania produktu leczniczego Lovastin u dzieci i młodzieży nie zostały jeszcze ustalone. Obecnie dostępne dane przedstawiono w punkcie 4.8 i 5.1. Jednakże na tej podstawie nie można opracować zaleceń dotyczących dawkowania.
Produkt przeznaczony do stosowania doustnego.
2 Lovastin można przyjmować w jednej dawce z posiłkiem wieczornym lub w dawkach podzielonych z posiłkiem porannym i wieczornym.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 - Czynna choroba wątroby lub zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy - Ciąża lub okres karmienia piersią - Ciężka niewydolność nerek - Choroby mięśni szkieletowych (miopatia) - Utrudniony odpływ żółci (cholestaza) - Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP 3A4 (np. itrakonazolu, ketokonazolu, inhibitorów proteazy wirusa HIV, erytromycyny, klarytromycyny, telitromycyny i nefazodonu) (patrz punkt 4.5) - Jednoczesne stosowanie z mibefradilem (antagonistą wapnia z grupy pochodnych tetralolowych) (patrz punkty 4.4 i 4.5)
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem leczenia lowastatyną należy prowadzić leczenie niefarmakologiczne z zachowaniem odpowiedniej diety, zwiększeniem aktywności fizycznej, zmniejszeniem masy ciała. Zaleca się okresowe przerwanie leczenia lowastatyną w następujących przypadkach: ciężkie infekcje, niedociśnienie tętnicze, urazy, poważne zaburzenia metaboliczne, endokrynologiczne lub elektrolitowe, duże zabiegi chirurgiczne (produkt leczniczy należy odstawić na kilka dni przed planowanymi dużymi zabiegami chirurgicznymi), w przypadku wystąpienia ciężkiej choroby o ostrym przebiegu, w której konieczne jest podjęcie leczenia internistycznego lub chirurgicznego, a także przy niekontrolowanych skurczach mięśni.
Produktu leczniczego Lovastin nie wolno stosować jednocześnie z kwasem fusydowym podawanym ogólnoustrojowo, a także w ciągu 7 dni od zakończenia leczenia kwasem fusydowym. U pacjentów, u których ogólnoustrojowe podawanie kwasu fusydowego jest konieczne, należy przerwać leczenie statynami na cały okres terapii kwasem fusydowym. Istnieją doniesienia o przypadkach rabdomiolizy (w tym niektórych zakończonych zgonem) wśród pacjentów leczonych skojarzeniem kwasu fusydowego i statyn (patrz punkt 4.5). Pacjentowi trzeba zalecić, aby w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów w postaci osłabienia, bólu lub tkliwości mięśni, natychmiast zgłosił się do lekarza. Leczenie statynami można wznowić po upływie siedmiu dni od podania ostatniej dawki kwasu fusydowego. W wyjątkowych okolicznościach, gdy konieczne jest długotrwałe podawanie ogólnoustrojowe kwasu fusydowego, np. w przypadku leczenia ciężkich zakażeń, jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Lovastin i kwasu fusydowego można rozważyć wyłącznie w przypadkach indywidualnych oraz pod ścisłym nadzorem lekarza.
Śródmiąższowa choroba płuc Zgłaszane były pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc związanej ze stosowaniem niektórych statyn, zwłaszcza podczas długotrwałej terapii (patrz punkt 4.8). Objawy mogą obejmować duszność, bezproduktywny kaszel i pogorszenie ogólnego stanu zdrowia (zmęczenie, utratę masy ciała oraz gorączkę). Jeśli podejrzewa się, że u pacjenta rozwinęła się śródmiąższowa choroba płuc, należy przerwać leczenie statynami.
Wpływ na mięśnie Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia immunozależnej miopatii martwiczej (ang. Immune- mediated necrotizing myopathy, IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po jego zakończeniu. Cechy kliniczne IMNM to utrzymujące się osłabienie mięśni proksymalnych oraz zwiększona aktywność kinazy kreatynowej w surowicy, utrzymująca się mimo przerwania leczenia statynami.
Lowastatyna, podobnie jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, może niekiedy wywołać miopatię objawiającą się bólami mięśni, tkliwością lub osłabieniem i obrzękiem, z towarzyszącym zwiększeniem
3 aktywności kinazy kreatynowej (CPK), nawet dziesięciokrotnie przekraczającym górną granicę wartości prawidłowych. Miopatia czasem przekształca się w rabdomiolizę z lub bez ostrej niewydolności nerek, spowodowanej mioglobinurią. Odnotowano rzadkie przypadki zgonów. Duża aktywność inhibitorów reduktazy HMG-CoA w osoczu zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii.
Ryzyko wystąpienia miopatii/rabdomiolizy jest większe, jeśli lowastatynę stosuje się jednocześnie z następującymi substancjami:
- Silne inhibitory CYP3A4: cyklosporyna, mibefradil, itrakonazol, ketokonazol, erytromycyna, klarytromycyna, inhibitory proteazy wirusa HIV lub nefazodon, zwłaszcza, jeśli są stosowane duże dawki lowastatyny (patrz punkty 4.5 i 5.1).
- Leki zmniejszające stężenie lipidów (same mogą spowodować miopatię): gemfibrozyl i inne fibraty oraz niacyna w dawkach zmniejszających stężenie lipidów (> 1g na dobę) zwłaszcza, jeśli są stosowane duże dawki lowastatyny (patrz punkt 4.4).
- Inne substancje: Jednoczesne stosowanie amiodaronu lub werapamilu (lecz nie innych antagonistów wapnia) z dużymi dawkami leków z grupy inhibitorów reduktazy HGM-CoA zwiększa ryzyko miopatii (patrz punkt 4.4).
Ryzyko wystąpienia miopatii/rabdomiolizy jest zależne od dawki.
Wnioski:
1. Należy unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny z itrakonazolem, ketokonazolem, erytromycyną,
klarytromycyną, telitromycyną, inhibitorami proteazy wirusa HIV i nefazodonem. Jeśli leczenie itrakonazolem, ketokonazolem, erytromycyną czy klarytromycyną jest nieuniknione należy przerwać stosowanie lowastatyny na czas trwania terapii. Jednoczesne stosowanie mibefradilu i lowastatyny jest przeciwwskazane. Należy unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny z innymi lekami, które w dawkach terapeutycznych wywierają silny hamujący wpływ na CYP3A4, chyba, że korzyści z terapii skojarzonej przewyższają ryzyko wystąpienia miopatii.2. Nie należy stosować dawki lowastatyny większej niż 20 mg na dobę u pacjentów stosujących
jednocześnie cyklosporynę, danazol, gemfibrozyl, inne fibraty lub niacynę w dawkach zmniejszających stężenie lipidów (> 1 g na dobę). Należy unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny z fibratami lub niacyną, chyba, że spodziewane korzyści z uzyskanych zmian w stężeniu lipidów przewyższają ryzyko wystąpienia miopatii. Stosowanie tych leków jednocześnie z lowastatyną powoduje zwykle tylko niewielkie dodatkowe zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL. Można natomiast osiągnąć dalsze zmniejszenie stężenia triglicerydów i zwiększenie stężenia cholesterolu HDL. W krótkich, ściśle monitorowanych badaniach z małą liczbą pacjentów stosowano jednocześnie małe dawki lowastatyny z fibratami lub niacyną. Nie stwierdzono wystąpienia miopatii u leczonych pacjentów.3. Nie należy stosować dawki lowastatyny większej niż 40 mg na dobę u pacjentów otrzymujących
jednocześnie amiodaron lub werapamil. Należy unikać jednoczesnego stosowania lowastatyny w dawkach większych niż 40 mg na dobę z amiodaronem lub werapamilem, chyba, że spodziewane korzyści kliniczne przewyższą ryzyko wystąpienia miopatii.4. Przed rozpoczęciem stosowania lowastatyny lub w przypadku zwiększenia dawki leku należy
poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia miopatii i polecić szybkie zgłoszenie się do lekarza w razie odczuwania trudnych do wyjaśnienia bólów mięśni, ich nadmiernej wrażliwości na dotyk lub osłabienia. W przypadku stwierdzenia lub podejrzewania miopatii należy natychmiast przerwać stosowanie lowastatyny. Stwierdzenie objawów ze strony mięśni i (lub) zwiększenia aktywności CPK co najmniej dziesięciokrotnie ponad górną granicę wartości uznanej za prawidłową oznacza wystąpienie miopatii. W większości przypadków, po szybkim odstawieniu lowastatyny objawy ze strony mięśni ustępowały i zmniejszała się aktywność CPK.4 Można rozważyć przeprowadzanie okresowych badań aktywności CPK u pacjentów rozpoczynających leczenie lowastatyną, lub u których zwiększana jest dawka produktu leczniczego. Nie gwarantuje to jednak uniknięcia wystąpienia miopatii.
5. U pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono niewydolność nerek, będącą zwykle następstwem
długotrwałej cukrzycy, należy zachować ostrożność podczas leczenia lowastatyną. U takich pacjentów konieczna jest dokładniejsza kontrola ze względu na możliwość wystąpienia rabdomiolizy.Wpływ na wątrobę Wstępne badania kliniczne wykazały znaczne (trzykrotne przekroczenie górnej granicy wartości prawidłowych) zwiększenie aktywności aminotransferaz u niektórych pacjentów. Zaburzenia te występowały najczęściej po 3-12 miesiącach stosowania lowastatyny. Nie stwierdzono przy tym żółtaczki, ani innych klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych. Nie występowały objawy nadwrażliwości. U jednego z pacjentów wykonano biopsję wątroby, która wykazała łagodne ogniskowe zapalenie wątroby. Niektórzy spośród badanych mieli nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby jeszcze przed zastosowaniem lowastatyny i (lub) pili znaczne ilości alkoholu. W przypadku pacjentów, u których przerwano podawanie leku z powodu zwiększenia aktywności aminotransferaz, w tym u pacjenta, u którego wykonano biopsję wątroby, aktywność aminotransferaz powoli wracała do wartości sprzed leczenia. W szeroko zakrojonych badaniach klinicznych lowastatyny, znaczne (trzykrotne przekroczenie górnej granicy wartości prawidłowych) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy wystąpiło u 0,1% badanych w grupie otrzymującej placebo, u 0,1% w grupie przyjmującej 20 mg lowastatyny na dobę, u 0,9% w grupie przyjmującej 40 mg lowastatyny na dobę oraz u 1,5% w grupie przyjmującej 80 mg lowastatyny na dobę. Zaleca się oznaczanie aktywności aminotransferaz u pacjentów przed zastosowaniem lowastatyny oraz okresową kontrolę ich aktywności w czasie leczenia, zwłaszcza u pacjentów z nieprawidłowymi wynikami testów czynnościowych wątroby lub pijących znaczne ilości alkoholu oraz u pacjentów, u których dawka zwiększona została do 40 mg na dobę lub więcej. Jeśli aktywność aminotransferaz w surowicy przekroczy trzykrotnie górną granicę normy, należy rozważyć korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka. Należy szybko ponownie oznaczyć aktywność aminotransferaz. Jeśli zwiększona aktywność utrzymuje się lub postępuje, produkt leczniczy należy odstawić. Lowastatyna, podobnie jak inne leki zmniejszające stężenie lipidów, powodowała niekiedy umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (poniżej trzykrotnej wartości górnej granicy normy) (patrz punkt 4.8). Zmiany te występowały wkrótce po rozpoczęciu leczenia lowastatyną, zwykle były przemijające i nie towarzyszyły im żadne objawy chorobowe; odstawienie produktu leczniczego nie było konieczne. Lowastatynę należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy przebyli chorobę wątroby. Czynna choroba wątroby jest przeciwwskazaniem do stosowania produktu leczniczego (patrz punkt 4.3).
Wpływ na narząd wzroku Nawet u osób niestosujących żadnych leków z wiekiem postępuje zmętnienie soczewki. Wyniki długotrwałych obserwacji klinicznych nie wskazują na niepożądany wpływ lowastatyny na soczewki u ludzi.
Efekty nerwowo-mięśniowe W kilku przypadkach zaobserwowano, że statyny wywołują miastenię de novo lub nasilają już występującą miastenię lub miastenię oczną (patrz punkt 4.8). Jeśli nastąpi nasilenie objawów, należy przerwać stosowanie produktu Lovastin. Odnotowano nawroty choroby po podaniu (ponownym podaniu) tej samej lub innej statyny.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku W badaniu klinicznym poświęconym stosowaniu lowastatyny u pacjentów powyżej 60 lat stwierdzono podobną skuteczność produktu leczniczego jak u pacjentów młodszych oraz nie stwierdzono zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych ani odchyleń w wynikach badań laboratoryjnych.
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna jest chorobą rzadką. Lowastatyna jest w tych przypadkach mniej skuteczna. Prawdopodobną przyczyną jest brak aktywnych receptorów LDL. U osób z
5 homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lowastatyna częściej powoduje zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (patrz punkt 4.8).
Hipertriglicerydemia Lowastatyna jedynie umiarkowanie zmniejsza stężenie triglicerydów i nie jest zalecana do leczenia zaburzeń, których głównym objawem jest hipertriglicerydemia (tzn. hiperlipidemia typu I, IV i V).
Cukrzyca Niektóre dane wskazują, że wszystkie leki z grupy statyn zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi od 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI > 30 kg/m 2 , ze zwiększonym stężeniem triglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z narodowymi wytycznymi.
Dzieci i młodzież W ograniczonej liczbie kontrolowanych badań (patrz punkty 4.8 i 5.1) nie stwierdzono wpływu na wzrost i dojrzewanie płciowe u dorastających chłopców lub na długości cyklu miesiączkowego u dziewcząt. Dorastające dziewczęta należy poinformować o stosowaniu odpowiednich metod zapobiegania ciąży w trakcie leczenia lowastatyną (patrz punkty 4.3 i 4.6). Nie przeprowadzono odpowiednich badań dotyczących stosowania lowastatyny u dzieci niedojrzałych płciowo lub u dziewcząt przed wystąpieniem pierwszego krwawienia miesiączkowego ani u pacjentów w wieku poniżej 10 lat.
Ważne informacje o niektórych substancjach pomocniczych produktu leczniczego Lovastin
Produkt leczniczy Lovastin zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy- galaktozy.
Produkt leczniczy Lovastin zawiera sód. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje z izoenzymem CYP3A4 Lowastatyna jest metabolizowana przez CYP3A4, ale nie działa hamująco na ten izoenzym. Należy oczekiwać, że nie będzie wpływała na stężenia innych leków metabolizowanych przez CYP3A4 w osoczu. Substancje będące silnymi inhibitorami CYP3A4 zwiększają ryzyko wystąpienia miopatii poprzez zmniejszanie wydalania lowastatyny. Należą do nich: mibefradil, itrakonazol, ketokonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy wirusa HIV, nefazodon, cyklosporyna, danazol (patrz punkt 4.4 i 5.2).
Interakcje z lekami zmniejszającymi stężenia lipidów we krwi (same mogą spowodować wystąpienie miopatii) Ryzyko wystąpienia miopatii jest zwiększone podczas stosowania następujących leków zmniejszających stężenie lipidów we krwi: gemfibrozyl, inne fibraty, niacyna (kwas nikotynowy) (≥1 g na dobę). Leki te nie są silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, ale stosowane w monoterapii mogą spowodować wystąpienie miopatii (patrz punkt 4.4).
Ryzyko wystąpienia miopatii, w tym rabdomiolizy, może być zwiększone gdy podawany ogólnoustrojowo kwas fusydowy jest stosowany jednocześnie ze statynami. Mechanizm tej interakcji (farmakodynamiczny lub farmakokinetyczny albo oba) nie jest jeszcze znany. Istnieją doniesienia o przypadkach rabdomiolizy (w tym kilku zakończonych zgonem) u pacjentów otrzymujących to skojarzenie leków. Jeśli podawanie kwasu fusydowego jest konieczne, leczenie lowastatyną należy przerwać na cały okres przyjmowania kwasu fusydowego. Patrz także punkt 4.4.
6 Interakcje z innymi lekami Jednoczesne stosowanie amiodaronu lub werapamilu (lecz nie innych antagonistów wapnia) z dużymi dawkami leków z grupy inhibitorów reduktazy HGM-CoA zwiększa ryzyko miopatii (patrz punkt 4.4).
Inne rodzaje interakcji Sok grejpfrutowy zawiera jeden lub więcej związków, które hamują CYP3A4. Mogą zatem zwiększać osoczowe stężenia substancji metabolizowanych przez ten izoenzym. Picie niewielkich ilości soku grejpfrutowego (250 ml dziennie - 1 szklanka) w minimalnym stopniu wpływa na czynną aktywność hamującą reduktazę HMG-CoA w osoczu (zwiększenie o 34%, mierzone jako pole pod krzywą [AUC] zależności stężenia od czasu) i nie ma to znaczenia klinicznego. Jednakże, bardzo duże ilości soku grejpfrutowego (powyżej 1,1 litra na dobę) spożywane podczas terapii lowastatyną, znacząco zwiększają aktywność hamującą reduktazę HMG-CoA. Dlatego też należy unikać picia dużych ilości soku grejpfrutowego w czasie leczenia lowastatyną.
Tikagrelor Jednoczesne podawanie tikagreloru z symwastatyną powodowało zwiększenie wartości C max
81% i wartości AUC o 56% oraz zwiększenie wartości C max
52%, przy czym w poszczególnych przypadkach odnotowano wzrost równy 2- do 3-krotnemu. Podawanie tikagreloru jednocześnie z symwastatyną w dawkach przekraczających 40 mg na dobę może spowodować wystąpienie działań niepożądanych symwastatyny i należy je rozważyć w odniesieniu do potencjalnych korzyści. Nie stwierdzono wpływu symwastatyny na stężenie tikagreloru w osoczu. Tikagrelor może mieć podobny wpływ na stosowanie lowastatyny. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tikagreloru z symwastatyną lub lowastatyną w dawkach większych niż 40 mg.
Pochodne kumaryny Podczas jednoczesnego stosowania lowastatyny i pochodnych kumaryny może nastąpić u niektórych pacjentów wydłużenie czasu protrombinowego. Jeśli wskazane jest u tych pacjentów stosowanie leków przeciwzakrzepowych, czas protrombinowy należy oznaczyć przed rozpoczęciem podawania lowastatyny, a potem okresowo w czasie leczenia, w celu upewnienia się, że nie nastąpiła istotna zmiana czasu protrombinowego. Gdy czas ten jest stabilny, można go kontrolować w takich odstępach, jakie są zwykle zalecane u pacjentów leczonych przeciwzakrzepowymi pochodnymi kumaryny. Taką samą procedurę należy powtórzyć, jeśli zmienia się dawkę lowastatyny. Leczenie lowastatyną nie jest związane z występowaniem krwawień lub ze zmianami czasu protrombinowego u pacjentów nieprzyjmujących leków przeciwzakrzepowych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Nie określono bezpieczeństwa stosowania lowastatyny u kobiet w ciąży. Nie przeprowadzano badań klinicznych dotyczących stosowania lowastatyny u kobiet w ciąży. Stwierdzono rzadkie przypadki występowania wad wrodzonych u noworodków matek, które w czasie ciąży przyjmowały inhibitory reduktazy HMG-CoA. Analiza około 200 obserwowanych przypadków ciąży wśród kobiet przyjmujących przez pierwszy trymestr ciąży lowastatynę lub inny inhibitor reduktazy HMG-CoA o podobnej budowie wykazała, że częstość występowania wad rozwojowych u noworodków jest porównywalna z obserwowaną w populacji ogólnej. Nie ma dowodów świadczących o tym, że częstość występowania wad wrodzonych u potomstwa matek stosujących lowastatynę lub inne inhibitory reduktazy HMG-CoA o podobnej budowie różni się w porównaniu z populacją ogólną. Jednak stosowanie lowastatyny przez kobiety w ciąży może spowodować zmniejszenie stężenia mewalonianu (prekursora biosyntezy cholesterolu) we krwi płodu. Miażdżyca jest chorobą przewlekłą i odstawienie leków obniżających stężenie lipidów w okresie ciąży ma mały wpływ na wyniki długotrwałego leczenia pierwotnej hipercholesterolemii. Produkt leczniczy Lovastin jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży (patrz punkt 4.3). Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia. Nie jest wiadomo czy lowastatyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ lowastatyna może powodować poważne działania niepożądane u niemowląt, kobiety karmiące piersią nie powinny przyjmować produktu leczniczego Lovastin (patrz punkt 4.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
7
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ponieważ po zastosowaniu lowastatyny mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, należy poinformować pacjenta o niebezpieczeństwie związanym z prowadzeniem pojazdów i obsługą maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Do ciężkich działań niepożądanych, które zgłaszano w związku ze stosowaniem lowastatyny w badaniach klinicznych lub zgłaszano spontanicznie należą: miopatia i rabdomioliza, zapalenie wątroby, anoreksja, toksyczna martwica naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy. Działania niepożądane zostały podzielone według częstości występowania (jeśli jest znana), następnie według grup układowo - narządowych (SOC – zgodnie z konwencją MedDRA) oraz według ciężkości. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstość występowania działań niepożądanych podano zgodnie z następującą klasyfikacją: Bardzo często (1/10) Często (1/100 do <1/10) Niezbyt często (1/1 000 do <1/100) Rzadko (1/10 000 do <1/1 000) Bardzo rzadko (<1/10 000) (w tym pojedyncze przypadki) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Klasyfikacja układów i narządów MedDRA Często (1/100 do <1/10) Niezbyt często (1/1 000 do <1/100)
Rzadko (1/10 000 do <1/1 000) Nieznana Zaburzenia psychiczne zmniejszenie popędu płciowego
Zaburzenia układu nerwowego zawroty głowy, bóle głowy bezsenność, zaburzenia snu, parestezje, zaburzenia smaku
Zaburzenia oka zaburzenia widzenia podrażnienie oczu Zaburzenia żołądka i jelit bóle brzucha, zaparcia, biegunka, niestrawność, wzdęcia, nudności zgaga, wymioty, suchość w jamie ustnej
W pojedynczych przypadkach obserwowano ostre zapalenie trzustki (nie potwierdzono związku między wystąpieniem tego działania niepożądanego a stosowaniem lowastatyny). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej wysypka wypadanie włosów, świąd
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej mimowolne skurcze mięśni, bóle mięśniowe bóle kończyn dolnych, bóle ramion, bóle stawów miopatia i rabdomioliza immunozależna miopatia martwicza (patrz punkt 4.4) Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania osłabienie uczucie zmęczenia, bóle w klatce piersiowej
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu stwierdzono występowanie innych działań niepożądanych (brak jest danych na temat częstości ich występowania). Należą do nich:
8
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna
Zaburzenia psychiczne anoreksja, inne zaburzenia psychiczne, w tym lęki
Zaburzenia układu nerwowego neuropatia obwodowa miastenia
Zaburzenia oka miastenia oczna
Zaburzenia układu immunologicznego toksyczna martwica naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy
W rzadkich przypadkach stwierdzono zespół nadwrażliwości, w którym występował jeden lub więcej spośród następujących objawów: anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, zespół toczniopodobny, wielomięśniowe zapalenie reumatyczne, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie okołonaczyniowe, trombocytopenia, leukopenia, eozynofilia, niedokrwistość hemolityczna, dodatni wynik badania na przeciwciała przeciwjądrowe, wzrost OB, zapalenie stawów, bóle stawów, pokrzywka, osłabienie, nadwrażliwość na światło, gorączka, uderzenia krwi do głowy, dreszcze, duszność i złe samopoczucie.
Badania diagnostyczne Rzadko: znaczny i trwały wzrost aktywności aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej i bilirubiny; zwykle nieznaczne i przemijające podwyższenie aktywności kinazy kreatynowej (CPK) w surowicy. Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej, związane z rozpadem mięśni poprzecznie prążkowanych i uszkodzeniem nerek, częściej obserwowano u pacjentów po przeszczepach.
Działania niepożądane charakterystyczne dla leków z tej grupy: - utrata pamięci; - zaburzenia seksualne; - cukrzyca: częstość zależy od występowania lub braku czynników ryzyka (stężenie glukozy we krwi na czczo 5,6 mmol/l, BMI > 30 kg/m 2 , zwiększone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie); - pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc, szczególnie podczas długotrwałej terapii (patrz punkt 4.4).
Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo i skuteczność lowastatyny (10, 20 i 40 mg na dobę) oceniano u 100 dzieci w wieku 10-17 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną w kontrolowanych badaniach klinicznych trwających 48 tygodni u dorastających chłopców i 24 tygodni u dziewcząt, u których minął przynajmniej jeden rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki. Dawki większe niż 40 mg nie były badane w tej populacji.
Profil bezpieczeństwa lowastatyny uzyskany podczas ograniczonej liczby kontrolowanych badań był na ogół podobny do profilu uzyskanego u pacjentów dorosłych; z wyjątkiem statystycznie znaczącego obniżenia stężenia LH u dziewcząt leczonych lowastatyną. Nie stwierdzono wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u dorastających chłopców lub na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
9 Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Zgłoszono kilka przypadków przedawkowania lowastatyny. Maksymalna przyjęta dawka wynosiła 5 – 6 g. W tych przypadkach nie stwierdzono żadnych specyficznych objawów przedawkowania. W przypadku przedawkowania produktu leczniczego Lovastin należy rozważyć sprowokowanie wymiotów lub płukanie żołądka. Aby zmniejszyć wchłanianie pozostającego jeszcze w przewodzie pokarmowym produktu, można podać węgiel aktywny. W razie konieczności należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzymu A; kod ATC: C10A A02
Lowastatyna jest nieaktywnym farmakologicznie laktonem hydroksykwasu, będącego bardzo silnym inhibitorem syntezy endogennego cholesterolu; jest substancją zmniejszającą stężenie cholesterolu. Po wchłonięciu w przewodzie pokarmowym lowastatyna jest szybko hydrolizowana do β-hydroksykwasu, który jest kompetycyjnym inhibitorem reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylo- koenzymu A (HMG-CoA). Enzym ten katalizuje jeden z początkowych etapów biosyntezy cholesterolu w organizmie wpływających na szybkość syntezy (przemianę HMG-CoA do mewalonianu), co powoduje, że podczas leczenia lowastatyną nie trzeba obawiać się gromadzenia potencjalnie toksycznych steroli. W badaniach klinicznych wykazano, że lowastatyna zmniejsza całkowite stężenie cholesterolu w osoczu oraz stężenie cholesterolu zawartego we frakcjach LDL (lipoproteiny o małej gęstości) i VLDL (lipoproteiny o bardzo małej gęstości). Ponadto lowastatyna w średnim stopniu zwiększa stężenie cholesterolu zawartego we frakcji HDL (lipoproteiny o dużej gęstości) oraz zmniejsza stężenie triglicerydów w osoczu. HMG-CoA jest szybko przekształcany powtórnie do acetylo-koenzymu A, który uczestniczy w wielu procesach biosyntezy w organizmie. Zbadano skuteczność lowastatyny w leczeniu pierwotnej hipercholesterolemii u pacjentów, u których stosowanie diety nie było wystarczające. Lowastatyna skutecznie zmniejszała stężenie cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu LDL u pacjentów heterozygotycznych z hipercholesterolemią rodzinną i z innymi postaciami hipercholesterolemii, a także z hiperlipoproteinemią mieszaną, w przypadkach, gdy głównym objawem było zwiększenie stężenia cholesterolu. Wyraźną poprawę stwierdzano w ciągu 2 tygodni, zaś maksymalne działanie produktu leczniczego występowało po upływie 4-6 tygodni. Utrzymywało się ono w okresie kontynuowania leczenia. Po odstawieniu lowastatyny stężenie cholesterolu całkowitego powracało do wartości sprzed leczenia. Lowastatyna jest skuteczna u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią, u których występuje również cukrzyca typu I (insulinozależna) wyrównana przez insulinoterapię lub cukrzyca typu II (insulinoniezależna). Zmniejszenie stężenia lipidów w osoczu było porównywalne do stwierdzanego u pacjentów bez cukrzycy. Lowastatyna nie wpływała na stężenie glukozy we krwi. W badaniach klinicznych lowastatyna stosowana w skojarzeniu z kolestypolem lub w monoterapii hamowała rozwój miażdżycy tętnic wieńcowych. W innych badaniach klinicznych stwierdzono istotną regresję zmian w tętnicach szyjnych ocenianą ultrasonograficznie u pacjentów przyjmujących lowastatynę, w porównaniu do grupy kontrolnej przyjmującej placebo. Wśród pacjentów leczonych lowastatyną stwierdzono o 64% mniejszą liczbę przypadków poważnych zaburzeń ze strony układu sercowo-naczyniowego niż w grupie otrzymującej placebo oraz zmniejszenie całkowitej liczby zgonów o 88%.
10
Dzieci i młodzież W randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu, 132 chłopców, w wieku 10- przydzielono losowo do grupy przyjmującej lowastatynę (n = 67) lub placebo (n = 65) przez 48 tygodni. Dawka lowastatyny przyjmowana raz na dobę wieczorem, wynosiła 10 mg w ciągu pierwszych 8 tygodni, 20 mg w czasie kolejnych 8 tygodni, a następnie 40 mg. Stosowanie lowastatyny znacznie obniżyło średnie początkowe całkowite stężenie cholesterolu (o 19,3%), średnie stężenie LDL-C (o 24,2%) oraz średni poziom apolipoproteiny B (o 21%).
Podobnie, w innym randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu, 54 dziewczęta w wieku 10-17 lat z rodzinną heterozygotyczną hipercholesterolemią (wyjściowe stężenie LDL- C 160-400 mg/dl), u których minął przynajmniej rok od wystąpienia pierwszej miesiączki, przydzielono losowo do grupy przyjmującej lowastatynę (n = 35) lub placebo (n = 19) przez 24 tygodnie. Lowastatynę stosowano raz na dobę wieczorem w dawce 20 mg przez pierwsze 4 tygodnie, a następnie w dawce 40 mg. Stosowanie lowastatyny znacznie obniżyło średnie początkowe całkowite stężenie cholesterolu (o 22,4%), średnie stężenie LDL-C (o 29,2%), średni poziom apolipoproteiny B (o 24,4%) oraz średni poziom triglicerydów (o 22,7%).
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania dawek powyżej 40 mg na dobę nie było badane u dzieci. Długoterminowa skuteczność terapii lowastatyną stosowanej w dzieciństwie w celu zmniejszenia zachorowalności i umieralności w wieku dorosłym nie została ustalona.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Lowastatyna jest laktonem, który in vivo łatwo ulega hydrolizie do odpowiedniego β-hydroksykwasu, silnego inhibitora reduktazy HMG-CoA. Hamowanie reduktazy HMG-CoA stanowi podstawę do przeprowadzania badań farmakokinetycznych metabolitów (β-hydroksykwasów), określanych jako czynne inhibitory. Po hydrolizie zasadowej bada się ogólną aktywność inhibitorów (suma inhibitorów czynnych oraz ukrytych) w osoczu po podaniu lowastatyny. Po podaniu doustnym lowastatyny znakowanej 14 C, 10% dawki jest wydalane z moczem i 83% z kałem. Ten drugi wskaźnik odpowiada wchłoniętym metabolitom leku wydalanym z żółcią, oraz lekowi niewchłoniętemu. Badania przeprowadzone na czterech gatunkach zwierząt wykazały, że wchłania się około 30% dawki doustnej, w porównaniu z dawką referencyjną podaną dożylnie. Badania na psach wykazały, że dostępność wchłoniętej lowastatyny w krążeniu ogólnym jest ograniczona na skutek znacznego wychwytu lowastatyny w wątrobie (efekt pierwszego przejścia) - pierwotnym miejscu działania produktu leczniczego i w następstwie wydalania metabolitów leku z żółcią. W badaniu z udziałem 4 pacjentów z hipercholesterolemią, którym podano lowastatynę w pojedynczej dawce, stwierdzono, że mniej niż 5% dawki doustnej lowastatyny przenika do krążenia ogólnego jako czynne inhibitory. Lowastatyna i jej metabolit - β-hydroksykwas, są w znacznym stopniu wiązane z białkami osocza (powyżej 95%). Badania na zwierzętach wykazały, że lowastatyna przenika przez barierę krew-mózg i przez łożysko. Głównymi czynnymi metabolitami lowastatyny występującymi w osoczu krwi u człowieka są: β- hydroksykwas lowastatyny oraz jego pochodne: 6'-hydroksylowa, 6'-hydroksymetylowa oraz 6'- eksometylenowa. Maksymalne stężenia inhibitorów czynnych i inhibitorów ogółem stwierdzano po 2 - 4 godzinach od przyjęcia dawki. Stężenie inhibitorów w osoczu wykazywało zależność liniową w zakresie dawek lowastatyny do 120 mg. W przypadku podawania pacjentom lowastatyny raz na dobę stężenie w stanie stacjonarnym występowało pomiędzy 2 a 3 dniem stosowania produktu leczniczego, a stężenia inhibitorów czynnych i inhibitorów ogółem stanowiły 1,5 wartości uzyskiwanych po podaniu pojedynczej dawki lowastatyny. Po podaniu lowastatyny na czczo osoczowe stężenia inhibitorów czynnych i inhibitorów ogółem stanowiły 2/3 wartości stężeń uzyskiwanych w przypadku podania lowastatyny bezpośrednio po standardowym posiłku. Po podaniu pojedynczej dawki lowastatyny pacjentom z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10- zdrowymi.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
11 Działanie rakotwórcze W badaniach nad działaniem rakotwórczym na myszach, którym podawano lowastatynę przez 21 miesięcy w dawce 500 mg/kg mc./dobę (dawka znacznie większa niż zwykle stosowana u ludzi), o wiele częściej obserwowano występowanie nowotworów i włókniaków wątroby (zarówno u samców jak i samic). Znacznie częściej występowały również włókniaki płuc u samic myszy, po dawkach czterokrotnie większych od zwykle stosowanych u ludzi. Obserwowano częstsze występowanie brodawczaka niegruczołowej części śluzówki żołądka u myszy, którym podawano lowastatynę w dawce początkowej takiej samej lub dwukrotnie większej od stosowanej u ludzi. W badaniach na szczurach, którym podawano lowastatynę przez 24 miesiące w dawkach od dwu do siedmiokrotnie większych od maksymalnej dawki stosowanej u ludzi, u samców obserwowano częstsze występowanie nowotworów wątroby.
Działanie mutagenne W teście mikrobiologicznym dotyczącym mutagenności wykonanym na szczepie Salmonella typhimurium nie obserwowano działania mutagennego lowastatyny. W badaniach in vitro z zastosowaniem hepatocytów myszy oraz in vivo w teście aberracji chromosomalnej szpiku kostnego, nie występowało uszkodzenie materiału genetycznego.
Wpływ na płodność U psów otrzymujących lowastatynę w dawkach 20 mg/kg mc./dobę obserwowano zanik jąder, zmniejszenie spermatogenezy, degenerację spermatocytów i tworzenie się komórek olbrzymich.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Ludipress (laktoza jednowodna, powidon, krospowidon) Indygotyna, lak (E 132) Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii Aluminium/PVC koloru oranżowego, w tekturowym pudełku.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaBrak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU12
GEDEON RICHTER POLSKA Sp. z o.o. ul. Ks. J. Poniatowskiego 5 05-825 Grodzisk Mazowiecki tel.: (22) 755 50 81
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 7566
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.03.1998 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.02.2013 r.