Azitrox Z
Azithromycinum
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 200 mg/5 ml | Azithromycinum 209.6 mg/5 ml
S.C. Zentiva S.A., Rumunia
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Azitrox Z, 200 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Azithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zas zkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
Azitro x Z należy do grupy antybiotyków nazywanych makrolidami. Azitrox Z zwalcza bakterie w organizmie. Działa bakteriobójczo na wrażliwe drobnoustroje.
Azitrox Z jest stosowany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych (takich jak bakteryjne zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie migdałków, zapalenie gardła i zapalenie zatok), bakteryjnego zapalenia ucha środkowego, zakażeń skóry i tkanek miękkich (takich jak róża, liszajec, ropne zapalenie skóry), rumienia przewlekłego wędrującego (pierwsze stadium boreliozy z Lyme).
Kiedy nie stosować leku Azitrox Z - Jeśli pacjent ma uczulenie na azytromycynę (substancję czynną leku Azitrox Z) lub inny antybiotyk makrolidowy, taki jak erytromycyna lub klarytromycyna, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Azitrox Z należy poinformować lekarza o wszystkich współistniejących problemach zdrowotnych, a zwłaszcza jeśli: • u pacjenta występują stany sprzyjające powstawaniu zaburzeń rytmu serca (istotne zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku): - wrodzone lub występujące kiedykolwiek zaburzenia rytmu serca (widoczne w zapisie EKG - badaniu aktywności elektrycznej serca), - ciężka niewydolność serca, - bardzo wolna czynność serca (zwana bradykardią), - zaburzenia elektrolitowe we krwi, zwłaszcza małe stężenie potasu i magnezu, - przyjmowanie innych leków mogących powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt "Azitrox Z a inne leki”); • pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek; • pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby: lekarz może kontrolować czynność wątroby lub przerwać leczenie; • pacjent ma nowe zakażenie (może to świadczyć o nadmiernym wzroście opornych drobnoustrojów lub o zakażeniu grzybiczym); • pacjent ma zaburzenia nerwowe (neurologiczne) lub umysłowe (psychiczne); • pacjent ma chorobę przenoszoną drogą płciową: lekarz powinien upewnić się czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie kiłą; • pacjent stosuje pochodne ergotaminy (preparaty sporyszu); • pacjent ma zakażone rany oparzeniowe.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez paciorkowce lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy W razie wystąpienia biegunki należy to natychmiast zgłosić lekarzowi, gdyż może to być objaw rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy - powikłania występującego niekiedy podczas stosowania antybiotyków makrolidowych. Takie rozpoznanie lekarz powinien rozważyć u pacjentów, u których wystąpi biegunka po rozpoczęciu leczenia azytromycyną. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy w wyniku stosowania azytromycyny konieczne może być odstawienie leku Azitrox Z i zastosowanie odpowiedniego leczenia. Przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Stosowanie długotrwałe Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, lekarz rozważy leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Miastenia W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego (patrz punkt „Możliwe działania niepożądane”).
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium lub w zapobieganiu im u dzieci nie zostały ustalone.
Dzieci i młodzież Dawkę modyfikuje się w zależności od masy ciała (patrz punkt 3.)
Lek Azitrox Z a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Tego leku nie należy stosować jednocześnie z alkaloidami sporyszu: ergotaminą, dihydroergotaminą (stosowane w leczeniu migreny), ponieważ może wystąpić zatrucie sporyszem (objawiające się swędzeniem w kończynach, skurczami mięśni oraz martwicą tkanek rąk i stóp spowodowaną słabym krążeniem krwi).
Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z następujących leków, należy powiedzieć o tym lekarzowi, gdyż może być konieczne zachowanie szczególnej ostrożności: • leki wpływające na odstęp QT, takie jak: − chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron i sotalol (stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca), − cyzapryd (stosowany w zaburzeniach żołądkowych), − terfenadyna (stosowana w leczeniu kataru siennego), − leki przeciwpsychotyczne (stosowane w zaburzeniach psychicznych), np. pimozyd, − leki przeciwdepresyjne (stosowane w leczeniu depresji), np. cytalopram, − fluorochinolony (leki przeciwbakteryjne stosowane w leczeniu zakażeń), np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna, • leki zobojętniające kwas żołądkowy (stosowane w leczeniu nadkwaśności lub niestrawności) – należy przyjmować Azitrox Z na 1 godzinę przed przyjęciem lub 2 godziny po przyjęciu leku zobojętniającego, • warfaryna (stosowana w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi), • alkaloidy sporyszu (stosowane w migrenie lub zmniejszające przepływ krwi), np. ergotamina stosowana z azytromycyną może spowodować zatrucie sporyszem (objawy – skurcz obwodowych naczyń krwionośnych i niedokrwienie); • digoksyna (stosowana w leczeniu zaburzeń czynności serca), • kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej), • cyklosporyna (stosowana w hamowaniu czynności układu immunologicznego w celu zapobiegania i leczenia odrzucenia przeszczepów narządów lub szpiku kostnego), • statyny (stosowane w celu obniżenia wysokiego stężenia cholesterolu we krwi), np. atorwastatyna. • ryfabutyna (stosowana w leczeniu gruźlicy), • nelfinawir, zydowudyna (stosowane w leczeniu zakażeń HIV), • inne antybiotyki (takie jak erytromycyna, linkomycyna i klindamycyna).
Stosowanie leku Azitrox Z z jedzeniem i piciem Azitrox Z należy przyjmować na pusty żołądek, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Azytromycynę można stosować u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla dziecka.
Karmienie piersią Azytromycyna przenika do mleka kobiecego i dlatego nie należy jej stosować u kobiet karmiących piersią, chyba że lekarz zaleci inaczej.
Płodność W badaniach płodności przeprowadzonych na gryzoniach, odnotowano zmniejszenie współczynnika zachodzenia w ciążę po podaniu azytromycyny. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi nie jest znane.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Brak dowodów świadczących o tym, że lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
Azitrox Z zawiera sacharozę i sód nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg Dawka całkowita wynosi 1500 mg i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 500 mg raz na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy o masie ciała do 45 kg Dawka całkowita wynosi 30 mg/kg mc. i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 10 mg/kg mc. raz na dobę.
Wielkość pojedynczej dawki leku Azitrox Z w zależności od masy ciała pacjenta przedstawiono w poniższej tabeli.
Masa ciała Dawkowanie zawiesiny doustnej za pomocą dozownika strzykawkowego za pomocą łyżki miarowej dawka azytromycyny objętość zawiesiny dawka azytromycyny objętość zawiesiny 10-14 kg 100 mg 2,5 ml 100 mg 2,5 ml 15-24 kg 200 mg 5 ml 200 mg 5 ml 25-34 kg 300 mg 7,5 ml 300 mg 7,5 ml 35-44 kg 400 mg 10 ml 400 mg 10 ml ≥45 kg 500 mg można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych
Zalecona dawka może być odmierzona za pomocą dozownika strzykawkowego lub łyżki miarowej.
Dzieci o masie ciała do 15 kg. Dawkę należy odmierzyć jak najdokładniej za pomocą dołączonego dozownika strzykawkowego o objętości 5 ml. Dozownik strzykawkowy ma podziałkę co 0,25 ml; jeden stopień podziałki odpowiada 10 mg azytromycyny.
Dzieci o masie ciała powyżej 15 kg. Dawkę należy odmierzyć za pomocą dołączonej łyżki miarowej.
Dzieci o masie ciała powyżej 45 kg. Można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent ma problemy z nerkami lub wątrobą, ponieważ może być konieczna zmiana zwykle zalecanej dawki leku.
Pacjenci w podeszłym wieku Lek Azitrox Z jest wskazany do stosowania u dzieci o masie ciała poniżej 45 kg. Jeśli jednak istnieje potrzeba podania leku pacjentowi w podeszłym wieku, dawkowanie jest takie samo, jak u pozostałych dorosłych pacjentów.
Instrukcja dotycząca przygotowywania leku Wodę potrzebną do przygotowania zawiesiny najlepiej odmierzyć strzykawką dozującą. Butelka zawiera proszek, z którego po dodaniu wody powstaje zawiesina do podania doustnego.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 15 ml zawiesiny doustnej. Do butelki dodać 7,5 ml przegotowanej, ostudzonej wody i silnie wstrząsać do momentu uzyskania jednorodnej zawiesiny.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 30 ml zawiesiny doustnej. Do butelki dodać 15 ml przegotowanej, ostudzonej wody i silnie wstrząsać do momentu uzyskania jednorodnej zawiesiny.
Otrzymana zawiesina zawiera 200 mg azytromycyny w 5 ml. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać nie dłużej niż do 5 dni, w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Instrukcja dotycząca dozowania leku Przed podaniem leku dziecku należy dokładnie przeczytać poniższą instrukcję. Opakowanie zawiera strzykawkę dozującą i łyżeczkę-miarkę. Lekarz lub farmaceuta poradzi, czy należy stosować łyżeczkę, czy strzykawkę.
Napełnianie strzykawki lekiem
Podanie leku dziecku za pomocą strzykawki
Czyszczenie i przechowywanie strzykawki
Podanie leku za pomocą łyżki miarowej
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Azitrox Z Jeśli istnieje podejrzenie, że pacjent przyjął większą niż zalecana dawkę leku, powinien natychmiast skontaktować się z najbliższym szpitalem. Objawami przedawkowania azytromycyny mogą być: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty, biegunka.
Pominięcie zastosowania leku Azitrox Z W razie pominięcia dawki leku, należy podać ją najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak zbliża się już pora podania następnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę i kontynuować zalecony schemat dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W ciągu jednego dnia nie należy przyjmować więcej niż jedną dawkę leku.
Przerwanie stosowania leku Azitrox Z Lek należy przyjmować tak długo, jak zalecił lekarz. Objawy mogą ustąpić przed całkowitym wyleczeniem zakażenia.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy zaprzestać stosowania leku Azitrox Z i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych działań niepożądanych: • Obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg lub gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu, spadek ciśnienia tętniczego krwi, swędzenie skóry i pokrzywka. Mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej (obrzęk naczynioruchowy lub reakcja anafilaktyczna). • Ciężkie reakcje skórne, takie jak powstawanie pęcherzy na skórze, złuszczanie się skóry w jamie ustnej, w okolicy oczu i narządów płciowych, wysypka, zaczerwienienie skóry, obrzęk skóry i błon śluzowych. Może to być ostra uogólniona osutka krostkowa (osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami [pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem]), rumień wielopostaciowy”, „pęcherzowy „rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona)” lub „toksyczna nekroliza naskórka”. • Ciężka lub długotrwała biegunka (z krwią lub śluzem) występująca w trakcie lub po leczeniu lekiem Azitrox Z. Mogą to być objawy ciężkiego zapalenia jelit (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego). • Szybkie lub nieregularne bicie serca – częstość występowania jest nieznana (może występować częściej u kobiet i osób w podeszłym wieku).
W trakcie stosowania leku Azitrox Z mogą wystąpić przedstawione niżej działania niepożądane, uszeregowane według częstości występowania.
Bardzo często występujące działania niepożądane (występujące u co najmniej 1 na 10 pacjentów): - biegunka
Często występujące działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 100 pacjentów): - ból głowy - ból brzucha, nudności, wymioty - zmiany we krwi liczby różnych rodzajów krwinek białych (zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofili, bazofili, monocytów, neutrofili) - zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi
Niezbyt często występujące działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): - zakażenia drożdżakowe, w tym występujące w jamie ustnej lub pochwie, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, ból gardła (zapalenie gardła), zapalenie żołądka i jelit, katar, zaburzenia oddechowe - zmiany we krwi liczby różnych rodzajów krwinek białych (zmniejszenie liczby leukocytów, neutrofili, zwiększenie liczby eozynofili) - reakcje alergiczne o różnej ciężkości, w tym obrzęk naczynioruchowy - jadłowstręt (brak apetytu) - nerwowość, bezsenność - zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, senność, zaburzenia smaku, parestezje (zaburzenia czucia - mrowienie, kłucie lub drętwienie skóry) - zaburzenia widzenia - zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego - kołatanie serca - uderzenia gorąca - duszność, krwawienie z nosa - zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zaburzenia połykania, wzdęty brzuch, suchość błon śluzowych jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny - wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierna potliwość - choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból szyi - bolesne oddawanie moczu, ból nerek - nieregularne miesiączki, zaburzenia jąder - ból w klatce piersiowej, uczucie ogólnego osłabienia fizycznego, obrzęki (np. twarzy lub kończyn), ogólne złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, gorączka, ból - nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (np. dotyczących parametrów krwi lub czynności wątroby) - powikłania po zabiegach
Rzadko występujące działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 10 000 pacjentów): - pobudzenie - reakcja nadwrażliwości na światło - zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna - osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami (pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem)
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - reakcja anafilaktyczna - agresja, niepokój, delirium, omamy - omdlenie, drgawki, niedoczulica, nadmierna aktywność psychoruchowa, osłabienie mięśni - zanik lub zaburzenia węchu, zanik smaku - zaburzenia słuchu, w tym głuchota i (lub) szumy uszne - zaburzenia rytmu serca, w tym jego znaczne przyspieszenie i nieregularność - niskie ciśnienie tętnicze - zapalenie trzustki, przebarwienia języka - ciężka reakcja skórna mogąca przebiegać z pęcherzami, łuszczeniem lub oddzielaniem się naskórka, rumień wielopostaciowy, polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS, ang. Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms); - ból stawów - niewydolność wątroby, rzadko kończąca się śmiercią, piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby - niewydolność nerek, zapalenie nerek - ból brzucha przebiegający z biegunką i gorączką - zmniejszona liczba płytek krwi powodująca skłonność do siniaków lub krwawień, - zmęczenie związane z ciemnym zabarwieniem moczu spowodowane niedokrwistością z rozpadem krwinek czerwonych.
Poniżej podano działania niepożądane związane prawdopodobnie ze stosowaniem azytromycyny stosowanej w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium, inne niż zgłaszane podczas stosowania w innych wskazaniach.
Bardzo często (występujące u co najmniej 1 na 10 pacjentów): - biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne stolce
Często (występujące u 1 do 10 na 100 pacjentów): - jadłowstręt (brak apetytu) - zawroty głowy, ból głowy, parestezje (zaburzenie czucia - mrowienie, kłucie lub drętwienie skór y), zaburzenia smaku - zaburzenia widzenia - głuchota - wysypka, świąd - ból stawów - uczucie zmęczenia
Niezbyt często (występujące u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): - niedoczulica - zaburzenia słuchu, szumy uszne - kołatanie serca - zapalenie wątroby - ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona), reakcja nadwrażliwości na światło - uczucie ogólnego osłabienia fizycznego, złe samopoczucie
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: 22 49-21-301 Fax: 22 49-21-309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, nie dłużej niż 5 dni.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Azitrox Z Substancją czynną leku jest azytromycyna. 5 ml sporządzonej zawiesiny doustnej zawiera 200 mg azytromycyny w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Pozostałe składniki to: sacharoza, trisodu fosforan bezwodny, hydroksypropyloceluloza, guma ksantan, aromat bananowy.
Jak wygląda lek Azitrox Z i co zawiera opakowanie Lek Azitrox Z to sypki, pozbawiony grudek proszek barwy białej, o aromacie bananowym.
W tekturowym pudełku znajduje się jedna butelka polietylenowa z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci, zabezpieczona nakrętką z miarką, dozownik strzykawkowy i łyżka miarowa. Butelka zawiera proszek do sporządzenia 15 ml lub 30 ml zawiesiny doustnej.
Podmiot odpowiedzialny Zentiva k.s., U kabelovny 130, Dolní Měcholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska
Wytwórca S.C. Zentiva S.A., B-dul Theodor Pallady nr 50, sector 3, 032266 Bukareszt, Rumunia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do mie jscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Zentiva Polska Sp. z o.o., ul. Bonifraterska 17, 00-203 Warszawa. Tel. (22) 375 92 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Azitrox Z, 200 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej Azithromycinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zas zkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Azitrox Z i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azitrox Z
3. Jak stosować lek Azitrox Z
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Azitrox Z
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Azitrox Z i w jakim celu się go stosuje
Azitro x Z należy do grupy antybiotyków nazywanych makrolidami. Azitrox Z zwalcza bakterie w organizmie. Działa bakteriobójczo na wrażliwe drobnoustroje.
Azitrox Z jest stosowany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych (takich jak bakteryjne zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie migdałków, zapalenie gardła i zapalenie zatok), bakteryjnego zapalenia ucha środkowego, zakażeń skóry i tkanek miękkich (takich jak róża, liszajec, ropne zapalenie skóry), rumienia przewlekłego wędrującego (pierwsze stadium boreliozy z Lyme).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Azitrox Z
Kiedy nie stosować leku Azitrox Z - Jeśli pacjent ma uczulenie na azytromycynę (substancję czynną leku Azitrox Z) lub inny antybiotyk makrolidowy, taki jak erytromycyna lub klarytromycyna, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Azitrox Z należy poinformować lekarza o wszystkich współistniejących problemach zdrowotnych, a zwłaszcza jeśli: • u pacjenta występują stany sprzyjające powstawaniu zaburzeń rytmu serca (istotne zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku): - wrodzone lub występujące kiedykolwiek zaburzenia rytmu serca (widoczne w zapisie EKG - badaniu aktywności elektrycznej serca), - ciężka niewydolność serca, - bardzo wolna czynność serca (zwana bradykardią), - zaburzenia elektrolitowe we krwi, zwłaszcza małe stężenie potasu i magnezu, - przyjmowanie innych leków mogących powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt "Azitrox Z a inne leki”); • pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek; • pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby: lekarz może kontrolować czynność wątroby lub przerwać leczenie; • pacjent ma nowe zakażenie (może to świadczyć o nadmiernym wzroście opornych drobnoustrojów lub o zakażeniu grzybiczym); • pacjent ma zaburzenia nerwowe (neurologiczne) lub umysłowe (psychiczne); • pacjent ma chorobę przenoszoną drogą płciową: lekarz powinien upewnić się czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie kiłą; • pacjent stosuje pochodne ergotaminy (preparaty sporyszu); • pacjent ma zakażone rany oparzeniowe.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez paciorkowce lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy W razie wystąpienia biegunki należy to natychmiast zgłosić lekarzowi, gdyż może to być objaw rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy - powikłania występującego niekiedy podczas stosowania antybiotyków makrolidowych. Takie rozpoznanie lekarz powinien rozważyć u pacjentów, u których wystąpi biegunka po rozpoczęciu leczenia azytromycyną. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy w wyniku stosowania azytromycyny konieczne może być odstawienie leku Azitrox Z i zastosowanie odpowiedniego leczenia. Przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.
Stosowanie długotrwałe Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, lekarz rozważy leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Miastenia W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego (patrz punkt „Możliwe działania niepożądane”).
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium lub w zapobieganiu im u dzieci nie zostały ustalone.
Dzieci i młodzież Dawkę modyfikuje się w zależności od masy ciała (patrz punkt 3.)
Lek Azitrox Z a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Tego leku nie należy stosować jednocześnie z alkaloidami sporyszu: ergotaminą, dihydroergotaminą (stosowane w leczeniu migreny), ponieważ może wystąpić zatrucie sporyszem (objawiające się swędzeniem w kończynach, skurczami mięśni oraz martwicą tkanek rąk i stóp spowodowaną słabym krążeniem krwi).
Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z następujących leków, należy powiedzieć o tym lekarzowi, gdyż może być konieczne zachowanie szczególnej ostrożności: • leki wpływające na odstęp QT, takie jak: − chinidyna, prokainamid, dofetylid, amiodaron i sotalol (stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca), − cyzapryd (stosowany w zaburzeniach żołądkowych), − terfenadyna (stosowana w leczeniu kataru siennego), − leki przeciwpsychotyczne (stosowane w zaburzeniach psychicznych), np. pimozyd, − leki przeciwdepresyjne (stosowane w leczeniu depresji), np. cytalopram, − fluorochinolony (leki przeciwbakteryjne stosowane w leczeniu zakażeń), np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna, • leki zobojętniające kwas żołądkowy (stosowane w leczeniu nadkwaśności lub niestrawności) – należy przyjmować Azitrox Z na 1 godzinę przed przyjęciem lub 2 godziny po przyjęciu leku zobojętniającego, • warfaryna (stosowana w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi), • alkaloidy sporyszu (stosowane w migrenie lub zmniejszające przepływ krwi), np. ergotamina stosowana z azytromycyną może spowodować zatrucie sporyszem (objawy – skurcz obwodowych naczyń krwionośnych i niedokrwienie); • digoksyna (stosowana w leczeniu zaburzeń czynności serca), • kolchicyna (stosowana w leczeniu dny moczanowej i rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej), • cyklosporyna (stosowana w hamowaniu czynności układu immunologicznego w celu zapobiegania i leczenia odrzucenia przeszczepów narządów lub szpiku kostnego), • statyny (stosowane w celu obniżenia wysokiego stężenia cholesterolu we krwi), np. atorwastatyna. • ryfabutyna (stosowana w leczeniu gruźlicy), • nelfinawir, zydowudyna (stosowane w leczeniu zakażeń HIV), • inne antybiotyki (takie jak erytromycyna, linkomycyna i klindamycyna).
Stosowanie leku Azitrox Z z jedzeniem i piciem Azitrox Z należy przyjmować na pusty żołądek, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża Azytromycynę można stosować u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla dziecka.
Karmienie piersią Azytromycyna przenika do mleka kobiecego i dlatego nie należy jej stosować u kobiet karmiących piersią, chyba że lekarz zaleci inaczej.
Płodność W badaniach płodności przeprowadzonych na gryzoniach, odnotowano zmniejszenie współczynnika zachodzenia w ciążę po podaniu azytromycyny. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi nie jest znane.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Brak dowodów świadczących o tym, że lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
Azitrox Z zawiera sacharozę i sód nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.
3. Jak stosować Azitrox Z
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg Dawka całkowita wynosi 1500 mg i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 500 mg raz na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy o masie ciała do 45 kg Dawka całkowita wynosi 30 mg/kg mc. i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 10 mg/kg mc. raz na dobę.
Wielkość pojedynczej dawki leku Azitrox Z w zależności od masy ciała pacjenta przedstawiono w poniższej tabeli.
Masa ciała Dawkowanie zawiesiny doustnej za pomocą dozownika strzykawkowego za pomocą łyżki miarowej dawka azytromycyny objętość zawiesiny dawka azytromycyny objętość zawiesiny 10-14 kg 100 mg 2,5 ml 100 mg 2,5 ml 15-24 kg 200 mg 5 ml 200 mg 5 ml 25-34 kg 300 mg 7,5 ml 300 mg 7,5 ml 35-44 kg 400 mg 10 ml 400 mg 10 ml ≥45 kg 500 mg można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych
Zalecona dawka może być odmierzona za pomocą dozownika strzykawkowego lub łyżki miarowej.
Dzieci o masie ciała do 15 kg. Dawkę należy odmierzyć jak najdokładniej za pomocą dołączonego dozownika strzykawkowego o objętości 5 ml. Dozownik strzykawkowy ma podziałkę co 0,25 ml; jeden stopień podziałki odpowiada 10 mg azytromycyny.
Dzieci o masie ciała powyżej 15 kg. Dawkę należy odmierzyć za pomocą dołączonej łyżki miarowej.
Dzieci o masie ciała powyżej 45 kg. Można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i wątroby Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent ma problemy z nerkami lub wątrobą, ponieważ może być konieczna zmiana zwykle zalecanej dawki leku.
Pacjenci w podeszłym wieku Lek Azitrox Z jest wskazany do stosowania u dzieci o masie ciała poniżej 45 kg. Jeśli jednak istnieje potrzeba podania leku pacjentowi w podeszłym wieku, dawkowanie jest takie samo, jak u pozostałych dorosłych pacjentów.
Instrukcja dotycząca przygotowywania leku Wodę potrzebną do przygotowania zawiesiny najlepiej odmierzyć strzykawką dozującą. Butelka zawiera proszek, z którego po dodaniu wody powstaje zawiesina do podania doustnego.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 15 ml zawiesiny doustnej. Do butelki dodać 7,5 ml przegotowanej, ostudzonej wody i silnie wstrząsać do momentu uzyskania jednorodnej zawiesiny.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 30 ml zawiesiny doustnej. Do butelki dodać 15 ml przegotowanej, ostudzonej wody i silnie wstrząsać do momentu uzyskania jednorodnej zawiesiny.
Otrzymana zawiesina zawiera 200 mg azytromycyny w 5 ml. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać nie dłużej niż do 5 dni, w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Instrukcja dotycząca dozowania leku Przed podaniem leku dziecku należy dokładnie przeczytać poniższą instrukcję. Opakowanie zawiera strzykawkę dozującą i łyżeczkę-miarkę. Lekarz lub farmaceuta poradzi, czy należy stosować łyżeczkę, czy strzykawkę.
Napełnianie strzykawki lekiem
1. Zawiesinę należy wstrząsnąć przed każdym użyciem.
2. Wcisnąć nakrętkę i obrócić ją w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
3. Zanurzyć końcówkę strzykawki w zawiesinie i pociągając tłok do góry, pobrać odpowiednią
ilość zawiesiny.4. Jeżeli zauważy się w strzykawce pęcherzyk powietrza, należy wstrzyknąć lek z powrotem do
butelki i powtórzyć czynność z punktu 3.Podanie leku dziecku za pomocą strzykawki
5. Ułożyć dziecko jak do karmienia.
6. Włożyć ostrożnie koniec strzykawki do ust dziecka.
7. Powoli naciskać tłok strzykawki. Nie należy opróżniać strzykawki zbyt szybko. Lek powinien
powoli spływać do ust dziecka.8. Należy dać dziecku czas na połknięcie leku. Gdy dziecko połknie lek, należy podać mu trochę
herbaty lub soku do popicia, aby lek nie pozostał w ustach.Czyszczenie i przechowywanie strzykawki
9. Po użyciu rozmontować strzykawkę, umyć obydwie części, trzymając je pod bieżącą, ciepłą
wodą.10. Osuszyć obydwie części strzykawki. Tłok umieścić z powrotem w strzykawce. Strzykawkę
należy przechowywać w czystym i bezpiecznym miejscu razem z lekiem.11. Po podaniu dziecku ostatniej dawki, wyrzucić strzykawkę razem z butelką.
Podanie leku za pomocą łyżki miarowej
1. Wstrząsnąć silnie butelkę, a następnie zdjąć nakrętkę.
2. Ostrożnie nalać lek na łyżkę tak, aby dokładnie odmierzyć prawidłową dawkę leku.
3. Należy pozwolić pacjentowi powoli połknąć lek.
4. Umyć łyżkę pod bieżącą, ciepłą wodą. Osuszyć i przechowywać razem z lekiem
w bezpiecznym miejscu.Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Azitrox Z Jeśli istnieje podejrzenie, że pacjent przyjął większą niż zalecana dawkę leku, powinien natychmiast skontaktować się z najbliższym szpitalem. Objawami przedawkowania azytromycyny mogą być: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty, biegunka.
Pominięcie zastosowania leku Azitrox Z W razie pominięcia dawki leku, należy podać ją najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak zbliża się już pora podania następnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę i kontynuować zalecony schemat dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W ciągu jednego dnia nie należy przyjmować więcej niż jedną dawkę leku.
Przerwanie stosowania leku Azitrox Z Lek należy przyjmować tak długo, jak zalecił lekarz. Objawy mogą ustąpić przed całkowitym wyleczeniem zakażenia.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy zaprzestać stosowania leku Azitrox Z i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych działań niepożądanych: • Obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg lub gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu, spadek ciśnienia tętniczego krwi, swędzenie skóry i pokrzywka. Mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej (obrzęk naczynioruchowy lub reakcja anafilaktyczna). • Ciężkie reakcje skórne, takie jak powstawanie pęcherzy na skórze, złuszczanie się skóry w jamie ustnej, w okolicy oczu i narządów płciowych, wysypka, zaczerwienienie skóry, obrzęk skóry i błon śluzowych. Może to być ostra uogólniona osutka krostkowa (osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami [pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem]), rumień wielopostaciowy”, „pęcherzowy „rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona)” lub „toksyczna nekroliza naskórka”. • Ciężka lub długotrwała biegunka (z krwią lub śluzem) występująca w trakcie lub po leczeniu lekiem Azitrox Z. Mogą to być objawy ciężkiego zapalenia jelit (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego). • Szybkie lub nieregularne bicie serca – częstość występowania jest nieznana (może występować częściej u kobiet i osób w podeszłym wieku).
W trakcie stosowania leku Azitrox Z mogą wystąpić przedstawione niżej działania niepożądane, uszeregowane według częstości występowania.
Bardzo często występujące działania niepożądane (występujące u co najmniej 1 na 10 pacjentów): - biegunka
Często występujące działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 100 pacjentów): - ból głowy - ból brzucha, nudności, wymioty - zmiany we krwi liczby różnych rodzajów krwinek białych (zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofili, bazofili, monocytów, neutrofili) - zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi
Niezbyt często występujące działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): - zakażenia drożdżakowe, w tym występujące w jamie ustnej lub pochwie, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, ból gardła (zapalenie gardła), zapalenie żołądka i jelit, katar, zaburzenia oddechowe - zmiany we krwi liczby różnych rodzajów krwinek białych (zmniejszenie liczby leukocytów, neutrofili, zwiększenie liczby eozynofili) - reakcje alergiczne o różnej ciężkości, w tym obrzęk naczynioruchowy - jadłowstręt (brak apetytu) - nerwowość, bezsenność - zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, senność, zaburzenia smaku, parestezje (zaburzenia czucia - mrowienie, kłucie lub drętwienie skóry) - zaburzenia widzenia - zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego - kołatanie serca - uderzenia gorąca - duszność, krwawienie z nosa - zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zaburzenia połykania, wzdęty brzuch, suchość błon śluzowych jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny - wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierna potliwość - choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból szyi - bolesne oddawanie moczu, ból nerek - nieregularne miesiączki, zaburzenia jąder - ból w klatce piersiowej, uczucie ogólnego osłabienia fizycznego, obrzęki (np. twarzy lub kończyn), ogólne złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, gorączka, ból - nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (np. dotyczących parametrów krwi lub czynności wątroby) - powikłania po zabiegach
Rzadko występujące działania niepożądane (występujące u 1 do 10 na 10 000 pacjentów): - pobudzenie - reakcja nadwrażliwości na światło - zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna - osutka skórna charakteryzująca się szybkim pojawianiem się obszarów zaczerwienienia skóry usianych niewielkimi krostkami (pęcherzykami wypełnionymi białym lub żółtym płynem)
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - reakcja anafilaktyczna - agresja, niepokój, delirium, omamy - omdlenie, drgawki, niedoczulica, nadmierna aktywność psychoruchowa, osłabienie mięśni - zanik lub zaburzenia węchu, zanik smaku - zaburzenia słuchu, w tym głuchota i (lub) szumy uszne - zaburzenia rytmu serca, w tym jego znaczne przyspieszenie i nieregularność - niskie ciśnienie tętnicze - zapalenie trzustki, przebarwienia języka - ciężka reakcja skórna mogąca przebiegać z pęcherzami, łuszczeniem lub oddzielaniem się naskórka, rumień wielopostaciowy, polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS, ang. Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms); - ból stawów - niewydolność wątroby, rzadko kończąca się śmiercią, piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby - niewydolność nerek, zapalenie nerek - ból brzucha przebiegający z biegunką i gorączką - zmniejszona liczba płytek krwi powodująca skłonność do siniaków lub krwawień, - zmęczenie związane z ciemnym zabarwieniem moczu spowodowane niedokrwistością z rozpadem krwinek czerwonych.
Poniżej podano działania niepożądane związane prawdopodobnie ze stosowaniem azytromycyny stosowanej w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium, inne niż zgłaszane podczas stosowania w innych wskazaniach.
Bardzo często (występujące u co najmniej 1 na 10 pacjentów): - biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne stolce
Często (występujące u 1 do 10 na 100 pacjentów): - jadłowstręt (brak apetytu) - zawroty głowy, ból głowy, parestezje (zaburzenie czucia - mrowienie, kłucie lub drętwienie skór y), zaburzenia smaku - zaburzenia widzenia - głuchota - wysypka, świąd - ból stawów - uczucie zmęczenia
Niezbyt często (występujące u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): - niedoczulica - zaburzenia słuchu, szumy uszne - kołatanie serca - zapalenie wątroby - ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona), reakcja nadwrażliwości na światło - uczucie ogólnego osłabienia fizycznego, złe samopoczucie
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: 22 49-21-301 Fax: 22 49-21-309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Azitrox Z
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, nie dłużej niż 5 dni.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Azitrox Z Substancją czynną leku jest azytromycyna. 5 ml sporządzonej zawiesiny doustnej zawiera 200 mg azytromycyny w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Pozostałe składniki to: sacharoza, trisodu fosforan bezwodny, hydroksypropyloceluloza, guma ksantan, aromat bananowy.
Jak wygląda lek Azitrox Z i co zawiera opakowanie Lek Azitrox Z to sypki, pozbawiony grudek proszek barwy białej, o aromacie bananowym.
W tekturowym pudełku znajduje się jedna butelka polietylenowa z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci, zabezpieczona nakrętką z miarką, dozownik strzykawkowy i łyżka miarowa. Butelka zawiera proszek do sporządzenia 15 ml lub 30 ml zawiesiny doustnej.
Podmiot odpowiedzialny Zentiva k.s., U kabelovny 130, Dolní Měcholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska
Wytwórca S.C. Zentiva S.A., B-dul Theodor Pallady nr 50, sector 3, 032266 Bukareszt, Rumunia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do mie jscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Zentiva Polska Sp. z o.o., ul. Bonifraterska 17, 00-203 Warszawa. Tel. (22) 375 92 00
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azitrox Z, 200 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej
azytromycyny dwuwodnej.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 3,9 g sacharozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej. Jednorodny, sypki, pozbawiony grudek proszek barwy biał ej, o aromacie bananowym.
Azitrox Z jest wskazany w leczeniu nast ępujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1): - zakażenia górnych dróg oddechowych, w tym: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok, bakteryjne zapalenie ucha środkowego; - zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym: ostre bakteryjne zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc; - zakażenia skóry i tkanek miękkich, w tym: rumie ń przewlekły wędrujący (pierwsze stadium boreliozy z Lyme), róża, liszajec, ropne zapalenie skóry.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Azitrox Z należy podawać w pojedynczej dawce dobowej, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.
Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg Dawka całkowita wynosi 1500 mg i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 500 mg raz na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy o masie ciała do 45 kg Dawka całkowita wynosi 30 mg/kg mc. i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 10 mg/kg mc. raz na dobę. Brak danych klinicznych dotyczących stosowania azytromycyny u dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy.
Wielkość pojedynczej dawki produktu Azitrox Z w zależności od masy ciała pacjenta przedstawiono w poniższej tabeli.
Masa ciała Dawkowanie zawiesiny doustnej za pomocą dozownika strzykawkowego za pomocą łyżki miarowej dawka azytromycyny objętość zawiesiny dawka azytromycyny objętość zawiesiny 10-14 kg 100 mg 2,5 ml 100 mg 2,5 ml 15-24 kg 200 mg 5 ml 200 mg 5 ml 25-34 kg 300 mg 7,5 ml 300 mg 7,5 ml 34-44 kg 400 mg 10 ml 400 mg 10 ml ≥45 kg 500 mg można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych
Stosowanie w leczeniu zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez Streptococcus pyogenes Uwaga: W przypadkach paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków azytromycynę należy podawać jedynie pacjentom z nadwrażliwością natychmiastową na antybiotyki beta-laktamowe (patrz punkt 4.4)
Azytromycyna podawana przez 3 dni, w pojedynczych dawkach dobowych wynoszących wywołanego przez streptokoki. Jednak lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zapalenia gardła i (lub) migdałków wywołanego przez bakterie Streptococcus pyogenes oraz profilaktyce ostrego gośćca stawowego jest zwykle penicylina.
W leczeniu rum ienia przewlekłego wędrującego całkowita dawka azytromycyny wynosi 60 mg/kg mc., podawana według następującego schematu: 20 mg/kg mc. w pierwszym dniu, następnie 10 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia leczenia.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie jest konieczn a modyfikacja dawki u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR<10 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wy dalana z żółcią. Nie należy jej stosować u pacjentów z ciężką chorobą wątroby, gdyż nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów. U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt. 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku jest takie samo, jak u pozostałych dorosłych pacjentów. Należy jednak zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów w podeszłym wieku, u których występują stan y sprzyjające powstawaniu arytmii, gdyż w tej grupie wiekowej jest zwiększone ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania Dawk ę należy odmierzać za pomocą dozownika strzykawkowego lub łyżeczki miarowej. Azitrox Z w postaci zawiesiny jest przeznaczony do stosowania u dzieci o masie ciała poniżej 45 kg.
Dzieci o masie ciała do 15 kg. Dawkę należy odmierzyć jak naj dokładniej za pomocą dołączonego dozownika strzykawkowego o pojemności 5 ml. Dozownik strzykawkowy ma podziałkę co 0,25 ml; jeden stopień podziałki odpowiada 10 mg azytromycyny.
Dzieci o masie ciała powyżej 15 kg. Dawkę należy odmierzać za pomocą dołącz onej łyżeczki miarowej.
Dzieci o masie ciała powyżej 45 kg. Można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych.
Stosowanie produktu jest przeciwwskazane u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę lub na którykolwiek antybiotyk z grupy makrolidów lub ketolidów, lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych wymienionych w punkcie 6.1.
Nadwrażliwość Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych, notowano wstępowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rza dko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznej nekrolizy naskórka (zespół Lyella, ang. TEN)) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na azytromycynę występowały nawroty objaw ów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby Wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, dlatego produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną żółtaczką, ciemno zabarwiony mocz, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa, należy niezwłocznie przeprowadzić badania (testy) czynności wątroby. Należy przerwać stosowanie azytromycyny, jeżeli wystąpiły zaburzenia czynności wątroby.
Stosowanie długotrwałe Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i azytromycyną. Jednak ze względu na możliwość wystąpienie zatrucia sporyszem, nie należy jed nocześnie stosować azytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.5).
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes. Nie można całkowicie wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wydłużenia repolaryzacji serca (patrz punkt 4.8). Dlatego należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów, u których występują stan y sprzyjające powstawaniu arytmii (szczególnie u kobiet i osób w podeszłym wieku): - z wrodzonym lub potwierdzonym w badaniach wydłużeniem odstępu QT, - z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokalemią i hipomagnezemią, - z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca, - równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, np. leki przeciwarytmiczne z klasy IA (chinidyna i prokainamid) i III (dofetylid , amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd; leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram; fluorochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, spowodowanego przez Streptococcus pyogenes, oraz w za pobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reu matycznej.
Choroby przenoszone drogą płciową Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum.
Nadkażenia Podobnie jak podczas stosowania innych antybiotyków, należy obserwow ać czy u pacjentów nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami. Ze względu na oporność krzyżową, nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakaże ń szczepami bakterii Gram-dodatnich opornymi na erytromycnynę i większością szczepów gronkowców opornych na metycylinę . Należy wziąć pod uwagę lokalną oporność na azytromycynę.
Niewydolność nerek U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min) stwierdzono zwiększenie o 33% całkowitego wpływu azytromycyny na organizm (patrz punkt 5.2).
Zakażenia Clostridium difficile Notowano występowanie biegunki i rzekomobłoniastego zapalenia jelit wywołanego przez Clostridium difficile po za stosowaniu antybiotyków makrolidowych. Dlatego należy ściśle obserwować pacjenta, u którego biegunka wystąpiła w związku ze stosowaniem zawiesiną Azitrox Z. Biegunka spowodowana zakażeniami Clostridum difficile może wystąpić w trakcie leczenia prawie każdym antybiotykiem, w tym azytromycyną. Obserwowano przypadki o różnym nasileniu: od lekkiej bie gunki do ciężkiego zapalenia jelit zakończonego zgonem. Zakażenia Clostridum difficile mogą być oporne na leczenie antybiotykami i może być konieczne usunięcie okrężnicy. Dlatego należy zawsze uwzględnić możliwość zakażenia Clostridum difficile u pacjentów, u k tórych biegunka wystąpiła w trakcie lub po antybiotykoterapii. W takich przypadkach należy bardzo dokładnie zebrać wywiad, gdyż notowano przypadki biegunki w przebiegu zakażeń Clostridum difficile, wyst ępującej ponad dwa miesiące po zakończeniu leczenia an tybiotykiem. Jeśli u pacjenta wystąpi biegunka, należy rozważyć przerwanie leczenia azytromycyną i rozpocząć celowane leczenie przeciwko Clostridum difficile.
Zaburzenia neurologiczne i psychiczne Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytomycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Miastenia W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego.
Zakażone rany oparzeniowe Nie należy stosować azytromycyny w leczeni u zakażonych ran oparzeniowych.
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci i zap obieganiu im.
Substancje pomocnicze Azitrox Z zawiera sacharozę (5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 3,9 g sacharozy). Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobor em sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę (5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 7,5 mg sodu) , to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Leki zobojętniające Jednoczesne stosowanie azytromycyny i leków zobojętniających sok żołądkowy powoduje zmniejszenie maksymalnych stężeń azytromycyny w surowicy, bez wpływu na jej całkowitą biodostępność, chociaż największe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 25%. Azytromycynę należy podawać co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających.
Cetyryzyna U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce odstępu QT.
Cyzapryd Cyzapryd wydłuża odstęp QT. Należy więc zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu azytromycyny i cyzaprydu ze względu na zwiększenie się ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Dydanozyna Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg/dobę i dydanozyny w dawce 400 mg/dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w stanie równowagi w porównaniu do placebo.
Digoksyna i kolchicyna (substraty glikoproteiny P) Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych w tym azytromycyny, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P (np. digoksyny) w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub wielokrotnych dawek 1200 mg lub 600 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej zydowudyny (klinicznie czynnego metabolitu) w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może być ono korzystne dla pacjenta.
Alkaloidy sporyszu Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie zaleca się jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Leki metabolizowane z udziałem cytochromu P450 Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyc zne, obserwowane dla erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azy tromycyny i wymienionych poniżej leków, które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie testu hamowania reduktazy HMG-CoA). Niemniej jednak po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki rabdomiolizy u pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina W badaniu interakcj i farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cymetydyna W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na fa rmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny, podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny. Nie obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie zwiększało działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Obserwowano nasilenie działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustn ych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie C max
0- 5
należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy mon itorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych .
Flukonazol Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu. Jednakże obserwowano niemające znaczenia klinicznego zmniejszenie się wartości C max
azytromycyny.
Indynawir Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg i nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki .
Ryfabutyna Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i azytromycyny nie miało wpływu na stężenie tych substancji w surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z jednoczesnym leczeniem azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce max
Terfenadyna W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliw ości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom.
Triazolam W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów f armakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu podawanego z placebo.
Trimetoprym i sulfametoksazol Jednoczesne stosowanie trimetoprymu i sulfametoksazolu (w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni wraz z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprymu ani sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.
Ciąża Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach toksycznego wpływ u na reprodukcję u zwierząt w ykazano, że azytromycyna przenika przez barierę łożyska, nie powodując jednak działania teratogennego. Bezpieczeństwo stosowania azytromycyny w okresie ciąży nie zostało potwierdzone. Dlatego też azytromycynę należy stosować w okresie ciąży, jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią Zaobserwowano, że azytromycyna przenika do mleka kobie cego. Nie przeprowadzono jednak odpowiednich, prawidłowo kontrolowanych badań klinicznych u kobiet karmiących, określających farmakokinetykę wydzielania azytromycyny do mleka kobiecego.
Płodność W badaniach płodności przeprowadzonych na szczurach, zaobserwowano zmniejszony ws kaźnik poczęć po podaniu azytromycyny. Znaczenie tej obserwacji u ludzi jest nieznane.
Brak dowodów świadczących o tym, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
W poniższej tabeli przedstawiono podsumowanie działań niepożądanych azytromycyny, uporządkowane według klasyfikacji układów i narządów MedDRA oraz częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często Drożdżyca, zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, zapalenie żołą dka i jelit, zapalenie błony śluzowej nosa, zaburzenia oddechowe, drożdżakowe zakażenie jamy ustnej Częstość nieznana Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często Leukopenia, neutropenia, eozynofilia Częstość nieznana Małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość Częstość nieznana Reakcja anafilaktyczna (patrz punkt 4.4) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często Jadłowstręt Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Nerwowość, bezsenność Rzadko Pobudzenie Częstość nieznana Agresja, niepokój, delirium, omamy Zaburzenia układu nerwowego Często Ból głowy Niezbyt często Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, senność, zaburzenia smaku, parestezje Częstość nieznana Omdlenie, drgawki, niedoczulica, nadmierna aktywność psychoruchowa, brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, miastenia (patrz punkt 4.4) Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Częstość nieznana Zaburzenia słuchu, w tym głuchota i (lub) szumy uszne Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca Częstość nieznana Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4), zaburzenia rytmu serca (patrz punkt 4.4), w tym częstoskurcz komorowy, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt 4.4) Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Uderzenia gorąca Częstość nieznana Niedociśnienie tętnicze Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Duszność, krwawienie z nosa Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka Często Wymioty, ból brzucha, nudności Niezbyt często Zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zaburzenia połykania, wzdęty brzuch, suchość błony śluzowej jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny Częstość nieznana Zapalenie trzustki, przebarwienia języka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna Częstość nieznana Niewydolność wątroby (rzadko zakończona zgonem) (patrz punkt 4.4), piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierna potliwość Rzadko Reakcja nadwrażliwości na światło, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Częstość nieznana Zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka(zespół Lyella, ang. TEN), rumień wielopostaciowy, polekowa wysypka z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból szyi Częstość nieznana Ból stawów Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często Bolesne oddawanie moczu, ból nerek
zapalenie nerek Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często Nieregularne krwawienia miesiączkowe, zaburzenia jąder Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Ból w klatce piersiowej, obrzęk, złe samopoczucie, astenia, uczucie zmęczenia, obrzęk twarzy, gorączka, ból, obrzęk obwodowy Badania diagnostyczne Często Zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofilów, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi, zwiększenie liczby bazofili, zwiększenie liczby monocytów, zwiększenie liczby neutrofili Niezbyt często Zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia chlorków, zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie liczby płytek krwi, zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia wodorowęglanów, nieprawidłowe stężenie sodu Urazy i zatrucia Niezbyt często Powikłania po zabiegach
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny w leczeniu zakażeń kompleksem Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Te działania niepożądane różnią się rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas stosowania azytromycyny w postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często Zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zaburzenia smaku Niezbyt często Niedoczulica Zaburzenia oka Często Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Często Głuchota Niezbyt często Zaburzenia słuchu, szumy uszne Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne stolce Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często Zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Wysypka, świąd Niezbyt często Zespół Stevensa-Johnsona, reakcja nadwrażliwości na światło Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często Ból stawów Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często Uczucie zmęczenia Niezbyt często Astenia, złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa. Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialne go w Polsce.
Działania niepożądane obserwowane po zastosowaniu dawek większych niż zalecane były podobne do tych, które występowały po podaniu prawidłowych dawek. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków makrolidowych są: przemija jąca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku przedawkowania należy podać węgiel aktywny i zastosować ogólne leczenie objawowe i podtrzymujące czynności życiowe.
Gru pa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy kod ATC: J01FA10
Azytromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem makrolidowym, należącym do grupy azalidów. Jej c ząsteczka powstała przez dodanie atomu azotu do pierścienia lakto nowego erytromycyny A. Masa cząsteczkowa wynosi 749. Nazwa chemiczna azytromycyny to 9-deoksy-9a-azo-9a-metylo-9a- homoerytromycna A.
Mechanizm działania Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białka bakteryjnego poprzez wiązani e się z podjednostką 50 S rybosomów i hamowanie translokacji peptydów. Działanie jest głównie bakteriostatyczne.
Mechanizm oporności Oporność na azytromycynę może być oparta na następujących mechanizmach: − aktywne usuwanie leku z komórki: oporność może być spowodowana zwiększeniem liczby pomp usuwających lek z komórki; dotyczy to tylko makrolidów z pierścieniem 14- i 15- członowym (tzw. fenotyp M); − zmiana struktury docelowej: powinowactwo do miejsc wiązania rybosomu jest zmniejszone wskutek metylacji podjednostki 23S rRNA, co powoduje oporność na makrolidy (M), linkozamidy (L) i streptograminy z grupy B (S B ) (tzw. fenotyp MLS B ); − pompy usuwających lek z komórki mogą aktywnie transportować azytromycynę z komórki; − inaktywacja enzymatyczna makrolidów jest mniej istotna pod względem klinicznym. Dla fenotypu M obserwuje się całkowitą oporność krzyżową między azytromycyną, klarytromycyną, erytromycyną i roksytromycyną. Fenotyp MLS B
klindamycyną i streptograminą B. W przypadku makrolidu z pierścieniem 16-członowym – spiramycyny – występuje częściowa oporność krzyżowa.
Wartości graniczne Zgodnie z wytycznymi NCCLS (ang. National Committee on Clinical and Laboratory Standards), określono następujące stężenia graniczne dla azytromy cyny: - wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l - Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l - Streptococcus pneumoniae i Streptococcus pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l.
Zgodnie z wytycznymi EUCAST (ang. European Committee on Antimicrobial Suspectibility Testing), określono następujące stężenia graniczne dla azytromycyny: - Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/l; oporne >4 mg/l - Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l - Staphylococcus aureus: wr ażliwe ≤1 mg/l; oporne >2 mg/l - Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l.
Wrażliwość Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranych gatunków drobnoustroju może się różnić w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Dla oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza w przypadku leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty. Patogeny, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej: częstość występowania oporności jest równa lub większa niż 10% w co najmniej jednym kraju Unii Europejskiej.
Tabela. Zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny
Gatunki zwykle wrażliwe Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę Streptococcus pyogenes (grupa A) Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Escherichia coli ETEC Escherichia coli EAEC Bakterie beztlenowe Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp. Inne drobnoustroje Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis Chlamydia pneumoniae Mycoplasma pneumoniae Gatunki, wśród których może wystąpić oporność nabyta Gram-dodatnie bakterie tlenowe Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę Drobnoustroje o oporności naturalnej Gram-dodatnie bakterie tlenowe Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. (MRSA, MRSE*) Bakterie Gram-ujemne Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Escherichia coli Bakterie beztlenowe Grupa Bacteroides fragilis * Gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały umieszczone w tej części tabeli, ponieważ rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę.
Ocena badań przeprowadzonych u dzieci wskazuje, że stosowanie azytromycyny nie jest zalecane w leczeniu malarii ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z lekami zawierającymi chlorochinę lub artemizyninę, ponieważ nie ustalono non-inferiority w stosunku do leków przeciwmalarycznych zalecanych w leczeniu niepowikłanej malarii.
Wchłanianie Dostępność biologiczna azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest po 2-3 godzinach po podaniu produktu leczniczego.
Dystrybucja Azytromycyna podawana doustnie ulega dystrybucji w całym organizmie. Badania farmakokinetyczne wykazały, że znacznie większe stężenia azytromycyny występują w tkankach (do 50-krotnie większe niż maksymalne stężenie w osoczu), co wskazuje na znaczny stopień wiązania subst ancji w tkankach.
Stężenia w zakażonych tkankach, takich jak tkanka płuc, migdałków i gruczołu krokowego, są większe niż wartość MRC 90
dawki 500 mg. Wiązanie azytromycyny z białkami jes t zmienne i zależy od stężenia w surowicy - od 52% (stężenie 0,05 mg/l) do 12% (stężenie 0,5 mg/l). Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi 31,1 l/kg.
Eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny jest wydala ne z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Szczególnie wysokie stężenia azytromycyny w postaci niezmienionej stwierdzono w ludzkiej żółci. Także w ż ółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych wykazało, że metabolity azytromycyny nie wykazują aktywności mikrobiologicznej.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR 10-80 ml/min) podanie doustne azytromycyny w pojedynczej dawce 1 g powodowało zwiększenie średniej wartości C max
0-120
(GFR >80 ml/min). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek średnia wartość C max
zwiększała się o 61%, a AUC 0-120
Niewydolność wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie stwierdzono istotnych zmian farmakokinet yki azytromycyny w surowicy w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby. U pacjentów tych następuje wzrost wydalanie azytromycyny z moczem, prawdopodobnie w celu wyrównania zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku Farma kokinetyka azytromycyny u mężczyzn w podeszłym wieku była zbliżona do stwierdzonej u młodych u dorosłych; u kobiet w podeszłym wieku, pomimo większych stężeń maksymalnych (o 30–50%) nie następowała jednak znaczna kumulacja leku .
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież Farmakokinetykę azytromycyny w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat. Po podaniu azytromycyny w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu, a następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia, wartości C max
0,6 roku do 5 lat oraz 383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat) były nieznacznie mniejsze niż analogiczne wartości u dorosłych. Wartość t ½ , wynosząca 36 godzin, u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości spodziewanych u dorosłych.
W badaniach na zwierzętach, w których azytromycynę stosowano w dawkach 40-krotnie przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, że powoduje ona przemijającą fosfolipidozę, w zasadzie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie stwierdzono ob jawów toksyczności u pacjentów, u których azytromycyna jest stosowana zgodnie z zaleceniami.
Działanie rakotwórcze Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego, szczególnie, że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w leczeniu krótkotrwałym.
Działanie mutagenne W standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych na modelach testowych in vivo i in vitro nie wykazano mutagennego działania azytromycyny.
Działanie teratogenne W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie obserwowano działania teratogennego. U szczurów azytromycyna w dawkach 100 do 200 mg/kg mc. na dobę powodowała niewielkie opóźnienie kostnienia u płodów oraz zwiększenie masy ciała u matek. W badaniach na szczurach w okresie okołoporodowym i pourodzeniowym obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
Sacharoza Trisodu fosforan bezwodny Hydroksypropyloceluloza Guma ksantan Aromat bananowy
Nie dotyczy.
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: 2 lata. Sporządzona zawiesi na: 5 dni w temperaturze poniżej 25°C.
Suchy proszek Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Sporządzona zawiesina Patrz punkt 6.3.
Butelka polietylenowa (HDPE) z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci, zabezpieczona nakrętką z miarką, dozownik strzykawkowy i łyżka miarowa w tekturowym pudełku. Butelka zawiera proszek (14,5 g lub 29 g) do sporządzenia odpowiednio 15 ml lub 30 ml zawiesiny doustnej.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 15 ml zawiesiny doustnej Dobrze wstrząsnąć suchy proszek. W celu otrzymania zawiesiny doustnej w pojemniku o pojemności zawiera 200 mg azytromycyny w 5 ml. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać nie dłużej niż 5 dni, w temperaturze poni żej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 30 ml zawiesiny doustnej Dobrze wstrząsnąć suchy proszek. W celu otrzymania zawiesiny doustnej w pojemniku o pojemności zawiera 200 mg azytromycyny w 5 ml. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać nie dłużej niż 5 dni, w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Wstrząsnąć zawiesinę przed każdym użyciem!
Zentiva k.s., U kabelovny 130, Dolní Měcholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska
Pozwolenie nr: 21269
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 18.06.2013 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 07.05.2018 r.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azitrox Z, 200 mg/5 ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
azytromycyny dwuwodnej.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 3,9 g sacharozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej. Jednorodny, sypki, pozbawiony grudek proszek barwy biał ej, o aromacie bananowym.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE tri
4.1 Wskazania do stosowania
Azitrox Z jest wskazany w leczeniu nast ępujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1): - zakażenia górnych dróg oddechowych, w tym: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok, bakteryjne zapalenie ucha środkowego; - zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym: ostre bakteryjne zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc; - zakażenia skóry i tkanek miękkich, w tym: rumie ń przewlekły wędrujący (pierwsze stadium boreliozy z Lyme), róża, liszajec, ropne zapalenie skóry.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Azitrox Z należy podawać w pojedynczej dawce dobowej, 1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku.
Dorośli i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg Dawka całkowita wynosi 1500 mg i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 500 mg raz na dobę. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy o masie ciała do 45 kg Dawka całkowita wynosi 30 mg/kg mc. i należy ją podać w ciągu trzech dni: po 10 mg/kg mc. raz na dobę. Brak danych klinicznych dotyczących stosowania azytromycyny u dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy.
Wielkość pojedynczej dawki produktu Azitrox Z w zależności od masy ciała pacjenta przedstawiono w poniższej tabeli.
Masa ciała Dawkowanie zawiesiny doustnej za pomocą dozownika strzykawkowego za pomocą łyżki miarowej dawka azytromycyny objętość zawiesiny dawka azytromycyny objętość zawiesiny 10-14 kg 100 mg 2,5 ml 100 mg 2,5 ml 15-24 kg 200 mg 5 ml 200 mg 5 ml 25-34 kg 300 mg 7,5 ml 300 mg 7,5 ml 34-44 kg 400 mg 10 ml 400 mg 10 ml ≥45 kg 500 mg można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych
Stosowanie w leczeniu zapalenia gardła i migdałków wywołanego przez Streptococcus pyogenes Uwaga: W przypadkach paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków azytromycynę należy podawać jedynie pacjentom z nadwrażliwością natychmiastową na antybiotyki beta-laktamowe (patrz punkt 4.4)
Azytromycyna podawana przez 3 dni, w pojedynczych dawkach dobowych wynoszących wywołanego przez streptokoki. Jednak lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zapalenia gardła i (lub) migdałków wywołanego przez bakterie Streptococcus pyogenes oraz profilaktyce ostrego gośćca stawowego jest zwykle penicylina.
W leczeniu rum ienia przewlekłego wędrującego całkowita dawka azytromycyny wynosi 60 mg/kg mc., podawana według następującego schematu: 20 mg/kg mc. w pierwszym dniu, następnie 10 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia leczenia.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie jest konieczn a modyfikacja dawki u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR<10 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wy dalana z żółcią. Nie należy jej stosować u pacjentów z ciężką chorobą wątroby, gdyż nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów. U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt. 4.4).
Pacjenci w podeszłym wieku Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku jest takie samo, jak u pozostałych dorosłych pacjentów. Należy jednak zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów w podeszłym wieku, u których występują stan y sprzyjające powstawaniu arytmii, gdyż w tej grupie wiekowej jest zwiększone ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania Dawk ę należy odmierzać za pomocą dozownika strzykawkowego lub łyżeczki miarowej. Azitrox Z w postaci zawiesiny jest przeznaczony do stosowania u dzieci o masie ciała poniżej 45 kg.
Dzieci o masie ciała do 15 kg. Dawkę należy odmierzyć jak naj dokładniej za pomocą dołączonego dozownika strzykawkowego o pojemności 5 ml. Dozownik strzykawkowy ma podziałkę co 0,25 ml; jeden stopień podziałki odpowiada 10 mg azytromycyny.
Dzieci o masie ciała powyżej 15 kg. Dawkę należy odmierzać za pomocą dołącz onej łyżeczki miarowej.
Dzieci o masie ciała powyżej 45 kg. Można podawać dawkę oraz postać leku jak dla dorosłych.
4.3 Przeciwwskazania
Stosowanie produktu jest przeciwwskazane u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę lub na którykolwiek antybiotyk z grupy makrolidów lub ketolidów, lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych wymienionych w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą ce stosowania
Nadwrażliwość Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych, notowano wstępowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rza dko zakończonych zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznej nekrolizy naskórka (zespół Lyella, ang. TEN)) (rzadko prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na azytromycynę występowały nawroty objaw ów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby Wątroba jest główną drogą eliminacji azytromycyny, dlatego produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Podczas stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, prowadzącego do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną żółtaczką, ciemno zabarwiony mocz, skłonność do krwawień lub encefalopatia wątrobowa, należy niezwłocznie przeprowadzić badania (testy) czynności wątroby. Należy przerwać stosowanie azytromycyny, jeżeli wystąpiły zaburzenia czynności wątroby.
Stosowanie długotrwałe Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i azytromycyną. Jednak ze względu na możliwość wystąpienie zatrucia sporyszem, nie należy jed nocześnie stosować azytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.5).
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade de pointes. Nie można całkowicie wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wydłużenia repolaryzacji serca (patrz punkt 4.8). Dlatego należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów, u których występują stan y sprzyjające powstawaniu arytmii (szczególnie u kobiet i osób w podeszłym wieku): - z wrodzonym lub potwierdzonym w badaniach wydłużeniem odstępu QT, - z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokalemią i hipomagnezemią, - z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca, - równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, np. leki przeciwarytmiczne z klasy IA (chinidyna i prokainamid) i III (dofetylid , amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd; leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram; fluorochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych, spowodowanego przez Streptococcus pyogenes, oraz w za pobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reu matycznej.
Choroby przenoszone drogą płciową Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje zakażenie T. pallidum.
Nadkażenia Podobnie jak podczas stosowania innych antybiotyków, należy obserwow ać czy u pacjentów nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami. Ze względu na oporność krzyżową, nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakaże ń szczepami bakterii Gram-dodatnich opornymi na erytromycnynę i większością szczepów gronkowców opornych na metycylinę . Należy wziąć pod uwagę lokalną oporność na azytromycynę.
Niewydolność nerek U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min) stwierdzono zwiększenie o 33% całkowitego wpływu azytromycyny na organizm (patrz punkt 5.2).
Zakażenia Clostridium difficile Notowano występowanie biegunki i rzekomobłoniastego zapalenia jelit wywołanego przez Clostridium difficile po za stosowaniu antybiotyków makrolidowych. Dlatego należy ściśle obserwować pacjenta, u którego biegunka wystąpiła w związku ze stosowaniem zawiesiną Azitrox Z. Biegunka spowodowana zakażeniami Clostridum difficile może wystąpić w trakcie leczenia prawie każdym antybiotykiem, w tym azytromycyną. Obserwowano przypadki o różnym nasileniu: od lekkiej bie gunki do ciężkiego zapalenia jelit zakończonego zgonem. Zakażenia Clostridum difficile mogą być oporne na leczenie antybiotykami i może być konieczne usunięcie okrężnicy. Dlatego należy zawsze uwzględnić możliwość zakażenia Clostridum difficile u pacjentów, u k tórych biegunka wystąpiła w trakcie lub po antybiotykoterapii. W takich przypadkach należy bardzo dokładnie zebrać wywiad, gdyż notowano przypadki biegunki w przebiegu zakażeń Clostridum difficile, wyst ępującej ponad dwa miesiące po zakończeniu leczenia an tybiotykiem. Jeśli u pacjenta wystąpi biegunka, należy rozważyć przerwanie leczenia azytromycyną i rozpocząć celowane leczenie przeciwko Clostridum difficile.
Zaburzenia neurologiczne i psychiczne Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytomycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.
Miastenia W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu miastenicznego.
Zakażone rany oparzeniowe Nie należy stosować azytromycyny w leczeni u zakażonych ran oparzeniowych.
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci i zap obieganiu im.
Substancje pomocnicze Azitrox Z zawiera sacharozę (5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 3,9 g sacharozy). Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobor em sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę (5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 7,5 mg sodu) , to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające Jednoczesne stosowanie azytromycyny i leków zobojętniających sok żołądkowy powoduje zmniejszenie maksymalnych stężeń azytromycyny w surowicy, bez wpływu na jej całkowitą biodostępność, chociaż największe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 25%. Azytromycynę należy podawać co najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu leków zobojętniających.
Cetyryzyna U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce odstępu QT.
Cyzapryd Cyzapryd wydłuża odstęp QT. Należy więc zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu azytromycyny i cyzaprydu ze względu na zwiększenie się ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Dydanozyna Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg/dobę i dydanozyny w dawce 400 mg/dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w stanie równowagi w porównaniu do placebo.
Digoksyna i kolchicyna (substraty glikoproteiny P) Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych w tym azytromycyny, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P (np. digoksyny) w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub wielokrotnych dawek 1200 mg lub 600 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej zydowudyny (klinicznie czynnego metabolitu) w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może być ono korzystne dla pacjenta.
Alkaloidy sporyszu Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie zaleca się jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Leki metabolizowane z udziałem cytochromu P450 Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyc zne, obserwowane dla erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azy tromycyny i wymienionych poniżej leków, które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie testu hamowania reduktazy HMG-CoA). Niemniej jednak po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki rabdomiolizy u pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina W badaniu interakcj i farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cymetydyna W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na fa rmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny, podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny. Nie obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie zwiększało działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Obserwowano nasilenie działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustn ych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie C max
0- 5
należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy mon itorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych .
Flukonazol Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu. Jednakże obserwowano niemające znaczenia klinicznego zmniejszenie się wartości C max
azytromycyny.
Indynawir Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg i nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki .
Ryfabutyna Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i azytromycyny nie miało wpływu na stężenie tych substancji w surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z jednoczesnym leczeniem azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce max
Terfenadyna W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było całkowicie wykluczyć możliw ości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom.
Triazolam W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów f armakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu podawanego z placebo.
Trimetoprym i sulfametoksazol Jednoczesne stosowanie trimetoprymu i sulfametoksazolu (w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni wraz z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprymu ani sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktacj ę
Ciąża Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach toksycznego wpływ u na reprodukcję u zwierząt w ykazano, że azytromycyna przenika przez barierę łożyska, nie powodując jednak działania teratogennego. Bezpieczeństwo stosowania azytromycyny w okresie ciąży nie zostało potwierdzone. Dlatego też azytromycynę należy stosować w okresie ciąży, jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią Zaobserwowano, że azytromycyna przenika do mleka kobie cego. Nie przeprowadzono jednak odpowiednich, prawidłowo kontrolowanych badań klinicznych u kobiet karmiących, określających farmakokinetykę wydzielania azytromycyny do mleka kobiecego.
Płodność W badaniach płodności przeprowadzonych na szczurach, zaobserwowano zmniejszony ws kaźnik poczęć po podaniu azytromycyny. Znaczenie tej obserwacji u ludzi jest nieznane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak dowodów świadczących o tym, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
4.8 Działania niepożądane
W poniższej tabeli przedstawiono podsumowanie działań niepożądanych azytromycyny, uporządkowane według klasyfikacji układów i narządów MedDRA oraz częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często Drożdżyca, zakażenie pochwy, zapalenie płuc, zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne, zapalenie gardła, zapalenie żołą dka i jelit, zapalenie błony śluzowej nosa, zaburzenia oddechowe, drożdżakowe zakażenie jamy ustnej Częstość nieznana Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często Leukopenia, neutropenia, eozynofilia Częstość nieznana Małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość Częstość nieznana Reakcja anafilaktyczna (patrz punkt 4.4) Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt często Jadłowstręt Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Nerwowość, bezsenność Rzadko Pobudzenie Częstość nieznana Agresja, niepokój, delirium, omamy Zaburzenia układu nerwowego Często Ból głowy Niezbyt często Zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, senność, zaburzenia smaku, parestezje Częstość nieznana Omdlenie, drgawki, niedoczulica, nadmierna aktywność psychoruchowa, brak węchu, brak smaku, zaburzenia węchu, miastenia (patrz punkt 4.4) Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Częstość nieznana Zaburzenia słuchu, w tym głuchota i (lub) szumy uszne Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca Częstość nieznana Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4), zaburzenia rytmu serca (patrz punkt 4.4), w tym częstoskurcz komorowy, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkt 4.4) Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Uderzenia gorąca Częstość nieznana Niedociśnienie tętnicze Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często Duszność, krwawienie z nosa Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka Często Wymioty, ból brzucha, nudności Niezbyt często Zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zaburzenia połykania, wzdęty brzuch, suchość błony śluzowej jamy ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, owrzodzenie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny Częstość nieznana Zapalenie trzustki, przebarwienia języka Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko Zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna Częstość nieznana Niewydolność wątroby (rzadko zakończona zgonem) (patrz punkt 4.4), piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często Wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierna potliwość Rzadko Reakcja nadwrażliwości na światło, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Częstość nieznana Zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka(zespół Lyella, ang. TEN), rumień wielopostaciowy, polekowa wysypka z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS) Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często Choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból pleców, ból szyi Częstość nieznana Ból stawów Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często Bolesne oddawanie moczu, ból nerek
zapalenie nerek Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Niezbyt często Nieregularne krwawienia miesiączkowe, zaburzenia jąder Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Ból w klatce piersiowej, obrzęk, złe samopoczucie, astenia, uczucie zmęczenia, obrzęk twarzy, gorączka, ból, obrzęk obwodowy Badania diagnostyczne Często Zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie liczby eozynofilów, zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi, zwiększenie liczby bazofili, zwiększenie liczby monocytów, zwiększenie liczby neutrofili Niezbyt często Zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, nieprawidłowe stężenie potasu we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia chlorków, zwiększenie stężenia glukozy, zwiększenie liczby płytek krwi, zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia wodorowęglanów, nieprawidłowe stężenie sodu Urazy i zatrucia Niezbyt często Powikłania po zabiegach
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny w leczeniu zakażeń kompleksem Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Te działania niepożądane różnią się rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas stosowania azytromycyny w postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu.
Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Jadłowstręt Zaburzenia układu nerwowego Często Zawroty głowy, ból głowy, parestezje, zaburzenia smaku Niezbyt często Niedoczulica Zaburzenia oka Często Zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Często Głuchota Niezbyt często Zaburzenia słuchu, szumy uszne Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne stolce Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często Zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Wysypka, świąd Niezbyt często Zespół Stevensa-Johnsona, reakcja nadwrażliwości na światło Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej Często Ból stawów Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często Uczucie zmęczenia Niezbyt często Astenia, złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa. Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309 strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialne go w Polsce.
4.9 Przedawkowanie
Działania niepożądane obserwowane po zastosowaniu dawek większych niż zalecane były podobne do tych, które występowały po podaniu prawidłowych dawek. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków makrolidowych są: przemija jąca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku przedawkowania należy podać węgiel aktywny i zastosować ogólne leczenie objawowe i podtrzymujące czynności życiowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Gru pa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy kod ATC: J01FA10
Azytromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem makrolidowym, należącym do grupy azalidów. Jej c ząsteczka powstała przez dodanie atomu azotu do pierścienia lakto nowego erytromycyny A. Masa cząsteczkowa wynosi 749. Nazwa chemiczna azytromycyny to 9-deoksy-9a-azo-9a-metylo-9a- homoerytromycna A.
Mechanizm działania Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białka bakteryjnego poprzez wiązani e się z podjednostką 50 S rybosomów i hamowanie translokacji peptydów. Działanie jest głównie bakteriostatyczne.
Mechanizm oporności Oporność na azytromycynę może być oparta na następujących mechanizmach: − aktywne usuwanie leku z komórki: oporność może być spowodowana zwiększeniem liczby pomp usuwających lek z komórki; dotyczy to tylko makrolidów z pierścieniem 14- i 15- członowym (tzw. fenotyp M); − zmiana struktury docelowej: powinowactwo do miejsc wiązania rybosomu jest zmniejszone wskutek metylacji podjednostki 23S rRNA, co powoduje oporność na makrolidy (M), linkozamidy (L) i streptograminy z grupy B (S B ) (tzw. fenotyp MLS B ); − pompy usuwających lek z komórki mogą aktywnie transportować azytromycynę z komórki; − inaktywacja enzymatyczna makrolidów jest mniej istotna pod względem klinicznym. Dla fenotypu M obserwuje się całkowitą oporność krzyżową między azytromycyną, klarytromycyną, erytromycyną i roksytromycyną. Fenotyp MLS B
klindamycyną i streptograminą B. W przypadku makrolidu z pierścieniem 16-członowym – spiramycyny – występuje częściowa oporność krzyżowa.
Wartości graniczne Zgodnie z wytycznymi NCCLS (ang. National Committee on Clinical and Laboratory Standards), określono następujące stężenia graniczne dla azytromy cyny: - wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l - Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l - Streptococcus pneumoniae i Streptococcus pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l.
Zgodnie z wytycznymi EUCAST (ang. European Committee on Antimicrobial Suspectibility Testing), określono następujące stężenia graniczne dla azytromycyny: - Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/l; oporne >4 mg/l - Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l - Staphylococcus aureus: wr ażliwe ≤1 mg/l; oporne >2 mg/l - Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l.
Wrażliwość Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranych gatunków drobnoustroju może się różnić w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Dla oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza w przypadku leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty. Patogeny, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej: częstość występowania oporności jest równa lub większa niż 10% w co najmniej jednym kraju Unii Europejskiej.
Tabela. Zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny
Gatunki zwykle wrażliwe Gram-dodatnie bakterie tlenowe Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę Streptococcus pyogenes (grupa A) Gram-ujemne bakterie tlenowe Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Escherichia coli ETEC Escherichia coli EAEC Bakterie beztlenowe Clostridium perfringens Fusobacterium spp. Prevotella spp. Porphyromonas spp. Inne drobnoustroje Borrelia burgdorferi Chlamydia trachomatis Chlamydia pneumoniae Mycoplasma pneumoniae Gatunki, wśród których może wystąpić oporność nabyta Gram-dodatnie bakterie tlenowe Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę Drobnoustroje o oporności naturalnej Gram-dodatnie bakterie tlenowe Enterococcus faecalis Staphylococcus spp. (MRSA, MRSE*) Bakterie Gram-ujemne Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Escherichia coli Bakterie beztlenowe Grupa Bacteroides fragilis * Gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały umieszczone w tej części tabeli, ponieważ rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę.
Ocena badań przeprowadzonych u dzieci wskazuje, że stosowanie azytromycyny nie jest zalecane w leczeniu malarii ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z lekami zawierającymi chlorochinę lub artemizyninę, ponieważ nie ustalono non-inferiority w stosunku do leków przeciwmalarycznych zalecanych w leczeniu niepowikłanej malarii.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Dostępność biologiczna azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu osiągane jest po 2-3 godzinach po podaniu produktu leczniczego.
Dystrybucja Azytromycyna podawana doustnie ulega dystrybucji w całym organizmie. Badania farmakokinetyczne wykazały, że znacznie większe stężenia azytromycyny występują w tkankach (do 50-krotnie większe niż maksymalne stężenie w osoczu), co wskazuje na znaczny stopień wiązania subst ancji w tkankach.
Stężenia w zakażonych tkankach, takich jak tkanka płuc, migdałków i gruczołu krokowego, są większe niż wartość MRC 90
dawki 500 mg. Wiązanie azytromycyny z białkami jes t zmienne i zależy od stężenia w surowicy - od 52% (stężenie 0,05 mg/l) do 12% (stężenie 0,5 mg/l). Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi 31,1 l/kg.
Eliminacja Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach, wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny jest wydala ne z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Szczególnie wysokie stężenia azytromycyny w postaci niezmienionej stwierdzono w ludzkiej żółci. Także w ż ółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych wykazało, że metabolity azytromycyny nie wykazują aktywności mikrobiologicznej.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR 10-80 ml/min) podanie doustne azytromycyny w pojedynczej dawce 1 g powodowało zwiększenie średniej wartości C max
0-120
(GFR >80 ml/min). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek średnia wartość C max
zwiększała się o 61%, a AUC 0-120
Niewydolność wątroby U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie stwierdzono istotnych zmian farmakokinet yki azytromycyny w surowicy w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością wątroby. U pacjentów tych następuje wzrost wydalanie azytromycyny z moczem, prawdopodobnie w celu wyrównania zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku Farma kokinetyka azytromycyny u mężczyzn w podeszłym wieku była zbliżona do stwierdzonej u młodych u dorosłych; u kobiet w podeszłym wieku, pomimo większych stężeń maksymalnych (o 30–50%) nie następowała jednak znaczna kumulacja leku .
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież Farmakokinetykę azytromycyny w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat. Po podaniu azytromycyny w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu, a następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia, wartości C max
0,6 roku do 5 lat oraz 383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat) były nieznacznie mniejsze niż analogiczne wartości u dorosłych. Wartość t ½ , wynosząca 36 godzin, u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości spodziewanych u dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, w których azytromycynę stosowano w dawkach 40-krotnie przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, że powoduje ona przemijającą fosfolipidozę, w zasadzie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie stwierdzono ob jawów toksyczności u pacjentów, u których azytromycyna jest stosowana zgodnie z zaleceniami.
Działanie rakotwórcze Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego, szczególnie, że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w leczeniu krótkotrwałym.
Działanie mutagenne W standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych na modelach testowych in vivo i in vitro nie wykazano mutagennego działania azytromycyny.
Działanie teratogenne W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie obserwowano działania teratogennego. U szczurów azytromycyna w dawkach 100 do 200 mg/kg mc. na dobę powodowała niewielkie opóźnienie kostnienia u płodów oraz zwiększenie masy ciała u matek. W badaniach na szczurach w okresie okołoporodowym i pourodzeniowym obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sacharoza Trisodu fosforan bezwodny Hydroksypropyloceluloza Guma ksantan Aromat bananowy
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej: 2 lata. Sporządzona zawiesi na: 5 dni w temperaturze poniżej 25°C.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Suchy proszek Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Sporządzona zawiesina Patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania°
Butelka polietylenowa (HDPE) z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci, zabezpieczona nakrętką z miarką, dozownik strzykawkowy i łyżka miarowa w tekturowym pudełku. Butelka zawiera proszek (14,5 g lub 29 g) do sporządzenia odpowiednio 15 ml lub 30 ml zawiesiny doustnej.
6.6 Specj alne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowaniaButelka zawierająca proszek do sporządzenia 15 ml zawiesiny doustnej Dobrze wstrząsnąć suchy proszek. W celu otrzymania zawiesiny doustnej w pojemniku o pojemności zawiera 200 mg azytromycyny w 5 ml. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać nie dłużej niż 5 dni, w temperaturze poni żej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Butelka zawierająca proszek do sporządzenia 30 ml zawiesiny doustnej Dobrze wstrząsnąć suchy proszek. W celu otrzymania zawiesiny doustnej w pojemniku o pojemności zawiera 200 mg azytromycyny w 5 ml. Sporządzoną zawiesinę należy przechowywać nie dłużej niż 5 dni, w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.
Wstrząsnąć zawiesinę przed każdym użyciem!
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUZentiva k.s., U kabelovny 130, Dolní Měcholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 21269
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 18.06.2013 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 07.05.2018 r.