Lanvis
Tioguaninum
Tabletki 40 mg | Thioguaninum 40 mg
Excella GmbH & Co. KG GlaxoSmithKline Pharmaceuticals S.A., Niemcy Polska
Ulotka
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Lanvis, 40 mg, tabletki Tioguanina
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
Tabletki leku Lanvis zawierają substancję czynną – tioguaninę. Substancja ta należy do grupy leków cytotoksycznych (zwanych również chemioterapią). Lanvis jest stosowany w leczeniu niektórych chorób krwi i nowotworów krwi. Lek działa zmniejszając liczbę nowych komórek krwi wytwarzanych przez organizm.
Lanvis jest stosowany w ostrych (szybko postępujących) białaczkach, takich jak: • Ostra białaczka szpikowa - szybko postępująca choroba, która powoduje zwiększenie liczby białych krwinek wytwarzanych przez szpik kostny. Może to wywoływać zakażenia i krwawienia. • Ostra białaczka limfoblastyczna - szybko postępująca choroba, która powoduje zwiększenie liczby niedojrzałych białych krwinek. Te niedojrzałe białe krwinki nie mogą rosnąć i działać prawidłowo a tym samym nie mogą zwalczać zakażeń i mogą powodować krwawienia.
Należy zapytać lekarza, jeśli pacjent potrzebuje więcej informacji o tych chorobach.
Kiedy nie stosować leku Lanvis • jeśli pacjent ma uczulenie na tioguaninę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Lanvis należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeżeli pacjent: • pacjent stosuje ten lek przez dłuższy czas. Może to zwiększać ryzyko działań niepożądanych, takich jak uszkodzenie wątroby; • u pacjenta występuje zaburzenie, w którym organizm produkuje zbyt mało substancji o nazwie TPMT lub „metylotransferaza tiopuryny”; • u pacjenta występuje zespół Lesch-Nyhana. Jest to rzadka, dziedziczna choroba spowodowana niedoborem substancji o nazwie HPRT lub „fosforybozylotransferaza hipoksantynowo- guaninowa”.
Mutacja NUDT15 Jeżeli pacjent ma mutację genu NUDT15, może występować u niego zwiększone ryzyko zmniejszenia liczby białych krwinek w porównaniu z innymi pacjentami. Może to sprzyjać występowaniu zakażeń. Mutacja ta może też zwiększać ryzyko utraty włosów. Szczególnie zagrożeni są pacjenci rasy azjatyckiej. Lekarz może także zlecić testy genetyczne dotyczące PMT i (lub) NUDT15 przed rozpoczęciem lub podczas leczenia, aby sprawdzić, czy geny pacjenta mogą mieć wpływ na reakcję na leczenie tym lekiem.
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy dotyczy to którekolwiek z powyższych stwierdzeń, przed rozpoczęciem stosowania leku Lanvis powinien porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.
Zakażenia we wszystkich grupach wiekowych Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią nasilone dreszcze, gorączka, ból gardła, kaszel, objawy grypopodobne i ból głowy z towarzyszącymi nudnościami, wysypką i (lub) stanem splątania podczas przyjmowania tioguaniny z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Objawy te mogą wskazywać na zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Lekarz może zlecić przyjmowanie leków przeciwwirusowych lub wdrożyć inne leczenie wspomagające.
Lanvis i ekspozycja na światło słoneczne Podczas przyjmowania leku Lanvis pacjent może być wrażliwy na światło słoneczne, co może spowodować przebarwienia skórne lub wysypkę. Należy unikać nadmiernej ekspozycji na słońce, nosić odzież zakrywającą i stosować krem przeciwsłoneczny.
Lanvis a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacienta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. W szczególności należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z leków wymienionych poniżej: • olsalazyna lub mesalazyna – stosowane w chorobie jelit zwanej wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego; • sulfasalazyna – stosowana w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; • leki, które mogą mieć szkodliwy wpływ na szpik kostny, na przykład inna chemioterapia lub radioterapia. Może to prowadzić do uszkodzenia szpiku kostnego i może być konieczne zmniejszenie dawki leku Lanvis.
Szczepienia podczas stosowania leku Lanvis Jeśli u pacjenta planowane jest szczepienie, należy wcześniej porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką. Wynika to z faktu, że niektóre szczepionki (przeciwko polio, odrze, śwince i różyczce) mogą spowodować zakażenie, jeśli są podawane podczas stosowania leku Lanvis.
Stosowanie leku Lanvis z jedzeniem, piciem i alkoholem Należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, ponieważ jedzenie i wymioty mogą wpływać na wchłanianie leku Lanvis.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Lanvis może uszkodzić plemniki lub komórki jajowe. Z tego względu należy stosować skuteczną metodę antykoncepcji w przypadku stosowania leku Lanvis przez któregokolwiek z partnerów.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Brak dostępnych danych dotyczących wpływu leku Lanvis na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Lanvis zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lanvis powinien być stosowany wyłącznie przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w leczeniu chorób krwi.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Ważne jest, aby lek przyjmować o właściwej porze. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty. • Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. • Jeśli konieczne jest przełamanie tabletki na pół, nie należy wdychać powstającego proszku. Potem należy umyć ręce. • Podczas stosowania leku Lanvis lekarz będzie regularnie wykonywał badania krwi. Ma to na celu kontrolę liczby i rodzaju krwinek we krwi oraz upewnienie się, że wątroba pacjenta pracuje prawidłowo. Na podstawie wyników tych badań lekarz może czasem zmienić dawkę leku.
Stosowana dawka leku Lanvis jest ustalana przez lekarza w zależności od: • wielkości ciała pacjenta (powierzchni ciała); • wyników badań krwi; • leczonej choroby.
Zwykle stosowana jest dawka pomiędzy 100 a 200 mg/m 2
występują choroby nerek lub wątroby, lekarz może zastosować mniejszą dawkę leku Lanvis.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Lanvis W przypadku przyjęcia większej dawki leku lub zażycia leku przez inną osobę należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub farmaceutę, albo skontaktować się z najbliższym szpitalnym oddziałem ratunkowym. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku.
Pominięcie zastosowania leku Lanvis Należy powiedzieć o tym lekarzowi. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Lanvis Nie należy przerywać stosowania leku Lanvis bez zalecenia lekarza. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza albo udać się do najbliższego szpitala: • jakiekolwiek objawy gorączki lub zakażenia (ból gardła, ból w jamie ustnej lub problemy związane z oddawaniem moczu); • jakiekolwiek niespodziewane powstawanie sińców lub krwawienie, ponieważ może to oznaczać, że wytwarzanych jest za mało krwinek pewnego rodzaju; • jeśli pacjent nagle źle się poczuje (nawet przy prawidłowej temperaturze); • jakiekolwiek żółte zabarwienie białek oczu lub skóry (żółtaczka).
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych, które również mogą wystąpić podczas stosowania tego leku:
Bardzo częste (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów) • zmniejszenie liczby białych krwinek i płytek krwi; • żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i białek oczu) i ciężkie uszkodzenie wątroby (objawy obejmują zmęczenie i mdłości, po których następuje swędzenie, ciemne zabarwienie moczu, mogą również wystąpić wysypka lub gorączka) – podczas długotrwałego stosowania leku Lanvis lub podczas stosowania dużych dawek leku Lanvis – może to być również widoczne w badaniach krwi.
Częste (występują nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów): • uszkodzenie wątroby, które może powodować żółtaczkę (żółte zabarwienie skóry i białek oczu) lub powiększenie wątroby (obrzęk poniżej klatki piersiowej) – podczas krótkotrwałego stosowania leku Lanvis – może to być również widoczne w badaniach krwi; • nudności lub wymioty, biegunka i owrzodzenie w jamie ustnej; • zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), co może czasami prowadzić do zaburzenia czynności wątroby. • Rzadkie (występują nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów) • choroba jelit, zwana martwiczym zapaleniem jelit, która może powodować silny ból brzucha, wymioty, biegunkę i gorączkę; • ciężkie uszkodzenie wątroby, jeżeli lek jest stosowany jednocześnie z innymi chemioterapeutykami, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi lub alkoholem.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • wrażliwość na światło.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działanie niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i butelce po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. • Przechowywać w temperaturze poniżej 25C, w suchym miejscu. Chronić od światła. • Jeśli lekarz zaleci przerwanie stosowania leku, niewykorzystane tabletki należy zwrócić do farmaceuty, który zniszczy je w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami dotyczącymi usuwania substancji niebezpiecznych. Tabletki należy zachować tylko w przypadku, gdy tak zaleci lekarz.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Lanvis • Substancją czynną leku jest tioguanina. Każda tabletka leku Lanvis zawiera 40 mg tioguaniny. • Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, guma arabska, kwas stearynowy, magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Lanvis i co zawiera opakowanie Tabletki Lanvis to tabletki o barwie białej lub kremowej, okrągłe, obustronnie wypukłe z rowkiem dzielącym i nadrukiem „T40” na górnej stronie, bez rowka dzielącego i wytłoczenia na dolnej stronie. Opakowanie zawiera 25 tabletek w butelce ze szkła oranżowego, w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Aspen Pharma Trading Limited Citywest Business Campus Dublin 24, Irlandia Tel: +48 22 104 21 00
Wytwórca EXCELLA GmbH & Co. KG Nürnberger Strasse 12
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
((logo podmiotu odpowiedzialnego))
Lanvis, 40 mg, tabletki Tioguanina
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Lanvis i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lanvis
3. Jak stosować lek Lanvis
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Lanvis
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Lanvis i w jakim celu się go stosuje
Tabletki leku Lanvis zawierają substancję czynną – tioguaninę. Substancja ta należy do grupy leków cytotoksycznych (zwanych również chemioterapią). Lanvis jest stosowany w leczeniu niektórych chorób krwi i nowotworów krwi. Lek działa zmniejszając liczbę nowych komórek krwi wytwarzanych przez organizm.
Lanvis jest stosowany w ostrych (szybko postępujących) białaczkach, takich jak: • Ostra białaczka szpikowa - szybko postępująca choroba, która powoduje zwiększenie liczby białych krwinek wytwarzanych przez szpik kostny. Może to wywoływać zakażenia i krwawienia. • Ostra białaczka limfoblastyczna - szybko postępująca choroba, która powoduje zwiększenie liczby niedojrzałych białych krwinek. Te niedojrzałe białe krwinki nie mogą rosnąć i działać prawidłowo a tym samym nie mogą zwalczać zakażeń i mogą powodować krwawienia.
Należy zapytać lekarza, jeśli pacjent potrzebuje więcej informacji o tych chorobach.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lanvis
Kiedy nie stosować leku Lanvis • jeśli pacjent ma uczulenie na tioguaninę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem stosowania leku Lanvis należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeżeli pacjent: • pacjent stosuje ten lek przez dłuższy czas. Może to zwiększać ryzyko działań niepożądanych, takich jak uszkodzenie wątroby; • u pacjenta występuje zaburzenie, w którym organizm produkuje zbyt mało substancji o nazwie TPMT lub „metylotransferaza tiopuryny”; • u pacjenta występuje zespół Lesch-Nyhana. Jest to rzadka, dziedziczna choroba spowodowana niedoborem substancji o nazwie HPRT lub „fosforybozylotransferaza hipoksantynowo- guaninowa”.
Mutacja NUDT15 Jeżeli pacjent ma mutację genu NUDT15, może występować u niego zwiększone ryzyko zmniejszenia liczby białych krwinek w porównaniu z innymi pacjentami. Może to sprzyjać występowaniu zakażeń. Mutacja ta może też zwiększać ryzyko utraty włosów. Szczególnie zagrożeni są pacjenci rasy azjatyckiej. Lekarz może także zlecić testy genetyczne dotyczące PMT i (lub) NUDT15 przed rozpoczęciem lub podczas leczenia, aby sprawdzić, czy geny pacjenta mogą mieć wpływ na reakcję na leczenie tym lekiem.
Jeśli pacjent nie jest pewny, czy dotyczy to którekolwiek z powyższych stwierdzeń, przed rozpoczęciem stosowania leku Lanvis powinien porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.
Zakażenia we wszystkich grupach wiekowych Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią nasilone dreszcze, gorączka, ból gardła, kaszel, objawy grypopodobne i ból głowy z towarzyszącymi nudnościami, wysypką i (lub) stanem splątania podczas przyjmowania tioguaniny z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Objawy te mogą wskazywać na zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Lekarz może zlecić przyjmowanie leków przeciwwirusowych lub wdrożyć inne leczenie wspomagające.
Lanvis i ekspozycja na światło słoneczne Podczas przyjmowania leku Lanvis pacjent może być wrażliwy na światło słoneczne, co może spowodować przebarwienia skórne lub wysypkę. Należy unikać nadmiernej ekspozycji na słońce, nosić odzież zakrywającą i stosować krem przeciwsłoneczny.
Lanvis a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacienta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. W szczególności należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z leków wymienionych poniżej: • olsalazyna lub mesalazyna – stosowane w chorobie jelit zwanej wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego; • sulfasalazyna – stosowana w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego; • leki, które mogą mieć szkodliwy wpływ na szpik kostny, na przykład inna chemioterapia lub radioterapia. Może to prowadzić do uszkodzenia szpiku kostnego i może być konieczne zmniejszenie dawki leku Lanvis.
Szczepienia podczas stosowania leku Lanvis Jeśli u pacjenta planowane jest szczepienie, należy wcześniej porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką. Wynika to z faktu, że niektóre szczepionki (przeciwko polio, odrze, śwince i różyczce) mogą spowodować zakażenie, jeśli są podawane podczas stosowania leku Lanvis.
Stosowanie leku Lanvis z jedzeniem, piciem i alkoholem Należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, ponieważ jedzenie i wymioty mogą wpływać na wchłanianie leku Lanvis.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Lanvis może uszkodzić plemniki lub komórki jajowe. Z tego względu należy stosować skuteczną metodę antykoncepcji w przypadku stosowania leku Lanvis przez któregokolwiek z partnerów.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Brak dostępnych danych dotyczących wpływu leku Lanvis na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Lek Lanvis zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
3. Jak stosować lek Lanvis
Lanvis powinien być stosowany wyłącznie przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w leczeniu chorób krwi.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Ważne jest, aby lek przyjmować o właściwej porze. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty. • Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. • Jeśli konieczne jest przełamanie tabletki na pół, nie należy wdychać powstającego proszku. Potem należy umyć ręce. • Podczas stosowania leku Lanvis lekarz będzie regularnie wykonywał badania krwi. Ma to na celu kontrolę liczby i rodzaju krwinek we krwi oraz upewnienie się, że wątroba pacjenta pracuje prawidłowo. Na podstawie wyników tych badań lekarz może czasem zmienić dawkę leku.
Stosowana dawka leku Lanvis jest ustalana przez lekarza w zależności od: • wielkości ciała pacjenta (powierzchni ciała); • wyników badań krwi; • leczonej choroby.
Zwykle stosowana jest dawka pomiędzy 100 a 200 mg/m 2
występują choroby nerek lub wątroby, lekarz może zastosować mniejszą dawkę leku Lanvis.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Lanvis W przypadku przyjęcia większej dawki leku lub zażycia leku przez inną osobę należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub farmaceutę, albo skontaktować się z najbliższym szpitalnym oddziałem ratunkowym. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku.
Pominięcie zastosowania leku Lanvis Należy powiedzieć o tym lekarzowi. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Lanvis Nie należy przerywać stosowania leku Lanvis bez zalecenia lekarza. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza albo udać się do najbliższego szpitala: • jakiekolwiek objawy gorączki lub zakażenia (ból gardła, ból w jamie ustnej lub problemy związane z oddawaniem moczu); • jakiekolwiek niespodziewane powstawanie sińców lub krwawienie, ponieważ może to oznaczać, że wytwarzanych jest za mało krwinek pewnego rodzaju; • jeśli pacjent nagle źle się poczuje (nawet przy prawidłowej temperaturze); • jakiekolwiek żółte zabarwienie białek oczu lub skóry (żółtaczka).
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych, które również mogą wystąpić podczas stosowania tego leku:
Bardzo częste (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów) • zmniejszenie liczby białych krwinek i płytek krwi; • żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i białek oczu) i ciężkie uszkodzenie wątroby (objawy obejmują zmęczenie i mdłości, po których następuje swędzenie, ciemne zabarwienie moczu, mogą również wystąpić wysypka lub gorączka) – podczas długotrwałego stosowania leku Lanvis lub podczas stosowania dużych dawek leku Lanvis – może to być również widoczne w badaniach krwi.
Częste (występują nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów): • uszkodzenie wątroby, które może powodować żółtaczkę (żółte zabarwienie skóry i białek oczu) lub powiększenie wątroby (obrzęk poniżej klatki piersiowej) – podczas krótkotrwałego stosowania leku Lanvis – może to być również widoczne w badaniach krwi; • nudności lub wymioty, biegunka i owrzodzenie w jamie ustnej; • zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), co może czasami prowadzić do zaburzenia czynności wątroby. • Rzadkie (występują nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów) • choroba jelit, zwana martwiczym zapaleniem jelit, która może powodować silny ból brzucha, wymioty, biegunkę i gorączkę; • ciężkie uszkodzenie wątroby, jeżeli lek jest stosowany jednocześnie z innymi chemioterapeutykami, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi lub alkoholem.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) • wrażliwość na światło.
Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działanie niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Lanvis
• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. • Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i butelce po: „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. • Przechowywać w temperaturze poniżej 25C, w suchym miejscu. Chronić od światła. • Jeśli lekarz zaleci przerwanie stosowania leku, niewykorzystane tabletki należy zwrócić do farmaceuty, który zniszczy je w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami dotyczącymi usuwania substancji niebezpiecznych. Tabletki należy zachować tylko w przypadku, gdy tak zaleci lekarz.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Lanvis • Substancją czynną leku jest tioguanina. Każda tabletka leku Lanvis zawiera 40 mg tioguaniny. • Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, guma arabska, kwas stearynowy, magnezu stearynian.
Jak wygląda lek Lanvis i co zawiera opakowanie Tabletki Lanvis to tabletki o barwie białej lub kremowej, okrągłe, obustronnie wypukłe z rowkiem dzielącym i nadrukiem „T40” na górnej stronie, bez rowka dzielącego i wytłoczenia na dolnej stronie. Opakowanie zawiera 25 tabletek w butelce ze szkła oranżowego, w tekturowym pudełku.
Podmiot odpowiedzialny Aspen Pharma Trading Limited Citywest Business Campus Dublin 24, Irlandia Tel: +48 22 104 21 00
Wytwórca EXCELLA GmbH & Co. KG Nürnberger Strasse 12
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
((logo podmiotu odpowiedzialnego))
Charakterystyka
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Lanvis, 40 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 40 mg tioguaniny (Tioguaninum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Jedna tabletka zawiera 150 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Tabletki o barwie białej lub kremowej, okrągłe, obustronnie wypukłe z rowkiem dzielącym i nadrukiem „T40” na górnej stronie, bez rowka dzielącego i wytłoczenia na dolnej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Lanvis wskazany jest głównie w leczeniu ostrych białaczek, a zwłaszcza: • ostrej białaczki szpikowej, • ostrej białaczki limfoblastycznej.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Zalecenia ogólne Dokładne dawkowanie i okres podawania produktu leczniczego są uzależnione od rodzaju oraz dawki innych produktów leczniczych cytotoksycznych stosowanych jednocześnie z tioguaniną.
Stopień wchłaniania tioguaniny po podaniu doustnym jest zróżnicowany. Stężenie w osoczu może być zmniejszone w przypadku wystąpienia wymiotów lub podania produktu leczniczego wraz z posiłkiem.
Tioguanina może być stosowana na dowolnym etapie poprzedzającym leczenie podtrzymujące, w krótkotrwałych cyklach. Nie zaleca się stosowania tioguaniny w trakcie leczenia podtrzymującego lub w innych schematach długotrwałego ciągłego leczenia, z powodu dużego ryzyka hepatotoksyczności (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Dawkowanie Dorośli Zwykle stosuje się dawkę od 100 do 200 mg/m 2
Dzieci i młodzież U dzieci podawano dawki zbliżone do dawek stosowanych u dorosłych w przeliczeniu na powierzchnię ciała.
Osoby w podeszłym wieku Nie ma specjalnych zaleceń, co do dawkowania produktu leczniczego u osób starszych [patrz: Zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby].
U osób w podeszłym wieku tioguaninę stosowano w różnych schematach chemioterapii ostrych białaczek w dawkach takich samych, jak u młodszych pacjentów.
Specjalne grupy pacjentów Zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i (lub) wątroby.
Pacjenci z niedoborem TPMT U pacjentów z wrodzonym niskim poziomem lub brakiem aktywności S-metylotransferazy tiopuryny (ang. thiopurine S-methyltransferase, TPMT) istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej toksyczności tioguaniny spowodowanej zazwyczaj stosowanymi dawkami tioguaniny i na ogół wymagają znacznego zmniejszenia dawki. Optymalna dawka początkowa u pacjentów z niedoborem homozygotycznym nie została ustalona (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Większość pacjentów z heterozygotycznym niedoborem TPMT toleruje zalecane dawki tioguaniny, jednak niektórzy mogą wymagać zmniejszenia dawki. Dostępne są badania genotypu i fenotypu TPMT (patrz punkty 4.4 i 5.2). Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby.
Pacjenci z wariantem genu NUDT15 U pacjentów z dziedziczną mutacją genu NUDT15 występuje zwiększone ryzyko ciężkich działań toksycznych tiopuryny, takich jak leukopenia i łysienie po zastosowaniu konwencjonalnych dawek tiopuryny i zazwyczaj wymagają oni znacznego zmniejszenia dawki. Szczególne ryzyko występuje u pacjentów rasy azjatyckiej, ze względu na zwiększoną częstość występowania tej mutacji w tej populacji. Nie ustalono optymalnej dawki początkowej dla pacjentów z niedoborem heterozygotycznym ani homozygotycznym.
Przed rozpoczęciem leczenia tiopuryną należy rozważyć wykonanie testów genetycznych i fenotypowanie wariantów genu NUDT15 u wszystkich pacjentów (także u dzieci i młodzieży), zwłaszcza u pacjentów rasy azjatyckiej, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ciężkiej leukopenii i łysienia, związanych z leczeniem tiopuryną (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania Podanie doustnie.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Biorąc pod uwagę ciężkość chorób, w których wskazane jest stosowanie produktu leczniczego, brak bezwzględnych przeciwwskazań.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
TIOGUANINA JEST AKTYWNYM ŚRODKIEM CYTOTOKSYCZNYM I NALEŻY JĄ STOSOWAĆ WYŁĄCZNIE POD NADZOREM LEKARZA DOŚWIADCZONEGO W PODAWANIU TEGO RODZAJU PRODUKTÓW LECZNICZYCH.
Immunizacja za pomocą szczepionek zawierających żywe drobnoustroje może potencjalnie spowodować infekcję u pacjenta w immunosupresji. Dlatego nie zaleca się stosowania u tych pacjentów szczepionek zawierających żywe drobnoustroje. W każdym przypadku pacjentom w remisji
nie powinno podawać się szczepionek zawierających żywe drobnoustroje przed upływem co najmniej
Wpływ na wątrobę TIOGUANINY NIE NALEŻY STOSOWAĆ W TRAKCIE LECZENIE PODTRZYMUJĄCEGO LUB W INNYCH SCHEMTACH DŁUGOTRWAŁEGO CIAGŁEGO LECZENIA Z POWODU WYSOKIEGO RYZYKA TOKSYCZNEGO USZKODZENIA WĄTROBY, ZWANEGO USZKODZENIEM ŚRÓDBŁONKA NACZYŃ (patrz punkty 4.2 i 4.8). Tego rodzaju toksyczne uszkodzenie wątroby było obserwowane u dużego odsetka dzieci tioguaninę jako element leczenia podtrzymującego ostrej białaczki limfoblastycznej oraz w innych przypadkach, kiedy stosowane było ciągłe leczenie tioguaniną. Tego rodzaju toksyczne uszkodzenie wątroby występuje zdecydowanie częściej u płci męskiej. Toksyczne uszkodzenie wątroby zwykle przejawia się wystąpieniem objawów klinicznych zespołu zamknięcia żył wątrobowych (hiperbilirubinemia, tkliwa hepatomegalia, zwiększenie masy ciała z powodu zatrzymania płynów i wodobrzusza) lub objawów nadciśnienia wrotnego (splenomegalia, małopłytkowość, żylaki przełyku). Zmiany histologiczne związane z toksycznym uszkodzeniem wątroby obejmują stwardnienie wątrobowo-wrotne, guzkowy rozrost regeneracyjny wątroby, zmiany o typie peliosis hepatis oraz włóknienie okołowrotne wątroby. Należy przerwać stosowanie tioguaniny u pacjentów, u których wystąpią oznaki toksycznego uszkodzenia wątroby, ponieważ donoszono o odwracalności objawów przedmiotowych i podmiotowych po odstawieniu produktu leczniczego.
Monitorowanie Należy uważnie monitorować pacjentów podczas leczenia, włącznie z wykonywaniem badania liczby krwinek oraz cotygodniowym badaniem parametrów czynności wątroby. Wczesnymi wykładnikami toksycznego uszkodzenia wątroby są objawy związane z nadciśnieniem wrotnym, takie jak małopłytkowość nieproporcjonalna do neutropenii i splenomegalia. Odnotowano także zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych towarzyszące toksycznemu uszkodzeniu wątroby, lecz nie występuje ono zawsze.
Wpływ na parametry hematologiczne Leczenie tioguaniną powoduje zahamowanie czynności szpiku kostnego prowadzące do leukopenii i małopłytkowości (patrz Wpływ na wątrobę). Rzadziej zgłaszano niedokrwistość.
Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest łatwo odwracalne, jeśli odpowiednio wcześnie zaprzestanie się stosowania tioguaniny,
Niedobór S-metylotransferazy tiopuryny Osoby z wrodzonym niedoborem enzymu TPMT mogą być niezwykle wrażliwe na mielosupresyjne działanie tioguaniny i podatne na szybkie wystąpienie depresji szpiku kostnego po rozpoczęciu leczenia tioguaniną. Mielosupresję może nasilać jednoczesne stosowanie produktów leczniczych hamujących enzym metylotransferazę tiopuryny takich jak: olsalazyna, mesalazyna lub sulfasalazyna. Niektóre laboratoria oferują badania w kierunku niedoboru TPMT, jednak badania te nie zapewniają zidentyfikowania wszystkich pacjentów z ryzykiem wystąpienia ciężkiej toksyczności. Dlatego nadal konieczne jest bardzo dokładne kontrolowanie parametrów krwi.
Mutacja NUDT15 U pacjentów z dziedziczną mutacją genu NUDT15 istnieje zwiększone ryzyko ciężkich działań toksycznych tiopuryny, takich jak leukopenia i łysienie po zastosowaniu konwencjonalnych dawek tiopuryny i zazwyczaj wymagają oni znacznego zmniejszenia dawki. Szczególne ryzyko występuje u pacjentów rasy azjatyckiej, ze względu na zwiększoną częstość występowania tej mutacji w tej populacji. Nie ustalono optymalnej dawki początkowej dla pacjentów z niedoborem heterozygotycznym ani homozygotycznym. Przed rozpoczęciem leczenia tiopuryną należy rozważyć wykonanie testów genetycznych i fenotypowanie wariantów genu NUDT15 u wszystkich pacjentów (także u dzieci i młodzieży), zwłaszcza u pacjentów rasy azjatyckiej, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ciężkiej leukocytopenii i łysienia, związanych z leczeniem tiopuryną (patrz punkt 5.2).
Podczas indukcji remisji ostrej białaczki szpikowej, często u pacjenta może wystąpić okres względnej aplazji szpiku kostnego i ważne jest zapewnienie niezbędnego zaplecza leczenia wspomagającego.
Pacjenci leczeni tioguaniną w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi lub chemioterapeutykami wykazywali zwiększoną podatność na zakażenia wirusowe, grzybicze i bakteryjne, w tym ciężkie lub atypowe zakażenia. U tych pacjentów choroba zakaźna i powikłania mogą mieć cięższy przebieg niż u nieleczonych pacjentów.
Jeśli w trakcie leczenia u pacjenta wystąpi zakażenie, należy przedsięwziąć odpowiednie środki, które mogą obejmować stosowanie leków przeciwwirusowych i leczenie wspomagające.
Pacjenci poddani leczeniu hamującemu czynność szpiku kostnego są szczególnie podatni na wystąpienie różnego rodzaju zakażeń.
W trakcie indukcji remisji, zwłaszcza gdy dochodzi do szybkiego rozpadu komórek, należy podjąć odpowiednie środki ostrożności dla uniknięcia hiperurykemii i (lub) hiperurykozurii oraz ryzyka wystąpienia nefropatii moczanowej (patrz punkt 4.8).
Monitorowanie Z UWAGI NA SILNE DZIAŁANIE MIELOSUPRESYJNE TIOGUANINY W TRAKCIE INDUKCJI REMISJI NALEŻY CZĘSTO WYKONYWAĆ PEŁNE BADANIE MORFOLOGII KRWI. PACJENTÓW NALEŻY UWAŻNIE MONITOROWAĆ PODCZAS LECZENIA.
Po zaprzestaniu leczenia następuje dalsze zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi, zatem wystąpieniu pierwszego objawu przedmiotowego nadmiernego zmniejszenia ich liczby we krwi należy tymczasowo przerwać leczenie.
Zespół Lesch-Nyhana Enzymem katalizującym przemianę tioguaniny do czynnego związku jest fosforybozylotransferaza hipoksantynowo-guaninowa. Dlatego u pacjentów z niedoborem tego enzymu, np. z zespołem Lesch-Nyhana, białaczka może być oporna na działanie produktu leczniczego Lanvis. U dwojga dzieci z zespołem Lesch-Nyhana wykazano oporność na działanie azatiopryny, która przekształcana jest do tego samego aktywnego metabolitu co tioguaniną.
Ekspozycja na promienie UV Pacjenci leczeni tioguaniną są bardziej wrażliwi na słońce. Należy ograniczać ekspozycję na światło słoneczne i promienie UV, a pacjentom należy zalecić noszenie ochronnej odzieży i stosowanie kremu przeciwsłonecznego z wysokim filtrem.
Laktoza Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Szczepionki U pacjentów w immunosupresji nie jest zalecane szczepienie szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje (patrz punkt 4.4).
Inne mielotoksyczne produkty lecznicze i radioterapia Podczas jednoczesnego stosowania tioguaniny z innymi mielotoksycznymi produktami leczniczymi lub radioterapia ryzyko mielosupresji jest zwiększone.
Allopurynol Jednoczesne stosowanie allopurynolu w celu zahamowania powstawania kwasu moczowego nie wymagało zmiany dawkowania tioguaniny, tak jak jest to wymagane w przypadku merkaptopuryny i azatiopryny.
Pochodne kwasu acetylosalicylowego Badania in vitro wykazały, że pochodne aminosalicylanów np. olsalazyna, mesalazyna lub sulfasalazyna, hamują aktywność enzymu metylotransferazy tiopuryny (TPMT) i dlatego produkty te należy ostrożnie stosować u pacjentów leczonych jednocześnie tioguaniną (patrz punkt 4.4).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Tioguanina, podobnie jak inne produkty lecznicze cytotoksyczne, jest potencjalnie teratogenna.
Ciąża Kiedy jest to możliwe, należy unikać stosowania tioguaniny w okresie ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze. W każdym przypadku należy rozważyć stosunek potencjalnego zagrożenia dla płodu do spodziewanej korzyści dla matki.
Tak jak w przypadku każdej chemioterapii cytotoksycznej, należy zalecić stosowanie skutecznych środków antykoncepcyjnych, jeżeli którykolwiek z partnerów otrzymuje tioguaninę.
Karmienie piersią Brak danych dotyczących przenikania tioguaniny lub jej metabolitów do mleka ludzkiego. Sugeruje się, aby kobiety otrzymujące tioguaninę nie karmiły piersią.
Płodność Opisano pojedyncze przypadki, w których mężczyźni otrzymujący skojarzoną terapię produktami leczniczymi cytotoksycznymi, w tym tioguaniną, spłodzili potomstwo z wadami wrodzonymi.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu tioguaniny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie można przewidzieć szkodliwego wpływu na te czynności na podstawie farmakologii tioguaniny.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Brak współczesnej dokumentacji klinicznej tego produktu leczniczego, która mogłaby być wykorzystana dla oceny częstości występowania działań niepożądanych. Tioguanina jest zwykle jedną ze składowych chemioterapii skojarzonej, dlatego nie jest możliwe przypisanie działań niepożądanych wyłącznie temu produktowi leczniczemu.
Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania zdefiniowanej w następujący sposób: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często: niewydolność szpiku kostnego (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia żołądka i jelit Często: zapalenie jamy ustnej, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Rzadko: martwicze zapalenie jelit.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych a
Bardzo często: choroba zarostowa żył wątrobowych: hiperbilirubinemia, hepatomegalia, zwiększenie masy ciała z powodu zatrzymania płynów i wodobrzusza. Nadciśnienie wrotne: splenomegalia, żylaki przełyku i małopłytkowość. Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej oraz zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy we krwi, żółtaczka, włóknienie wrotne, guzkowy rozrost regeneracyjny wątroby, zmiany o typie peliosis hepatis. Często: choroba zarostowa żył wątrobowych w trakcie krótkotrwałego, cyklicznego leczenia. Rzadko: martwica wątroby.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często: hiperurykemia i (lub) hiperurykozuria i nefropatia moczanowa (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Częstość nieznana: wrażliwość na światło (patrz punkt 4.4).
Opis wybranych działań niepożądanych
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Toksyczne uszkodzenie wątroby związane z uszkodzeniem śródbłonka naczyniowego występuje bardzo często w przypadku, gdy tioguanina jest stosowana w leczeniu podtrzymującym lub w innych schematach długotrwałego ciągłego leczenia, co nie jest zalecane (patrz punkt 4.2 oraz punkt 4.4). Rzadko: opisano kilka przypadków martwicy centralnej zrazików wątroby, w tym u pacjentów otrzymujących chemioterapię skojarzoną, doustne środki antykoncepcyjne, duże dawki tioguaniny i spożywających alkohol. Opisywano odwracalność objawów przedmiotowych i podmiotowych hepatotoksyczności po zaprzestaniu krótkotrwałego bądź długotrwałego ciągłego leczenia.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy podmiotowe Głównym działaniem toksycznym jest wpływ na czynność szpiku kostnego a działanie toksyczne na układ krwiotwórczy jest bardziej nasilone po przedawkowaniu przewlekłym niż po przyjęciu nadmiernej pojedynczej dawki.
Leczenie Ponieważ nie jest znane antidotum, należy ściśle monitorować obraz krwi i w razie potrzeby wdrożyć leczenie wspomagające z przetoczeniem krwi włącznie. Dalsze postępowanie powinno być zgodne ze wskazaniami klinicznymi lub zaleceniami krajowego ośrodka ds. zatruć, jeżeli istnieje.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące/analogi puryn, kod ATC: L01BB03
Mechanizm działania Tioguanina jest sulfhydrylową pochodną guaniny i działa jak antymetabolit dla zasad purynowych. Tioguanina jest aktywowana do nukleotydu, kwasu tioguanylowego. Metabolity tioguaniny hamują syntezę puryn de novo oraz interkonwersję nukleotydów purynowych. Tioguanina jest również wbudowywana do kwasów nukleinowych i uważa się, że wbudowanie tioguaniny do DNA (kwasu deoksyrybonukleinowego) przyczynia się do cytotoksyczności leku.
Działanie farmakodynamiczne Zwykle występuje oporność krzyżowa na tioguaninę i merkaptopurynę; dlatego nie należy oczekiwać, że pacjenci z nowotworem opornym na jeden produkt leczniczy będą reagować na leczenie innym produktem leczniczym.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Badania z użyciem radioaktywnej tioguaniny wykazały, że po podaniu doustnym największa radioaktywność w krwi występuje po 8-10 godz., a następnie ulega stopniowemu zmniejszeniu. Dalsze badania z zastosowaniem techniki HPLC wykazały, że 6-tioguanina jest główną tiopuryną obecną przez przynajmniej pierwsze 8 godz. po podaniu dożylnym. Maksymalne stężenia w osoczu wynoszące 61-118 nmol/ml można osiągnąć po podaniu dożylnym 1 - 1,2 g 6-tioguaniny/m 2
Przebieg eliminacji tioguaniny z osocza ma charakter dwuwykładniczy (model dwukompartmentowy) z okresami półtrwania początkowym i końcowym odpowiednio 3 i 5,9 godzin. Po doustnym podaniu dawki 100 mg/m 2
jednoczesnego przyjmowania pokarmu lub w przypadku wystąpienia wymiotów.
Dystrybucja Literatura naukowa zawiera jedynie ograniczone dane na temat dystrybucji tioguaniny u ludzi. Tioguanina przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego po ciągłej infuzji dożylnej w dawkach 2 /godz. przez 24 godziny u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną.
Metabolizm Tioguanina jest w znacznym stopniu metabolizowana in vivo. Następujące cztery różne enzymy odpowiadają za metabolizm tioguaniny: fosforybozylotransferaza hipoksantynowo-guaninowa [ang. hypoxanthine (guanine) phosphoribosyl transferase, HG-PRT], która przekształca tioguaninę w tio-guanozynomonofosforan (ang. thioguanosine monophosphate, 6-TGMP), który jest następnie metabolizowany przez kinazy proteinowe do związku aktywnego – nukleotydów tioguaniny (ang. tioguanine nucleotides, 6-TGN); TPMT, który przekształca tioguaninę w 6-metylotioguaninę (ang. 6-methylthioguanine, 6-MTG – metabolit nieaktywny) oraz 6-TGMP w 6-metylo-TGMP (metabolit nieaktywny), a także oksydaza ksantynowa (ang. xanthine oxidase, XDH lub XO) oraz oksydaza aldehydowa (ang. aldehyde oxidase, AO), które także przekształcają tioguaninę w nieaktywne metabolity. Tioguanina jest początkowo deaminowana przez deaminazę guaniny (ang. guanine deaminase, GDA) do formy 6-tioksantyny (ang. 6-thioxanthine, 6-TX), a ta staje się substratem dla kwasu 6-tiomoczowego (ang. 6-thiouric acid, 6-TUA) katalizowanego XDH.
Wariant NUDT15 R139C (NUDT15 c.415C>T) Ostatnie badania wskazują na istnienie silnej zależności pomiędzy wariantem genu NUDT15: NUDT15 c.415C>T [p.Arg139Cys] (określanym też jako NUDT15 R139C [rs116855232]), który, jak się uważa, powoduje utratę funkcji enzymu NUDT15, a działaniami toksycznymi tiopuryny, takimi,
jak leukopenia i łysienie. Częstość występowania wariantu NUDT15 c.415C>T jest zmienna w różnych populacjach etnicznych i wynosi 9,8% w populacji wschodnioazjatyckiej, 3,9% w populacji latynoamerykańskiej, 0,2% w populacji europejskiej i 0,0% w populacji afrykańskiej, co wskazuje na zwiększone ryzyko u pacjentów rasy azjatyckiej. U pacjentów z homozygotycznym wariantem NUDT15 (allele ryzyka T) występuje znacznie większe ryzyko wystąpienia działań toksycznych tiopuryn w porównaniu z homozygotami C. Zmniejszenie dawek tiopuryny u pacjentów z wariantem NUDT15 może zmniejszyć ryzyko wystąpienia jej działań toksycznych. W związku z tym, przed rozpoczęciem leczenia tiopuryną należy przeprowadzić analizę genotypu w celu określenia genotypu NUDT15 u wszystkich pacjentów, także u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2). Zaleca się, aby lekarz prowadzący określił, czy konieczne jest zmniejszenie dawki w oparciu o reakcję pacjenta na leczenie i jego profil genetyczny. Pacjenci z wariantami genu NUDT15, jak i TPMT znacznie gorzej tolerują tiopuryny, niż pacjenci z allelami ryzyka tylko w jednym z tych dwóch genów. Dokładny mechanizm toksycznego działania puryn, związanego z genem NUDT15 nie jest znany.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Ze względu na wpływ na DNA, tioguanina jest potencjalnie mutagenna i rakotwórcza.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna Skrobia ziemniaczana Guma arabska Kwas stearynowy Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25C, w suchym miejscu. Chronić od światła.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowaniaŚrodki ostrożności podczas postępowania z produktem leczniczym Lanvis Tabletki produktu leczniczego Lanvis zawierają środek cytotoksyczny, dlatego należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z produktem. Jeśli konieczne jest podzielenie tabletki, należy zachować ostrożność, aby nie dopuścić do skażenia rąk lub wdychania produktu leczniczego. Zaleca się postępowanie zgodne z obowiązującymi lokalnymi zaleceniami i (lub) przepisami dotyczącymi cytotoksycznych produktów leczniczych.
Postępowanie z niewykorzystanym produktem Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTUAspen Pharma Trading Limited Citywest Business Campus Dublin 24, Irlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
R/1852
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIAData wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 07.03.1989. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.02.2008.